تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851369105
براي همکاري با خارجي ها مهم نيست که بالا دست باشيم يا پايين دست/ مشکل حال حاضر صنعت ما مشکل مالي است
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۲ مهر ۱۳۹۴ (۱۳:۵۹ب.ظ)
گفت و گوي موج با مديرعامل يک شرکت فراساحل؛ براي همکاري با خارجي ها مهم نيست که بالا دست باشيم يا پايين دست/ مشکل حال حاضر صنعت ما مشکل مالي است موج - علي اصغر ارزوقي مدير عامل شرکت فعال در زمينه فراساحل در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاري موج مشکل اصلي کار خود را مشکلات مربوط به تجهيزات و زيرساخت و معتقد است لزوما اينگونه نيست که همه چيز را خودمان توليد کنيم. نگاه به بومي سازي در کشور ما يک نگاه سنتي است واين نگاه بايد تغيير پيدا کند. ماحصل اين گفت و گو در ادامه مي آيد:
-به عنوان يک پيمانکار داخلي کيفيت کالا و خدمات ايراني را چگونه ارزيابي مي کنيد؟ عده اي معتقدند کالا و خدمات داخلي آنقدر کيفيت ندارد و استفاده از آنها هدر دادن سرمايه است؟
اگر بخواهم در رابطه با چگونگي کار خودمان توضيح دهم بايد بگويم، ما بايد در يک محدوده حرکت کنيم. چه در زمان سفارش و يا خريد کالا و تجهيزات و هر فعاليت ديگري که مي خواهيم در اين صنعت انجام دهيم بر اساس يکسري قوانين از قبل تعيين شده است. بنابراين ناگزير کيفيت کار ما هم در چارچوب يک استاندارد بين المللي جاي مي گيرد. اما در کل اعتقاد من بر اين است که شرکت هاي ايراني نبايد مورد حمايت خاص قرار بگيرند بلکه بايد در رقابت با ديگر شرکت هاي خارجي وارد شوند. البته، به اعتقاد من با توجه به شرايط تحريم که تا الان داشتيم شايد اين رقابت يک رقابت ناعادلانه اي باشد.
اما در اين صنعت قطعا کار با کيفيت بالا ارائه مي شود و بايد بتوانيم از نظر اقتصادي هم با شرکت هاي بزرگ جهان رقابت کنيم و حتي بتوانند در منطقه کار بگيرند و صادرات را در برنامه کاري خود قرار دهند که البته الان زود است. واقعيت اين است که شرکت هاي داخلي فعلا با جهاني شدن مشکل دارند.
-از تجربه شرکت خودتان در رابطه با تعامل با شرکت هاي ايراني برايمان بگوييد؟
ببينيد چون ما سازنده داخلي هستيم قطعا از سازندگان داخلي حمايت مي کنيم و به کيفيت کار آنان ايمان داريم. چرا که، وقتي يک پروژه جوشکاري مي خواهد به مرحله تاييد برسد در سطح بين المللي 16 بار رفت و برگشت صورت مي گيرد و اين بدان معناست که اصلا نمي توان از کيفيت تخطي کرد.
-صحبتي که مطرح است اين است که با حضور شرکت هاي غربي در ايران، اين شرکت ها به عنوان بالا دست ايراني ها فعاليت کرده و شرکت هاي ايراني پيمانکار شرکت هاي خارجي مي شوند تا از طريق همکاري با آنها سطح کارشان را به استاندارد آنها برسانند. نظر شما در رابطه با اين موضوع چيست؟
به نظر من مشکل حال حاضر صنعت ما مشکل مالي است بنابراين اولين نياز اين صنعت جذب سرمايه است که در حقيقت با جذب سرمايه گذاري علاوه بر اينکه منابع مالي ما تامين مي شود قوانين و روش هاي جديدي را نيز با خود به همراه مي آورد. به هرحال کسي که در کشور ما سرمايه گذاري مي کند پول را به امان خدا رها نمي کند و اين پول را بايد در کانالي حرکت دهد و اين موضوع شرکت هاي داخلي را منسجم تر و جدي تر مي کند. اگر بخواهيم به همکاري شرکت هاي ايراني و خارجي فکر کنيم اصلا مهم نيست که بالا دست ما باشند يا پايين دست؛ بايد با توجه به توانمندي هايي که وجود دارد، شرکت هاي ايراني جاي خودشان را در حجم عظيم کار پيدا کنند و از هر راهي براي رسيدن به اين مهم بهره ببرند تا استعدادهاي خود را کشف کنند. وقتي بازار ايجاد و سرمايه گذاري وارد کشور شود بايد بتوانيم از طريق پرورش استعدادهايمان جاي خودمان را در مجموعه پيدا کنيم.
-اين موضوع چگونه امکانپذير است؟
با کار؛ وقتي کار ايجاد شود اين امکان به وجود مي آيد. ما در اين سالها کار را ياد گرفتيم. در حال حاضر در حوزه فراساحل صفر تا صد کار را مي دانيم. البته يکسري تجهيزات وجود دارد که بايد از خارج از کشور تهيه کنيم. اما در زمينه نصب و اجرا و راه اندازي مي توانم بگويم که بي نياز هستيم. مشکل اصلي ما در زمينه تجهيزات و زيرساخت است که موضوع متفاوت است و لزوما اينگونه نيست که ما همه چيز را خودمان توليد کنيم. بلکه مي توانيم از مزيت هاي نسبي کشورمان استفاده کنيم و در کنار آن از تجهيزات ديگر کشورها هم استفاده کنيم. اين نگاه به بومي سازي يک نگاه سنتي است که بخواهيم همه کار را خودمان در داخل کشور انجام دهيم واين نگاه بايد تغيير پيدا کند. چرا که بايد پروژه هايمان را در يک موعد مشخص به جايي برسانيم که به بهره برداري برسد تا به ويژه در پروژه هاي مشترک به بهانه بومي سازي متضرر نشويم.
بنابراين وقتي در مملکت اشتغال ايجاد شود و سرمايه گذاري ها انجام شود آدم هاي خودش را پيدا مي کند و شرکت هاي ايراني بايد بتوانند جايگاه خود را در مجموعه عظيم فعاليت ها پيدا کنند. اگر آن استعداد و هوش وجود داشته باشد که ايراني ها واجد اين شرايط هستند، مي توان گسترش و رشد و ترقي پيدا کرد.
-مشکلات شرکت خودتان که با آن دست به گريبان هستيد، چيست؟
مهمترين مشکل ما اين است که کارفرماهاي ما دولتي هستند. به اين معنا که چون کارفرماهاي ما دولتي هستند و شرکت ما خصوصي طبيعتا قدرت در دست آنهاست و ما ضعيف هستيم. بنابراين چون کار دست آنهاست هرچيزي که بگويند بايد از آنها بپذيريم و قراردادها را به هر نحوي که تنظيم کنند ما بايد امضا کنيم و اگر امتناع کنيم کارمان قفل مي شود. اين موضوع يک مقدار فضاي کار را از تکنيکي و واقعي بودن دور مي کند و فضا تبديل به يک فضاي رياستي مي شود.
بنابراين من فکر مي کنم اولين نکته اين است که در قراردادهايي که در رده کاري ما صورت ميگيرد يک بازنگري شود که عادلانه باشد. به اين معنا که هم منافع کارفرما ديده شود و هم مشکلاتي که شرکت هاي خصوصي در روند کار با آن مواجه هستند. چرا که اين موضوعات تا حد زيادي در کشور ما سليقه اي است و حتي با تغيير مديريت در يک سازمان تغيير مي کند. بنابراين ابتدا بايد تکليف وضع قراردادها مشخص شود.
البته تقريبا در همه جاي دنيا وضع به همين منوال است و کار در دست زورمندان و کساني است که سرمايه را در اختيار دارند اما در ايران اين موضوع پررنگ تر بوده و شدت بيشتري دارد. دليلش هم اين است که هيچ مرجعي براي رسيدگي به اين مشکلات وجود ندارد.
