محبوبترینها
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستورانها و کافهها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیههای کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1824965625
بوی گاز میهمان همیشگی خانه های عسلویه
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بوی گاز میهمان همیشگی خانه های عسلویه تهران- ایرنا- روزنامه «شرق» در شماره امروز پنجشنبه نوزدهم شهریور ماه با مدیرعامل منطقه ویژه اقتصاد انرژی پارس به صورت تفصیلی گفت و گو کرده است. اذعان وی به وجود آلودگی در مناطق صنعتی از جمله عسلویه یکی از مهمترین محورهای این گفت و گو است.
در مقدمه این گفت و گو که «آذر جزایری» آن را تهیه کرده، آمده است: «آلودگی در مناطق صنعتی را انکار نمی کنیم»؛ این اولین نمایی است که می توان از اظهارات مدیرعامل منطقه ویژه اقتصاد انرژی پارس به تصویر کشید. منطقه ای که این روزها همه آن را پارس جنوبی می نامند و قرار است در روزی نه چندان دور، روزانه ٧٠٠ میلیون مترمکعب گاز تولید و تصفیه کند. این منطقه این روزها منتظر افتتاح فازی دیگر است تا بار دیگر شادی ملی را به ارمغان بیاورد، اما در کنار تمام این خوشحالی، نگرانی های پنهانی هم وجود دارد؛ مانند استشمام بوی گاز در منطقه ای که ساکنان بومی دارد یا مشکلاتی مانند کیفیت آب و برق و معضلی به نام اعتیاد! بااین حال یوسفی، مدیرعامل منطقه ویژه اقتصاد انرژی پارس، به تمام این نگرانی ها پاسخی شفاف می دهد و معتقد است توسعه صنعتی در هر منطقه ای عواقبی دربر دارد که تنها با اعمال مدیریت مناسب و ایجاد راهکارهایی مناسب می توان آن را به حداقل رساند. اگر از اظهارات مهدی یوسفی درباره افتتاح فاز ١٥ و ١٦ پارس جنوبی و به تصویرکشیدن وضعیت این دو فاز بگذریم، باید این گفت وگو را در یک جمله خلاصه کنیم: «بوی گاز مهمان همیشگی خانه های عسلویه».شرق در ادامه متن کامل این گفت و گو را منتشر کرده است که در ادامه آن را می خوانیم: ***آقای یوسفی ظاهرا توسعه فازهای ١٥ و ١٦ پارس جنوبی به اتمام رسیده است. از این دو فاز چه خبر؟ **این دو فاز در آینده ای نزدیک افتتاح خواهند شد. همان طور که می دانید فازهای ١٥ و ١٦ پارس جنوبی در کنار فازهای ١٧ و ١٨ و همچنین ١٢ که معادل سه فاز، گاز تولید خواهد کرد، به نوعی نسل قدیم قراردادهای این منطقه محسوب می شوند که عملیات ساخت آنها از سوی پیمانکاران داخلی در حال اجرا بود و در یک مقطعی با افت وخیزهای فراوانی مواجه شد؛ چراکه بعد از این قراردادها بحث ٣٥ماهه اجراشدن ١٠ فاز دیگر مطرح شد که متأسفانه منابع مالی و حتی نیروی انسانی متخصص در میان تمام فازها تقسیم شد و همین امر بر تأخیر افتتاح این فازها افزود. مخصوصا اینکه پیمانکار فاز ١٥ و ١٦ که بسیار هم موفق بود در دیگر فازها هم مشغول به فعالیت شد و انرژی متمرکز بر فاز ١٥ و ١٦ که شامل منابع مالی، تجیهزات و حتی نیروی انسانی می شد، در دیگر فازها تقسیم شد. مجموع اینها باعث شد افتتاح این فازها با تأخیر درخور توجهی مواجه شود تا اینکه در سال ٩٢ با تغییر مدیریتی در دولت جدید، وزیر نفت برنامه اولویت بندی فازها را برای تقسیم نشدن انرژی ها در نظر گرفت تا بتوان به صورت متمرکز فازها را مدیریت کرد. ***برای تأمین تجهیزات مورد نیاز در شرایط تحریم چه چاره ای اندیشیده شد؟ **با تصمیم وزیرنفت تجهیزات مورد نیاز فازها به صورت متمرکز تأمین می شود. بدین معنا که شاید یک فاز درحال توسعه یک کالایی را داشته باشد که با پیشرفت پروژه فعلا مورد نیاز نباشد اما فازی دیگر که در مرحله بهره برداری قرار گرفته آن کالا را برای سرعت بیشتر کار نیاز داشته باشد؛ بنابراین کالاها به صورت متمرکز بررسی و ثبت شد و براساس اولویت افتتاح پروژه ها و همچنین ضرورت نیاز کالاها به فازهای مختلف ارسال شد. بنابراین به نوعی این تصمیم توانست تحریم ها را دور بزند و شاید افتتاح امروز فازهای ١٥ و ١٦ حاصل چنین تصمیمی باشد. البته این فقط معطوف به تجهیزات نبود بلکه در تمام بخش ها چون منابع مالی و حتی نیروی انسانی متخصص نیز همین کار به ترتیب میزان پیشرفت فازها انجام شد. ***این تصمیمات البته در رسانه ها هم واکنش هایی به همراه داشت. **دقیقا، اما خوشبختانه با وجود تمام این مخالفت ها امروز شاهد هستیم که پالایشگاه ها در پارس جنوبی فعال هستند و حتی پالایشگاه فازهای ٣٥ماهه هم تعطیل نشده اند تنها تفاوت امروز نسبت به پیش از سال ٩٢ این است که تمرکز بیشتر منابع معطوف به فازهای قدیمی شده است. نتیجه این تصمیم هم افتتاح فاز ١٢ پارس جنوبی بود که در اولویت اول وزارت نفت قرار گرفته بود و خوشبختانه سال گذشته توسط رئیس جمهور به بهره برداری رسید و توانست حدود ٨٠ میلیون مترمکعب به ظرفیت تولید گاز کشور اضافه کند. به همین صورت منابع در فاز ١٦ پارس جنوبی هم که پیمانکار آن، قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء است متمرکز شد که این پالایشگاه هم فعال شد و درحال حاضر آمادگی تصفیه ٥٠میلیون مترمکعب استانداردی را که برای هر دو فاز پیش بینی شده است دارد. به خصوص که مسائل جانبی فاز هم به طور هم زمان حل شده است. مثل مشکل سوختن ترکیبات گوگردی در این پالایشگاه که با نگرانی هایی در منطقه روبه رو بود و خوشبختانه این مشکل نیز مرتفع شده است. ***درحال حاضر تمرکز روی کدام فازها برای بهره برداری است؟ **بعد از فاز ١٥ و ١٦ که ان شاءلله به زودی به بهره برداری می رسد نوبت فاز ١٧ و ١٨ که در لیست فازهای قدیمی قرار گرفته اند خواهد بود که امیدواریم در نیمه دوم امسال نیز این دو فاز به نتیجه برسند؛ اگر این اتفاق رخ دهد که ان شاءالله اتفاق خواهد افتاد عملا امسال پرونده فازهای قدیم در پارس جنوبی که به صورت نیمه کاره باقی مانده بودند بسته خواهد شد و بخشی از عقب ماندگی تولید در پارس جنوبی از حریف جبران می شود. ***شما زمانی مدیریت منطقه ویژه اقتصاد انرژی پارس را برعهده گرفتید که اجرائی شدن فازهای پارس جنوبی در دولت یازدهم به طور جدی در حال آغازشدن بود. تصویری از آن روزها بالاخص در فازهای ١٥ و ١٦ دارید؟ **بنده اگرچه سال گذشته مدیریت منطقه را برعهده گرفتم اما حضور من در منطقه به ١٨ سال پیش برمی گردد و به نوعی تمام فراز و نشیب های توسعه منطقه را به چشم دیده ام. شاید پاسخ بنده به این سؤال بیشتر از منظر حضور ١٨ساله ام در این منطقه و نگاه کارشناسانه به موضوع باشد. پیش از حضور دولت یازدهم، تمام فازهای درحال توسعه که با احتساب فازهای قدیم مانند ١٥ و ١٦، ١٧ و ١٨ و ١٢ و همچنین فازهای مشهور به ٣٥ ماهه به ١٥ فاز می رسید، حتی در جذب نیروی انسانی متخصص هم با مشکل مواجه بودند. درعین حال فشارهای بین المللی نیز باعث شده بود به لحاظ تجهیزات و منابع انسانی هم محدود شویم. در پالایشگاه ها کار صورت می گرفت، اما این کارها تعیین کننده و کافی نبود. از سال ٩٢ به بعد سیاست خوبی به کار برده شد، که بحث بسیار کمک دهنده اولویت بندی ها بود. به نوعی به نظر می رسد در دو سال گذشته تبلور اقتصاد مقاومتی به معنای واقعی در پارس جنوبی دیده شده است؛ هرچند پیش ازاین به هرحال دو سال هم کارهایی صورت گرفته بود؛ اما تصمیم تمرکز انرژی در فازهای پارس جنوبی باعث نتیجه گیری زودتر شد؛ ولی نکته درخور تأمل این است که نقدینگی ای که در این دوسال در پارس جنوبی تزریق شده است شاید یک چهارم نقدینگی ای باشد که دو سال پیش ازآن به این منطقه تزریق شده؛ اما تصمیم مدیریتی مناسب توانست با همین نقدینگی کم ناشی از فشارهای بین المللی بازهم فازهای باقی مانده را به سرانجام برساند. ***آقای یوسفی اشاره ای به جلوگیری از سوختن گوگرد در یکی از پالایشگاه های فعال منطقه داشتید. قرار بود یک طرح محیط زیستی برای کاهش آلودگی در منطقه اجرا شود. این طرح به کجا رسید؟ **در ابتدا باید تأکید کنم من یکی از منتقدان اصلی نوع نگاه حاکم بر محیط زیست در کشور هستم. درحال حاضر به نظر می رسد نگاهی که در رسانه ها، فضاهای مجازی و حتی NGOها وجود دارد نگاهی احساسی، سیاسی و غیرکارشناسی است. نگاه به آلودگی هوا در منطقه از نگاه کارشناسان گرفته تا حتی رسانه ها، فقط در فلرها خلاصه می شود؛ درحالی که لزوما مشعل ها تنها منبع آلایندگی نیستند؛ چه بسا آلایندگی هایی در منطقه باشد که دیده نشود؛ مثلا بعضی از پتروشیمی ها شاید آلودگی بیشتری ایجاد کنند تا مشعل ها و سوختن متان در فلرها! نباید فراموش کنیم که پالایشگاه ها براساس فلر طراحی شده اند و این صورت مسئله ای است که امکان پاک کردن آن وجود ندارد؛ به عنوان مثال در فاز ٩ و١٠ و براساس طراحی صورت گرفته شما مجاز هستید تا یک ونیم میلیون مترمکعب در هفته گاز فلر کنید. اکثر پالایشگاه هایی که در منطقه هستند در محدوده طراحی کار می کنند، بنابراین نمی توان هر پالایشگاهی را به تنهایی ملامت کرد؛ چراکه در چارچوب طراحی تعیین شده مشغول فعالیت هستند. مشکل زمانی ایجاد می شود که ١٠ پالایشگاه به طور هم زمان در چارچوب طراحی کار می کنند و اثر تجمعی اینها زیاد می شود؛ برای مثال ماشینی را در نظر بگیرید که به خوبی کار می کند و هیچ مشکلی هم ندارد؛ اما اگر ٢٠ خودرو را در یک محوطه دربسته و سرپوشیده به صورت روشن قرار دهیم، قطعا آلودگی ناشی از سوختن بنزین در موتور این خودروها کاملا محسوس خواهد بود. هر چند بخشی از این آلودگی ناشی از سوختن گاز در فلر پالایشگاه ها را، می توان از طریق اصلاح فرآیند کاهش داد که درحال حاضر در پروژه های پارس جنوبی در حال اجرا است. به عنوان مثال در پالایشگاه فجر جم این اتفاق افتاد و فلرها تقریبا خاموش شده اند، اما عمدتا فلر نباید خاموش شود به دلیل اینکه نقش شیر ایمنی پالایشگاه را دارد؛ ولو تصنعی هم باشد باید فلر روشن بماند؛ اما می توان میزان گازی که درون فلرها در حال سوختن است و ارزش سوختی که در این فلرها می سوزد را مدیریت کرد. ***آماری هم از روند کاهشی سوختن گاز در فلر پالایشگاه های پارس جنوبی هم دارید؟ **در سال ٨٧ هفته ای حدود ٥٦ میلیون مترمکعب گاز در فلرهای ١٠ فاز دود می شد که این عدد به هشت میلیون مترمکعب درهفته رسیده است. فقط در فاز ٩ و١٠ سال گذشته ٣٠درصد کاهش فلرینگ داشته ایم که همه این مسائل ناشی از اصلاحاتی است که در عملیات انجام شده است، اما به هرحال فازهای جدید کم کم وارد مدار می شوند و باید برای حل مشکل فلرها فکر اساسی کرد. ***چه فکر اساسی؟ **همیشه دو ایده طرفدار داشته است. اول، فروختن این گازها به بخش خصوصی است. دوم، بررسی مشکلات و ارائه طرح محیط زیستی برای کاهش آلودگی هاست. خوشبختانه شرکت ملی نفت در حال مذاکره با یک شرکت فرانسوی است که طرحی ویژه برای این کار ارائه شود. البته این مسئله بلندمدت خواهد بود که حداقل چهار سال طول خواهد کشید. همچنین شورای عالی محیط زیست منطقه هم که با حضور همه شرکت های فعال در پارس جنوبی و بنده برگزار می شود، ایده هایی را از سوی این شرکت ها دریافت می کند و سعی دارد تا تمام ایده ها و برنامه های تأثیرگذار برای کاهش آلودگی ها را اجرائی کند.*** درباره کنترل آلودگی ناشی از پتروشیمی ها کاری کرده اید؟ **درحال حاضر هشت ایستگاه پالایش آنلاین داریم و به صورت لحظه ای آلودگی ناشی از فعالیت این صنعت در منطقه را بررسی می کنیم و از مجتمع ها نیز خواسته ایم که در کاهش آلودگی به ما کمک کنند. البته در بعضی از نقاط با موانعی روبه رو هستیم. *** چه موانعی؟ **پیش از این مناطق ویژه از پرداخت عوارض آلایندگی معاف بودند، اما به تازگی مجلس در قانونی مناطق را موظف به پرداخت عوارض آلودگی کرده است. همین امر دست و پای ما را تا حدودی بسته است. این طبیعتا موجب شده مقداری کاهش انگیزه در شرکت های پتروشیمی ایجاد شود چراکه بعضی می گویند اگر قرار براین است که عوارض آلایندگی را پرداخت کنیم چرا برای کنترل آلایندگی تلاش کنیم. در تلاش هستیم که این مطلب را با رئیس کمیسیون برنامه و بودجه و همه کسانی که درگیر این مسئله هستند در میان بگذاریم که انشالله در قانون سال آینده این تصمیم مقداری تعدیل شود که هم به نفع مردم و هم به نفع محیط زیست باشد. از دیگر اقدامات ما در بخش محیط زیست منطقه حل مشکل انبارکردن روباز گوگردهاست. بر همین اساس یک انبار مکانیزه گوگرد با تمام سختی هایی که وجود داشت راه اندازی شد. *** در مورد آلودگی آب چه کرده اید؟ **یک پیمانکار برای تخمین میزان آلایندگی آب انتخاب شده است. همچنین در بحث محیط زیست، توسعه فضای سبز در منطقه از جمله برنامه های درنظرگرفته شده است که امسال ٢٠٠هکتار را هدف گذاری کرده ایم، اگرچه فصل کاشت در منطقه عسلویه در شش ماهه دوم است. همه این موارد را انجام می دهیم. البته هرجا که صنعت هست، طبیعتا آلودگی هم وجود دارد و مهم این است که ما هیچ وقت این را انکار نکرده ایم اما همیشه هم تلاش می کنیم این عدد را نسبت به سابق کم تر کنیم. *** به نظر شما روزی می رسد که مردم این منطقه دیگر بوی گاز را استشمام نکنند؟ **خیلی سخت خواهد بود که چنین وعده ای بدهیم چراکه به هرحال قرار است ٧٠٠ میلیون مترمکعب گاز در این منطقه تصفیه شود. بنابراین هرچقدر هم بتوانیم جلوی فلرشدن گاز در پالایشگاه ها را بگیریم، بازهم بوی گاز احساس خواهد شد. اما بیشتر به دنبال این هستیم که میزان آلایندگی به حدی نباشد که سلامت افراد تهدید شود و این به عنوان یک هدف گذاری است. ***درحال حاضر خانواده شما در عسلویه زندگی می کنند؟ **بنده ١٢ سال در عسلویه زندگی کردم و حدود سه سال است که به تهران آمده ایم اما همچنان خانواده مشتاق به زندگی در جم هستند. ***در مدتی که در منطقه زندگی می کردید با بیماری خاصی ناشی از آلودگی هوا مواجه بودید؟ **نمی شود این طور قضاوت کرد. درحال حاضر آمار دقیقی از این مسئله وجود ندارد. به فرض بگوییم چون پنج مورد سرطان دیده شده است، پس در اینجا مردم سرطان گرفته اند، این حرف هم ممکن است درست یا غلط باشد. ما باید آمار بیماری در منطقه را مثلا با شهری چون بوشهر مقایسه کنیم که از این آلایندگی ها، به دور است و بعد بگوییم مثلا میزان سرطان موجود در منطقه بیشتر از دیگر شهرهاست و می تواند ناشی از آلودگی موجود باشد. حوزه سلامت زیرمجموعه وزارت بهداشت است و ما آمار دقیقی از عملکرد آنها نداریم ولی خودمان به دنبال این هستیم که مطالعه ای در این خصوص داشته باشیم. کاری که از دست متولیان منطقه ویژه اقتصاد انرژی پارس برمی آمد، رونمایی از طرح جامعه سلامت است. خوشبختانه این کار در حال انجام شدن است و ذی نفعان از جمله وزارت بهداشت، مراکز بهداشتی همه شهرستان ها، فرمانداری ها، شورای عالی منطقه ای، سازمان بهداشت و درمان نفت مشغول فعالیت در جهت اجرای این طرح هستند. بنابراین احتمال اینکه این طرح در همین ماه رونمایی شود زیاد خواهد بود. اتفاقا یکی از شاخص هایی که در طرح ویژه جامعه سلامت دیده شده اندازه گیری وضع موجود از لحاظ میزان سرطان در منطقه است. ***این شایعه که از مردم منطقه انرژی پارس هیچ وقت خون گیری نمی شود، تا چه اندازه به واقعیت نزدیک است؟ **این شایعه حداقل سه بار توسط سازمان انتقال خون تکذیب شده است. اگر هم در برخی از مواقع این مسئله متوقف شده، به دلیل رواج بیماری هایی شبیه مالاریا در مناطق جنوبی کشور و احتمال وجود این بیماری ها بوده که سازمان انتقال خون صلاح می دانسته در مواقعی از سال به دلیل احتمالات وجود این بیماری از خون گیری خودداری کند اما ربطی به وجود بیماری های ناشی از آلودگی هوا و مسائلی که در رسانه ها درباره این شایعه مطرح می شد، نداشته است. ***حالا که صحبت از شایعه ها به میان کشیده شد به نظر شما تا چه اندازه رواج اعتیاد میان کارگران فعال در منطقه به واقعیت نزدیک است؟ **اتفاقا بنده با حکم وزیر کشور، رئیس ستاد مبارزه با مواد مخدر در منطقه هستم، بنابراین در جلسات متعددی در شهرستان های جنوبی کشور شرکت می کنم. این را قبول داریم که اعتیاد یکی از چالش های اصلی مناطق صنعتی به دلیل وجود قشرهای مختلف با سطح های فرهنگی مختلف است. به هرحال هرچه که می تواند زمینه ساز اعتیاد در افراد باشد، به دلیل دوری از خانواده و وجود مشکلات و فرهنگ های مختلف در منطقه است. اما درحال حاضر به لحاظ آماری اصلا نمی توان ادعا یا اثبات کرد که این عدد از متوسط جامعه معمول شهری ما بیشتر است اما روی این موضوع در حال کار هستیم. ما نمی توانیم به دلیل هزینه های بالای درمان به سمت بهبود افراد پیش برویم که البته مشخص هم نیست نتیجه بخش باشد یا خیر. بیشتر باید به سمتی رفت که پیشگیری ها با توسعه اماکن ورزشی برای کارگران صورت بگیرد که به نظر من شرکت ها در این بخش موفق بوده اند. درحال حاضر اگر به منطقه مراجعه کنید، در حوزه های مختلف چون صنعت پتروشیمی، استخر و سالن های ورزشی به میزان کافی وجود دارد. در مورد خوابگاه ها، هرچند که استانداردهای متفاوتی دارند، اما به نسبت گذشته وضعیت رفاهی در این مکان ها بسیار بهتر شده است. به نظر می رسد این شرایط باعث شده رشد تقاضا در منطقه کم تر شود. به هرحال نمی توانیم رؤیایی صحبت کنیم و بگوییم تقاضا صفر می شود اما می توانیم با این اقدامات رشد تقاضا را کم کنیم. بنابراین اگر بتوانیم در یک برنامه ١٠ساله ١٠درصد از تقاضا را کم کنیم، رقم قابل توجهی خواهد بود. ***از کارگران فعال در منطقه آزمایش اعتیاد گرفته می شود؟ **به صورت موردی آزمایش گرفته می شود ولی به صورت عام، خیر. *** نفت تا چه اندازه به توسعه منطقه جهت رفاه عمومی کمک می کند؟ **باوجود همه محدودیت های مقرراتی که وجود دارد قاعدتا صنعت نفت هم مثل دیگر صنایع متعهد به مسئولیت های اجتماعی است. بنابراین با وجود آنکه در بودجه سال گذشته هرنوع کمک دولتی به خارج از شرکت ممنوع شده اما باز هم ما به توسعه رفاه عمومی در منطقه کمک کرده ایم. به نحوی که در سال گذشته که سال فشارهای مالی محسوب می شد هزینه کمک عام المنفعه ١٢,٦ میلیارد تومان بوده که عملکرد ما در پایان سال، ٣٩میلیارد تومان را نشان می دهد. بنابراین فقط در سال گذشته حدود سه برابر در حوزه عام المنفعه کار کرده ایم. ***وضعیت آب، برق و گاز منطقه به چه شکل است؟ **برای تأمین آب منطقه هم راهکارهایی ارائه شده است. به عنوان مثال امسال حدود هشت میلیارد تومان هزینه برای تأمین آب شهر نخل تقی با ٢٠ هزار نفر جمعیت صورت گرفته است. اگرچه وزارت نیرو هم با ما خیلی مهربان نیست. چراکه رقمی که برای مناطق شهری حساب می شود بسیار کمتر از زمانی است که صنعت نفت آب را تقاضا می کند چراکه رقم به صورت صنعتی محاسبه می شود و گران تر است. در سال جاری نفت هشت میلیارد تومان هزینه کرد تا بتواند ٦٠ لیتر آب در ثانیه را از طریق لوله به نخل تقی برساند. شهر کنگان، عسلویه و حتی نخل تقی درحال حاضر از طریق لوله کشی، گاز دریافت می کنند. در حوزه برق هم همین شهرها تأمین برق شده اند. هرچند ما متولی توزیع برق نیستیم اما برق را به شبکه انتقال می دهیم و شبکه هم به این شهرها می فرستد. همچنین نیروگاه بزرگ بعثت را داریم که ١٠٠٠مگاواتی در منطقه است و بخشی از تولید این را به شبکه سراسری برای توزیع در مناطق نیازمند انتقال می دهیم. اینها ازجمله پروژه هایی است که صنعت نفت در حال هزینه کردن است و به عنوان بخشی از مسئولیت اجتماعی این صنعت در این منطقه تلقی می شود. برنامه ای با عنوان نخبه پروری داریم که برای دانش آموزهای نمونه منطقه، کلاس کنکور رایگان برگزار کرده ایم و به نوعی آنها را آماده مدیریت آینده کشور می کنیم. نتیجه ای که این تصمیم در برداشت این بود که امسال رتبه ٢٤ کشوری در رشته ریاضی داشتیم. تأکید ما بر نخبه پروری است که انسان ها را بسازیم و سپس خود این انسان ها بعدها بتوانند شهرهای خود را بسازند و فرض ما براین است که انسان ها معیار توسعه باشند. *** به نخبگان اشاره کردید. در منطقه با توجه به نزدیک بودن فعالیت قطری ها به ایرانی ها تا چه اندازه شاهد فرار مغزها بوده اید؟ **همان طور که می دانید در صنعت نفت، نظام پرداخت و تشویق ها تابع نظام هماهنگی صنعت نفت است. به شکل منطقه ای به این موضوع نگاه نمی شود که بتوانیم مثلا صرفا برای عسلویه تصمیم گیری کنیم. گاهی اوقات نیاز به تصمیمات در سطح دولت دارد. در دوران اخیر یک سری افزایش حقوق در سطح صنعت نفت اعمال شد. زمستان سال ٩٢ اتفاقی که در نفت افتاد این بود که حق تخصصی متناسب با آن سطحی از تحصیلات که کارکنان دارا هستند اعمال شد و ترمیم قابل توجهی داشت البته نه تنها برای عسلویه بلکه برای کل صنعت نفت، حقوق ها به شکل قابل توجهی برای کسانی که تحصیل کرده بودند ترمیم شد که خیلی هم تأثیرگذار بود. برنامه های دیگری هم وجود دارد که البته به نظر می رسد به دلیل محدودیت مالی نفت فعلا متوقف شده است. نباید فراموش کرد فرار مغز ها لزوما مربوط به بحث دریافتی ها نمی شود و باید شرایط کاری را تسهیل کنیم به طوری که در عسلویه بتوانیم بحث اسکان را حل کنیم که از جمله معضلات این است که فرد در جوانی باید ١٤ روز از خانواده خود دور باشد و زیاد با منطق منطبق نیست. این موضوع با منافع صنعت نفت و با منطق زندگی کارکنان سازگار نیست. بنابراین صنعت نفت به طور جدی بر اسکان در مناطق اقماری کار می کند. اگر بتوان امکانات را در شهرهای اطراف صنعت نفت تقویت کرد و زندگی باکیفیت قابل توجهی را برای کارکنان ایجاد کرد، فکر نمی کنم جوان متخصص، کشور را رها کند. خوشبختانه درحال حاضر صنعت نفت به طور جد به دنبال تقویت رفاهی در منطقه است و شرایط لازم برای استقرار کارکنان در منطقه را فراهم می کند. ***آقای یوسفی درحال حاضر در پروژه های منطقه از ٥٠ درصد پتانسیل نیروی انسانی بومی استفاده می شود؟ **باز هم این موضوع از آن دسته موضوعاتی است که گاهی به صورت احساسی در محافل با آن برخورد می شود. طبیعتا زمانی که به طور مثال ٢٠٠ نفر نیروی انسانی جوشکار می خواهیم، اگر براساس توان منطقه توانستید ١٠٠جوشکار بومی را برای آن پروژه معرفی کنید، می شود ٥٠ درصد ولی اگر زمانی دو نفر جوشکار پیدا شود، این رقم به یک درصد حضور بومی تقلیل می یابد. متأسفانه در منطقه متناسب با نیازهای صنعت، توانمند سازی نیروی انسانی رخ نداده به همین دلیل ما اعداد مختلفی را داشته ایم. خوشبینانه ترین عددی که تاکنون مورد تأکید قرار گرفته، استفاده ٢٠ تا ٢٥ درصدی از نیروهای بومی در پروژه های منطقه است. حداقل در دو سال اخیر به طور قاطع می توان گفت واقعا در جایی که تخصص های بومی وجود داشته، کمتر از نیروهای غیربومی استفاده شده است. اگرچه پارس جنوبی نقش ملی و فراملی دارد و اصلا نباید به صورت جزیره ای به آن نگاه کرد و در حوزه تخصص باید از هرکسی استقبال شود. نباید فراموش کرد که اگرچه بی کاری در کشور وجود دارد ولی در منطقه این درصد بسیار کمتر است. ***با برداشتن تحریم ها رونق محسوسی در منطقه دیده می شود یا هنوز زود است؟ **در پارس جنوبی همه قراردادها بسته شده و در حوزه بالادست در حال انجام است. در حوزه میان دست و پایین دست، خیلی از پتروشیمی ها منتظر این هستند که فاینانس انجام شود و تجهیزات خود را دریافت کنند و قطعا با افزایش تولید گازی که در منطقه رخ می دهد، با فاز ١٢,١٥.١٦ و ١٧ این افزایش گاز تبدیل به محصولات پتروشیمی می شود. به هرحال امیدواریم با برداشته شدن تحریم ها صنعت پتروشیمی در منطقه رونق چشمگیری داشته باشد، به نحوی که ٢٠ میلیارد دلار صادراتی که سال گذشته در منطقه داشتیم بتواند تا ٢٥ میلیارد دلار در سال آینده هم برسد.**گروه اطلاع رسانی**9362**
19/06/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها