محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826736958
فیلمنامه ای که بیضایی نوشت اما نساخت
واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: این روزها بحث بر سر وفاداری شهرام اسدی کارگردان «روز واقعه» به فیلمنامه ای که بهرام بیضایی آن را نوشت بالا گرفته است. چند روز پیش محمد رحمانیان در نشست خبری نمایشنامه خوانی «روز واقعه» گفت که شهرام اسدی کارگردان این فیلم تنها بخش هایی از متن بیضایی را در قالب فیلم «روز واقعه» کارگردانی کرده است. او گفت: «در این فیلم صحنه هایی حذف شده بود، ضمن این که نیمی از اسامی شخصیت ها نیز تغییر یافته بود.» این جملات رحمانیان بی پاسخ نماند و شهرام اسدی در گفت وگو با مهر بیان این جملات از سوی رحمانیان را یا ناشی از سهل انگاری دانسته یا شوخی و گفته انشاءالله این سخنان به خاطر فریب مسئولان برای دریافت مجوز نمایشنامه خوانی. اما ماجرای «روز واقعه» چیزی فراتر از جدال لفظی بین شهرام اسدی و محمد رحمانیان است. نگاهی به نحوه ساخته شدن این فیلم و روندی که طی کرد شاید به خوبی نشان دهد که سینمای ایران در چه شرایطی به سر می برده و سینماگرانی چون بهرام بیضایی چه روزگاری از سر گذرانده اند. وقتی مسئولان وقت تلویزیون و ارشاد تصمیم گرفتند فیلمنامه ای با مضمون عاشورایی بسازند، گزینه های زیادی در نظر داشتند اما هیچکدام گمان نمی کردند این فیلمنامه را کسی بنویسد که سالها مورد هجمه و اتهام افراطیون بوده و هست. به گزارش خبر آنلاین نخستین بار این داریوش فرهنگ بود که با این پیشنهاد به سراغ بیضایی رفت: «نوشتن فیلمنامه ای با موضوع عاشورا». پیشنهادی که گفته می شود بیضایی نیز از آن استقبال کرد اما یک سال بعد وقتی فرهنگ، دوباره به سراغ مدیران تلویزیون رفت تا فیلمنامه ای با مضمون عاشورایی را به آنها تحویل دهد نام فیلمنامه نویس نام عجیبی بود: «ع. سالک». عبدالله اسفندیاری که در آن سالها به عنوان مشاور تولید در پروژه ساخت فیلم «روز واقعه» همکاری داشته در مصاحبه ای گفته: «من در فاصله زمانی سالهای 1359 تا 1362 به عنوان مدیرگروه فیلم و سریال شبکه اول سیما مشغول فعالیت بودم. حوالی سال 1360 برای داریوش فرهنگ داستان مسلمان شدن یک مسیحی همزمان با وقوع وقایع عاشورا را تعریف کرده و از وی خواستم به سراغ گسترش طرح و نگارش فیلمنامه برود. فرهنگ یک طرح پنج صفحه ای نوشت و آن را برای ما آورد. ما هم بعد از تایید طرح از او خواستیم که فیلمنامه کار را بر اساس همان طرح بنویسد. اما فرهنگ که ادعایی در فیلمنامه نویسی نداشت گفت من چنین کاری نمی کنم برای همین سراغ گزینه های دیگر رفتیم.» اما گزینه های دیگر، همه، پیشنهاد را رد می کنند. از کیهان رهگذار نویسنده فیلمنامه سریال «سربداران» گرفته تا محسن مخملباف که می گوید موضوع فیلمنامه با اعتقاداتش هماهنگی ندارد. در این میان اما داریوش فرهنگ کار خودش را می کند. اسفندریای می گوید: «رفت و آمدهای داریوش فرهنگ به شبکه اول برای مشاوره جهت پیدا کردن سناریست ادامه داشت تا اینکه به ناگاه فرهنگ حدودا یک سالی غیبش زد و بعد از یک سال فیلمنامه ای با عنوان «روز واقعه» را برای ما آورد، فیلمنامه ای نوشته ع. سالک.» متن برای تایید به شورای فیلم و سریال می رود اما تا قبل از تایید نهایی داریوش فرهنگ حاضر نمی شود بگوید ع. سالک نام مستعار چه کسی است: «هر چقدر به او اصرار کردم بگوید نام نویسنده چیست او مرتب می گفت: چه فرقی می کند، شما فیلمنامه را بخوانید و ببینید مورد تایید است یا نه؟» دلیل فرهنگ برای نام نبردن از بیضایی این بوده که با مطرح شدن نام بیضایی حساسیت ها افزایش پیدا می کند و به همین دلیل نامی از بیضایی نمی برد. سرانجام متن تایید می شود اما با وقوع جنگ همه چیز منتفی شده و کار ساخت فیلمنامه به تعویق می افتد. ده سال می گذرد تا این که حسن جلایر تهیه کننده فیلمنامه را از بیضایی می خرد و برای گرفتن پروانه ساخت آن را به ارشاد می دهد. ارشاد هم بعد از دو سال و پس از اعمال اصلاحات و جرح و تعدیل مجوز ساخت را صادر می کند تا اسفندیاری آن را به شهرام اسدی که آن روزها تازه از خارج از کشور به ایران برگشته بود پیشنهاد بدهد. اما چرا خود بیضایی این کار را نساخت؟ این پرسشی است که هر کس به آن یک جور پاسخ می دهد. اسفندیاری می گوید بیضایی آن زمان فیلمنامه های دیگری مثل «اشغال» داشته که دلش می خواسته آن را بسازد. اما خود بیضایی گفته که اجازه ساخت «روز واقعه» را به او نداده اند: «نگذاشتند خودم بسازم. لااقل 10 کارگردان عوض شد و من تعجب می کردم که این همه آدم نمی توانند این فیلم را بسازند. حتی گفتند واروژ کریم مسیحی این فیلم را بسازد. خوشحالم می شدم اگر او این فیلم را می ساخت. حتی اسم آقای محمدرضا اصلانی را آوردند. خیلی ها عقیده داشتند که چند جای فیلم را باید عوض کنم، اما من برای عوض کردن نرفتم. به هر حال آقای اسدی مهارتش را داشت که لااقل تعداد جاهایی را که می خواستند عوض شود به سه برساند و فیلمی بسازد شبیه فیلم هایی که قرار است از تلویزیون پخش شود.» او هیچگاه نظر قطعی خود را درباره نتیجه کار اسدی اعلام نکرد و تنها گفت: «اصلا نمی خواهم بگویم راضی هستم یا نه. تمام حرف من این است که من این فیلم را این طور نمی دیدم. این فیلم شباهتی به فیلم هایی که داشتم، ندارد.» این تغییرات چه بود که بیضایی حاضر نشد، آن ها را در فیلمنامه اش اعمال کند و آن را بسازد؟ داستان فیلم «روز واقعه» داستان جوانی نصرانی است که تازه مسلمان شده. او در جریان عروسیاش با راحله دختر زید ندایی می شنود که او را به یاری فرا می خواند. عبدالله به دنبال این ندا بیابان ها را می گردد تا به کربلا می رسد اما او دیر رسیده است. عصر عاشوراست. کشته ها بر زمین و اهل بیت در زنجیر.» اما در فیلمنامه ای که بیضایی نوشت اتفاقات دیگری جز آنچه در فیلم رخ می دهد، روایت شده است، مثلا دیدار عبدالله با شهربانو همسر ایرانی امام حسین (ع)که به دستور امام از کربلا می رود و … همین تغییرات بود که باعث شد بیضایی حاضر به ساختن فیلم نباشد. در نتیجه شهرام اسدی دست به کار ساختن این فیلم می شود و شهرام اسدی بنا به گفته خودش برای این که بتواند فیلم را بسازد مجبور به اعمال این تغییرات بوده است. اسدی در مصاحبه ای که سالها پیش با مجله فیلم کرده درباره تغییرات فیلم گفته است: «درباره تغییرات فیلمنامه باید بگویم چیزهایی در فیلمنامه بیضایی بود که به من ایراد گرفتند. مثلا اینکه ندای یاری طلبانه به یک آدم عادی نمی رسد و چنین چیزی در احادیث نیست مگر آن که جزو اولیا و انبیا باشد یا به واسطه ای باشد در خواب یا رویا. این شد که من شخصیت تازه ای به نام «اسود آهنگر» را به داستان وارد کردم، آهنگری سیاهپوست که در روایات هم نامش آمده که جزو شهدای کربلاست. من او را رابطی میان شخصیت اصلی و ندایی که می رسد قرار دادم و این همان آهنگری است که وقتی عبدالله به تاخت از کناره مغازهاش می گذرد، می گویند دو روز است مغازه اش را بسته و در نهایت نیز عبدالله در کربلا بر بالین او حاضر می شود.» تغییر بعدی حذف کامل فصل «شهربانو» از فیلمنامه بود که اسدی درباره آن گفته: «من مجبور شدم فصل شهربانوی فیلمنامه را حذف کنم، من علاقه زیادی به این فصل از فیلمنامه بیضایی داشتم، اما متاسفانه باز هم ایراد گرفتند که حتما باید سندی معتبر مبنی بر وجود این فصل در حالت واقع بیاوری و من هم که سندی نیافتم مجبور شدم این فصل را حذف کنم و وقتی این فصل حذف شد عبور از طاق کسرا و ایوان مدائن که در فیلمنامه بود هم لغو می شد اما من سعی کردم دوستان فارابی و شورای فیلمنامه را راضی کنم که تا حدودی این ها در فیلم بیاید، اما وقتی فصل شهربانو حذف شد طبیعتا این فصل ایوان مدائن هم مرخص می شد.» او در پاسخ به سخنان محمد رحمانیان هم باز به وفاداری خود بر متن تاکید کرده و گفته حتی یک اسم را هم تغییر نداده است: «اساسا دلیلی برای این تغییر وجود ندارد. فیلمنامه شش شخصیت اصلی دارد که به اسامی آنها در دیالوگ ها اشاره می شود و انبوهی اسامی شخصیت های فرعی که تغییر آن ها مطلقا محلی از اعراب ندارد، چون در تصاویر فیلم اشاره ای به آن اسامی نمی شود؛ مثل پیاده، مرد نصرانی، جوان بی طاقت، زن، پیرمرد و... تنها اسم تغییر کرده که اتفاقا از سوی خود آقای بیضایی انجام شده، تعویض اسم شخصیت اصلی (عبدالله) در نسخه واگذاری به تهیه کننده است که در نسخه انتشاراتی به شبلی برگردانده شده است.» او همچنین گفته: «ما در حال حاضر در دوران گذار قرار داریم و همگی دچار تنگناهایی هستیم که اتفاقات در برخی موارد این مشقت ها بر هنرمند مضاعف است. اما این دوران خواهد گذشت. باید کوشش کنیم در فردای آن روز به سبب رفتاری که در این روزهای سخت از ما سر زده، شرمسار همدیگر نباشیم.»
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[مشاهده در: www.mardomsalari.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها