واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱ مهر ۱۳۹۴ (۱۳:۳۰ب.ظ)
در گفت و گو با موج عنوان شد: واردات مواد غذايي، آينده محتوم ايران/ ايراني ها 3برابر ظرفيت زيستي شان مصرف مي کنند موج- مشاور سازمان محيط زيست گفت: اگر ما متوسط بارش نرمال هم در کشور داشته باشيم بحران آب باقي است، چراکه افزايش 300 درصدي تقاضاي مصرف ما را دچار بحران کرده است نه خشکسالي.
بحران آب و تبعات آن در کمين ايران نشسته و به نگراني هايي براي صاحبنظران و دغدغه اي براي سياستگذاران تبديل شده است.
يوسف حجت، مشاور سازمان محيط زيست و عضو هيات علمي دانشگاه تربيت مدرس، يکي از کارشناساني است که درباره علل بحران آب در ايران مطالعه کرده و نظراتي را ارائه کرده است. حجت در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاري موج به بررسي مفاهيمي از مصرف مي پردازد که به گفته وي، شرايط زيست در کشور را به ورطه نابودي نزديک کرده است.
براي تامين نيازهاي 7 ميليارد نفري جهان به 2 کره زمين نياز داريم
مشاور سازمان محيط زيست در ابتدا به تعريف مفهوم ظرفيت زيستي پرداخت و گفت: اگر ما سطح زمين هاي حاصلخيز جهان را تقسيم بر جمعيت ساکن بر آن کنيم، يک عدد مشخص به دست مي آيد که بر اساس آن از سطح 51 ميليارد هکتاري زمين، تنها 12 ميليارد زمين حاصلخيز است.
وي ادامه داد: اگر جمعيت 7 ميلياردي زمين را به اين مقدار زمين حاصلخيز تقسيم کنيم، سهم هر فرد چيزي حدود يک و هفت دهم هکتار خواهد بود، در حاليکه هر نفر 3 هکتار مصرف مي کند.
حجت به آمار شبکه جهاني ردپاي زيستي (foot print) اشاره و اظهار کرد: ما نزديک به 1.8 ظرفيت زيستي زمين را مصرف مي کنيم، يعني براي تامين ظرفيت زيستي مان به 2 کره زمين احتياج داريم.
امريکايي ها 2 برابر و ايراني ها 3 برابر ظرفيت زيستي شان مصرف مي کنند
به گفته وي ردپاي زيستي هر امريکايي 8 هکتار و آورده زيستي سرزمين امريکا 4 هکتار است، يعني امريکايي ها دو برابر ظرفيت زيستي شان مصرف مي کنند. در ايران هم ظرفيت زيستي ما 2.6 هکتار است، اما 8.5 هکتار مصرف مي کنيم که اين مقدار 3 برابر ظرفيت زيستي ماست.
عضو هيات علمي دانشگاه شهيد مدرس تصريح کرد: يعني اگر اين عدد را تبديل به کل کشور کنيم، از مساحت 165 ميليون هکتاري ايران تنها 65 ميليون حاصلخيز است اما ردپاي زيستي کل کشور 195 ميليون هکتار و فراتر از ظرفيت زيستي است.
اين کارشناس با بيان اينکه ما بخشي از نيازهاي خود را وارد مي کنيم خاطر نشان کرد: بخش فاجعه برانگيز اين مقدار مصرف جايي مشخص مي شود که بداينم ما به سرزمين خود فشار مي آوريم. خشک شدن درياچه اروميه، تالاب بختگان، رودخانه کارون و زاينده نشان مي دهد ما از سرزمينمان اضافه برداشت مي کنيم.
وي افزود: درواقع ما از پس اندازمان به سرعت کم مي کنيم و سرنوشت وحشتناکي در انتظار ماست.
افزايش 3 برابري جمعيت ايران در 40 سال گذشته منجر به فشار بيش از حد به منابع زيستي شده است
حجت معتقد است: اين روند خشک شدن درياچه ها و رودها در کشور ما ادامه دارد و به ديگر بخش ها هم کشيده خواهد شد.
به گفته وي پيش بيني هاي بدبينانه تا پنج ساله و خوش بينانه تا 10 سال، شروع بحران آب را در ايران نشان مي دهند.
معاون پيشين محيط زيست انساني سازمان محيط زيست در ادامه يادآور شد: اگر امروز به فکرنباشيم ديگر به هيچ عنوان نمي توانيم کار کنيم، چراکه اگر منابع زيستي ما از بين برود ديگر قابل بازگرداندان نيست؛ مهاجرت ها و جنگ آب در آينده نزديک در انتظار ماست.
حجت با تاکيد بر اينکه مشکل کمبود آب در ايران به دليل برداشت بيش از توان زيستي کشور است، خاطر نشان کرد: مجموع آبي که در سرزمين ما وجود دارد کم است و با وجود اينکه خشکسالي هم متوسط بارندگي ما را از 25 به 20 ميليمتر کاهش داده است اما معضل ما به اين دليل است که جمعيت کشور ما نسبت به 40 سال پيش 3 برابر شده و فشار جمعيت باعث فشار به سرزمينمان شده است.
افزايش 300 برابري تقاضاي مصرف در کشور
وي با انتقاد از اينکه همه معضل آب را به خشکسالي مربوط مي دانند گفت: اين در حالي است که اگر متوسط بارش نرمال هم داشته باشيم مشکلات ما باقي است.
اين کارشناس افزايش 300 درصدي تقاضاي مصرف در کشور را مشکل اصلي دانست و اضافه کرد: اين در حالي است که عرضه ما به خاطر خشکسالي تنها 20 درصد کاهش يافته است.
حجت تاکيد کرد: اگر کسي مي گويد ما به دليل خشکسالي با معضل آب مواجه شديم، متوجه نيست که دليل اصلي چيست.
معاون پيشين سازمان محيط زيست به تبعات بحران آب در کشور پرداخت و گفت: وقتي کشور خشک شد، ما ناچار به مهاجرت هستيم. بسياري از مردم به سمت شمال کشور کوچ مي کنند، اما بايد توجه داشته بشيم شمال کشور هم مشکل کمبود آب دارد و اين مساله معضلات اجتماعي زيادي به دنبال خواهد داشت.
وي پيشنهاد کرد: فعاليت و اشتغال صنعتي را جايگزين کشاورزي کنيم و با تامين آب از طريق آب شيرين کن ها در استان هايي که با بحران آب مواجه اند براي خالي نماندن شهرها و تامين امنيت کشور بکوشيم.
اين کارشناس تشريح کرد: توليد ثروت بايد از طريق خدمات و صنايعي باشد که وابسته به آب نيست و ما بايد سعي کنيم آب مورد نياز خود را وارد کنيم، چراکه آينده محتوم ما واردات مواد غذايي است، اما همچنان در حال صحبت از خودکفايي هستيم.
به گفته وي ما به صورت خوشبينانه 10 سال زمان داريم تا در روند مصارف خود تغيير ايجاد کنيم، اين ممکن خواهد بود. اگر دغدغه اول کشور مساله آب باشد که در حال حاضر اين طور نيست.
سميرا خباز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]