تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834528826
آیا بازیکنان تیم ملی والیبال به کواچ خیانت کرده اند؟
واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: مشکل بزرگ کواچ این است که آن تأثیر و کاریزمای لازم را در تیم ندارد. او در لحظات حساس خودش را می بازد و این مسأله روی تیم تأثیر می گذارد. همچنین نداشتن شخصیت کاریزماتیک موجب شده تا سعید معروف در زمین بزرگتر از کواچ به نظر برسد. تیم ملی والیبال ایران امروز یازدهمین و آخرین بازی خود در جام جهانی ژاپن را انجام داد و سرانجام توانست با پیروزی برابر تیم مصر چهارمین پیروزی خود را در این رقابت ها ثبت کند؛ چهارمین پیروزی که در مقابل خیل عظیم شکست های تیم ملی ایران در این رقابت ها قابل مقایسه نبود. تیمی که تا همین دو سال پیش در رده چهارم لیگ جهانی و ششم جهانی ایستاده بود، حالا با یک افول عجیب شکست پشت شکست را تجربه کرد تا در رده هفتم جام جهانی بایستد و امکان دارد با پیروزی کانادا یا استرالیا این جایگاه بدتر هم شود. به گزارش تابناک، کسی نیست که این روزها از وضعیت تیم ملی والیبال ایران نگران نباشد. تیمی که تا همین سال گذشته، مایه فخر و مباهات همه ایرانی ها بود، حالا به روزهای افولش نزدیک و همین نزول باعث شده تا هواداران والیبال ایران حسابی ناراحت شوند. پیش از این و در عرصه ورزش، ورزشکاران ایرانی در رقابت های انفرادی قابلیت حضور در سطح یک جهانی را داشتند، ولی هیچ گاه یک تیم ایرانی در عرصه جهانی درخشش قابل توجهی نداشت. اگر خاطراتمان را خوب مرور کنیم، تک و توک حرکات انفجاری تیم ملی در یک مقطع و مثلا ارائه بازی خوب برابر تیمی مثل دانمارک یا آلمان، موجب می شد تا ما سال ها خوشحال باشیم و از آن تک بازی یاد کنیم. اما ما تیمی داشتیم که شانه به شانه قدرت های جهانی می زد و درخشش در سطح یک والیبال جهان نه در حد یک جرقه کوچک که در اندازه یک انفجار بزرگ بود. با این حال، گویا با گذشت پنج سال رویایی، حالا قرار است تیم کشورمان در سراشیبی قرار بگیرد؛ اتفاقی که در فاصله یک سال تا المپیک برای هیچ هواداری پذیرفته نیست. مقصر اصلی این روزهای والیبال ایران کیست؟ پاسخ به این پرسش که چه اتفاقی موجب شده تا تیم والیبال ایران در فاصله یک سال چنین افت فاحشی کند چندان ساده نیست. خیلی ها همه چیز را در نقش کواچ می بینند و او را عامل افول تیم ملی والیبال ایران می دانند. مربی جوانی که کاریزما و تجربه مربی پیشین خود را نداشت و در همه این سال ها، حتی روزی که ایران را بر سکوی چهارم لیگ جهانی نشاند، هم زیر سایه خولیو ولاسکوی محبوب قرار داشت. افول تیم او در این روزها هم موجب شده تا همه بگویند «دیگر اثر ولاسکو در تیم ایران تمام شده» و به این ترتیب همه نتایج تیم کواچ را به ولاسکو نسبت دهند؛ هرچند اسلوبودان کواچ یکی از مهم ترین عوامل افول تیم ملی والیبال ایران است، همه آن نیست. با این حال در ابتدا تأثیر کواچ بر افول تیم ملی والیبال ایران را بررسی می کنیم. تیم ملی ایران در چند مسابقه پیاپی برابر لهستان، ایتالیا، روسیه و امریکا شکست خورد. این شکست ها بعد از شکست ناباورانه روز اول برابر ارژانتین بود. شاید این چهار شکست سریالی برابر قدرت های جهانی را می شد به نوعی هضم کرد. به هر حال هر تیمی هیچ وقت روی دور برد نیست. اما دو شکست روزهای پایانی برابر استرالیا و کانادا دیگر شاهکار بود. تیم ملی ایران در بدترین شرایط هم به تیم درجه سه ای مثل کاندا نمی باخت، ولی این اتفاق رخ داد و ایران برابر استرالیا و کانادا سه گیمه شد. چیزی که در این میان خیلی عجیب بود، درماندگی اسلوبودان کواچ بود؛ مربی که گویا برای لحظات سخت هیچ ترفندی در آستینتش نداشت. پیش از این و در زمان ولاسکو بارها و بارها دیده بودیم که ایران بازی دو هیچ باخته را 3-2 به پایان برد. معروف ترینش بازی در ایتالیا برابر تیم ملی ایتالیا بود که با پیروزی شیرین ایران همراه بود. اما کواچ در این دو سال هیچ گاه از خودش چنین کیفیتی نشان نداده است. ما در جام جهانی بازی 2-0 برده از لهستان را 3-2 واگذار کردیم و در ادامه هم مثلا در بازی برابر استرالیا و کانادا اصلا نتوانستیم حتی با پیروزی در یک ست روند بازی را تغییر دهیم. مشکل بزرگ کواچ این است که آن تأثیر و کاریزمای لازم را در تیم ندارد. او در لحظات حساس خودش را می بازد و همین روی تیم تأثیر می گذارد. همچنین نداشتن شخصیت کاریزماتیک موجب شده تا سعید معروف در زمین بزرگتر از کواچ به نظر برسد و همین موجب می شود تا در خیلی از مواقع، این کاپیتان تیم ملی باشد که زمام امور را به دست بگیرد و کار از دست کواچ خارج شود. از سوی دیگر، کواچ هیچ طرح و برنامه ای برای لحظات حساس، یا جاهایی که در بازی گره می افتد ندارد. نیمکت یک شکل و بی خلاقیت او دستش را در پیاده کردن طرح های مختلف در زمین بسته است و برای همین غالبا همیان ترکیب اول بازی باید جور همه چیز را تا انتهای بازی بکشد و این کار حریفان را برای خواندن دست کواچ باز می گذارد. دیگر آنکه سرمربی تیم ملی در نیمکت تنهاست. رحمان محمدی و چورا هیچ کدامشان در بهترین حالت هم فکر نمی کردند بتوانند روی نیمکت یک تیم ملی بنشینند و حالا این معجزه برایشان اتفاق افتاده است. بر خلاف آنتیگا در تیم ملی لهستان که استاد باتجربه خودش در تیم ملی فرانسه را به عنوان دستیار در کنارش دارد ـ که همیشه از توصیه های و مشورت هایش بهره می برد ـ کواچ روی نیمکت تیم ملی ایران تنهاست. همه این عوامل دست به دست هم می دهد تا کواچ آن تاثیر لازم، آن چیزی که ولاسکو در مواقع حساس بحرانی ناگاه از آستینش بیرون می آورد را نداشته باشد و برای همین تیم ملی ایران برای حریفانش کاملا قابل پیش بینی است. همین موجب می شود تا بر خلاف سه سال پیش حدس زدن نتیجه بازی ایران و ایتالیا کار چندان سختی نباشد. اما علاوه بر کواچ باید به نقش بازیکنان تیم ملی در این ماجرا هم اشاره کنیم. بی شک آن ها هم در این افول تأثیر دارند. بازیکنانی که یکباره به قهرمان های ملی تبدیل شدند و در مرکز توجهات قرار گرفتند. بهنام محمودی، بازیکن اسبق تیم ملی والیبال در تحلیل علت ضعف تیم ملی به هفته نامه تماشاگران امروز می گوید: «الان می توانم هزار دلیل از ایرادهای فنی و تاکتیکی برایتان بتراشم، اما اگر از من بپرسی می گویم آنچه الان به این تیم لطمه می زند، چالش فرهنگی است. برادر خودم را مثال می زنم. این همه زمانی را که برای فضای مجازی می گذارند، چه کسی می گذارد؟ این رشد حباب گونه والیبال ما باعث شده شهرت بچه ها جلوتر از توان ظرفیتی شان پیش برود. بچه ها همه از بهترین ها هستند، اما مثلاً بروید بپرسید متوسط سواد آکادمیک آنان چقدر است؟ شاید پایین تر از دیپلم. این یعنی تمام دنیایشان شده پول و والیبال؛ می گویند درس به چه دردمان می خورد. این نگاه هزار جور مشکل دیگر را هم به همراه می آورد». شائبه دیگری که وجود دارد به ارتباط میان بازیکنان و سرمربی تیم بازمی گردد. اینکه کواچ نتوانسته شاگردانش را مل خود کند و به همین دلیل، قد شاگردانش در مجموع از او در تیم بلندتر است. اینگونه است که معروف و موسوی بیشتر از کواچ به چشم می آیند. این شرایط را مقایسه کنید با زمانی که بازیکنان بی اجازه ولاسکو حتی آب هم نمی توانستند بخورند. همین مسأله هم موجب شده تا شایعاتی مبنی بر تلاش بازیکنان برای زمین خوردن کواچ به گوش برسد؛ شایعاتی که البته در یک مصاحبه کاملا از سوی فرهاد ظریف رد شده اما همیشه سایه اش بر سر تیم ملی بوده. این حرف ها و نقدها در چند هفته، چند ماه و حتی یک سال گذشته بارها و بارها بیان شده است. به هر دلیل، این حرف ها و نقدها شنیده نشده است؛ اما حالا و با پایان کار تیم ملی در ژاپن و با توجه به فرصت یک ساله تا المپیک و مهم تر از آن در پیش بودن رقابت های مهم انتخابی المپیک در اردیبهشت ماه در ژاپن، آخرین فرصت تیم های آسیایی برای کسب سهمیه المپیک، باید نشست و همه ایرادات و نقاط ضعف تیم ملی را درآورد. یک سال فرصت مناسبی است تا به رویایی المپیکی شدن والیبالمان جامه عمل بپوشانیم.
چهارشنبه ، ۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[مشاهده در: www.sedayiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها