محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804106579
تخریب ادبیات فارسی توسط نسل جدید هجمه شبکه های مجازی به پیکره زبان فارسی
واضح آرشیو وب فارسی:سنگر ما: با ظهور شبکه های مجازی همه چیز تحت تاثیر سرعت و انقلاب های اجتماعی و فرهنگی این ابزار جدید قرار گرفت؛ به صورتی که دیگر سن و سال و شناخت اهمیتی ندارد هرکس در هر جایگاه و موقعیتی می تواند خود به یک رسانه تبدیل شود. به گزارش سرویس علم وفناوری “سنگرما” در نیمه نهایی خنداننده برتر برنامه «خندوانه» جواد رضویان کمدین شناخته شده درابتکاری موضوع جالبی را محور استندآپ خود قرار داد که کم و بیش دغدغه بسیاری از اهالی فرهنگ است؛ یعنی تغییرات نرم زبان و ادبیات فارسی. هرچند رضویان نتوانست آن طور که باید و شاید به این موضوع ورود کند و به آنچه نگرانی های امروز است به خوبی بپردازد اما در کل از اجرای رضویان می شد به راحتی لمس کرد آسیب هایی هستند که بدجور گریبانگیرزبان فارسی شده اند و نیاز به نگاهی جدی و بنیادین دارد. متاسفانه این روزها در اغلب نوشته های شبکه های مجازی، به صورت شوخی و جدی شاهد تغییرات ادبیاتی هستیم که جای بسی تامل است. درگذشته رسانه های سنتی مانند کتاب، معلم و استادان دانشگاهی مهمترین رکن انتقال ادبیات به جامعه و نسل ها بودند که ضمن اطلاع رسانی، مقید به رعایت چارچوب نگارشی و نوشتاری نیز بودند و اگر قرار بود کسی خارج از این قواعد کاری کند آن هم قاعده خود را داشت و از سر سواد و شناخت وارد می شد نه سهل انگاری و بی توجهی. برای مثال خیلی ها فکر می کنند شعر نو یا همان شعر نیمایی یک ساختارشکنی بدون قاعده است؛ درحالی که اولا نیما شاعر و نویسنده توانایی بود که تبحر و اشراف کاملی روی شعر سنتی و ادبیات فارسی داشت و ثانیا شعر نو دارای قواعد خاص خود است؛ یعنی بانی این کار، خود یک عالم به ادبیات فارسی و آگاه به ساختارهای قبلی بود. اما با حضور پررنگتر رسانه ها اوضاع کم کم متفاوت شد هرچند در رسانه های نوشتاری مانند روزنامه ها هم قواعد و اصول نوشتاری تغییر کرده و ساده نویس شده اند اما این امر نیز درچارچوب اصول اکادمیک بوده است چراکه یک نویسنده باید تمام قواعد و اصول نوشتاری را بداند تا بتواند مطلب خود را به مخاطب منتقل کند. اما با ظهور شبکه های مجازی همه چیز تحت تاثیر سرعت و انقلاب های اجتماعی و فرهنگی این ابزار جدید قرار گرفت؛ به صورتی که دیگر در این عرصه سن و سال و میزان سواد و شناخت اهمیتی ندارد هرکس در هر جایگاه و موقعیتی می تواند به تنهایی خود به یک رسانه تبدیل شوند اما وقتی خوب نگاه می کنیم می بینم اغلب افرادی که رسانه های مجازی نیز حضور فعال و اثر گذار دارند خود به واسطه رسانه های دیگر به شهرت و تاثیرگذاری رسیده اند و دارای قدرت نفوذ شده اند این افراد گاها خواسته و ناخواسته با شکستن هنجارهای نوشتاری و ادبیاتی به قول خودشان عامه نویسی و جوان پسندبودن، غلط های املایی عجیب و غریبی را در عرصه نوشتاری ایجاد کرده اند که باعث شده خواسته و ناخواسته تاثیرات نامطلوبی بر پیکره زبان و ادبیات فارسی بگذارند. رضا شکراللهی دراین رابطه می گوید: «بازیگر یا خواننده ای که نزدیک به دو میلیون نفر فالوئر یا پی خوان دارد، خودش منبع انتشار غلط های املایی مضحک است. واقعا اگر یکی از این چهره های محبوب یکی از انبوه پست های لایک خورش را به روش درست نوشتن یک کلمه غلط اختصاص بدهد، به اندازه یک عمر تلاش فرهنگستان و آموزش و پرورش و امثال ما چهره های نامحبوب روی مخاطب عام اثر نمی گذارد؟!» وقتی بازیگرانی که هوادارن زیادی دارد و چهره شناخته شده ای هستند وقتی در نوشتار اینستاگرامی خود ازجمله بندی ها و لغات نامفهومی مثل «عسیسم» به جای «عزیزم» و… هرچقدر هم به عنوان شوخی و طنز باشد می تواند در ترویج چنین سبک غلط ادبیاتی موثر باشند. تعدادی از تصاویری که در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی استفاده می شود اما وقتی خوب می بینیم متوجه می شویم این همه ماجرا نیست، تنها شبکه های مجازی نیستند