واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: وبلاگ تین نیوز، هادی حق شناس | ما در آستانه تدوین برنامه ششم توسعه کشور هستیم. طبیعی است که برنامه ششم برگرفته از سیاست های کلی ابلاغی مقام معظم رهبری است. از سوی دیگر در شرایطی قرار گرفته ایم که به زودی تحریم ها به طور کامل رفع خواهد شد و ما در شرایط پساتحریم قرارخواهیم گرفت. هر چند که درک واقعی و تجربه شرایط پس از تحریم در کشور، چند ماهی طول خواهد کشید و شاید به توان گفت به احتمال بالا سال آینده را با شرایط پساتحریم از نظر اقتصادی آغاز خواهیم کرد. به هر روی بخش های مختلف اقتصادی در شرایط تحریم آسیب جدی دیدند؛ به ویژه صنعت کشتی سازی و صنایع مرتبط با بخش دریا اعم از فراساحل، کشتی سازی ها و بنادر از این شرایط متاثر شدند. از سوی دیگر هم، اقتصاد ایران همواره متکی به نفت بوده و از مزیت مرزهای دریایی خود استفاده نکرده است. ما هم در جنوب کشور و هم در شمال کشور سواحل طولانی داریم، اما در این سواحل، نه جمعیتی با برنامه استقرار پیدا کرده است و نه صنایع مرتبط گسترش یافته است. ا لبته مفهوم این موضوع، این نیست که ظرفیتی برای استقرار جمعیت و صنایع وجود ندارد. این ظرفیت ها قطعا وجود دارد اما به دلیل ا تکای همیشگی به نفت، گامی به سوی سواحل برنداشته ایم. مرزهای آبی ایران از یک سو از بُعد حمل ونقل دریایی و چه از منظر ترانزیت کالا، و از سوی دیگر از منظر ایجاد و ساخت کشتی، تعمیر و نگهداری شناورها و خدمات فراساحل استعداد خوبی برای برپایی صنایع دریایی دارند. هم چنان که در ساحل جنوبی خلیج فارس کشورهای عربی صنایع مرتبط دریایی را ایجاد کرده اند و در سال های گذشته به کشتی های ایرانی هم خدمات داده اند. طبیعی است که در شرایط پساتحریم زمان آن رسیده است تا از فرصت های از دست رفته، تجربه کسب کنیم و در سواحل ایران صنایع مرتبط با بخش دریایی ایجاد شود. جهان پس از سال 2008 شاهد رکود اقتصادی و بحران اقتصادی بود. با توجه به اینکه هم کشورهای توسعه یافته و هم کشورهای آسیای جنوب شرقی تقریبا با ظرفیت کامل از منابع خودشان استفاده کردند، امروز سرمایه های سرگردان فراوانی در دنیا وجود دارد که به دنبال محل مناسب برای سرمایه گذاری یا سرمایه گذاری مستقیم هستند و ایران هدف خوبی برای این سرمایه گذاران است. ما به عنوان متولیان بخش دریا به خصوص سازمان بنادر و دریانوردی به عنوان مرجع دریایی کشور باید این بستر را در شمال و جنوب کشور فراهم کند، یا اینکه حداقل این ظرفیت های سرمایه گذاری را تبیین کنیم تا کشور بتواند سرمایه گذاری خارجی را در سواحل جذب نماید. امروز بخش عمده ای از بار صادراتی و وارداتی ما توسط ناوگان های خارجی حمل می شود. این موضوع یک مزیت نسبی است که می تواند منجر به توسعه ناوگان ملی شود. کشورهای دیگری که دارای ناوگان دریایی هستند، خود را به صادرات و واردات کالاهای داخلی شان محدود نکرده اند بلکه از این ظرفیت برای حمل کالاهای بین المللی بهره می گیرند همان طور که شرکت ملی نفتکش در این زمینه گام برداشته است، کشتی های متعلق به کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران و بخش خصوصی هم می توانند هم زمان، حمل کالای داخلی و بین المللی را انجام دهند. در زمینه صنایع دریایی، کشتی سازی ایزوایکو ظرفیت مطلوبی برای ساخت و تعمیر شناورهاست. برخی از کشتی سازی های دیگر در شمال و جنوب کشور هم همین طور هستند، اما در کنار این ها خدمات به کشتی هم بازار خوبی ایجاد کرده است. معروف ترین این خدمات پس از تعمیر و نگهداری، سوخت رسانی به کشتی هاست. کشتی هایی که از تنگه هرمز وارد بنادر خلیج فارس می شوند، سالانه حدود 12 میلیون تن سوخت استفاده می کنند. کم تر از 20 درصد این بانکرینگ توسط ایران انجام می شود، در حالی که با توجه به فرآورده های نفتی ایران، حداقل می توانیم 50 درصد این سوخت را تامین کنیم. اما سوخت رسانی به عنوان یک اولویت سرمایه گذاری شناخته نشده است. و نتیجه آن که سرمایه گذاری در بخش دریایی ناکافی بوده اما هم چنان ظرفیت سرمایه گذاری در این بخش وجود دارد. بنادر، کشتی سازی ها، فراساحل، تعمیر و نگهداری، خدمات کشتی ها، بانکرینگ و هزاران حوزه مرتبط با دریا و صنایع دریایی فرصت های فراوانی برای سرمایه گذاری هستند. در مقابل این فرصت ها، در دنیا پول های سرگردان بسیاری وجود دارد که به دنبال سرمایه گذاری مطمئن با سود مطمئن و حداقل ریسک هستند. در شرایط پساتحریم، ایران می تواند نقطه هدف این کشورها باشد. نکته آخر اینکه: سواحل شمال و جنوب ایران تقریبا برای صنایع دریایی بکر است و باید از این فرصت تاریخی پسا تحریم استفاده کنیم تا شاهد جذب سرمایه در این زمینه باشیم و از اقتصاد متکی به نفت به سوی اقتصاد متکی به ظرفیت مرزهای آبی کشور گام برداریم.
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]