واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خراسان: پناهنده- «سامان هستم، یک معتاد»، «میثم هستم، یک معتاد» و... خودشان را این طور معرفی می کنند، این قانون افرادی است که تا دیروز در سیاهی دود مواد مخدر آینده شان را به فراموشی سپرده بودند و امروز راهی برای زندگی بدون مواد مخدر یافته اند. حرف ها دارند، از خاطرات تلخ و شیرین آن روزها و این روزهایشان می گویند تا امید یک زندگی بهتر و بدون وسوسه مواد مخدر را به آن ها که در عذابند، برسانند. این گزارش روایت حضور بین معتادان گمنام است. یک دقیقه سکوت «زندگی می کردم، مصرف کنم و مصرف می کردم تا زندگی کنم.» این را بعد از یک دقیقه سکوت برای معتادان در حال عذاب می گوید. آن طور که «سهراب» تعریف می کند: روزگاری در عین ناباوری خود، خانواده و اطرافیان تمام زندگی اش در مواد مخدر خلاصه شد یا در حال مصرف و یا در تکاپو برای تهیه مواد مخدر بود و امروز 4 سال و 7 ماه و 4 روز است که پاک شده و خدا را شکر می کند از این که فرصت دوباره سالم زیستن را به او داده است. گریزی به گذشته ها می زند. دوم دبستان برای پر کردن احساس تنهایی و بی کسی با سیگار آشنا شدم، هر بار که سیگار می کشیدم حس می کردم نیمه گمشده ام را پیدا کرده ام اما بزرگ تر که شدم سیگار تاثیر خود را از دست داد و در سن 16 سالگی با مواد آشنا شدم. چند بار تکرار می کند: فکر می کردم با بقیه فرق می کنم و معتاد نمی شوم اما اجبار به مصرف مواد شدم و پس از آن زندان های پی در پی بعد از سربازی شروع شد. وقتی از ازدواج ناموفق اول و دومش می گوید افسوس جوانی از دست رفته چهره اش را گرفته تر می کند. «سهراب» بعد از جدایی از همسر دومش به هر دری زد تا ترک کند اما نشد که نشد، اعتیاد مثل خوره به جانش افتاده بود طوری که به دلیل تزریق های متعدد در دستان و بدنش رگی نماند و به گردن تزریق می کرد. اعتیاد نه تنها دارایی اش بلکه پدر «سهراب» را هم از او گرفت تا این که پیام انجمن معتادان گمنام به او رسید و راه درست را یافت. او تاکید می کند: من و همه آن ها که عضو انجمن هستند فقط هوا مصرف می کنیم. آرزو دارد آن ها که امروز مواد مصرف می کنند سال دیگر تولد یک سالگی خود را برگزار کنند. 2 سال و 5 ماه و 6 روز سنش را از روز پاکی از اعتیادش حساب می کند. 2 سال و 5 ماه و 6 روز. «مهین» که مدتی تنها آرزویش مرگ بود الان برای آینده اش برنامه ها دارد و شاغل است. او می گوید: برای کوچک ترین کاری وابسته به دیگران بودم، مجبور بودم برای ادامه زندگی به هر کاری دست بزنم، دروغ می گفتم، تهمت می زدم و... تا این که ترس و شکست زندگی ام را تسخیر کرد و یک بار هم خودکشی کردم. آشنایی با این انجمن به توصیه یکی از دوستان «مهین» را با خداوند به عنوان حامی و پشتیبان و کسی که احساس ترس، یاس و ناامیدی را می گیرد، آشنا کرد و در قدم های بعدی ارتباط با خود و دیگران را آموخت و امروز تمام دغدغه اش معتادان در عذاب هستند. جبران خسارت های گذشته «محمود» هم از گذشته هایی که به اطرافیان و بیشتر از آن ها به خودش لطمه زده است، حرف می زند و عضویت در انجمن معتادان گمنام را جبران بخشی از خسارت هایی می داند که در گذشته به دنیای بیرون از خود زده است. به عقیده وی، امروز 4 سال و 2 ماه و 11 روز زندگی بدون مواد مخدر را می گذراند، آن ها که از بیرون به بیماری اعتیاد نگاه می کنند شاید ترک کردن آسان باشد اما گروهی که سابقه این بلای خانمان سوز را دارند می دانند ترک اعتیاد یک اراده قوی می خواهد و کسی نمی تواند معتاد را وادار به ترک کند. وی به آن ها که می خواهند مصرف مواد مخدر را قطع کنند توصیه می کند عضوی از انجمن معتادان گمنام شوند. ترک اجباری نیست « انجمن معتادان گمنام در استان های خراسان رضوی و جنوبی20 هزار عضو دارد.» مسئول اطلاع رسانی و روابط عمومی انجمن معتادان گمنام در گفت وگو با «خراسان جنوبی» این آمار را در حالی اعلام می کند که به گفته وی، این انجمن در سال 77 در خراسان رضوی با 4 عضو فعال شد. به گفته او، در این انجمن که 30 درصد اعضای آن زن هستند ترک اعتیاد اجباری نیست و اعضایی که در تمام سنین هستند با انتخاب و تمایل خودشان اقدام به ترک کرده اند. وی با استناد به تجربه ها اطمینان می دهد: افرادی که با جدیت برنامه های 12 قدم بهبودی را بگذرانند و آمادگی تغییر را داشته باشند شکست نمی خورند و موفق به ترک می شوند. وی در عین حال آماری در زمینه موارد برگشت اعتیاد ندارد و دلیل این مسئله را نبود نظارت بر رفت و آمد اعضا و تمایل صد در صدی آن ها برای ترک عنوان می کند. بنا بر اعلام وی هزینه های این انجمن هم با کمک داوطلبانه اعضا تامین می شود.
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]