واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
آسیب شناسی روابط پیش از ازدواج در گفتوگو با حجتالاسلام علیسرلک ضریب خطا را در ازدواج کاهش دهیم دختر و پسری که قصد ازدواج دارند چگونه با همدیگر آشنا شوند تا به شناخت بهتر برسند؟ روابط عاطفی قبل از ازدواج براساس معیارهای دینی از چه حدودی برخوردار است؟ شیوه ازدواج در گذشته با اکنون چه تفاوتهایی با یکدیگر داشته است؟ حجتالاسلام علی سرلک در گفتوگو با جامجم به این پرسشها پاسخ داد.
آشنایی های قبل از ازدواج از چه حد و اندازه هایی باید برخوردار باشد که هم زمینه تلقی دو طرفه فراهم آید و هم حدود شرع رعایت شود؟ آن چیزی که به شناخت طرفین منجر می شود و آنها می توانند براساس یک آگاهی دقیق و روشن بزرگ ترین تصمیم زندگی شان را بگیرند، پسندیده است؛ اما فرآیندی که آدم ها را به همدیگر وابسته تر و دلبسته تر می کند و به نوعی تبادل عواطف و غرایز را به دنبال دارد نمی تواند در این زمینه روند مناسبی باشد. چرا؟ چون ضریب خطا را بین آنها زیاد خواهد کرد. یعنی وقتی پیش از ازدواج دختر و پسر در حریم عاطفی هم قدم بگذارند و نسبت به هم دلبسته بشوند این زندگی توام با خطاهای محاسباتی زیادی خواهد بود. ارتباط دو نفر قبل از ازدواج در قالب دوست پسر یا دوست دختر گرفتن باعث می شود این دو در انتخاب خود دچار مشکل شوند. قطعا انسان ها نیاز دارند دوست داشته شوند و دوست داشتنی باشند. هم کسی را دوست بدارند و هم در معرض ابراز علاقه دیگری قرار بگیرند. اگر این مساله در قالبی غیر از چارچوب های خانواده و زندگی زناشویی شکل بگیرد خیلی واضح است خطای بزرگی در مساله شناخت طرفین اتفاق خواهد افتاد. خطای بزرگ آن است که آنها نمی توانند برای یک رابطه درازمدت و پایدار برنامه ریزی کنند. طبیعتا وقتی در سنین جوانی انسان در معرض این عواطف قرار می گیرد احساسات چشمان واقع بین او را کم سو یا نابینا می کند و نسبت به ویژگی های طرف مقابل مسائل منفی او و عدم تناسباتی که وجود دارد کم توجه می شود. وقتی چنین اتفاقی افتاد دو طرف نمی توانند برای یک زندگی پایدار برنامه ریزی درستی داشته باشند. وقتی دختر و پسر وارد حریم های پرجاذبه عاطفی می شوند نوعا این نوع رابطه به ازدواج منجر نمی شود؛ چون در این دوران، این حباب علاقه با بعضی از تلنگرها و ناهمخوانی ترک برمی دارد. آن بخشی از علاقه ها که به ازدواج منجر شود در دوران زندگی مشترک وقتی جلو می روند در پیچ و خم های زندگی رها می شوند. آیا همه ازدواج هایی که براساس یک علاقه و عاطفه قبلی به ازدواج منجر شود با مشکل مواجه می شود؟ نمی خواهم بگویم هر دوستی قبل از ازدواجی به تشکیل زندگی منجر نمی شود یا اگر به ازدواج منجر شد در آینده طرفین به مشکل برخواهند خورد، اما آمارها و تحلیل ها حاکی از این است که ضریب خطا در چنین روابطی بسیار بالاست و آدم هایی که چنین تصمیماتی برای زندگی خود می گیرند و محبت و علاقه را قبل از ازدواج تجربه می کنند، دچار خطای محاسباتی بزرگی می شوند؛ بنابراین اسلام عزیز با شناخت عمیقی از انسان و غرایز و کمال طلبی های او تاکید می کند انسان ها باید مودت و رحمت را در فضای زناشویی تجربه کنند. اگر بنا باشد این نوع روابط قبل از ازدواج به میدان های بی حد و حصری برسد، نباید انتظار داشت در صورت تشکیل یک زندگی مشترک، خانواده ای آرام و محکم شکل بگیرد. علی سرلک : توان خانواده بیش از آن که مصروف حقیقت ازدواج شود به تجملات قبل و حین برگزاری مراسم معطوف می شود در مورد ضریب خطاهای روابط عاطفی قبل از ازدواج اشاره کردید. آیا می توانید منبع آمارهای موجود را ارائه کنید؟ این دایره پژوهش ها مربوط به سایر کشورها از جمله آمریکا هم بود و به ایران محدود نمی شد. مراجعه به کتاب دانش خانواده و جمعیت نوشته جمعی از نویسندگان از انتشارات نشر معارف هم در این زمینه می تواند راهگشا باشد. بحث درگیری های عاطفی و مقوله شناخت طرفین دو مقوله جدا از همدیگر هستند. حد ارتباط میان دو جوانی که می خواهند با هم ازدواج کنند براساس مبانی اسلام تا چه اندازه است؟ هر ارتباطی که به شناخت بیشتر منجر شود، مجاز است. اگر بنا باشد شناختی در این روابط وجود نداشته و فقط برانگیختن عاطفه و غرائز باشد، از نظر اسلام محدود و ممنوع است، اما پرس و جو و شناخت حساسیت های طرفین و تناسبات خانوادگی نه تنها مجاز است، بلکه جزو ملزومات زندگی آینده است. دختر و پسر باید با چشمانی باز با هم ازدواج کنند و شرایط را کاملا بسنجند و آن گاه که به آگاهی های مناسب در مورد روحیات همدیگر رسیدند برای ازدواج اقدام کنند. در گذشته ازدواج درون فامیلی و خانوادگی بیشتر بود و با توجه به تغییر سبک زندگی، از تعداد ازدواج های خانوادگی کاسته شده است و بسیاری از جوانان با کسانی خارج از فامیل ازدواج می کنند. هر کدام از این نوع ازدواج ها چه مزایا و معایبی دارند؟ در گذشته ما ازدواج های محفوظ تری داشتیم. ورودی های ازدواج ها در دوره سابق محکم تر و مطمئن تر بود. نمی خواهم بگویم در گذشته احتمال خطا در این ازدواج وجود نداشت، اما با توجه به آمار طلاق و میزان خوشایندی از ازدواج، خانواده ها در گذشته تجربه بهتر و مطلوب تری داشتند. خانواده ها در گذشته در امر ازدواج احساس مشارکت بیشتری می کردند. البته شرایط جدید، ویژگی هایی مثل پیچیدگی دارد و روش های جدیدی هم پیش آمده است. هر چیزی که به خطای محاسباتی منجر شود به مصلحت طرفین نیست. طبیعتا وقتی خودنمایی ها و بزرگنمایی ها تکیه بر محور صرف عاطفی بشود ضریب خطا هم بالا می رود. نظرتان درباره آشنایی جوانان در فضای مجازی و ازدواج از این مسیر چیست؟ این نوع ازدواج کردن یکی از روش هاست و ما نمی خواهیم آن را نفی کنیم، اما باید به آن وزن بدهیم. یعنی دختر و پسری که با حذف خانواده رابطه خود را شروع می کنند و با هم جلو می روند و بعد خانواده را در جریان اتفاق قرار می دهند به یک اطمینان از زندگی می رسند؛ اما دختر و پسری که از طریق واسطه به هم معرفی می شوند و خانواده ها خواستگاری می آید این هم یک اطمینان دیگری دارد که قابل مقایسه نیست و البته اگر بتوانیم این دو را با هم جمع کنیم میزان اطمینان نسبت به محکم بودن این ازدواج بالا می رود. در شرایط فعلی با این که ازدواج یک اتفاق فرخنده و فاخری است ولی دست کم گرفته می شود و توان خانواده بیشتر از آن که مصروف حقیقت ازدواج شود بیشتر معطوف به تجملات قبل و حین برگزاری مراسم ازدواج می شود. در صورتی که همت اصلی خانواده ها باید متوجه شناخت بهتر و بیشتر دختر و پسری که با هم ازدواج می کنند، شود. متاسفانه آمارهایی در مورد مخارج برگزاری مراسم ازدواج ارائه می شود که کام همه را تلخ کرده است. دختر و پسری با وجود همه امیدها و آرزوها به خاطر بی دقتی در انتخاب و تاکید بر تفاخرها و خودنمایی ها سرنوشت نامناسبی را پیدا می کنند. فتاح غلامی دین و زندگی
 
سه شنبه 24 شهریور 1394 ساعت 01:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]