در سوگ مادرشهیدان خادم سیدالشهدا / شوشان

-دیگرصاحب آن نگاههای پرمهر،لبخندهای مهربان و دستهای پر سخاوتی که پس ازدویدن در کوچه های خلوت شهر و نشستن روی خشتهای لب ایوان هر روز با کاسه ای از نوعی خوردنی که دوست می داشتی به تماشایش خیره می شدی روی زمین وجود ندارد و آسمانی شده اند و در خاطر من خاطره ماندند ! دیگر نه آن ایوان است و نه آن کوچه ها ! و نه کاسه ای لبریز از خوراک محبت! فقط یک مادر بود که او هم رفت و بچه های قد ونیم قد آنروزهای محله همه ماشاالله قد کشیده اند ! سالهاست محمود هم نیست. البته هست من در کنارش نیستم! نامش را بیوفایی نگذارید بی لیاقتی بود! کوی سیدقاسم شوشتر نرسیده به مقام عباس کمی سر بالاییست بالاتر از سکو مثل همه