موضوع ديگر در اين زمينه بحث قيمت است. فعاليت هاي ما پرزحمت و گران است از اين رو، در ارتباط با قيمت ها هم مشکل داريم. به عنوان مثال وقتي سفارش کالا يا خدماتي را به کشورهاي همسايه و ديگر کشورها مي دهند دو برابر شرکت هاي ايراني حاضرند پول به آنها بپردازند و پول را هم يکجا به حساب آنها واريز مي کنند حتي قبل از اينکه بار به دستشان برسد اما در برابر شرکت هاي ايراني دقيقا عکس اين عملکرد را دارند و اين برخورد دوگانه به ضرر شرکت هاي داخلي است. البته شايد عدم اطمينان به نيروهاي داخلي و يا جدي نگرفتن کالا و خدمات داخلي دليل آن باشد و يا شايد هم عدم وجود فرهنگ کار در داخل کشور علت اصلي آن باشد. به اين معنا که هرقدر به يک مجموعه نزديکتر باشي آخر صف قرار مي گيري و اين همان بحث فرهنگي است که پيمانکار داخلي را با مشکل مواجه مي کند.
مشکل ديگر کار ما هم نحوه برخورد و فعاليت کارگران ايراني است که نسبت به پيمانکار يک حس انتقامجويي دارند و نه تنها اصلا براي کار دل نمي سوزانند بلکه، عملا به کار لطمه مي زنند.
-وضعيت رقابت در فضاي کاريتان را چگونه ارزيابي مي کنيد؟
بحث رقابت صرفنظر از مفهوم کلي که دارد در هر موردي متفاوت است بنابراين شايد در حرفه ما رقابت به آن معناي عام مدنظر نباشد. چرا که ما کار تخصصي انجام مي دهيم و تنها عامل انتخاب قيمت پايين نيست، تخصص کار هم مهم است و اينکه پيمانکار کار ديگري دستش نباشد و بتواند به موقع کار را تحويل دهد.
-شرکت هاي دولتي که اين اصول را ندارند، مناقصه برگزار مي کنند و بر اساس قيمت کار را تحويل مي دهند.
در کار ما نبايد اينگونه باشد. مناقصه در شکلي که برگزار مي شود اشتباه است. بسته به نوع کار بايد شکل مناقصه تغيير کند. به عنوان مثال براي ساخت يک جکت نمي توان مناقصه عمومي برگزار کرد بلکه فقط شرکت هاي متخصص در اين حوزه بايد در مناقصه شرکت کنند. در اين مناقصه محدود بايد شرکت هايي دعوت شوند که مي توانند کار انجام دهند، امکانات و تجهيزات را در اختيار دارند و کار ديگري هم در دست ندارند.
از سوي ديگر، نوع کار و قيمت تمام شده کاملا مشخص است. تاخيرها و جزئيات کار هم به صورت روزانه گزارش مي شود بنابراين اگر شرکتي قيمتي دهد که منطقي نباشد ناخودآگاه از کار کنار گذاشته مي شود.
البته مسيرهايي وجود دارد که هر پيمانکاري سعي مي کند آنها را طي کند تا کار بگيرد اما يک پيمانکار با تجربه هيچ گاه خودش را به کار تحميل نمي کند، ضمن اينکه گاهي هم اين اتفاقات مي افتد چرا که هميشه همه چيز به شکل صحيح خودش اتفاق نمي افتد. بنابراين اين موضوع نمي تواند مانع کار اصولي شود. اخلاق حرفه اي در کار وجود دارد که بايد رعايت شود البته در حال حاضر بي اخلاقي در فعاليت ما مشهود است اما منافع رعايت اخلاق حرفه اي به خود شخص برمي گردد. اخلاق حرفه اي يک اصولي است که بايد رعايت شود و اگر فردي حرفه اي نباشد و رعايت نکند در دراز مدت راه به جايي نمي برد.
-چه انتظاري از دولت داريد؟
توقع داريم مشکلات خود را هرچه سريعتر با دنيا حل کند تا سرمايه خارجي ها وارد اين صنعت شود. تا دير نشده بايد اين اتفاق بيفتد چرا که قيمت نفت روز به روز در حال سقوط است و اگر اين روند ادامه پيدا کند ديگر به عنوان يک کالاي استراتژيک محسوب نمي شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها