محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831351601
ضرورت مشاركت اجتماعي براي مبارزه با اعتياد
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: ضرورت مشاركت اجتماعي براي مبارزه با اعتياد
نویسنده : دكتر عاليه شكربيگي*
شيشه يك ماده اعتياد آور صنعتي است. اين ماده تحريك كننده و تخدير كننده روان انسان است. خب اين طبيعي است بعد از اينكه فرد به استعمال شيشه مشغول مي‌شود، توهم حاصل از مصرف آن، او را به انجام بزه وا مي‌دارد.
امروز چنين ماده‌اي توانسته براي جوانان اعم از دختران و پسران ما مشكل ايجاد كند. در واقع در هر عصري مطابق با تغييرات و تحولاتي كه در جامعه به وجود مي‌آيد، مواد مخدر هم مي‌تواند در قالب اين تغييرات قرار بگيرد. ممكن است معضل امروز جامعه ما شيشه باشد و فردا ماده‌اي ديگر به وجود آيد. پس ما بايد به فكر راهكارهاي اساسي‌تر باشيم.
معتقدم كه در اين بستر اعتياد‌زاي شيشه كه برخي از جوانان ما گرفتار آن شده‌اند، خودمان مقصر هستيم، يعني از ماست كه بر ماست. چه زماني شده كه ما چند تا از اين جوانان را آورده و بر سر يك ميزگرد كارشناسانه با آنها صحبت كنيم و علت اينكه چطور به اين سمت و سو كشيده شده‌اند را از آنها جويا شويم؟ متأسفانه ما هميشه در دقيقه 90 اقدام به رفع چنين معضلاتي مي‌كنيم. اين موارد فايده‌اي نداشته و به مثابه نوشدارو پس از مرگ سهراب است. ما هرگز به متغيرهايي مانند شادي كه يك جوان مي‌طلبد، فكر نكرده‌ايم؛ به بحث اشتغال جوانان و به رفع معضل بيكاري نیندیشیده‌ایم. آيا تا به حال شده كه به بحث پاسخگويي به نيازهاي جسمي و روحي افراد جامعه توجه و بررسي كنيم كه آيا مي‌توانيم چنين مسئله‌اي را كنترل كنيم يا خير؟
به نظر من مقابله با اين گونه مواد را بايد در عوامل جامعه‌پذيري و تربيتي جست و جو كنيم. ابتدا به خانواده‌ها و نظام آموزشي و پس از آن به دوستان و همسالان توجه كنيم. به رسانه‌هايي كه امروز به مثابه دهكده‌هاي جهاني جوانان‌مان را در برگرفته‌اند، توجه كنيم. در وهله اول بايد به اين فكر كنيم كه در كانون خانواده‌مان تربيت و جامعه‌پذيري فرزندانمان چگونه بايد باشد كه آنها به دام اعتياد و مسائلي از اين قبيل نيفتند. بهتر است قبل از هر چيز به اين امر بينديشيم كه آيا نظام آموزشي ما توانسته آسیب‌های مصرف مواد را در کتب درسی وارد کند. جوانان ما بايد آگاه باشند و بدانند كه چنين محورهايي در جامعه وجود دارد كه ممكن است با آنها برخورد كنند. در واقع بايد ديد كه آيا نوجوانان و جوانان ما تئوري و راهكار مبارزه با اين گونه مسائل و بسترهايي همچون شيشه را قبلاً آموزش ديده‌اند و مي‌دانند كه چطور با اين گونه موارد بايد برخورد كنند؟
در واقع چيزي كه ما امروز آن را مشاهده مي‌كنيم، عملكرد ضعيف‌مان در بحث كنترل پديده‌هاي اجتماعي است. توجه داشته باشيم كه پديده‌ها و مسائل اجتماعي يك‌شبه به وجود نمي‌آيند كه يك‌شبه هم بخواهيم براي آنها راهكار ارائه دهيم. بنابراين در اينجا به نظر مي‌رسد كه چنين امر يا پديده فردي، خانوادگي، اجتماعي و فرهنگي را در تعامل دستگاه‌هاي كلان جامعه كه به طور موازي در اين راستا فعاليت كرده‌اند و امروز ما نتيجه كارشان را در وجود چنين معضلات اجتماعي مي‌بينيم، مي‌توان مشاهده كرد.
راهكارهاي برون‌رفت از اين آسيب در دو صورت خودشان را نشان مي‌دهند؛ راهكارهايي از سوي سازمان‌هاي دولتي كه به نوعي مرتبط با مسائل اعتياد هستند و مي‌توانند با يك نشست همگاني يك بار براي هميشه در واقع دلسوزانه، واقع‌بينانه و با عمق نيت به بررسي چنين مسئله اجتماعي بپردازند. آيا تاكنون مسئولان نشستي واقع‌بينانه در خصوص جواناني كه در اين مسير آسيب‌زاي اجتماعي اسير شده‌اند، داشته‌اند كه بفهمند مشكل اين افراد چيست؟ نيازهاي آنها كدام است؟ آنها كدام بسترهاي حمايتي را براي شادي افرادي كه براي آينده خود برنامه دارند، فراهم كرده‌اند؟
دومين راهكار اين است كه ما زمينه كمك و ريشه‌يابي نيازهاي جوانان و حل معضلات فردي و اجتماعي آنان را به انجمن‌هاي علمي، نهادهاي مدني و انجمن‌هاي خيريه‌اي كه در اين مسير كار مي‌كنند، بسپریم از آنها براي حل مسائل جوانان كمك بطلبيم.
در واقع اين مسئله اجتماعي را بايد با مشاركت مردم حل کنیم. مردم بايد همدل باشند و براي ريشه كن كردن شيشه و اعتياد به شيشه تلاش كنند. در اصل اين همدل و بسيج بودن است كه منجر به پاك‌سازي و در نهايت ريشه‌كن شدن اعتياد از سطح جامعه مي‌شود و از آمار بزهكاران و معتادان شيشه‌اي مي‌كاهد. به نظر من براي حل چنين مسئله مهم اجتماعي به نوعي به وجدان‌جمعي مشترك نياز است. اينجاست كه جامعه به يك راهكار همگاني كه نشان‌دهنده يگانگي و توحيد است، مي‌رسد.
* استاد دانشگاه
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۳۹۴ - ۰۹:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
حوادث
پربازدیدترینها