که در حال ضربه زدن به بدنه کهنسال و قدیمی زبان فارسی ما هستند بلکه در کنار آنها نسل کنونی یعنی اغلب متولدین دهه ۷۰ نیز به سبک نوشتاری جدید و کودکانه ای که به تازگی میان آنها بابا شده است ناخواسته منجر به تاثیرات منفی بر زبان فارسی شده ا ند به طوری که شاید پربیراه نباشد بگوییم شکاف نسل ها دراین عرصه بیش از پیش دیده می شود وهمین زنگ خطری برای ادبیات فارسی ماست؛ به گونه ای که تا حدودی ادبیات این نسل برای نسل های قبل از آن به پدیده ای نو و شلخته نویسی تبدیل شده است لغات به طور محسوسی در این ادبیات تغییر شکل پیدا کرده و رواج آن باعث نگرانی استادان دانشگاهی و فرهیختگان شده است؛ هرچند زبان معیار، چیز دیگری است اما این حرف که باید با اتفاقات نو و انقلابی جدید در عرصه الکترونیک نسبت به قبل از آنچه رخ می دهد نگران بود درتعارض است. نوشتن کلمات بدون در نظر گرفتن صحت آنها مانند «حرف زدن» که می شود «حرفیدن»، «وضعیتی» که می شود «وعضی»،«زنگ زدن» که می شود «بزنگم»، «عزیزم» که نوشته می شود «عسیسم»،« عجیجم» و واژه های دیگری که این روزها در شبکه های اجتماعی و شبکه های پیام رسان تلفن های همراه از آن ها زیاد استفاده می کنند و بدتر از آن که آن ها را حتی گاه در متن های رسمی بیرون از فضای مجازی هم به کار می گیرند، این موضوع وقتی جدی تری می شود که یک نگاه اماری به مصرف کنندگان ایرانی این فضاها داشته باشبم فضاهایی که خواه ناخواه مخاطبین خود را تخت تاثیر قرار می دند. ولی باز این هم همه ماجرا نیست؛ متاسفانه تلویزیون به عنوان تنها رسانه فراگیر و ملی هم خواسته و ناخواسته دراین تاثیرگذاری منفی موثر بوده است که باید این قضیه درست و اصولی مدیریت شود زیرا تعداد مخاطبان برنامه های تلویزیونی بسیار زیاد هستند به خصوص فیلم ها و سریال ها همچنین حجم بالای تبلیغات و آگهی هایی بازرگانی که از شبکه های مختلف پخش می شوند و درهمین راستا حداد عادل رییس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی با نامه ای که به صدا وسیما نوشته به این مسئله مهم گوشزد کرده است دربخشی ازاین نامه نوشته شده: «در طول سال های اخیر که بر حجم تبلیغات رادیویی و تلویزیونی برای کالاهای ایرانی و غیر ایرانی افزوده شده، هجوم اسامی بیگانه بر چشم و گوش مخاطب از طریق رسانه ملی عرصه را بر کلمات فارسی تنگ کرده است. هوم کِر و بارْلی و بایودِنت و پریل و اکتیو و اویلا و ویستابست و نوترینو و پرسیل و فامیلا و فارنهایت و چاکلز و آلومکس و جی بی پوز و مولتی ویتامین و پلاس پروتئین تنها نمونه هایی از چند ده نام بیگانه ای هستند که پیوسته از طریق رسانه ملی در گوش فارسی زبانان طنین افکن می شوند و ذهن پیر و جوان ایرانی را چنان مخدوش می کند که تصور می کنند فقط کالایی ارزش تبلیغ و خریداری دارد که نامی غیر فارسی بر پیشانی داشته باشد…» به نظر می رسد با توجه به دغدغه هایی که این روزها میان اهالی فرهنگ وهنر از حداد عادل رییس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی گرفته تا جواد رضویان بازیگر نسبت به زبان فارسی در دوران کنونی ایجاد شده باید بیش از بیش نسبت به این مهم تامل کرد اما در این راستا نیز هیچ کس به اندازه خود این عزیزان نمی توانند موثر باشند رسانه ملی وبرنامه های محبوب و فرا جناحی اش مثل برنامه اثر گذار «خندوانه» می توانند در این عرصه ظهور و بروز بسیار خوبی داشته باشند و به جامعه برای حفظ میراث معنوی ادبی خود و اصلاح اشتباهات کمک کنند. همانند اثرگذاری زیبایی که برنامه «خندوانه» در اصلاح واژه افغانی به افغانستانی برای نام بردن تبعه کشور دوست وهمسایه انجام داد و باعث شد تا اصطلاح نادرست افغانی که به واحد پول افغانستان مرتبط است در مورد اتباع آن به افغانستانی تا حد زیادی تغییر کند و تاثیر آن را در گفت وگوهای مردمی در فضای مجازی نیز ببینیم. فرهنگ
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سنگر ما]
[مشاهده در: www.sangarema.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها