واضح آرشیو وب فارسی:ایران جیب: چای صنعتی است که گردش مالی آن در سال حدود 60 میلیارد تومان است، اما صاحبان این صنعت با یکدیگر هم عقیده و هم صدا نیستند. درحالی که رییس اتحادیه چایکاران از رشد کشت برگ سبز چای خبر می دهد، رییس اتحادیه تولید کنندگان چای که نماینده صنایع تبدیلی محسوب می شود، معتقد است که مرگ این صنعت تا 10سال آینده فرا خواهد رسید. صحت این پیش بینی را تنها دو مرجع می تواند تایید کند؛ زمان و نتایج بررسی برنامه هایی که سازمان چای برای نجات این صنعت در پیش گرفته است. برنامه هایی که چندان شفاف نیست. «بخش جدایی ناپذیر صبحانه شما چیست؟» جواب اکثر ایرانی ها به این سوال، چای خواهد بود. قدمت مصرف چای در ایران مشخص نیست. ایرانیان که سابقا قهوه می نوشیدند، پس از گسترش روابط با هند و چین مشتری چای شدند. اما یک تاریخ است که هیچ گاه از خاطره چایکاران ایرانی پاک نمی شود؛ 1279. در این سال بود که کاشف السلطنه اقدام به واردات نهال چای به ایران و احداث باغات چای کرد و از آن سال بود که ایران صاحب صنعت چای شد. اکنون با گذشت بیش از صد سال از آن تاریخ، وضعیت چای ایرانی چگونه است؟ کشت برگ سبز، بیشتر از پارسال داستان چای در ایران، پرفراز و نشیب است. این محصول که از همان ابتدای کار، دشمنانی از جنس مافیا داشته، راه زیادی را طی کرده تا بتواند 32هزار هکتار از زمین های شمال ایران را بستر رشد خود کند. اما آنچه بیشتر از هر چیز در سالیان اخیر به چشم می آید، ضعف روزافزون این محصول داخلی است. کارشناسان علل متفاوتی را برای این ضعف ذکر می کنند؛ از کهنه بودن بوته های چای گرفته تا کارشکنی واردکنندگان چای خارجی. اما سوال اصلی این است که آیا اساسا تمایلی برای رفع ضعف چای وجود دارد؟ و اگر دارد چه راهکارهایی برای نیل به این هدف پیش بینی شده است؟ شنیده ها حاکی از آن است که کشت چای، به روزهای اوج خود باز می گردد. آن طور که رییس اتحادیه چایکاران می گوید، کشت برگ سبز چای نسبت به سال گذشته رشدی 10درصدی داشته. به گزارش «تعادل» به نقل از مهر، ایرج هوسمی معتقد است باوجود آنکه هنوز یک چین از برداشت برگ سبز چای باقی مانده است، پیش بینی می شود که 10تا 12درصد بیشتر از سال گذشته محصول در کشور تولید شده باشد. البته او به اجحاف در حق کارگران تولید چای هم اشاره می کند و می گوید: «اندکی از مطالبات چایکاران که مربوط به چین سوم بوده، هنوز باقی مانده است. این قشر نمی توانند طلبکار باقی بمانند و تاخیر در پرداخت مطالبات باعث بروز مشکلات مختلفی برای چایکاران خواهد شد.» این خبر باید به گوش صاحبان صنایع تبدیلی ایرانی چای خوشنوا باشد، چراکه باتوجه به امکان پذیر نبودن انتقال برگ سبز چای، این صنایع تنها می توانند از برگ سبز چای ایرانی به عنوان محصول خام استفاده کنند. اما آیا این اخبار توانسته رضایت صنعت چای ایران را جلب کند؟ مرگ صنعت چای نزدیک است آیا تاثیر رشد میزان کشت چای بر صنایع تبدیلی مشهود است؟ «تعادل» برای یافتن پاسخ این پرسش سراغ رییس اتحادیه تولیدکنندگان چای کشور می رود. هرچند به نظر می رسد که تولیدکنندگان چای باید از این واقعیت خوشحال باشند. امیر مظفر نوری چندان به اخبار خوشبین نیست و به «تعادل» می گوید که اعتمادی به رشد 10 تا 12درصدی کشت برگ سبز چای ندارد. در نظر او، این آمار تنها اعدادی ساختگی است که به دولت در قالب گزارشی ارائه شود. مظفر نوری معتقد است که صنعت چای ایران هر روز ضعیف تر می شود و هیچ اتفاقی برای ازبین بردن این ضعف چندین ساله اتفاق نمی افتد؛ روندی که اگر ادامه دار باشد مرگ صنعت چای را در کمتر از 10سال موجب خواهد شد. به گفته او صنایع حتی از امکانات سابق خود نیز محروم شدند؛ «صنایع چای تا سال گذشته مجاز به صادرات بودند و خرید محصول شان تضمین شده بود، اما این تضمین خرید دیگر وجود ندارد.» نکته جالب اینجاست که توقف خرید تضمینی چای فرآوری شده، به این منظور صورت گرفت که معضل «چای سنواتی» مرتفع شود. این چای، به محصولی اطلاق می شود که دولت در سالیان گذشته به صورت تضمینی از تولیدکنندگان چای خریداری کرده و در انبارها نگهداری می کند. عرضه چای سنواتی که محصولی کهنه و بی کیفیت است با قیمت پایین، جدای از ایجاد مشکلات سلامت برای مردم، می تواند بازار چای را با شوک مواجه کند و این دقیقا همان مساله یی ا ست که مظفر نوری از آن ناراضی است. وی می گوید که امسال دولت باوجود آنکه وعده داده بود از عرضه چای سنواتی جلوگیری کند، مجددا در انبارهای این چای را باز کرد و این اتفاق باعث شد تا چای تولیدی فروش نرود. به نظر می رسد که رییس اتحادیه تولیدکنندگان چای، در این زمینه با رییس اتحادیه چایکاران هم عقیده نیست چراکه هوسمی از عملکرد سازمان چای در جلوگیری از ورود چای سنواتی به بازار تشکر می کند و می گوید: «جلوگیری از ورود چای های سنواتی به بازار باعث شده که یک کیلوگرم از چای های داخلی نیز باقی نماند و تمامی آن به فروش برسد.» چای عضوی جدایی ناپذیر از سفره های ایرانی است. ایرانی ها در وعده های مختلف چای مصرف می کنند و این مساله باعث شده تا ایران بازار بزرگی برای این محصول گیاهی باشد. ضعف صنعت چای در ایران تاثیری بر مصرف چای نخواهد داشت، بلکه تنها سهم بزرگ تری از بازار کشور را دراختیار عرضه کنندگان خارجی خواهد گذاشت. سازمان چای، هرچند بارها بر تمایل و برنامه ریزی این سازمان به احیای این صنعت در کشور اشاره کرده، اما تاکنون برنامه یی جامع و دقیق برای نیل به این هدف را ارائه نداده است. باید دید که آیا برنامه یی برای نجات این صنعت وجود دارد؟ یا در سالیان آتی نوشیدن چای ایرانی تبدیل به خاطره یی برای کهنسالان خواهد شد؟ * تعادل
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران جیب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]