تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835715383
حمایت از برندهای ایرانی؛ عاقبت اندیشی در زندگی اقتصادی ایرانیان / نابودی کالاهای معتبر به قیمت واردات بی رویه
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: اقتصاد در حال توسعه و اقتصاد مقاومتی، اقتصادی است که متکی به توانایی های داخلی باشد و خود را در سطح جهان حفظ کند و نیازهای ضروری خود را تامین کند و بیش از مصرف خارجی، از برندها و نام های تجاری خود حمایت و اشتغال داخلی راحفظ کند./ ایران علاوه بر حمایت از نساجی و کفش و فرش و... خود می توانست به پایگاه منطقه ای بسیاری از برندهای معتبر جهان تبدیل شود اما...گروه اقتصادی - حال و روز امروز اقتصاد ایران، به وضعیت شخصی شبیه است که به جای باز خوانی گذشته خود و درس گرفتن از تجربه گذشته و بستن پرونده های ناتمام، با قضاوت دیگران زندگی می کند و به فروش دارایی و ثروت خود و مصرف بیشتر و خرید آپارتمانی در برج شمال شهر، لوازم خانگی، پوشاک، کفش، سفرداخلی و خارجی، خرید خودروی لوکس و ... دلخوش کرده است در حالی که می تواند پول خود را در بورس، صنعت، کسب وکار، باغ و فضای سبز و... سرمایه گذاری کند، شغل ایجاد کند و به مردم و آینده خود و فرزندانش خدمت کند. به گزارش بولتن نیوز، براین اساس، تعداد زیادی از مصرف کنندگان سعی می کنند که ظاهر را حفظ کنند و با مصرف گرایی و خرید آخرین کالا و توجه به آخرین مد بازارو فروش اموال و دارایی و هزینه کردن پس انداز خود، زندگی کنند و به جای سرمایه گذاری، تولید، مشارکت با دیگران در تولید ارزش افزوده، به مصرف کالای خارجی مشغول شوند. این موضوع باعث شده که بدون مشارکت گسترده مردم و مصرف کنندگان در حمایت از تولید داخلی، آخرین دستاوردهای فناوری تلفن همراه، لوازم خانگی، خودرو، و مبلمان و دکوراسیون داخلی از خارج کشور وارد و مصرف شود و انتظار بسیاری از مصرف کنندگان این است که بهترین ها را خرید کنند. در حالی که این رفتار مصرفی و فرهنگ اقتصادی حتی در اروپا نیز مشاهده نمی شود و مردم اروپا تا زمانی که لازم نباشد تلفن همراه خود را تغییر نمی دهند و با همان تلفن های نسل های قبل نوکیا زندگی می کنند. در حالی که بسیاری از ایرانیان آخرین فناوری گلکسی سامسونگ، اپل و... را خریداری می کنند. این وضعیت باعث شده که در اوج چهار سال تشدید تحریم و کمبود درآمد دولت و کاهش درآمد نفت و ارز کشور، حدود 8 میلیارد دلار خودروی لوکس، و میلیارد ها دلار تلفن همراه، لوازم خانگی، سفر خارجی و... داشته باشیم. در حالی که اقتصاد در حال توسعه، اقتصاد مقاومتی، و اقتصادی که متکی به توانایی های داخلی است باید خود را در سطح جهان حفظ کند و نیازهای ضروری خود را تامین کند و بیش از مصرف خارجی، از برندها و نام های تجاری خود حمایت و اشتغال داخلی راحفظ کند. اگرچه در بسیاری از صنایع کیفیت مورد نظر را نداریم و یا قیمت ها به دلایل مختلف گران است اما حتی در صنایع ومحصولات دارای کیفیت بالا مانند کفش و کیف، صنایع چرم، نساجی، میوه و سبزی، برنج، پسته و بادام و گردو، کشمش، صنایع معدنی و فولادی و مس و سیمان، صنایع جانبی نفت، و بسیاری از محصولات دیگر، برای حمایت از کیفیت و قیمت و فروش محصول ایرانی و برندسازی و معرفی برندهای معتبر تلاشی نمی کنیم و حتی برندهای معتبر مانند کفش تبریز، پارچه مقدم، یخچال زاگرس، و... به خاطر واردات ازچین و کشورهای دیگر از بین رفته اند. در حالی که قاعدتا برای جبران گذشته و بهبود شرایط امروز و رسیدن به آینده ای بهتر و بهره وری و کارایی بیشتر، باید تجربه گذشته را انباشت کرد و از پس انداز و ثروت موجود، برای سرمایه گذاری بیشتر، ایجاد ارزش افزوده و اشتغال و گردش مالی بهتر استفاده کرد و حداقل از تجربه کشورهای درحال ظهور و در حال توسعه بهره برد و با مشارکت و سرمایه گذاری برندهای معتبر جهان و منطقه، محصولات بهتری را تولید و روانه بازار کرد. به جای فکر کردن و حمایت از برندهای داخلی، تصویر اقتصاد و مصرف جهان را می بینیم ایران علاوه بر حمایت از نساجی و کفش و فرش و... خود می توانست به پایگاه منطقه ای بسیاری از برندهای معتبر جهان تبدیل شود اما... به دلیل سوء مدیریت بسیاری از این اجناس ایرانی توسط واردات تهدید شد و جای خود را به اجناس خارجی داد و امکان تولید مشترک با برندهای معتبر جهان نیز فراهم نشده است. یکی از کارشناسان در این زمینه با ذکر مشاهده خود از یک نماد هنری در پارک ساعی تهران می گوید: در ورودی پارک ساعی مجسمه ای هست از مردی که سرش را در دست گرفته و جهان را در آینه ای که جای سرش قرار دارد تماشا می کند. در دید ناظران، این پیکره کامل به نظر می رسد ولی بجای سر، انعکاس تصویر آن در آینه قرار گرفته است. در این مجسمه سری که باید مرکز تعقل و هدایت امور باشد جدا از بدنش به تصویر ذهنی خود از جهان خیره شده است و تحت اراده و سیطره پنجه های پیکره ای قرار دارد که باید فرمانروای آن باشد. اگر به این مجسمه به مثابه استعاره ای از اقتصاد ایران بنگریم بنظر می رسد که مدیریت و همکاری مصرف کننده و تولید کننده و مردم و سرمایه گذاران وتولیدکنندگان و مدیران کشور به نقشی که برای آنها در نظر گرفته شده بی توجه هستند و ، سر جدا شده از پیکر این اقتصاد است و آنچه ما در قالب یک پیکره ی کامل می بینیم تنها یک تصویر مجازی است بدون آنکه تسلطی بر این اندام سنگین داشته باشد. با این توضیح اولیه می توان دریافت، که به دلایل گوناگون از جمله از دست رفتن فرصت ها توسط تولید کنندگان ایرانی، مصرف کننده ایرانی ناراضی از قیمت و کیفیت محصولات، به نخریدن و یا مصرف کالاهای خارجی روی آورده است و همراهی با تولید و سرمایه گذاری در کشور ندارد. مسوولان صنعتی کشور در عین حال که قیمت و کیفیت مناسب را حق مشتریان می دانند، اما تاکید دارند که نخریدن کالاهای ایرانی، بی توجهی به تولید وبه زیان منافع ملی است. اما در گذشته که فرصت همکاری و همراهی با مردم را داشتند تا کیفیت محصولات را بهتر کنند، کوتاهی کردند و فرصت ها را از دست دادند و حالا تنها به این که کیفیت حق مردم است بسنده می کنند. عده ای از مردم و مصرف کنندگان نیز تصور می کنند که با نخریدن تولید داخلی، راه برای دست دوم خارجی با کیفیت، یا محصولات و برندهای روز دنیا باز می شود، در حالی که واقعیت این است که سرمایه گذاران اگر راهی برای تولید و مونتاژ داخلی نداشته باشند، به واردات از چین روی می آورند. شرکت های ایرانی در سال های دولت احمدی نژاد که دلار 1000 تومانی ارزان قیمت، یارانه بزرگی برای تولید خارجی بود، به واردات از چین مشغول شدند و بسیاری از کالاها با برند و نام تجاری ایرانی را در چین تولید و در ایران به نام جنس ایرانی فروختند. امروز نیز اگر جنس وبرند ایرانی فروش نرود به واردات از چین روی می آورند و همان سرنوشت کفش و نساجی و صنایع غذایی ایران برای خودرو یا سایر کالاها تکرار خواهد شد. شاهد مدعا، واردات 8 میلیارد دلاری خودرو در سال های 91 و 92 و در اوج تشدید تحریم ها بود و در شرایطی که کشور با بحران ارزی و مشکلات کمبود درآمد و عدم فروش نفت دست و پنجه نرم می کرد، عده ای به واردات گسترده و مصرف گرایی خودروی خارجی روی آوردند. این نهایت بی تفاوتی مصرف کننده و تولید کننده و سرمایه گذاران و صاحبان منابع و پول درکشوراست که سیاستی متناسب حمایت از تولید و اشتغال داخلی را پیگیری نمی کنند و دراوج مشکلات، به فکر واردات کالاهای لوکس هستندو البته در این وضعیت تنها مصرف کننده مقصر نیست بلکه مقصر اصلی تولیدکننده ای است که برای رضایت مشتری ایرانی کاری نکرده است و مسوولان