واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: یادداشت بروی فیلم Thick as thieves خبرگزاری پانا: سرقت هولناک یا هولناک و عظیم همچون سرقت، می تواند نوعی ترجمه از اسم فیلم Thick as thieves و مورد توجه مخاطب نوشته باشد.
۱۳۹۴ جمعه ۲۷ شهريور ساعت 10:58
به گزارش سرویس فرهنگی پانا؛یادداشت این سینمایی خوب که با حضور بازیگران برند، آشنا و حرفه ای دنیای هالیوود و با بهره بردن از امکانات، فناوری و تجهیزات سینمایی به روز و پیشرفته، یک کارگردانی خوب، تصاویر و موزیک و عوامل دیگر با چاشنی های لازم به سطح مطلوبی برای تفنن رسیده بهتر است به اقتضای گونه و کیفتش متفاوت از یک تحلیل ساده باشد.
فیلمساز نویسنده
با عواملی چون بی اعتمادی مفرط آدمهای قصه به هم، فضایی بیش از این فشرده، فضایی به شدت بی اعتمادتر بین ماجرای فیلم، در خلق ضربآهنگی خاص برای جذب تماشاگر استفاده کرده و این محال انگیز بودن وضعیت در عمل همان مرز باریک بین رئال و فراواقعیت است که دستمایه خلق هنری است.
در آغاز این فیلم واقعاً ذهن مخاطب درگیر ماجرای سرقتی فراحرفه ای است که با سپری کردن دوسوم از فیلم به آرامی و با ظرافت ماهرانه ای به ادراک ماجرای اصلی که همانا احساسات و ارزشهای اخلاقی انسانی کاراکترهاست، ورود می کند. فیلم از سرقت تخم مرغها آغاز شده و تا پایان پیکره بندی درخوری دارد که مخاطب را از تماشای ماجرا ارضاء می کند.
در آغاز به سرقت پیشرفته جواهرات چنان وسوسه انگیز و جذاب نگاه میکند و با ارائه تعریفی (ویژه در دیالوگی) از فضایی بین آدهای بسیار پولدار اشرافی سیاسی جامعه فیلم القای این موضوع را می نماید که خلاف در این سطح کلاس، چه جذاب و شاید ستودنی است. نوعی خلافکاری سینمایی دلپسند... این ولی ادامه ندارد. قصه گو فقط ضربآهنگی با این خاصیت را نمو و نمایش داده و حتی آن را تبلیغ نیز نکرده؛ چنانچه در دیالوگ کاراکتر فرعی این تعریف را می شنویم نه مثلاً در حرفهای یک نقش اصلی فیلم! پس به هیچ وجه این شعائر مثل ارزشگذاری به خلاف یا سرقت جواهرات ملی، به مؤلف نسبت داده نخواهد شد. در مورد پایان بندی هم می شود به این نتیجه قطعی رسید که قصه به هیچ وجه قصد تکریم و تشویق خلاف را ندارد.
فیلم را می شود به نوعی دیالوگ محور هم دید. دیالوگهایی چون "کمبود اعتماد شما ناراحت کننده است آقای بترو ویچ" این دیالوگ به خوبی نشان می دهد معنا در فیلم قرار است با خاصیتی خاص انتقال یابد. "گناه در فرهنگ لغت من جایی نداره" این دیالوگ دم از مقصودی می زند که مؤلف مد نظر داشته؛ فیلم به واسطه دیالوگها به اسطلاح "حرف می زند." و یا دیالوگ دیگری مثل این: "اون گناهی مرتکب نشده؛ اون فقط به کسی که بهش دروغ گفته، دروغ گفته" این موضوع نشان از فیلمی دیالوگ محور دارد. می شود فیلم را یک اثر دیالوگ محور نامید اما این بحق کم لطفی بزرگی به فیلمنامه است چون Thick as thieves از لحاظ دیگر عناصر مثبت هم بسیار مورد توجه است؛ نشان دادن اماکن امنیتی، گاوصندوقهای فوق الکترونیک، ابزار ویژه امنیتی و جاسوسی و عملیاتهای سری و رده بالا، تجهیزات... تجهیزاتی که برای فیلمهای بین المللی مد، کاملاً خودکفا و کاملند.
مهم بسیار بزرگ دیگری که به فیلم اختصاص یک اثر مستقل را می دهد علیرغم بهره بردنی بسیار سخاوتمندانه و محدود از این پتانسیل طرح فیلمنامه؛ موردی است بنام رمانتیسم... خود قصه فیلم در قامت کامل یک فیلم سینمایی رمانتیک است و از تنها همین منظر می توانست در قالب یک سینمایی بلند فاخر ظاهر شود. فیلم به واقع، بار رمانتیک کاملی برای فیلم شدن دارد. مرد جوان قصه برای رسیدن به عشقی پخته، بانویی سحرآمیز، رابطه ای رمانتیکِ باهوش و با انرژی و معشوقی با ذکاوت دست به گریبان مسائلی پیچیده و گیمی (بازی) جذاب و پرتوجه شده است که در نهایت پس از فتح غمی عاشقانه و انسانی به آغاز رابطه ای زناشویی صمیمی و روزگاری خوش میانجامد. رمانتیک فیلم کشش بالایی دارد.
باز در محتوای فیلم لایه های دیگری هست که هر کدام خود، به تنهایی مواد و مفاد لازم برای یک قصه مستقل سینمایی را دارا هستند؛ مثلاً پیچیدگی تاریخ زندگی دوشیزه اصلی داستان؛ این دختر گذشته شنیدنی و معماگونه ای از منظر مخاطب دارد که شنیدن اسرارآمیز ماجرایش و رویداد والدینش برای فیلم کاملی، محتوا دارد.
در سینمایی کنونی و با مختصاتی عالی ساخت چنین اثری ممکن است و این فیلم بخوبی از دستمایه و ابزارآلات مناسب هنر سینما بهره برده، عوامل جذاب بصری دارد؛ بازی خوب، کشمکش، کارگردانی، عناصر درست زبان سینما و همه به لطف دیجیتال حرفه ای به خروجی خوبی روی پرده رسیده است.
با وجود خلاقیت نویسنده که ظاهراً قصد ندارد یک اثر اعجاب انگیز فراواقعی و افسانه ای خلق کند؛ و بنا بر اصول خلق ماجرای دراماتیک در فیلمنامه، Thick as thieves با تمهیدات ساده پیش می رود. در نهایت با همین ساده گویی های سینمایی است که نشان داده داستان پیش رو در عین پیچیدگی خیلی ساده است. اصلاً یک ماجرای خارقالعاده در پیش نیست. رخدادهای بسیار ساده نشان می دهد داستان فیلم اصلاً به سمت اغراق نرفته و در واقع با استفاده، چیدمان و رعایت اصول نویسندگی فیلم، خیلی مناسب در قالب یک فیلمنامه سینمایی رخ نموده است...
روایت سال 1917 است که کاملاً دست قصه گو را رو می کند و فیلم به آخرین سراشیبی خود قدم می گذارد. نویسنده قهار است و مثل یک کارگر ماهر مدارهای برق یک سازه را به هم بسته و در اواخر فیلم است که با لمس یک کلید ساده نمای کامل هنرش را روشن و شفاف ارائه می دهد. قصه گو حرفه ای است و به کرات از فن موردش بهره برده؛ ناز شصت نویسنده را در یک عامل دم دستی به وضوح می شود دید؛ با استفاده از تخم مرغها، ماهیت تخم مرغها، تجسمشان، وجودشان، کاربردشان، متریال ساختارشان، حکایتشان، زمان بروز و ظهورشان و خلاصه فقط به سبب تخم مرغها، چه قدر کنش دراماتیک ایجاد ومعنای سینمایی خلق کرده است که جلوتر (هنوز تخم مرغها را نشان نداده) می بینیم که چقدر قصه برای مخاطب گفته است.
در نهایت با اینکه فیلم گریزی به سیاست یا دنیای سیاستمداران و بیشتر متمولین اشرافی و قدرتمند زده، نگاهی به رمان داشته، انیمیشن، دیجیتال و جلوه های فوق حرفه ای دارد، رنگ و لعاب اکشن هالیوودی دارد، از سوپراستارهای به روز دنیا استفاده کرده و همه و همه؛ سعی در تولید یک فیلم سینمایی داشته که برای دنیای تفنن افتخارآمیز باشد. پ سیدحسین حسینی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]