تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836980177
در سوگ مادرشهیدان خادم سیدالشهدا
واضح آرشیو وب فارسی:شوشان: دیگرصاحب آن نگاههای پرمهر،لبخندهای مهربان و دستهای پر سخاوتی که پس ازدویدن در کوچه های خلوت شهر و نشستن روی خشتهای لب ایوان هر روز با کاسه ای از نوعی خوردنی که دوست می داشتی به تماشایش خیره می شدی روی زمین وجود ندارد و آسمانی شده اند و در خاطر من خاطره ماندند ! دیگر نه آن ایوان است و نه آن کوچه ها ! و نه کاسه ای لبریز از خوراک محبت! فقط یک مادر بود که او هم رفت و بچه های قد ونیم قد آنروزهای محله همه ماشاالله قد کشیده اند ! سالهاست محمود هم نیست. البته هست من در کنارش نیستم! نامش را بیوفایی نگذارید بی لیاقتی بود! کوی سیدقاسم شوشتر نرسیده به مقام عباس کمی سر بالاییست بالاتر از سکو مثل همه کوچه های قدیمی جوی روباز جاریست و در انتهای کوچه خانه پدر بزرگ است ولی همیشه به عشق ساکنانش دربش را میکوبم نه مالکانش! یکی از ساکنانش محموداست که مرا از مسجدسلیمان به سوی خود می کشاند ،همه بچه های فامیل در آن محله بودند اما محمود را بر همه ترجیح می دادم انگار می دانستم که می خواهد زود برود! او و یک محمود دیگر که بعدها افسر راهنمایی شد و در همسایگی خانه پدر بزرگ قرار داشت سه یار همیشگی شده بودیم ، آرزوهای بزرگی داشتیم و محمود آرزوهایی کوچک و از درون آرزوهای کم توقعانه اش انتخاب گردید و برای همیشه جاودانه ماند و من در فرط آرزو بر زمین مانده در انتظار مرگ! هر روز تابستان باغ خان شوشتر با درختها و بوته های منحصرش که نامشان را فقط او می دانست حس خوبی داشت. وقتی به بالای نخل بلند باغ می رفت و از بالا به زمین نگاه می انداخت لبخندش دیدنی تر می شد و پر مفهومتر می گشت، عصر پس از استشمام بوی تمشک باغ و همنوایی با زلالی رود ،پله های کنار رودخانه را طی می کردیم و خود را به کوچه می رساندیم باهم در عبور از کوچه های خاکی بسوی خانه می رفتیم وتلنگری بر درب حیاط و برادر کوچکش که به پیشواز می آمد ، نشستن کنار ظرفی که بدون پرسش لذیذترین خوردنی را در خود داشت و یا کاسه ای که مادر محمود سخاوتمندانه جلوی مامی گذاشت و با احوالپرسی هایی که هرروز تکرار می کرد و خستگی را ازتن با کلماتش می زدود یک عادت تکراری شده بود و اما آن زن کنار محمود نشستن را با دعایش برای من لذت بخش تر می کرد ،هر سال که بزرگتر می شدیم دور تر می شدیم انگار رسم بزرگ شدن دور ماندن است ! من مسجدسلیمان و او شوشتر گاهی سوار بر مر کبی و لبخندی! حتی وقتی او را روی ویلچری دیدم و گریستم بازهم خندید ! حالا محمود رفته است و نزد پروردگار خویش از بهترین طعام بهره می گیرد ، او در نبودن کوچه و خانه پدر بزرگ و در قد کشیدن درختان باغ میان گریه های من و برادران کوچولوی آن روزش که حالا بزرگ شده اند با خنده به همراه همانی که درب را می گشود به استقبال آمده است و صدای قهقهه اش از میان قاب هم منتشر می شود برای مادرش که به او رسیده است ! و من بی محمود حتی از نگاه برکاسه های خالی لب ایوان نیز محروم شدم ! چه راحت گفتند و نوشتند: مادر شهیدان خادم سیدالشهدا به دیار باقی شتافت! با گفتن این جمله همه آنچه در کودکی ام با خشتهای کوی سید قاسم داشتم به یکباره آوارشد و بر سرم فرو ریخت و در اوج درد و مویه و دلشکستگی ، محمود و برادرش ابوالقاسم می خندند ، براستی دیدار مادر و فرزند پس از سالها تماشایی خواهد بود ! هر چه این گوهرهای فروزنده و چنین مربیان ارزشمند بروند ما بر روی زمین غریب تر می شویم و در این غربت حتی خاطره ها هم آرام نمی کنند !درد بی مادری سخت ترین درد روزگار است و با رفتن مادر شهید یک چراغ از روی زمین خاموش شد ،که امام ره فرمود :خانواده شهدا چشم و چراغ این ملتند . نمی دانم در این خاموشی شهیدان نیز ما را به یاد دارند؟ مارادعامی کنند؟مبادا رفاقتهای دیروز را به فراموشی بسپاریم؟باورکنید هنوز برای دیدن رفقا بیقراریم، مادر سلام دلهای بیقراررا به محمود و ابوالقاسم برسان.
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شوشان]
[مشاهده در: www.shooshan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]
-
گوناگون
پربازدیدترینها