واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
راز و رمز راهی کردن کلاس اولیها ورود به یک محیط جدید و ناآشنا خیلی وقتها مساوی است با تجربه حس اضطراب. فرقی نمیکند چند ساله باشید و این محیط جدید کجا باشد. حتما شما هم بارها این حس را تجربه کردهاید. پس باید به بچههایی که از چارچوب امن خانه به محیطی دیگر پا میگذارند حق بدهید تا اندازهای مضطرب باشند و این بیقراری در رفتارشان دیده شود.
برای این که فرزند شما با محیط جدید که قرار است تا سال های سال خانه دومش باشد آشناتر شود، بهتر است بکوشید در به دست آوردن این اعتماد به محیط، او را کمک کنید. برای این کار بهتر است در مرحله اول انگیزه لازم را در او به وجود بیاورید و از مزایای باسواد شدن برایش بگویید. این که دیگر می تواند خودش به تنهایی کتاب قصه و شعر بخواند. همچنین از خاطرات خوب دوران مدرسه خودتان یا خواهر و برادر بزرگ ترش برای او خاطره تعریف کنید تا ذهنیت خوب و مثبتی از این محیط جدید برای او ساخته شود. اگر مدرسه این اجازه را به شما می دهد که روز اول در کنارش باشید، این حضور را از او دریغ نکنید، اما اگر این امکان برای شما وجود ندارد، این اطمینان را به او بدهید که پشت در مدرسه به انتظارش نشسته اید و فاصله شما و او خیلی کوتاه است. بجز این می توانید قبل از شروع کلاس یا حتی در پایان کلاس با او همراه شوید و در حیاط مدرسه و سالن ها بچرخید و اجازه دهید کودکتان با حضور شما با این محیط جدید آشنا شود. اگر فرزندتان بیش از اندازه برای خروج از مدرسه بیتابی می کند، از اولیای مدرسه بخواهید اجازه بدهند در چند روز اول او را همراهی کنید. دقت کنید مدت این همراهی باید رفته رفته کمتر شود به طوری که در پایان هفته اول، کودک شما به تنهایی در کلاس بماند. بچه ها را با قوانین مدرسه آشنا کنید دانش آموز شدن و مدرسه رفتن برای خودش قوانین و مقررات خاصی دارد؛ قوانین و مقرراتی که تا پیش از این بچه ها تجربه نکرده اند. از این به بعد باید حتما سرساعت خاصی بیدار شوند، خودشان را به مدرسه برسانند، برای ساعت مشخصی یک جا بنشینند، تکالیفی را که به آنها محول شده انجام بدهند و قوانین حاکم بر کلاس درس را رعایت کنند. رعایت همه این قوانین جدید و انجام وظایفی که به عهده کلاس اولی ها قرار گرفته، عامل دیگری است که می تواند اضطراب زا باشد و شما به عنوان پدر و مادر نقش مهمی در آموزش این قانون پذیری به فرزندتان دارید. نکته مهم اینجاست که خودتان به رعایت قوانین مقید باشید و به وقت شناسی اهمیت بدهید. ناخودآگاه فرزند شما هم از این موضوع تبعیت خواهد کرد. در مرحله بعدی سعی کنید قانون پذیری را در بازی های مختلفی که با او انجام می دهید، به کودکتان بیاموزید. برای مثال درخانه قوانین جدید، اما سهل و راحتی وضع کنید و از او بخواهید این قانون را رعایت کند و در نهایت به قوانین مدرسه احترام بگذارید و این حس را به فرزندتان هم منتقل کنید. اضطراب ورود به محیط ناآشنا و رعایت قوانین جدید، خیلی وقت ها منجر به بروز واکنش های مختلفی در بچه ها می شود. به این ترتیب تعدادی ازبچه های کلاس اول، با سردرد و سرگیجه و دل درد از خواب بیدار می شوند و هر چه زمان رفتن به مدرسه نزدیک می شود، این بیتابی ها که ریشه عصبی دارند افزایش پیدا می کند. پس بهتر است از حالا خودتان را برای حل این مشکل آماده کنید و در مرحله اول حساسیت و نگرانی زیادی از خودتان بروز ندهید. دقت کنید واکنش شما رابطه مستقیمی با ادامه این حالت های عصبی خواهد داشت. در مرحله بعدی اگر نتیجه این سرگیجه و دل دردها، مدرسه نرفتن و استراحت دانش آموز در خانه است، به او اجازه ندهید این زمان را به بازی و تفریح اختصاص بدهد و از او بخواهید در رختخواب بماند. مهارت ارتباط با همسالان را به آنها بیاموزید برای خیلی از کلاس اولی ها نشستن پشت نیمکت های مدرسه مساوی است با اولین تجربه برقراری ارتباط بادوام با همسالان؛ مهارتی که اگر کودک قبل از این نیاموخته باشد، ممکن است تا اندازه ای او را با مشکل مواجه کند. به همین دلیل باید به او کمک کنید تا دایره دوستانش را وسعت دهد؛ چراکه از این به بعد قرار است با بچه های دیگری ارتباط پیدا کند و با این که همسن بودن نقطه اشتراکشان است، اما تفاوت های زیادی با هم دارند. این تفاوت ها، آشنایی و یادگیری نحوه کنار آمدن با آنها را برای کودک دشوار می کند، ولی از طرف دیگر تجربه ای شکوفاکننده است که به اجتماعی شدن آنها کمک می کند. نکته جالب اینجاست که در این دوران، ارتباط بیشتر براساس کمک به یکدیگر و رفع نیازهای هم شکل می گیرد و اعتماد به هم نقش مهمی در تداوم آن دارد. کم کم بچه ها به درکی ذهنی از دوستی که پیدا کرده اند می رسند و دیگر این دوست، فقط کسی نیست که با او همبازی است، بلکه فردی است که ویژگی ها و علایق مشترکی با او دارد. از این نظر توانایی برقراری ارتباط موثر با همکلاسی ها مهارتی است که شما می توانید در کسب آن کمک زیادی به فرزند خود کنید. این مهارت به معنی ابراز احساسات و نیازهای فردی با گوش دادن به بقیه با کمترین تنش و کشمکش است. از این نظر بهتر است اولین مهارت های اجتماعی را به او بیاموزید؛ مهارت هایی مثل سلام کردن، پیشقدم شدن در گفت وگو، همدلی کردن، عذرخواهی کردن و... . آوید طالبیان جامعه
 
چهارشنبه 1 مهر 1394 ساعت 04:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]