تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 29 شهریور 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):هیچ تهیدستی سخت تر از نادانی و هیچ مالی سودمندتر از عقل نیست.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

شات آف ولو

تله بخار

شیر برقی گاز

شیر برقی گاز

خرید کتاب رمان انگلیسی

زانوبند زاپیامکس

بهترین کف کاذب چوبی

پاد یکبار مصرف

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

بلیط هواپیما

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1816596742




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

چطور باید یک اتفاق واقعی دارماتیک را به فیلمی جذاب تبدیل کرد؟


واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: آیا فیلم «مزارشریف»توانسته از تمام ظرفیت آن اتفاق واقعی برای تولید فیلمی پرکشش و تاثیرگذار و با یک شخصیت محوری استفاده کند؟به گزارش مشرق، هفدهم مردادماه 1377 طالبان به کنسولگری ایران در مزارشریف افغانستان حمله می کند و هشت دیپلمات را به همراه خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی به شهادت می رساند. ماجرای دیپلمات های جمهوری اسلامی تبدیل به یک بحران بین المللی و مهمترین سوژه ی خبری روز می شود، در کشور سه روز عزای عمومی اعلام می گردد و حتی ماجرا تا مرز جنگ ایران و افغانستان پیش می رود. در این میان تنها یک نفر، الله مدد شاهسون، به شکل معجزه آسایی از مهلکه جان به در برده است و با زحمات و مشقات فراوان خودش را به ایران رسانده است. شخصیتی که البته پس از گذشت نزدیک به دو دهه از واقعه هنوز تصویر چندان واضحی از او در دست نیست و حضور آشکاری در رسانه ها ندارد. با این وصف، خبر اکران فیلمی داستانی بر اساس فاجعه مزارشریف می تواند بسیار جذاب و امیدوارکننده باشد. اتفاق اصلی واقعه که تبدیل به دستمایه فیلم شده؛ حمله به کنسولگری، شهادت دیپلمات ها، نجات شاهسون، فرار او و در نهایت بازگشت به ایران، پتانسیل بالایی برای ساخت فیلمی پرتعلیق و هیجان انگیز دارد. فیلمی با معیارهایی که کمتر در سینمای ایران سراغ داریم؛ «تعلیق و اکشن». دستمایه ی موجود، حتی پتانسیل این را دارد که نتیجه نهایی را از یک «فیلم خوش ساخت هیجان انگیز و مخاطب پسند» فراتر ببرد. کاراکتر شاهسون را هاله ای از ابهام فراگرفته، در مورد شخصیتش توضیح آشکاری وجود ندارد و اعمالش به راحتی در قطب بندی خوب/بد قرار نمی گیرد. این یعنی همان چیزی که فیلمنامه نویس و کارگردان لازم دارند تا به قهرمان فیلم شان وجوه خاکستری اضافه کنند، او را از حالت تک بعدی خارج کنند و با مکث بر موقعیت بغرنجی که شاهسون در آن گیر افتاده و واکاوی تردیدها و تصمیمات او در دل یک فیلم پرکشش، قهرمانی خلق کنند که مخاطب درکش کند و به این ترتیب فیلمشان را دو سه پله بالاتر از یک فیلم صرفا پرکشش ببرند و فیلمی بسیار باکیفیت تر از متوسط آثار سینمای ایران تولید کنند. حالا، سوال اصلی همین جا شکل می گیرد، اینکه آیا فیلم «مزارشریف»(حسن برزیده) توانسته از تمام ظرفیت آن اتفاق جذاب واقعی برای تولید فیلمی پرکشش و تاثیرگذار و با یک شخصیت محوری به یادماندنی استفاده کند؟ «مزار شریف»، با توجه به جذابیت دراماتیک اصل واقعه، به هیچ وجه در حد واقعه اصلی ظاهر نمی شود و نه تنها کاراکتر ویژه ای خلق نمی کند، بلکه حتی از بیان یک روایت جذاب از واقعه هم در بسیاری از لحظات ناتوان است. مشکل اصلی این اتفاق را هم شاید بتوان ناشی از تمرکز نابه جای فیلمنامه بر لحظات مهم واقعه اصلی دانست. به عنوان مثال فیلم در روایت خود به موضوع پاکستانی بودن مهاجمان و انگیزه آن ها، آن طور که باید نمی پردازد و پس از آنکه در چند دیالوگ به این قضیه اشاره می کند، مکث دیگری بر آن نمی کند و به سرعت از آن رد می شود و به سراغ فرار شاهسون و رفتن تا مرز ایران می رود، درحالیکه گره اصلی فیلم نه نحوه ی رسیدن شاهسون به مرز ایران، بلکه اصل توطئه ی علیه جمهوری اسلامی و ماجرای طالبان پاکستان و ... است. بنابراین، همین عدم پرداخت کافی باعث می شود ذهن مخاطب درگیر آن مسئله ی اصلی بماند، درحالی که مشغول تماشای فصل دیگری از فیلم است و به همین جهت با این که «فرار» شاهسون، نتیجه منطقی «جان به در بردن» اوست باز هم صحنه های مربوط به این امر بیهوده و اضافه به نظر می رسد. جز این اما، مشکل دیگری که احتمالا ناشی از همان عدم تمرکز مناسب بر روی مسئله ی اصلی و از تبعات آن است، طراحی نادرست همان صحنه ها و لحظات کلیدی و مهم روایت است؛ مثلا اجرای نجات یافتن شاهسون از کشتار کنسولگری به نحوی است که حتی منطق ذاتی واقعه اصلی را هم از روایت فیلم می گیرد. خب وقتی در اصل ماجرا کسی سپر شاهسون شده و در نتیجه هیچ کدام از تیرها به او نخورده- طبق فیلم های مستندی که در مورد واقعه ساخته شده است- واقعا چه لزومی دارد که این سکانس به شکل حاضر نوشته و اجرا شود و فیلسماز مبنای جان به در بردن او را-پس از تیرنخوردن عجیب او از شلیک مستقیم- تحول باسمه ای یکی از مهاجمان نشان دهد؟ این مشکلی است که تا پایان فیلم برای مخاطب حل نمی شود و به یکی از نقاط ضعف اصلی «مزار شریف» تبدیل می گردد. این ها نقاط ضعف اصلی فیلم جدید حسن برزیده است، اما همه ی این ها باعث نمی شود «مزارشریف» در سینمای خنثی و بی مسئله ی ایران از جایگاه نازلی برخوردار باشد. در مرحله ی اول همین که سازندگان اثر دست روی چنین واقعه ای گذاشته اند و فاجعه ی مزارشریف را از بایکوتی هفده ساله خارج کرده اند حسن انتخاب آنها را نشان می دهد و جز این فیلم در بعد تکنیک سر و شکل تمیز و استانداردی دارد. «مزارشریف»، با وجود کشدار بودن بخش هایی از نیمه ی دوم فیلم، شروع خوبی دارد و بعضا در پرداخت جزئیات، قابل قبول است. اما با وجود این محاسن، به دلیل برخی مشکلات در روایت فیلم، که از ضعف فیلمنامه هم نشئت می گیرند، طبعا ریزه کاری های فیلم، به چشم نمی آید و بعید به نظر می رسد که کسی مثلا به این توجه کند که سازندگان، فیلمشان را که به فاجعه مزارشریف می پردازد، «مزارِ شریف» نامیده اند. درنهایت اما با دیدن «مزار شریف» و به یاد آوردن چند مورد از فیلم های سینمای ایران که با محوریت اتفاقات یا شخصیت های واقعی ساخته شده اند، شاید بشود نتیجه گرفت که سینمای ایران به قواعد ساخت این قبیل آثار بی اعتناست. مسلما ساخت فیلمی «بر اساس واقعیت» معیارهای خاصی دارد و با یک فیلم معمولی فرق می کند و نیاز به تلاش متفاوت دارد(مثل ساخت فیلم اقتباس شده از یک اثر ادبی). یکسان نگاه کردن به فرآیند ساخت انواع فیلم، راه به جایی نخواهد برد. «مزارشریف» یک نمونه ی قابل بحث در این نوع آثار با یک انتخاب سوژه ی هوشمندانه به دلیل قوت گرفتن بحث گروه های تکفیری در منطقه است، اما بازهم از مشکلاتی رنج می برد که آثار دیگر هم از همان ها ضربه خوردند. «مزارشریف» در چارچوب های تکنیکی و محتوایی سینمای ایران- به خصوص در سال های اخیر- در جایگاه بدی قرار نمی گیرد، اما مسئله این است که از دل چنین سوژه ای می توانست فیلم ماندگاری پدید بیاید که نیامده است.


سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن