واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: سوگواری مردم هرمزگان در سالروز شهادت امام محمد باقر(ع) بندرعباس - ایرنا- مردم ولایتمداراستان هرمزگان در سالروز شهادت پنجمین اختر تابناک امامت وولایت حضرت امام محمد باقر (ع) با برپایی مجالس عزا به سوگ نشستند.
به گزارش ایرنا، مراسم سوگواری سالروز شهادت آن حضرت یکشنبه شب در مساجد وحسینه های شهرها وروستاهای آن حضرت بویژه در حسینه امام زاده سید مظفر(ع)بندرعباس از نوادگان امام موسی کاظم(ع) باشکوه خاصی برگزار شد. دراین مراسم که اقشار مختلف مردم برای عرض تسلیت به بارگاه مطهر امام زاده سید مظفر(ع) آماده بودند روحانیان ومداحان درباره شخصیت امام محمد باقر (ع) به سخنرانی ومداحی پرداختند. پنجمین پیشوای شیعیان امام محمدباقر(ع)، بزرگ والایی از دیار حق و عدالت است که با علم سرشار و دانش بی منتهایش جهانیان را با جلوه ی دیگری از اسلام راستین آشنا ساخت و بدین ترتیب این دین الهی را از گزند نااهلان و دشمنان خاندان پیامبر(ص) حفظ کرد. پنجمین ستاره ی آسمان امامت امام محمدباقر(ع) در نخستین روز رجب 57 هجری قمری در مدینه قدم بر این دنیای خاکی نهاد. والامقامی از نسل پاکان که با علم بی پایان خویش، مذهب تشیع را حیاتی دوباره بخشید. ایشان فرزند بزرگوار امام سجاد(ع) و فاطمه دختر امام حسن مجتبی(ع) بود که در سایه ی حمایت و پشتیبانی آنان توانست از سرچشمه ی زلال معرفت سیراب شود و از والاترین صفت های انسانی بهره برد. کنیه ی آن امام عالیقدر ابوجعفر و مشهورترین لقب ایشان باقرالعلوم به معنای شکافنده ی علوم است. روزگار امام محمد باقر(ع) همزمان با حکومت بنی امیه بود، خاندانی که با ظلم و ستم بر مردم حکمرانی می کرد و شیعیان را مورد آزار و اذیت قرار می داد. دوره ی امامت ایشان با شهادت امام سجاد(ع) آغاز و این امام همام عهده دار پیشوایی و هدایت شیعیان و پیروان حقیقی مکتب اسلام شد. در هنگامه ی امامت امام محمدباقر(ع) رخدادهایی همچون جدال امویان با عباسیان، مشاجره های سیاسی و ترجمه ی کتاب های فلسفی و مجادله های کلامی به وقوع پیوست به همین منظور باقرالعلوم(ع) برای پاسداری از اسلام حقیقی به گردآوری، حفظ حدیث و نشر آموزه های راستین اسلام پرداخت و اینگونه میراث ارزشمند خاندان اهل بیت(ع) را از گزند آسیب و دور نگاه داشت. علم سرشار و بی انتهای پنجمین پیشوای شیعیان جهان سبب شد تا فعالیت های علمی بسیاری در زمینه ی آموزش حقوق اسلام شکل بگیرد. ایشان با آموزش شاگردان بسیار و آگاه بخشی مردم توانست نقشه ی شوم دشمنان را برای ایجاد انحراف در آموزه های اسلامی از میان بردارد و رسالت سنگین خویش را به خوبی انجام دهد. سرانجام هشام بن عبدالملک که وجود پربرکت امام محمدباقر(ع) را تهدیدی برای خلافت خویش می دید، دستور قتل ایشان را صادر و در نهایت در هفتم ذیحجه 114 هجری قمری امام پنجم شیعیان را در 57 سالگی در مدینه مسموم کرد و به شهادت رساند و جهانیان را غرق در غمی شگرف ساخت. امام محمد باقر(ع) 19سال و 10 ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش امام زین العابدین(ع) زندگی کرد و در تمام این مدت به انجام دادن وظایف مهم امامت، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی، تعلیم شاگردان، هدایت مردم، اجرا کردن سنت های الهی، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری پرداخت و لحظه ای از این وظایف مهم کوتاهی نکرد. مشهورترین لقب ایشان، باقر العلوم به شمار می رود که پیامبر اکرم(ص) به آن امام اعطا کرده است، به این دلیل که امام باقر(ع) شکافنده و آشکار و ظاهر کننده ی علوم به شمار می رود. امام(ع) در ایثار، گذشت، بردباری و بخشش از سرآمدان روزگار خویش بود و با دشمنان خویش با سعه صدر برخورد می کرد. در روزگاری که حکومت بنی امیه با ستم حکمرانی می کردند امام محمد باقر(ع) بهترین مسیر را برای مبارزه با آنان برگزید که آن همان نشر معارف اسلام و مبارزه ی عقیدتی و معنوی با حکومت وقت بود. این امام والامقام با فعالیت های علمی بی نظیر در زمینه ی آموزش حقوق اسلام توانست جلوه ای دیگر از اسلام ناب محمدی را به مردم روزگار خویش معرفی کند و با تبلیغ فرهنگ اسلامی، آموزش شاگردان و پیروی از سنت های پیشینیان خویش به خوبی جامعه زمان خود را رهبری و هدایت سازد. امام محمدباقر(ع) پس از واقعه ی جانگداز کربلا و ستم های بی شمار امویان در اصلاح عقاید مردم به ویژه در موضوع امامت و رهبری تلاش بسیار کردند و معارف حقه اسلامی را به مردم تعلیم دادند و موفق شدند تا احادیث و تعلیمات اسلامی را در جهان اسلام انتشار دهند. در مکتب تربیتی- عقیدتی پنجمین پیشوای شیعیان جهان دانش و فضیلت به مردم آموزش داده می شد تا آنان با حقایق جهان اسلام آشنا و از فضلیت های آن برخوردار شوند. این مکتب، مرکز پرورش عالمان، دانشمندان، راویان حدیث و شاعرانی بزرگ بود. در حقیقت ایشان فرهنگ تشیع را از گزند خلیفه های اموی حفاظت کرد و با تشکیل مکتبی علمی و تربیت شاگردان برجسته ، خط فکری تشیع را آشکار ساخت. در واقع در دوران زندگی امام محمدباقر(ع) و امام جعفر صادق ( ع) بسیاری از علوم به شکوفایی رسید و شاگردان این بزرگواران برخی از علوم را گسترش دادند و دانش های تازه ای را نیز بنیان نهادند.این پژوهشگر علوم دینی در ادامه اظهار داشت: امام(ع) با برقراری حوزه ی درس، با کج اندیشی ها و انحراف ها مبارزه کرد و در مسیر زدودن چالش های علمی، تحکیم مبانی معارف و اصول ناب اسلامی کوشید و به تربیت دانشمندان و فرهیختگان عصر خود پرداخت. در مکتب امام باقر(ع) شاگردانی ممتاز همچون ابان بن تَغلِب، زرارة بن اعین شیبانی و محمد بن مسلم ثقفی رشد یافتند که در تفسیر، حدیث، فقه، قرائت و لغت تسلّط بسیاری داشتند و از برجسته ترین و پرآوازه ترین پرورش یافتگان و دانش آموختگان ایشان و امام صادق(ع) بودند و بی تردید در گسترش فرهنگ اسلام ناب و حقیقت های آموزه های اهل بیت(ع) نقش تأثیرگذاری داشتند. قیام عاشورا یکی از اثر گذارترین و مهم ترین رخدادهای تاریخ اسلام است که در محرم سال 61 هجری قمری به وقوع پیوست. در این قیام، امام محمد باقر(ع) که کودکی چهار ساله بود، نیز حضور داشت، این موضوع مورد پذیرش تاریخ نگاران است؛ زیرا روایت های بسیاری وجود دارد که میلاد آن امام را پیش از سال 61 دانسته اند، همچون: «امام باقر(ع) در سال 57 هجری در مدینه متولد شد». پنجمین امام شیعیان درباره حضورش در کربلا، می فرماید: «جدم امام حسین(ع) کشته شدند، درحالی که من چهار ساله بودم و کشته شدن او را به یاد می آورم». بر پایه ی این دست از روایت ها، حضور امام باقر(ع) در کربلا هیچ گونه منع تاریخی نداشت و از آن جا که سن آن بزرگوار بسیار کم بود، به صورت طبیعی با خانواده خود زندگی می کرد و در سفر همراه آنها بود به این دلیل در کتاب های تاریخی به حضور آن امام در کربلا کمتر پرداختند.ک/26048
30/06/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]