کشور فضای کسب وکار و نظارت هارا تقویت نکرده اند تا کیفیت داخلی رابالا ببرند. عده زیادی از مردم می گویند که ما بهترین ها را می خواهیم اما سوال این است که مابرای این بهترین ها در شغل و خدمات و کار خود چه کرده ایم. اگر قرار باشد که همه به فکر نمره 20 از آموزش رسمی کشور باشند و بعد از آن بدون یادگیری و تجربه کار در کارگاه ها و مغازه و کف بازار، به دنبال دانشگاه های معتبر جهان باشیم و دانشگاه داخلی نیز سکوی پرتاب نیروی انسانی نخبه کشور به آمریکا و اروپا و استرالیا و کانادا باشد و افتخار کنیم که چند درصد از نیروهای ناسا و جاهای دیگر ایرانی هستند، و... دردی از مشکلات کشور حل نمی شود مهم این است که ارزش افزوده و انباشت و زحمات ما کجا به ساختن برند معتبر ایرانی منجر می شود یا منجر شده است. نمونه بارز این روند و کوتاهی سرمایه گذاران و تولید کنندگان، روند تولید ال 90 و قرارداد ایران با شرکت رنو و تشکیل شرکت رنو پارس است که نتوانست به اهداف اولیه خود دست یابد و پراید را جایگزین پیکان کردند. اما نه تنها این برنامه بلندپروازانه عملی نشد و ایران پایگاه منطقه ای برای صادرات به 25 کشور تبدیل نشد، بلکه حتی برای تولید ال 90 در ایران به خاطر حاشیه سود پایین آن، برنامه افزایش تولید قطعات و مجموعه ها با موانع مختلفی از سوی قطعه سازان و شرکت های مختلف مواجه شد. براین اساس، شایسته است که مسوولان ارشد اقتصادی کشور، وزارت صنعت، معدن و تجارت، با سخت گیری و جدیت در روند اقتصاد سیاسی صنایع مختلف و سایر تولیدات کشور، حداقل از چالش ها و درگیری ها و مشکلات آینده جلوگیری کنند و ضمن جلوگیری از واردات بی رویه کالا از چین از طریق تعرفه های موثر، راه سو استفاده مدیران رابگیرند و از آنها برنامه بهبود کیفیت را بخواهند و حداقل اگر محصول و برند ایرانی ارائه نمی دهند، تولید مشترک خودروسازان معتبر جهان مانند فولکس واگن، رنو، پژو، بنز و فیات را پیگیری کنند و برنامه ای برای تولید خودروی با کیفیت و قیمت مناسب را ارائه دهند. برخی کارشناسان می گویند: مردم 40سال از تولید داخلی حمایت کردند اما مدیران در این مدت چرا کوتاهی کرده اند و چرا با وجود انحصاری بودن و این همه حمایت، تولید با کیفیت نداریم و تا چه زمان باید از این تولید داخلی مشکل دار و بدون رضایت مشتریان حمایت کنیم؟ اگرچه پاسخ های متعددی در این زمینه وجود دارد و برخی می گویند که نرخ تورم و هزینه بالا، تغییر فضای کسب وکار و... موثر بوده است اماشاید بهترین جواب تاکنون این بوده که ما همه چیزمان به هم می آید و از خودروی داخلی گرفته، تا آسفالت و جاده، پخش کردن زباله ها و پلاستیک در مناطق گردشگری و خیابان، تا نبود پارکینگ کافی در شهرها و کوچه ها، و نبود ناوگان حمل و نقل عمومی و... همگی نشانه عدم مدیریت وعدم احساس تعلق به سرنوشت اقتصاد و جامعه و عدم مشارکت در بهبود روند مدیریت است. و تا زمانی که اصلاح ساختار اجتماعی واقتصادی را نداشته باشیم نمی توان انتظار داشت که تنها کالای لوکس خارجی، بهترین تلفن همراه و مبلمان و لباس و سفر خارجی را داشته باشیم اما هیچ سهمی حتی در حفظ محیط زیست و جمع آوری زباله ها نداشته باشیم. وقتی حتی در پارک خودروهای لوکس درست عمل نمی کنیم و برج ها و ساختمان ها را بدون پارکینگ مناسب ساخته ایم و میلیارد ها دلار فروخته ایم، نتیجه همین است که هر کس آنچنان که تشخِیص می دهد عمل می کند. برخی می گویند که اگرتولید داخلی فروش نرود و حمایت نشود سرمایه گذار از چین کالا وارد می کند دلیل آن هم آماده نبودن ساختار مالی، اقتصادی، مدنی، حقوقی، اجتماعی و... است و مردم با عجله ای که در تحقق مطالبات خود دارند، این علامت را به بازار می دهند که کالای چینی وارد شود
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها