واضح آرشیو وب فارسی:هم اندیشی: این دروغ از کجا شروع شد! خدا می داند. یا مطلعان براساس کدام استدلال یکی از شخصیت های کشور را به نتیجه رساندند که در نامه ای بنویسد «هر روز که با شک و تردید سپری می شود مبالغ هنگفتی ضرر به کشور وارد می شود» معلوم نیست. اما این هم از آن جنجال هایی بود که باید برای به حاشیه بردن گزارش تخصصی کمیسیون برجام راه می افتاد مثل جنجال هایی که در همه این دو سال مذاکرات در مواجهه با نقدهای تخصصی به راه می افتاد تا تیم مذاکره کننده، دولت و طرفداران «توافق به هر قیمتی» را از پاسخ دادن به سوال های فنی درباره «توافق» نجات دپایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: این بار اما این اظهار نظر «بی پایه و اساس»، «خلاف واقع» و «کاملا سیاسی» که به دستاویزی برای موافقان طرح موسوم به اقدام متناسب تبدیل شده بود توانست با موفقیت در اقناع نمایندگان روند اجرای برجام را همانگونه که مدنظر دولت بود، تسریع بخشد. علی لاریجانی هفته گذشته در مجلس در دفاعی تمام قد از طرح فراکسیون رهروان برای برجام، همین گزاره را تکرار کرد. گویی این عبارت به «اسم رمز» مصوبه گرفتن برای برجام تبدیل شده بود که در طول ۱۰ روز گذشته مکرر بر زبان ها جاری می شد. رئیس مجلس در جلسه قرائت گزارش کمیسیون برجام با به رای گذاشتن ۲فوریت طرح پیشنهادی فراکسیون رهروان نشان داد به «اسم رمز» پایبند است. او در دفاع از این طرح گفت: «در اجرای برجام هر چه تاخیر شود، به ضرر ما است، تصور نکنید که تاخیر به نفع ما است. می گویند چرا عجله داریم؟» او سپس به نامه آیت الله العظمی مکارم اشاره کرد و گفت: «همه منتظر تصمیم گیری شما هستند». «خسارت به خاطر تاخیر در اجرای برجام» چندی پیش توسط نهاوندیان هم تئوریزه شده بود. رئیس جمهور هم بعد از تلاش مجلس برای تسریع در اجرای برجام باز به مساله «تاخیر» اشاره کرد و گفت: «از ابتدای تابستان تیم اقتصادی را فرا خواندم، چرا که ۳ ماه اول امسال نشان می داد به خاطر کاهش قیمت نفت و تأخیر در اجرای توافق هسته ای ممکن است در زمینه رونق اقتصادی با مشکلاتی مواجه شویم. مشاور ارشد رئیس جمهور فرد دیگری بود که در این زمینه اظهار نظر کرد و باز با مستمسک قراردادن نامه برخی مراجع به مساله «تاخیر» واکنش نشان داد. اکبر ترکان که ابدا سابقه آشنایی با مسائل آماری را ندارد، آمار حیرت انگیزی ارائه کرد. او گفت: هر یک روز تأخیر در اجرای برجام خسارت های بسیار سنگینی برای کشور دارد و تا الان هم بیش از ۳ میلیارد دلار خسارت به کشور ضربه زده است. برآوردی که بنده از خسارت ها داشتم روزی ۱۰۰ میلیون دلار بود اما آقای وزیر اقتصاد در این باره می گوید عدم تصمیم به موقع درباره برجام، روزی ۱۵۰ میلیون دلار خسارت می زند. نمی دانم ما به رقم های درشت عادت کرده ایم که این اعداد و ارقام میلیارد و میلیون، آن هم نه به ریال، بلکه دلار، متعجب مان نمی کند یا اینکه می دانیم منتهاالیه این اظهار نظر به یک شوخی و در واقع یک گزاره خلاف واقع منتهی می شود! در هرصورت ارائه این آمارها آنقدر ادامه پیدا کرد تا وزیر بهداشت دولت اصلاحات و نماینده فعلی مجلس هم احساس کرد باید درباره این «تاخیر» زبان به گلایه بگشاید که گفت: «با تاخیر در تعیین تکلیف برای برجام روزانه چند هزار میلیارد تومان کشور ضرر می کند. معلوم نیست چه کسی باید در برابر این ضررها جوابگو باشد». در گام بعدی و دقیقا در روز بررسی طرح فراکسیون رهروان پیرامون برجام در مجلس، ارگان رسانه ای اصلاحات به نقل از خبرگزاری دولتی با تیتر «۴۰۰ میلیارد تومان خسارت روزانه» به این موضوع پرداخت. این اظهارات خلاف واقع در حالی از سوی شخصیت های مختلف برای جنجال در تسریع اجرای برجام مطرح شد که از اساس خلاف واقع است و صرفا یک سواد حداقلی نیاز بود تا چنین اظهار نظرهای «بی سوادانه»، «سیاسی»، «خلاف واقع» و «بی اساس» مطرح نشود. از آنجا که هنوز ۲۶ مهر، یعنی موعد اجرای توافق فرانرسیده است، ابتدائا این سوال مطرح می شود که چطور رسانه های «بزک کننده آمریکا» و جریان «توافق به هر قیمتی» برای خسارت های وارده به کشور کنتور انداخته اند؟ در ثانی وقتی منابع غیررسمی، از آغاز اجرای برجام توسط دولت بدون مصوبه مجلس خبر می دهند، این سوال پیش می آید که کدام «تاخیر»، خساراتی هنگفت بر کشور تحمیل کرده است؟ سوال بعدی این است که چرا یکی از نقاط ضعف برجام به جای اینکه مورد سوال قرار بگیرد، به چماق «تحریک» نمایندگان برای جلوگیری از «تاخیر» اجرای برجام تبدیل می شود. به عبارت دیگر وقتی به طرف غربی این اجازه داده شده که کشور را متحمل خسارت کند، چه درصورت اجرای بموقع و چه در غیراین صورت! پس فتح الفتوح کجاست؟ چنانکه بعد از ژنو هم با همین سازوکار ما بخشی از محدودیت ها را پذیرفتیم و تعهدات طرف غربی جامه عمل نپوشید. چرا کسی در این دو سال از خسارت های وارده به کشور سخن نگفت و برای آنها کنتور نینداخت؟ خسارت هایی که حالا بعد از ۲ سال در نامه ۴ وزیر به روحانی مشهود است. بعد از توافق ژنو تاکنون، ۱۸۰ هزار میلیارد تومان از دارایی های بورس از بین رفته است. با یک دودوتا چهارتای ساده مشخص می شود روزی ۳۵۰ میلیارد تومان از دارایی های مردم در بورس از بین رفته است. شاخص کل بورس از توافق وین یعنی همین تیرماه امسال ۹هزار واحد پایین آمده است. بعد از توافق ژنو تاکنون، معوقات بانکی در این مدت حدود ۲۰ هزار میلیارد تومان افزایش یافته است. در این مدت نرخ سودهای بانکی ۱۵۰۰ میلیارد تومان افزایش داشته است. بعد از توافق ژنو تاکنون سودهای تقسیمی سهام پرداختی بانک ها به مردم از ۵ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان به ۱۹۰۰ میلیارد تومان رسیده است. بعد از توافق ژنو تاکنون، قیمت جهانی فولاد ۵۰ درصد، قیمت جهانی آلومینیوم ۱۵ درصد و قیمت جهانی مس ۳۱ درصد کاهش یافته است اما در داخل کشور قیمت خودرو افزایش یافته است. بعد از توافق ژنو تاکنون، قیمت نفت نزدیک به ۵۸ درصد کاهش یافته است. به عبارت دیگر به واسطه دیپلماسی شکست خورده دولت یازدهم، تنها در یک سال گذشته ۳۸ میلیارد دلار از درآمد نفتی کشور معادل روزانه ۲۰۵ میلیارد تومان از بین رفته است. حالا مردم سوال می کنند که با این همه کرامات که بعد از توافق ژنو تاکنون در اقتصاد اتفاق افتاده، چرا کسی برای خساراتی که بعد از اجرای توافق ژنو کشور متحمل آن شده است، کنتور نمی اندازد و نامه نگاری نمی کند؟ م
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هم اندیشی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]