تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816177348
Metal Gear Solid 5 : وداع ناتمام
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم: این متن ترجمه ای از مقاله ای خواندنی از وب سایت Eurogamer است که نسبت به آن دارای اضافاتی می باشد. همچنین به خاطر داشته باشید که این مقاله شامل اسپویلر های فراوان از داستان MGS 5:The Phantom Pain می باشد و در کل به تحلیل داستان آن می پردازد. پس اگر بازی را تمام نکرده اید و می خواهید داستان بازی برایتان تازه باشد همین الان این صفحه را ببندید. "همیشه کاری کن که بینندگان با دیدن پایان داستان بگویند:wow" این شعار نویسنده ی داستان Adaptation، آقای guru Robert McKee برای این فیلم شاهکار بود. (فقط جهت اطلاع کسانی که با این فیلم آشنایی ندارند،فیلم Adaptation به هنر پیشگی Nicolas Cage وMeryl Streep،برنده ی اسکار سال 2003 برای بهترین بازیگر در نقش اصلی،و همچنین دارای جوایز و نامزدی های فراوانی است که داستان یک نمایش نامه نویس را روایت می کند که می خواهد داستان معروفی را برای به پرده درآوردن در سینما،با چیزی که بینندگان می خواهند روی پرده ببینند منطبق کند.حالا چرا از این مثال استفاده شد؟این فیلم با اینکه بدون هیچ شکی یک شاهکار است،ولی پایان آن بسیاری از بینندگان را ناامید کرد.همین دلیلی شد تا انتقادات فراوانی بر داستان نویس این فیلم انجام شود). با اینکه داستان آقای McKee مورد تحسین فراوان منتقدین واقع شد، ولی به همان اندازه از آن انتقاد هم شد. با این حال،این تیکه نصیحت همیشه برایم جالب بود.به این فکر کنید،چه تعداد فیلم به خاطر صحنه ی پایانی آن ها مورد تحسین واقع شده اند؟ از Citizen Kane تا The Usual Suspects، این صحنه ی آخر فیلم است که یک فیلم را خارق العاده می کند.
اما وقتی به بازی های ویدئویی می رسیم، این تاکید برای ساخت یک پایان درگیر کننده کمتر مورد عمل واقع می شود. دلیل این امر ساده است:بازی ها طولانی اند و بیشتر مردم آن ها را حتی به پایان نمی رسانند. بهترین پایان در کل دنیا ارزشی ندارد اگر بیشتر بازیکنان قبل از رسیدن به آن،بازی را رها کنند. بازی هایی مثل BioShock،Deus Ex:Human Revolution و Batman:Arkham Asylum همگی به چنین مشکلی دچار هستند. حالا شما می توانید Metal Gear Solid 5:The Phantom Pain را هم به این لیست اضافه کنید.همانطور که قبلا هم هشدار دادم،از اینجا به بعد شامل اسپویلر های داستانی این بازی می شود.نگویید اخطار داده نشد! منابع موثق اعلام کرده اند که برای این بازی بین 80-100 میلیون دلار خرج شده است و زمان تولید بازی بیش از حد طول کشیده است . صرف نظر از اینکه فکر می کنید داستان The Phantom Pain شگفت انگیز است یا ناامید کننده،تقریبا همگی قبول داریم که بازی تقریبا کامل نیست.بحث سر کم بودن باس فایت ها یا حفره های داستانی نیست.به جای آن،واضح است که پایان داستان یک نوع ته مانده از ایده ای است که قبلا وجود داشته،با این حال پایان داستان بدون به سرانجام رساندن ماجرا به صورت ناگهانی تمام می شود. برای اینکه واضح تر گفته باشیم،این پایان Phantom Pain است: در یکی از آخرین کات سین های بازی،Eli (که بعدا به Liquid Snake درMetal Gear Solid تبدیل می شود) و ارتش او که شامل یک دسته بچه است روبات غول پیکر داستان که قابلیت پرتاب سلاح هسته ای دارد را می دزدند.ولی آخرین صحنه ی بازی،تنها یک فلش بک است که در آن در می یابیم که کاراکتری که ما در Phantom Pain کنترل می کنیم اصلا Big Boss واقعی نیست،بلکه یک پزشک است که روی چهره ی او جراحی صورت انجام گرفته شده و توسط هیپنوتیزم به او قبولانده شده که Big Boss است.بقیه هم چنین چیزی را باور دارند.سپس ما Big Boss واقعی را می بینیم که توسط موتورش از ماجرا فرار می کند تا بتواند ارتش شخصی خودش را همزمان با بدلش بسازد.بعد به credits هدایت می شویم. مطمئنا چنین چیزی مغزتان را منفجر می کند،اگرچه واقعا با منطق جور در نمی آید.ولی اگر با خود فکر کنیم که این بازی ای است و یک بچه که در هوا معلق است می تواند از آسمان یک نهنگ آتشین احضار کند،پس منطقی بودن اولویت کوجیما نیست.همچنین یک مشکل کلیدی دیگر در پایان بازی وجود دارد:پس کسی که همین چند لحظه پیش یک سلاح هسته ای دزدید چه می شود؟
اگر شرایط کمی متفاوت بود می توانستیم حدس بزنیم که به این سوال در یک DLC یا یک دنباله جواب داده خواهد شد.اما تا آنجا که ما می دانیم،کوجیما کونامی را ترک کرده و همچنین دیگر Kojima Productions وجود خارجی ندارد.از این گذشته،نسخه ی Collector’s Edition بازی به همراه یک DVD عرضه می شود که در آن صحنه هایی از ماموریت ناتمام حذف شده از آخر بازی وجود دارد.انیمیشن ها هنوز کامل نیستند،ولی ویدئو از Concept Art و راوی استفاده می کند تا پایانی که کوجیما در مورد فرار Eli با Metal Gear در ذهن داشته را به نمایش بگذارد. به نظر فوق العاده می آید،ولی مهمتر از این،چنین چیزی می توانست یک پایان مناسب باشد.حتی اگر چنین چیزی اهیت نداشت،باز هم باید چنین چیزی در بازی گنجانده می شد،چرا که این آخرین تکه از رویا ی کوجیما بوده.به کلمات دیگر،آخرین خداحافظی او.برای کسی که نزدیک به 30 سال از عمرش را با این سری گذرانده،واقعا خجالت آور است که به سازنده اجازه داده نشده با ایده ها و شرایط خودش داستان را به اتمام برساند،و به جای آن آخرین چپتر بازی بدون تعارف فقط حذف شده است. مهم نیست که پایان MGS 5 به نظر خوب می آید یا بد،مهم این است که باید به نظر سازنده احترام گذاشته می شد.پایان MGS 4 فوق العاده متاثر کننده بود،ولی این که Big Boss ناگهان پیدا شود و تا آخرین لحظات مرگش حرف بزند،مثل این بود که سازنده بگوید:کار کوجیما تمام شد!ولی این دفعه مثل این است که او لنگ لنگان وقتی که بودجه ی بازی تمام شده از صحنه خارج شده است. در چنین موقعیتی خیلی راحت است که از دست کونامی عصبانی شویم.این شرکت سال ها از کوجیما حمایت کرد،به او کمک کرد تا رویای خودش را کامل کند،بعد ناگهان دعوا سر گرفت و ناشر به او و تیمش اجازه کامل کردن این حماسه ی 30 ساله را هم نداد.ولی واقعیت تلخ این است که از نگاه اقتصادی،مقداری منطق در این حرکت کونامی وجود داشته است. پایان بازی MGS 5 بسیار گران تمام می شد.یا بهتر است بگوییم،این بازی اصلا به چنین پایانی برای جلب کردن نظر منتقدین و یا فروش هنگفت نیازی نداشت.The Phantom Pain یکی از لذت بخش ترین بازی هایی است که تا به حال بازی کرده ام.وقتی مکانیزمی تا این حد لذت بخش در این بازی وجود دارد،شما نیاز ندارید کاری کنید که بازیکنان بگویند wow تا بازیتان فروش میلیونی داشته باشد. طرفداران بازی مطمئنا تا مدت ها ناله خواهند کرد،همانگونه که من الان دارم چنین کاری می کنم.ولی نتیجه ی نهایی این است که من،و بقیه افراد مثل من،همگی بازی را خریده ایم.بله،همگی ما در شبکه های مجازی شاکی شده ایم،ولی تا زمانی که به این نتیجه رسیده ایم،کونامی برده است.پول ما در جیب آن هاست.
The last of Us یکی از بازی های پرخرج بلاک باستری بوده که به همان اندازه ی افتتاحیه ی آن،به پایان آن هم اهمیت داده شده.و این بازی به همین دلیل در ذهن مخاطبان خاطره ی خوبی به جا گذاشته است. شاید همه ی ما تا حدودی مقصریم.همگی ما با چنین چیزی کنار خواهیم آمد چون راه دیگر،یعنی نخریدن بازی نتیجه ی بدتری خواهد داشت.تنها کاری که می توانیم انجام دهیم شکایت کردن است،ولی پول ما مهمتر از حرف های ماست.زمانی این شکایت ها واقعا تفاوتی ایجاد کرد،زمانی که تعداد بی شماری از بازیکنان از پایان Mass Effect 3 ناراضی بودند.بازخورد جامعه ی بازیکنان به قدری از کنترل خارج شده بود که سازنده ی بازی،BioWare،پایان بازی را تغییر داد.از نظر من،این هم راه حل مناسبی نیست.گیمر ها،می خواهند که همه چیز بر وفق آن ها باشد.اگر ما پایانی که می خواهیم را نبینیم،شکایت می کنیم. بازی ها در واقع یک توافق اند،بین ایده های سازنده،انتظارات طرفداران و واقعیت اقتصادی ناشر.نبوغ Metal Gear Solid 5:The Phantom Painکاملا مشخص است،ولی در این بین توافقی هم انجام شده است.جایی در نیمه کار،کوجیما و سرمایه مورد نیازش در کونامی از هم جدا شدند و به جای اینکه حد وسطی در این بین پیدا شود،این اختلافات اثر خود را در محصول نهایی گذاشتند. نظر شما چیست؟ آیا از نظر شما هم بازی به صورت ناقص رها می شود؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید. منبع : Eurogamer
4 مهر 1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 154]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها