واضح آرشیو وب فارسی:الف: بازیکنان تیم ملی والیبال به کواچ مربی تیم خیانت کرده اند؟!
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۰۴
تیم ملی والیبال ایران امروز یازدهمین و آخرین بازی خود در جامجهانی ژاپن را انجام داد و سرانجام توانست با پیروزی برابر تیم مصر چهارمین پیروزی خود را در این رقابتها ثبت کند. چهارمین پیروزی که در مقابل خیل عظیم شکستهای تیم ملی ایران در این رقابتها قابل مقایسه نبود. تیمی که تا همین دو سال پیش در رده چهارم لیگ جهانی و ششم جهانی ایستاده بود حالا با یک افول عجیب شکست پشت شکست را تجربه کرد تا در رده هفتم جامجهانی بایستد و امکان دارد با پیروزی کانادا یا استرالیا این جایگاه بدتر هم شود.به گزارش تابناک، کسی نیست که این روزها از وضعیت تیم ملی والیبال ایران نگران نباشد. تیمی که تا همین سال گذشته مایه فخر و مباهات همه ایرانیها بود حالا به روزهای افولش نزدیک شده و همین نزول باعث شده تا هواداران والیبال ایران حسابی ناراحت شوند. پیش از این و در عرصه ورزش، ورزشکاران ایرانی در رقابتهای انفرادی قابلیت حضور در سطح یک جهانی را داشتند اما هیچگاه یک تیم ایرانی در عرصه جهانی درخشش قابل توجهی نداشت. اگر خاطراتمان را خوب مرور کنیم تک و توک حرکات انفجاری تیم ملی در یک مقطع و مثلا ارائه بازی خوب برابر تیمی مثل دانمارک یا آلمان موجب میشد تا ما سالها خوشحال باشیم و از آن تک بازی یاد کنیم. اما حالا ما تیمی داشتیم که شانه به شانه قدرتهای جهانی میزد و درخشش در سطح یک والیبال جهان نه در حد یک جرقه کوچک که در اندازه یک انفجار بزرگ بود. با این حال گویا با گذشت پنج سال رویایی حالا قرار است تیم کشورمان در سراشیبی قرار بگیرد . اتفاقی که در فاصله یک سال تا المپیک برای هیچ هواداری پذیرفته شده نیست.مقصر اصلی این روزهای والیبال ایران کیست؟پاسخ به این پرسش که چه اتفاقی موجب شده تا تیم والیبال ایران در فاصله یک سال چنین افت فاحشی کند چندان ساده نیست. خیلیها همه چیز را در نقش کواچ میبینند و او را عامل افول تیم ملی والیبال ایران میدانند. مربی جوانی که کاریزما و تجربه مربی پیشین خود را نداشت و در همه این سالها، حتی روزی که ایران را بر سکوی چهارم لیگ جهانی نشاند هم زیر سایه خولیو ولاسکوی محبوب قرار داشت. افول تیم او در این روزها هم موجب شده تا همه بگویند «دیگر اثر ولاسکو در تیم ایران تمام شده» و به این ترتیب همه نتایج تیم کواچ را به ولاسکو نسبت دهند. اگرچه اسلوبودان کواچ یکی از مهمترین عوامل افول تیم ملی والیبال ایران است اما همه آن نیست. با این حال در ابتدا تاثیر کواچ بر افول تیم ملی والیبال ایران را بررسی میکنیم.تیم ملی ایران در چند مسابقه پیاپی برابر لهستان، ایتالیا، روسیه و امریکا شکست خورد. این شکستها بعد از شکست ناباورانه روز اول برابر ارژانتین بود. شاید اینچهار شکست سریالی برابر قدرتهای جهانی را میشد به نوعی هضم کرد. به هر حال هر تیمی هیچ وقت روی دور برد نیست. اما دو شکست روزهای پایانی برابر استرالیا و کانادا دیگر شاهکار بود. تیم ملی ایران در بدترین شرایط هم به تیم درجه سهای مثل کاندا نمیباخت اما این اتفاق رخ داد و ایران برابر استرالیا و کانادا سه گیمه شد. چیزی که در این میان خیلی عجیب بود اتیصال و درماندگی اسلوبودان کواچ بود. مربی که گویا برای لحظات سخت هیچ ترفندی در استیناتش نداشت. پیش از این و در زمان ولاسکو بارها و بارها دیده بودیم که ایران بازی دو هیچ باخته را ۳-۲ به پایان برد. معروفتریناش بازی در ایتالیا برابر تیم ملی ایتالیا بود که با پیروزی شیرین ایران همراه بود. اما کواچ در این دو سال هیچ گاه از خودش چنین کیفیتی نشان نداده است. ما در جامجهانی بازی ۲-۰ برده از لهستان را ۳-۲ واگذار کردیم و در ادامه هم مثلا در بازی برابر استرالیا و کانادا اصلا نتوانستیم حتی با پیروزی در یک ست روند بازی را تغییر دهیم.مشکل بزرگ کواچ این است که آن تاثیر و کاریزمای لازم را در تیم ندارد. او در لحظات حساس خودش را میبازد و این مسئله روی تیم تاثیر میگذارد. همچنین نداشتن شخصیت کاریزماتیک موجب شده تا سعید معروف در زمین بزرگتر از کواچ به نظر برسد و همین مسئله موجب میشود تا در خیلی از مواقع این کاپیتان تیم ملی باشد که زمام امور را در دست بگیرد و کار از دست کواچ خارج شود. از سوی دیگر کواچ هیچ طرح و برنامهای برای لحظات حساس، یا جاهایی که در بازی گره میافتد ندارد. نیمکت یک شکل و بی خلاقیت او دستاش را در پیاده کردن طرحهای مختلف در زمین بسته است و برای همین غالبا همیان ترکیب اول بازی باید جور همه چیز را تا انتهای بازی بکشد و خب این کار حریفان را برای خواندن دست کواچ باز میگذارد.از سوی دیگر سرمربی تیم ملی در نیمکت تنهاست. رحمان محمدی و چورا هیچکدامشان در بهترین حالت هم فکر نمیکردند بتوانند روی نیمکت یک تیم ملی بنشینند و حالا این معجزه برایشان اتفاق افتاده است. برخلاف آنتیگا در تیم ملی لهستان که استاد باتجربه خودش در تیم ملی فرانسه را به عنوان دستیار در کنارش دارد که همیشه از توصیههای و مشورتهایش بهره میبرد کواچ روی نیمکت تیم ملی ایران تنهاست. همه این عوامل دست به دست هم میدهد تا کواچ ان تاثیر لازم، آن چیزی که ولاسکو در مواقع حساس بحرانی ناگاه از آستیناش بیرون میاورد را نداشته باشد و برای همین تیم ملی ایران برای حریفانش کاملا قابل پیشبینی است. همین موجب میشود تا برخلاف سه سال پیش حدس زدن نتیجه بازی ایران و ایتالیا چندان کار سختی نباشد.اما علاوه بر کواچ باید به نقش بازیکنان تیم ملی در این ماجرا هم اشاره کنیم. بیشک آنها هم در این افول تاثیر دارند. بازیکنانی که به یکباره به قهرمانهای ملی تبدیل شدند و در مرکز توجهات قرار گرفتند. بهنام محمودی بازیكن اسبق تیمملی والیبال در تحلیل علت ضعف تیم ملی به هفته نامه تماشاگران امروز میگوید: «الان میتوانم هزار دلیل از ایرادهای فنی و تاكتیكی برایتان بتراشم، اما اگر از من بپرسی میگویم آنچه الان به این تیم لطمه میزند، چالش فرهنگی است. برادر خودم را مثال میزنم. این همه زمانی را كه برای فضای مجازی میگذارند، چه كسی میگذارد؟ این رشد حبابگونه والیبال ما باعث شده شهرت بچهها جلوتر از توان ظرفیتیشان پیش برود. بچهها همه از بهترینها هستند، اما مثلاً بروید بپرسید متوسط سواد آكادمیكشان چقدر است؟ شاید پایینتر از دیپلم. این یعنی تمام دنیایشان شده پول و والیبال؛ میگویند درس به چه دردمان میخورد. این نگاه هزار جور مشكل دیگر را هم به همراه میآورد».شائبه دیگری که وجود دارد به ارتباط میان بازیکنان و سرمربی تیم باز میگردد. اینکه کواچ نتوانسته شاگرادانش را مل خود کند و به همین دلیل قد شاگردانش در مجموع از او در تیم بلندتر است. اینگونه است که معروف و موسوی بیشتر از کواچ به چشم میآیند. این شرایط را مقایسه کنید با زمانی که بازیکنان بی اجازه ولاسکو حتی آب هم نمیتوانستند بخورند. همین مسئله هم موجب شده تا شایعاتی مبنی بر تلاش بازیکنان برای زمین خوردن کواچ به گوش برسد. شایعاتی که البته در یک مصاحبه کاملا از سوی فرهاد ظریف رد شده اما همیشه سایهاش بر سر تیم ملی بوده.این حرفها و نقدها در چند هفته، چند ماه و حتی یک سال گذشته بارها و بارها بیان شده است. به هر دلیلی این حرفها و نقدها نیده نشده است. اما حالا و با پایان کار تیم ملی در زاپن و با توجه به فرصت یک ساله تا المپیک و مهمتر از ان در پیش بودن رقابتهای مهم انتخابی المپیک در اردیبهشتماه در ژاپن، آخرین فرصت تیمهای آسیایی برای کسب سهمیه المپیک، باید نشست و همه ایرادات و نقاط ضعف تیم ملی را درآورد. یک سال فرصت مناسبی است تا به رویایی المپیکی شدن والیبالمان جامعه عمل بپوشانیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]