محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826654572
تاریخچه سازها
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: aftab_shamgahi25th October 2008, 08:29 PMتاریخچه ی سازهاا aftab_shamgahi28th October 2008, 06:02 PMتاریخچهساز پیانو پیانو را آقای بارتولومئو کریستوفوری درسال ۱۷۰۹ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد. قبل از اختراع پیانو از سازیقدیمی‌تر به نام «هارپسیکورد» (Harpsichord) بود. تفاوت عمده و مهمی که پیانو باسازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل ازفشرده‌شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید پیانو، مقداری ثابت بود،اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه‌زدن به کلیدها صدایی نرم‌تر ایجادکند، یا با ضربات محکم‌تر صدایی درشت‌تر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد کهبه سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قراربگیرد. نام‌گذاری نام کامل ساز پیانو، پیانو فورته (Pianoforte) است،که از دو قسمت پیانو به معنی ملایم و فورته به معنی قوی تشکیل شده‌است، و به خوبیمنعکس کنندهٔ توانایی این ساز در تولید صداهای ملایم و قویمی‌باشد. پیانوهای اولیه ابعاد بزرگ، و شکل خاصی داشتند. آن‌چه که دراصطلاح به آن پیانوی بزرگ گفته میشود (و در ایران با نام نادرست پیانویرویالشناخته میشود) غالباً بیش از دو متر طول دارد و دارای در بزرگی‌است که برایهرچه‌بهترشدن صدای پیانو، معمولاً در هنگام نواختن ساز این در را در وضعیت نیمه‌بازتوسط پایهٔ کوچکی ثابت میکنند. انواع دیگر پیانو با نام‌های پیانوی ایستاده یادیواری (Stand یا Upright) پیانوی چهارگوش (Square) و غیره، ابعاد کوچک‌تری دارند وبرای مصارف خانگی یا در اماکن عمومی طراحی شدهاند. انواعپیانو: 1. پیانو دیواری در این ساز سیم های پیانو به صورت عمودی قرار گرفته واهرم ها از طریق فشار بر روی شستی ها با زاویه 35 درجه چکش ها را به طرف سیم برده وبعد از ضربه زدن به سرعت بر می گرداند. 2. پیانو رویال: در این ساز سیم هایپیانو به صورت افقی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار بر روی شستیها با زاویه 35درجه چکش را به طرف سیم به بالا پرتاب می کند و با سرعت زیاد به سیم ها ی افقی ضربهمی زند، نظر به اینکه هر چه طول سیمها بیشتر باشد صدای پیانو مطلوبتر می شود. پیانوهای دیواری نظر به محدودیت ارتفاع حداکثر تا ارتفاع 135 سانتی متر ساخته شده استودر پیانوی رویال نظر به اینکه در سطح محدودیتی ندارد هم اکنون پیانوهایی تا طول 308سانتی متر نیز ساخته شده است. پیانو لا: در سالهای دهه 1860 میلادی پیانوهاییساخته شده بود که بدون نوازنده آهنگ می نواخت و نیازی به نوازنده نداشت. تنها بهوسیله پدالهای دوگانه و با فشار دادن روی هر پدال کارتهای سوراخ شده مخصوص به ترتیببه محل مکانیزم پیانو وارد شده و شستی های مورد نظر را حرکت می دادند که چکش هایمربوطه به سیم ها اصابت کرده و آهنگهای از پیش تعیین شده را اجرا می کرد. وسعتصدای پیانو عبارت است از هفت اکتاو یا بیشتر. به علت بزرگی وسعت صدای پیانو نتنویسی آن بر روی دو حامل صورت می گیرد که معمولا حامل زیرین برای اجرا با دست چپ وحامل بالایی برای اجرا با دست راست اختصاص یافته است. aftab_shamgahi28th October 2008, 06:05 PMترومپت ترومپت از دسته سازهای بادی مسی است. در قدیم آن رااز شاخ حیوان می ساختند، و این نوع شیپور شاخی را ابتدا یهودیها به نام شوفار درمعابد خود به کار می بردند و امروز هم در کنیسه ها از آن استفاده میکنند. ترومپت فلزی را یونانیها و رومیها ساختند. باخ و هندل یک نوع شیپور رابه نام کلارینو در ارکستر خود وارد کردند. در اوایل قرن 19 ترومپت های پیستونیاختراع شد که امروزه در ارکستر سنفونیک وظیفه مهمی دارد. لوله ترومپت در قسمتاعظم طول خود استوانه ای و به طور نا محسوس مخروطی است و در انتها به دهانه ایناقوس شکل ختم می شود. ترومپت دارای سه دگمه متصل به سه دریچه است، فشار بر دگمهاول، دریچه مربوطه را باز کرده و طول لوله را در مجموع آنقدر زیاد می کند که صدایحاصل یک پرده بم شود، دگمه دوم هرگاه به پائین فشار داده شود، صوت حاصل نیم پرده ودگمه سوم، یک پرده و نیم پرده می آید. ترومپت از سازهایی است که صدائی بلند،نافذ و زیبا دارد. صدای دو ترومپت برابر است با 20 تا 30 ویولن در ارکستر. ترومپتاز این نظر بیشتر در هم نوازی استفاده می شود. قسمت دهانی ترومپت فنجانی شکل وکم عمق است و انتهای ساز به ناقوسی نه چندان بزرگ ختم می شود. ترومپت از سازهایانتقالی است. از نوازندگان معروف ترومپت مورتایمر را می توان نام برد aftab_shamgahi28th October 2008, 06:11 PMتاریخچه سازدهنی (harmonica) مبدا پیدایش ساز دهنی نا معلوم است . ولی به نظر میرسد اولین بار در آلمان پدیدار شده باشد در آنجا بعضی دوره گردها ابزاری اختراعکردند که بر این مبنا ساخته شده بود که هوای دمیده شده ،درمیان یک انتهای زبانهثابت و فشرده می شد ، ولی به صورت غیر ثابت از انتهای دیگر خارج میشد و بدین وسیلهنتی تولید میشد که می توانست مطابق طول و کلفتی آن زبانه کوک شود. از کنار هم قراردادن چندین زبانه و کوک شدن آنها با هم یک ابزار موسیقی تولید شد . در سالهزار و هشتصد و بیست و یک میلادی شخصی بنام کریستین فردریش بوشمان(Christian buschmann) اولین حق انحصاری محدوده اروپا را برای ابزار جدید موسیقی اش به ثبترساند که آنرا aura)) نامید. که یک ابزار موسیقی با زبانه های آزاد بود . و شاملیکسری از زبانه ها از جنس steel بود. که در کنار یک دیگر به طور افقی در یک کانالچیده شده بودند ، یک طراحی زشت و بد قواره که فقط نتهای دم ( فوت کردنی blow note) را به صورت کروماتیک پشتیبانی میکرد . او در نامه ای به برادرش نوشت و در آن گفت : " ابزاری اختراع کرده که واقعا شگفت انگیز است. حدود چهار اینچ قطر دارد و بیست ویک نت را تولید میکند و همه حالات حسی مثل بسیار نرم بودن (pianissimo) و بتدریجقوی شدن (crescendo)را بدون وجود کیبورد تامین می کند . دارای هارمونی بوده و قادربه نگهداشتن ارزش زمانی نتها به هر میزان دلخواه می باشد." در سال هزار وهشتصد و بیست وشش میلادی شخصی بنام ژوزف ریچر افکار بوشمان را با اضافه کردن ردیفدوم زبانه بالای اولین ردیف ولی در جهت مخالف آن ترقی بخشید .و تحت این نوع تنظیمنتهای ردیف زیری هنگامی که نوازنده به سمت بیرون فوت میکرد به صدا در می آمد ونتهای بالا هنگامی که هوا به داخل سینه کشیده میشده به صدا در می آمد . در سال هزارو هشتصد و پنجاه و هفت میلادی یک ساعت ساز بنام ماتیاس هوهنز(mattias hohner) پا بهمیدان گذاشت و فرم اصلی و پایه ای ساز دهنی توسط او بوجود آمد . هوهنر در واقع یکمدیر برجسته بود تا یک مخترع، و هنوز هم استعداد حیرت انگیزش در فروشندگی تو ترقی وپیشرفت در کار و ارتقا محصولات و پشت سر گذاشتن رقیبان مورد توجه است . هوهنر اولین ساز دهنی اش را در سال هزار وسیصد و شصت و دو میلادی به قارهآمریکا معرفی کرد . او با زیرکی اعتبار و شهرت انواع فرمها و دسته جات موسیقیاییرا برای افزایش در خواست ساز دهنی اش بکار گرفت . مدل مارین بند (marine band) کهمعروفترین ساز دهنی همه زمانها بوده است نیز از روی نام دسته موزیک معروفی درآمریکا به سرپرستی فیلیپ سوسا گرفته شده است . سوسا خودش روی جعبه ساز دهنی هوهنررا امضا میکرد و برای تبلیغات این جملات را می نوشت " این ساز دهنی پایه و اساسزندگی مو سیقیایی است ." خود او نیز در احترام به گروههای موسیقی ساز دهنی یک مارشهیجان انگیز به نام جادوی ساز دهنی ساخت و بالاخره هوهنر در سال هزار و نهصد و دومیلادی فوت کرد. نام او واقعا مترادف با ساز دهنی شد . از اولین سازدهنی تولیدی کمپانی هوهنر به استخدام سه هزار کارمند تا سال هزار و نه صد و سیزدهرشد پیدا کرد . که در آن سال ده میلیون ابزار موسیقی ساختند . و در سال هزار و نهصد بیست این رقم به بیست و پنج منیلیون در یک سال رسید . و امروزه بیش از نود مدلمختلف با کوکهای (tune) گوناگون میسازد تا همه فرمها و سبکهای موسیقی اعم از classic blues jazz rock rap & country western را در بر میگیرد aftab_shamgahi28th October 2008, 06:13 PMتاریخچه آکاردئون بایان -------------------------------------------------------------------------------- آکاردئون بایان نوعی ساز بادی است که در کشور آرژانتین محبوبیت خاصی دارد و از عناصر کلیدی ارکستر تانگو به شمار می رود. مخترع اصلی Heinrich Band آلمانی تبار است که این ساز را به منظور استفاده در موسیقی مذهبی و موسیقی عامه پسند روز در مقابل ساز مشابه ای به نام concertina یا Konzertina به معنی ارگ دستی ، ساخت . مهاجرین آلمانی در اوایل قرن بیستم، بایان را به همراه خود به آرژانتین آوردند و آن را با سازهای محلی آرژانتین ترکیب نمودند. بایان مانند دیگر انواع آکاردئون با استفاده از دو دست، با باز و بسته کردن بخش ارتجاعی ساز و فشار هم زمان یک یا چند دکمه با انگشتان، نواخته می شود. برخلاف آکاردئون های پیانویی، بایان کلاویه دار نیست اما در طرفین آن دکمه هایی وجود دارد که بیشتر آنها در حالت باز و بسته بودن ساز، نت های متفاوتی را تولید می کنند. از آنجائیکه کلیدهای سمت راست و چپ نیز با هم متفاوتند، بنابراین در مجموع چهار حالت مختلف برای کلیدها وجود دارد که برای نواختن این ساز، یادگیری آنها لازم است؛ به علاوه برحسب اینکه بایان به روش آرژانتینی یا آلمانی کوک شده باشد، در نت هایی که توسط کلیدها تولید می شود تفاوت وجود دارد. آکاردئون بایان مشتق شده از سازی آلمانی به نام Konzertina است که در سال ۱۸۴۵ساخته شده؛ اولین آکاردئون بایان، که در واقع Konzertina ای با بیش از ۷۰ دکمه بود، در سال ۱۸۵۶ ساخته شد. طی سالیان متمادی این ساز در کشور آلمان دستخوش تغییرات بسیار شده و در سایزها و مدل های مختلف عرضه گشته است. از معروفترین مدل های بایان می توان به "Reinlander " اشاره کرد که در اواخر قرن بیستم به آرژانتین آورده شد و همچنین " Chemnitze" که توسط مهاجرین لهستانی به کشور آمریکا وارد شد. در آن زمان بسیاری از کشورهای آمریکای شمالی و جنوبی، بخش عمده ابزار و آلات مورد نیازصنعت موسیقی کشورشان را از آلمان خریداری می نمودند، انواع مختلف آکاردئون نیز در کشورهایی چون برزیل و کلمبیا مورد استفاده قرار می گرفت. بایان به سرعت در بوینس آیرس جای خود را باز کرد و به سمبل تانگو تبدیل شد، هرچند این ساز هیچگاه در کشور آرژانتین ساخته نشد. اکثر بایان ها توسط فردی به نام ALFRED ARNOLD در آلمان ساخته می شد. بایان آرژانتینی یک ساز دو صدایی با ۷۲ دکمه است، هر دکمه در حالت باز یا بسته بودن آکاردئون نت متفاوتی را اجرا می کند. ۳۷ دکمه در سمت راست برای نت های ملودی (melody notes) و ۳۵ دکمه در سمت چپ جهت اجرای نت های باس (notes bass) قرار گرفته است. در سال ۱۹۲۵ یک نوازنده آکاردئون ایتالیایی الاصل به نام Charles Peguri که ساکن کشور پاریس بود، آکاردئونی طراحی کرد که در آن هر دکمه بدون توجه به حالت باز یا بسته بودن ساز یک نت خاص را اجرا می نمود. این ساز که " chromatic" نامیده می شد، در کلیه اجراهای تانگوی کشور فرانسه به کار گرفته می شد. آستور پیازولا در زمره نوازندگان چیره دست این ساز است که نامش مهر" ساز تانگو" را بر آکاردئون بایان حک کرده است. MAAAH31st October 2008, 12:12 PMتاريخچه ساز ایرانی: صدای وزش باد ، برخورد برگ درختان با يکديگر ، آوای پرندگان ، صدای موج دريا ،آبشار و . . . اولين نوای موسيقی بود که انسان قبل از تاريخ - قبل از داشتن خط و زبان – شناخت . او با تقليد از طبيعت به وسيله حنجره خود درحين کار، بار ديگر ارتباطش را با طبيعت تکرار می کرد . با دميدن درشاخ يا استخوان تو خالی حيوانات ، تنه پوک و توخالی درختان يا صدف موجودات دريايي ، اصوات قوی تری ايجاد کرد که برای اعلام خطر ، ايجاد ارتباط و خبر رسانی يا برانگيختن ترس در دل دشمن و حيوانات وسيله مناسبی بود . بوقها ( سازهای بادی ) شايد اولين سازهای ابداعی انسان بود . با ضربه زدن بر تنه توخالی درختان ( سازهای کوبه ای ) و کشيدن پوست حيوانات بر روی آن ( سازهای کوبه ای پوستی ) يا به ارتعاش در آوردن زه کمان و بعدها استفاده از کدوی خشک يا پوست نارگيل در قسمت انتهايي کمان جهت پايداری و تشديد صوت حاصله ( سازهای زهی ) ، اصواتی پديد می آمد . اين اصوات در رزم ، مراسم آئينی و بزم بشر نخستين جايگاه ويژه ای پيدا کرد و به سرعت مراحل تکامل خود را طی کرد . نقوش موجود بر روی سفالهای پيش از تاريخ در مناطق مختلف ايران مانند تپه سيلک کاشان ، چشمه علی شهر ری و اسماعيل آباد قزوين و . . . گويای وجود مراسم آئينی است که درآنها نقش ساز نيز ديده می شود . تصوير مهر چغاميش (مربوط به 3400 سال ق.م ) بيانگر رواج چنگ درايران است . ظاهرا" اين ساز پايه و الگوی اوليه ای برای ديگر سازهای زهی بوده است . البته اسناد موجود حاکی است که مصريان اولين ملتی بوده اند که چنگ داشته اند . در تصاوير بجای مانده در حجاريها ، ظروف و . . . هخامنشی و ساسانی اهميت موسيقی و موسيقيدانها و نيز وجود موسيقی مذهبی ، رزمی و بزمی به وضوح مشهود است . در اين دوره سازهای کرنای ، رباب (غژک) ، بربط ، تنبور ، چنگ ، بوق ، سرنا ، شيپور ، نای ، ارغنون ، دف ، چغانه و قاشقک رايج بوده است و خنياگران ( نوازنده ها) به طبقه سوم جامعه تعلق داشته اند . از مشاهده مجسمه های کوچک بدست آمده از شوش با نام نوازندگان ، فرم سازها ، نحوه بدست گرفتن و جزئيات آنها می توان آشنا شد . بديهی است سازها به مرور و طی مراحل مختلف تکامل يافته اند و بسته به کاربرد آنها ( سازهای رزمی ، مذهبی ، بزمی يا گونه ها یمحلی ) در دوره های مختلف تاريخی ، نشيب و فرازهای گوناگونی را طی کرده اند . حدفاصل دوره ساسانی تا صفويه تحول چندانی در ساخت سازها به چشم نمی خورد . از دوره صفويه به بعد نيز شواهدی که دال بر وجود انواع سازها و سيرتکاملی برخی از آنها است منحصر به وجود نقش برخی سازها در ديوار نگاره ها و مينياتورها می باشد . در زمان ناصرالدينشاه قاجار با تأسيس دارالصنايع واقع در جنوب شرقی سبزه ميدان تهران و با گردهم آمدن گروهی هنرمندان در فنون و رشته های مختلف هنری ، هنرمندان ساز ساز چون استاد فرج اله ، حاج طاهر ، خاچيک ، هامبارسون ، يحيي و سيد جمال حضور داشته اند . از آنجا که موسيقی به عنوان يکی از ارکان مراسم ، جشنها و آئين مختلف ، درفرهنگ بومی ، مذهبی و ملی اين سرزمين جايگاه ويژه ای داشته ، ساخت سازهای ايرانی نيز همواره از مراتب خاصی برخوردار بوده است و حضور هنرمندانی کمال گرا و مبتکر در ساخت سازهای ايرانی به خوبی مشهود است . MAAAH31st October 2008, 12:14 PMانواع ساز ســاز های ايرانی از حيث جنس به سه گروه : - فلزی - سفالی - چوبی از لحاظ نوع وشکل توليدصوت به سه گروه : - سازهای زهی مانند : تار، دوتار، سه تار، عود ، تنبور ، بربط ،رباب ، قانون ( زخمه ای ) ،کمانچه، سرود ( آرشه ای ) ، سنتور(زهی – کوبشی) - سازهای بادی : فلوت ، نی ، قره نی ، نی انبان ، کرنا ، با لابان ، دوزله ، سرنا ، نفير، دونيه ، شمشال - سازهای ضربی : دايره ، دهل ، تنبک ، نقاره ، سنج ، طاس ، دف طبقه بندی شده اند . صدای حاصل از يک ساز به جنس و شکل ساختمان آن و طبعا" به ساخت صحيح و دقيق آن بستگی دارد . سازهای فلزی که معمولا" از جنس برنج يا مس هستند ، به طريق "ريخته گری يا چکش کاری" ساخته می شوند . سازهای سفالی ، همانطور که از نام آن پيداست از جنس سفال ( گل رس پخته شده ) می باشد . برخی تنبک ها و سازهای بومی مانند طاس های پوستی و فاقد پوست ازسفال – دستی يا با چرخ _ ساخته می شوند . سازهای چوبی به طريق "تراش و برش" ساخته می شوند . اين گروه از سازها بيشترين و متنوع ترين سازها را درخود جای می دهد و آنجا که سخن از نواختن يا ساختن سازهای ايرانی است بيشتر اين سازها در ذهن تداعی می گردد . اکثريت سازهای زهی و برخی سازهای ضربه ای به اين روش ساخته می شوند . روش تراش و برش : مواد اوليه : - انوع چوب : گردو ، سنجد ، توت سياه ، افرا - استخوان برای نصب روی دسته - چسب يا سريشم - شاخ قوچ برای ساخت خرک ، سيمگير ، شيطانک - پوست گوسفند وسايل و ابزار : - مغار گيلويي : برای کندن و خالی کردن داخل کاسه سازها - تيشه معمولی نجاری در اندازه های بزرگ ، متوسط و کوچک : برای تراش روکار و شکل دادن - اسکنه : برای درآوردن فاق و وصل دسته و . . . - اره تَر بُری و خشک بری – اره کمانی : برای برای درز کردن کاسه ، فاق زبانه کاسه و بريدن و درست کردن خرک ، بريدن و درز کردن استخوانهای روی دسته ساز - رنده های معمولی نجاری ، رنده خشتی ، رنده بغل دوراهی : برای رنده کردن و شکل دادن - انبرک : برای اندازه گيری قطر کاسه - کوليس ، گونيا و پرگار - خط کش فولادی - خط کش نجاری - چوب ساب ترسابی و خشک سابی - چوب ساب قاشقی و نيم گرد - ليسه معمولی و نيم گرد - قيد ( گيره بزرگ) برای تحت فشار قراردادن دوقسمت کاسه ساز - گيره روميزی - دريل دستی - دريل شترگردن - ريسمان باريک پنبه ای - انواع قالبها( برای سازهای کاسه دار ) : - قالب کاسه - قالب دهنه کاسه بزرگ - قالب دهنه کاسه کوچک ( نقاره) - قالب از لبه نقاره تامحل وصل دسته به کاسه - قالب سر پنجه و قالب سيمگير - لوازم رنگ آميزی ساز : الکل صنعتی نود درجه ، لاک طلايي – پارافين غير خوراکی مايع ، کاغذ سمباده آج متوسط و آج ريز(نرم) روش ساخت ساخت ساز به دو روش صورت می گيرد 1. ساز يک تکه : در سازهايي که يکپارچه ساخته می شوند ، ابتدا هنرمند الگوی اوليه ساز را تهيه کرده و آنرا به روی چوب منتقل می کند . مطابق اين الگو ، اضافات چوب به وسيله اره فلکه يا مغارهای مختلف تراش داده می شود . ابتدا قسمتهای بيرونی ساز شکل داده می شود ، سپس قسمتهای داخل ، از جمله کاسه ساز خالی می شود . از سازهايي که به اين طريق ساخته می شوند می توان به تار ، سه تار ، تنبور ، دوتار و کمانچه اشاره کرد . 2. ساز ترکه ای : ترکه های چوب از قبل آماده می شود سپس ترکه ها درقالبهای آلو مينيومی که شکل کاسه ساز را دارند ، تحت فشار معينی و طی مراحل مختلف شکل کاسه ساز را به خور می گيرد . ترکه ها بر روی قالب اصلی که فرم کلی ساز را دارد درکنارهم قرار گرفته و به وسيله سريشم به يکديگر متصل می شوند . ساخت سه تارهای ترکه ای به اين روش صورت می گيرد بعد از ساخت و پرداخت ، سطوح ساز به وسيله لاک و الکل پوشيده می شود و درمرحله بعدی پرده بندی و سيم انداختن ، تعبيه گوشی ها ی کوک ، خرکها انجام می گيرد . و در مرحله آخر تنظيم صدا (رگلاژ ) صورت می گيرد . اکثر قريب به اتفاق سازها زهی مانند تار ، سه تار ، کمانچه و . . . از شکم در انتهای ساز ، گردن يا دسته و سر (محل قرارگرفتن گوشی ها ) تشکيل شده اند . سيم ها با تعداد مختلف در ته ساز ثابت می شود و به موازات طول ساز ، شکم و گردن را طی کرده و به دورِ گوشی ها پيچيده می شوند . دربرخی سازها شکم دوقسمتی است ( تار و کمانچه ) و گاه بر روی يک يا دوقسمت آن پوست کشيده شده است که غالبا" از پوست شکمبه گوسفند تهيه شده است . شکل و جنس مضرابها در سازها متفاوت است . گاه فلزی و گاه از جنس شاخ يا پلاستيک و گاه از پر مرغ است . آرشه يا کمان از يک ميله نازک ، دراز ولی محکم از جنس چوب ساخته می شود که در دو سر آن پايه هايي برای الصاق يک دسته تعبيه شده است . MAAAH31st October 2008, 12:16 PMتاريخچه ساز ويولن آشنايي با ويولن: ويلن چه از لحاظ تاريخي و چه از نظر هنري، سازي بسيار مسحور کننده است. ويلن از نظر مکانيزم و ساختمان ساده و از حيث صدادهي پيچيده است. چهارگوشي آن به شکلي متقارب تراش خورده اند و براي کوک کردن چهار سيم (سل، ر، لا و مي) بکار مي روند. اندازه هاي داده شده براي يک ويولن استراديواري Stradivari است که مشخصات آن منطبق با ويلن امروزي است. طول صفحه پشتي: 355 ميليمتر پهناي انحناهاي بالايي: 168 ميليمتر پهناي انحناهاي مياني: 113 ميليمتر پهناي انحناهاي پاييني: 219 ميليمتر طول دسته: 130 ميليمتر طول تخته انگشت گذاري: 270 ميليمتر ارتفاع خرک: 41 ميليمتر پيدايش و تاريخچه: رديابي مبادي و ريشه هاي پيدايش ويولن آسان نيست امّا بر اساس نگاره‌ها و کنده‌کاريهاي اروپايي از حدود سال نهصد ميلادي سازهايي شبيه ويلن به چشم مي‌خورند که با آرشه نواخته مي‌شود. اين سازها بطور کلي به چهار دسته تقسيم مي‌شوند: ربک (Rebec) فيدل (fiddle) ليرا دا براچه (lira da braccio) ويل (Viol) در سال 1508 اولين انواع ويولنها در هنر ايتاليايي ظاهر شدند امّا نمونه‌هاي اصلي موجود از اين دورۀ سرنوشت ساز ويول‌هاي ونيزي است. در پايان قرن شانزدهم، ليرا از تمام ويژگيهاي ويلن، بجز سيستم سيم‌ها و جعبه گوشي، بهره‌اي داشت، اما ويول به طريقي ديگر تکامل يافت. ويول و ليرا تا اوايل قرن هفدهم در ايتاليا استفاه مي‌شدند هر چند ويول در اروپايي شمالي و مخصوصاً انگلستان به عنوان نخستين ساز آرشه‌اي در بخش اعظم بعد نيز باقي ماند. يک مثال خوب که شامل سازهاي خانوادۀ ويولن مي‌شود، گنبد کليساي جامع سارونوا است که توسط گادنتسيو فراري (Gaudenzio Ferrari) در 1835 نقاشي شده است. نخستين ويولن‌هاي موجود به سال 1664 برمي‌گردند. (گر چه در موزه ملي ورشو، ويولن‌هاي لهستاني وجود دارند که به عنوان سازهاي متعلق به حدود 1515 معرفي شده اند.) تقريباً همه کشورهاي اروپايي مدعي ابداع ويولن هستند، اما هيچکدام نمي‌توانند با قاطعيت بر تفوق تاريخي ايتاليا در اين زمينه غلبه نمايند. خاستگاه همه سازندگان بزرگ شايد تنها با يک استثناء از کرمونا (Cremona) برشيا (Berescia) يا ونيز است. سازندگان ويولن: آندرا آماتي (قبل از 1505 - 1577) Andrea Amati، اولين سازنده اهل کرمونا - بزرگترين مرکز ساخت ويولن - است که نامش ثبت شده است. نوه آندرا، فرزند پسرش هيرونيموس (Hieronymus)، نيلوکو (Nicolo) آماتي است که همچون پدربزرگ و پدرش شغل آنها را برگزيدند و احتمالاً مهمترين فرد اين خانواده بوده است. در 1630 که طاعون در کرمونا افراد زيادي را از بين برد، نيکولو بدون هيچ وارث بلافصل، شاگرداني را پذيرفت که از ميان ايشان مي توان از فراچسکو روجري (Francesco Rugeri) و جي. بي. راجري (G. B. Rogeri) نام برد. امّا مشهورترين آنها، با اختلافي فاحش با ديگر شاگردانش، انتونيو استراديواري (1644 - 1737) بود. قديمي‌ترين کار استراديواري که تاريخ 1666 را دارد، حتي امروز نيز نمونه‌اي از خلاقيت سترگ است. ويولن ساخته آنتونيو استراديواري (مسيح Le Massie) ساخته شده در سال 1716 احتمالاً گرانبهاترين ويولن دنياست. اين دو خانواده يعني آماتي و استراديواري مهمترين سازندگان ويولن بودند امّا بعد از آنها مي‌توان از گورانري (Guarneri)، جورپه دل جسو (G سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 724]
-
گوناگون
پربازدیدترینها