تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815665404
فیلمنامه ای که مرادی کرمانی برای کفش های نوش آفرین انصاری نوشت
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): هوشنگ مرادی کرمانی، نویسنده کودک و نوجوان، در مراسم بزرگداشت نوش آفرین انصاری که به همت موسسه خانه کتاب برگزار شد، گفت: تصویری که از آدم ها در ذهنم دارم، شبیه مجسمه ای است بالابلند از خوبی ها. وقتی از آنها تجلیل می شود، آن مجسمه آنقدر بزرگ است که به راحتی نمی توانم همه ابعاد آن را تشبیه کنم. بگذریم از این که همه این مجسمه ها، دنیای درونی خاصی دارند که با هیچ دوربینی قابل انعکاس نیست و کاش می شد مجسمه ای هم از درون انسان ها ساخت.نویسنده مجموعه «قصه های مجید» اظهار کرد: اگر کتاب های من در سطح جهان شناخته و ترجمه شده است و موفقیتی به دست آورده ام، آن را مدیون شورای کتاب کودک و تلاش های خانم انصاری می دانم. البته من هم آدم با استعدادی بوده و هستم و نمی خواهم خودم را کوچک نشان دهم. من نه پارتی داشتم و نه جزو گروه و دسته خاصی بودم و شورای کتاب کودک من را فقط براساس آثارم انتخاب کرد. مردای کرمانی در ادامه به روایتی از نوش آفرین انصاری اشاره و بیان کرد: یک روز از نوشین خانم شنیدم که جایی درباره شورای کتاب کودک صحبت می کرده و از جلسه که بیرون آمده، دیده همه کفش ها مردانه است و تنها زن جمع، او بوده است. از آنجا که ذهن من تصویری است و عاشق سینما هستم، بر اساس همین روایت و در قالب فیلم نامه درباره کفش های نوش آفرین انصاری نوشته ام: ۱. یک جفت کفش معمولی زنانه که پاشنه و تخت اش ساییده؛ یک لنگه ای به پهلو افتاده در میان کفش ها و نعلین های مردانه. کفش های زن در میان آن همه کفش مردانه تنهاست و تضادی ایجاد کرده. از پشت در، صداها را می شنویم. نوشین حرف می زند. ۲. در میان همهمه مردها، نوشین از بچه ها از تربیت فرهنگی بچه ها از موقعیت کتاب و کتابخوانی کودکان و نوجوانان از شورای کتاب کودک می گوید. صدای زنانه نوشین توی سالن می پیچد. تصویر درشت از لنگه ای که به پهلو افتاده. فقط پاها، پاهای زن هایی که به شورا می آیند. کفش های معمولی و گاهی کتانی دخترهای اهل ادبیات کودکان. از در شورا وارد می شوند. در میان آنها کفش های نوشین را می بینم. صدای همهمه زن ها که از داستان ها و شعرها می گویند و از فرهنگنامه کودکان و نوجوانان. فقط کفش ها را می بینم و پاها و صدای زنانی که حرف می زنند و بحث می کنند. صدای نوشین در میان آنها که از تنگناها می گوید اما مایوس نیست. صدای آرام و پخته و شیرین توران خانم در جمع پیداست و گهگاه صدای مردی که در میان همهمه خانم هاست و از مقاله های فرهنگنامه حرفی می زند که در میان صدای خانم ها، چندان شنیده نمی شود. ۳. در خانه ای را می بینم. صدای چرخیدن کلید در قفل در. کفش ها را می شناسم. کفش نوشین در میان کفش های مردانه و زنانه و بچه گانه است. از توی خانه صدا می آید. مشکلات خانوادگی و حرف از کتاب و مهمانی که پیش آمده و درخواست حضور او در دانشگاه را دارند. ۴. فقط کفش های جوان ها را می بینم که صاحبانشان روی صندلی نشسته اند. و پاهای نوشین که جلوی کلاس قدم می زند و از کتاب و کتابداری می گوید و صدای دخترها و پسرهای دانشجو... همهمه کلاس. ۵. کفش های نوشین در قفسه ای تنها هستند. صدای بیمارستان. چند نفر دارند روپوش کفش های بیمارستانی را به کفش هاشان می کشند. گل ها، توی راهرو و اتاق بیمارستان سرگردان اند. ورود گل به اتاق ممنوع است. ۶. نمایی درشت از دمپایی که جلوی تخت است... نمایی از کفش های زنانه و مردانه روپوش دار بیمارستان که صاحبانشان با هم سلام و علیک می کنند و از کتاب کودک می گویند و از فرهنگنامه کودکان و نوجوانان. ۷. کفش ها و نعلین ها جلوی دری بزرگ و نیمه باز جمع شده اند. در میان آنها چند جفت کفش زنانه و دخترانه دیده می شود. کفش های ساده و معمولی نوشین بین آنهاست. از پشت در صدا و همهمه می آید. صدای نوشین است. از اهمیت کتاب برای بچه ها می گوید. ۸. دوربین در میان عروسک های موزه عروسک ها می چرخد و روی عکس نوشین خانم می ایستد. صدای کف زدن می آید. صدای شلوغ پلوغی بچه ها. چهره شان پیداست. از موزه بازدید می کنند. مهر
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها