محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832795051
پاشنه آشیل طرح تحول نظام سلامت، بیمه ناکارآمد است
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: بنفشه سام گیس/ دو هفته قبل وقتی مرتضی طلایی، فرمانده اسبق نیروی انتظامی تهران بزرگ برای مداوای جراحات سوختگی خود به دو بیمارستان دولتی تهران مراجعه کرد، جواب شنید که «پزشک مقیم نداریم و آمبولانس هایمان در ماموریت هستند و آژانس بگیرید.» این، کمترین اما آشکارترین نمود کمبود امکانات در بیمارستان های دولتی ایران است که امروز، بعد از گذشت 17 ماه از آغاز اجرای طرح تحول سلامت به صفحات رسانه های مکتوب و مجازی راه پیدا می کند. کمبود امکانات دیگر کتمان نمی شود. وزیر بهداشت در بازدیدهای خود از بیمارستان های دولتی با صحنه هایی مواجه شده که آنها را زیبنده زحمات کارمندانش نمی بیند؛ بیمارانی که در راهروهای بیمارستان ها بستری شده اند، بیمارانی که به علت کمبود پزشک، باید ساعت ها و ساعت ها در صف انتظار معاینه بمانند و پرستارانی که شاکی از افزایش 15 درصدی حجم خدمات به ازای افزایش ناچیز دستمزد، حوصله مهربانی و صبوری را هم از دست داده اند. نخستین ردیف از فهرست قطور مشکلاتی که از چشم سید حسن قاضی زاده هاشمی پنهان نمانده، کمبود اعتبارات و منابع است. ایرج حریرچی، سخنگوی وزیر بهداشت در گفت وگویی با «اعتماد» می گوید که در نخستین سال از اجرای طرح تحول سلامت، 4800 میلیارد تومان از محل هدفمندی یارانه ها، یک درصد از محل مالیات بر ارزش افزوده و معادل 2930 میلیارد تومان، و دو هزار میلیارد تومان، مازاد برای اجرای بسته های طرح تحول سلامت اختصاص داده شد. اما سال 94، ورق برگشت و در پی کاهش 50 درصدی قیمت نفت، کل اعتبارات وزارت بهداشت - که باید هزینه طرح تحول سلامت هم در دل آن دیده می شد - نسبت به سال 93 فقط 3 درصد افزایش داشت. وضعیت مالی سازمان های بیمه گر که باید مراکز درمانی دولتی را تغذیه کنند هم، قابل تعریف نیست. سازمان بیمه سلامت در سال 93 از رشد 65 درصدی اعتبارات برخوردار بود اما برای سال 94، با رشد 15 درصدی اعتبارات این سازمان موافقت شد. کسورات رسوب کرده از سال های گذشته هم، همچنان کابوس وزارت بهداشت است. وزیر بهداشت که این روزها گرفتار تلاطم امواج فاجعه مناست، باید پس از پایان ایام سوگواری، دوباره دل به کابوس 24 ساعته ای بسپرد که مختصاتش متشکل است از: بدهی 5 هزار میلیارد تومانی سازمان های بیمه گر به وزارت بهداشت، تشکیل جبهه منتقدین در مقابل مجری طرح تحول سلامت، کم شدن تعداد همراهان با طرح تحول سلامت، زنجیرواره کمبود تخت و پزشک و پرستار و فضای بستری، و در نهایت، نامعلوم بودن استمرار اعتبارات تداوم بزرگ ترین طرح ملی دولت یازدهم. محمد آقاجانی، معاون درمان وزارت بهداشت، در گفت وگو با «اعتماد» شرحی می دهد از مشکلات پیش روی سکانداران نظام سلامت؛ مشکلاتی که بیشتر، معلولند تا علت. وزیر بهداشت از چندی قبل این نگرانی را داشته که انباشت بدهی های معوقه بیمه های پایه به مراکز درمانی وزارت بهداشت می تواند طرح تحول سلامت را به خطر بیندازد. آنطور که ما سال گذشته شاهد بودیم و در مراجعات و مشاهدات مان از بیمارستان های دولتی می دیدیم، مردم از اجرای این طرح رضایت داشتند اما امروز وزیر در مراجعه به بیمارستان ها می بیند که بیمار و بیمارستان ها مشکل دارند. پزشک نیست، تخت نیست، علت این تغییرات منفی ظرف کمتر از یک سال و نیم بعد از آغاز این بزرگ ترین طرح دولت یازدهم چیست؟ این طور نیست. نه تعداد پزشکان کم شده، نه اجرای طرح تحول سلامت متوقف شده و نه اینکه مردم ناراضی هستند. وزیر بهداشت بر این نکته تاکید دارد که ما برای استمرار طرح تحول نظام سلامت، نیازمند منابع پایدار هستیم. مهم ترین بخش منابع ما از طریق بیمه های پایه تامین می شود و سهم دریافت ما از هدفمندی یارانه ها یا یک درصد مالیات بر ارزش افزوده، در مقایسه با منابع بیمه ای بسیار ناچیز است. در واقع عمده منابع پرداختی برای خدمات درمانی ارایه شده در بیمارستان های دولتی از جیب سازمان های بیمه گر تامین می شود. حتی منابع دولتی نمی تواند با منابع بیمه های پایه رقابت کند چون منابع بیمه های پایه، در واقع مزد خدماتی است که در مراکز درمانی ارایه می شود. متاسفانه امروز شاهد هستیم که در مراکز درمانی دولتی ما، خدمت ارایه شده اما پولی برای آن پرداخت نشده با این حال در 540 بیمارستان دولتی کشور، مدیران حوزه درمان، پزشکان و پرستاران همچنان زحمت می کشند و خدمت می دهند. تاکید وزیر این بوده که با تداوم این شرایط، ما در آینده نزدیک با مشکلاتی مواجه می شویم. چرا؟ چون امروز بین زمان ارایه خدمت با وصول مطالبات مراکز درمانی حدود شش الی هفت ماه فاصله ایجاد شده است. خدمات نیازمند لوازم مصرفی گران قیمت پزشکی، دارو، پزشک، پرستار، مواد غذایی و سوخت و انرژی است؛ مجموعه ای که هزینه های متعدد یک بیمارستان را تشکیل می دهد. بیمارستان مانند یک شهر کوچک است با ده ها نوع هزینه که صدها نوع خدمت ارایه می دهد. اصلی ترین جریان ورودی تغذیه این شهر کوچک، منابع سازمان های بیمه گر است که در صورت کند شدن این جریان، بیمارستان دچار مشکلات جدی می شود. سال گذشته شاهد همراهی وزارت تعاون با وزارت بهداشت در اجرای طرح تحول سلامت بودیم. اما امروز رقم بدهی بیمه های پایه به وزارت بهداشت به پنج هزار میلیارد تومان رسیده است. علت این تغییر مواضع را چگونه تحلیل می کنید؟ ما هم می دانیم که مشکلات اقتصادی و کند شدن چرخه اقتصاد، وصول مطالبات بیمه های پایه را هم با مشکل مواجه کرده ضمن آنکه دولت هم مطالبات بیمه ها را پرداخت نکرده و صنعت بیمه هم با مشکلاتی مواجه است اما تمام این مشکلات مربوط به سازمان های بیمه گر است و نه وزارت بهداشت. اما ضرر این مشکلات به وزارت بهداشت می رسد. ضرر به مردم می رسد. به همان مردمی که به بیمارستان ها مراجعه می کنند. بیمارستان های ما، امروز با گذشته بسیار تفاوت دارد. چرا؟ قبل از 15 اردیبهشت 93 وقتی بیمه های پایه پول بیمارستان را نمی دادند، دست بیمارستان به جیب مردم می رفت و هزینه هایش را از مردم می گرفت. گاهی اوقات حتی پزشک هم دستمزد خودش را از مردم می گرفت. اما امروز، بیمارستان و پزشک با جیب مردم کاری ندارند و تمام نگاه ها به سمت بیمه های پایه است. اگر سازمان بیمه گر به موقع به تکالیف شان عمل کنند و مطالبات بیمارستان را بدهند همه چیز به خوبی می گذرد. اما اگر منابع پرداخت نشود با مشکلات جدی مواجه می شویم. همیشه گفته ایم که پاشنه آشیل طرح تحول نظام سلامت بیمه ناکارآمد است. اگر می خواهیم طرح تحول سلامت همچنان پایدار بماند و مردم از این طرح کاملا راضی باشند، باید بیمه های مان کارآمد شوند و پرداخت مطالبات مراکز درمانی، مستمر و سر وقت باشد و منابع مالی بیمارستان را به موقع تامین کنیم. تا امروز هم به هر شکل کیفیت خدمات را در مراکز درمانی حفظ کرده ایم اما هیچ تضمینی برای آینده وجود ندارد. آینده ای که شما می گویید چند وقت دیگر است؟ نمی دانم ولی مسلم است که ما امروز در فشار قرار گرفتیم. پرداخت نشدن مطالبات بیمارستان ها از سوی سازمان های بیمه گر، 540 بیمارستان دولتی را در منگنه قرار داده و چرا امروز کمبود تخت محسوس است؟ چون تا امروز مردم از خدمات درمان بهره مند نبودند. امروز مردم بیمه شده اند. هر ایرانی که مایل بوده، امروز بیمه شده و پوشش بیمه پایه درمان بیش از 95 درصد است. این میزان پوشش یعنی بهره مندی. پرداخت هزینه های درمان از جیب مردم به 5/4 درصد کاهش پیدا کرده. این میزان کاهش یعنی بهره مندی. مردمی که به دلیل نداشتن پول و پوشش بیمه پایه، سال ها از خدمات بی بهره بودند و با وجود ابتلا به بیماری های صعب العلاج حتی از مراجعه به مراکز درمانی هم خودداری می کردند، امروز راهی بیمارستان های دولتی شده اند و حالا کمبود تخت خودش را نشان می دهد. سال ها درباره این موضوع هشدار دادیم اما سیاستگذاران کلان کشور کمتر به این موضوع توجه می کردند. بارها در مجلس گفتیم و به ما جواب می دادند که همین تعداد تخت هم اضافه است. استدلال ما چه بود؟ مردم امروز بهره مند نیستند. بگذارید مردم بهره مند بشوند و به خاطر فقر از خدمت درمان محروم نشوند و آن وقت می بینید که با چه کمبود شدیدی از بابت تخت بیمارستانی مواجهیم. مگر ممکن است که در ژاپن، سرانه تخت بیمارستانی 5/13 به ازای هزار نفر جمعیت باشد و در کره جنوبی 5/10 باشد و در ترکیه 7/2 باشد و ما با 5/1 تخت به ازای هزار نفر جمعیت بتوانیم خدمات خوبی ارایه بدهیم ؟ آن هم در کشوری که در حال پیر شدن است و باید منتظر بروز بیماری های سن سالمندی و افزایش مبتلایان صعب العلاج باشیم؟ در چنین شرایطی نه تنها نمی توانیم خدمات بیمارستانی را مدیریت کنیم بلکه حتی قادر به ارایه خدمات با کیفیت مطلوب هم نخواهیم بود. با این تعداد تخت نمی توانیم صف های انتظار را کوتاه کنیم مگر آنکه شاهد سرمایه گذاری باشیم؛ اتفاقی که از چند دهه گذشته تا امروز نیفتاده است. هزینه ایجاد هر تخت بیمارستانی چه رقمی است؟ حداقل 500 میلیون تومان برای ساخت و تجهیز یک تخت استاندارد باید هزینه شود. این رقم یعنی که دولت هم به تنهایی از عهده سرمایه گذاری برنمی آید. در بهترین شرایط، دولت می تواند فقطدو هزار تخت در سال بسازد. ما با کمبود 80 هزار تخت بیمارستانی مواجهیم یعنی 40سال طول می کشد تا کمبود تخت ما جبران شود آن هم مشروط بر اینکه جمعیت ما پیرتر نشود و افزایش جمعیت هم نداشته باشیم و تخت های فعلی هم فرسوده نشوند که تمام این اتفاقات، امروز در حال وقوع است. ما نیازمند نهضت بیمارستان سازی هستیم؛ نهضتی برای سرمایه گذاری در حوزه بیمارستانی با مشارکت بخش غیر دولتی، دولت، نیکوکاران و واقفان سلامت. دولت از این مشکلات با خبر بوده و امسال دو هزار میلیارد تومان از بودجه طرح تحول سلامت کم کرده و سال گذشته هم 50 درصد سهم وزارت بهداشت از منابع هدفمندی یارانه ها و یک درصد مالیات بر ارزش افزوده را نداد ؟ دولت با کمبود جدی منابع مواجه است اما با طرح تحول سلامت همراهی دارد. طرح تحول سلامت، کارت ویزیت دولت است. برند دولت است. پس با تمام توان از آن حمایت می کند اما تحریم ها مشکلات بسیار زیادی برای اقتصاد ما ایجاد کرد. امروز تمام حوزه های اقتصاد دچار بحران و کمبود جدی منابع هستند. ما هم نمی توانیم بیش از اندازه از دولت انتظار داشته باشیم که تمام بخش ها را تعطیل کند و فقط به ما بپردازد. قطعا امسال یکی از سخت ترین سال های اقتصاد را باید پشت سر بگذاریم.
یکشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]
-
گوناگون
پربازدیدترینها