واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۸ شهريور ۱۳۹۴ (۱۲:۱۶ب.ظ)
امروز؛ ۲۵ ذي القعده؛ «کعبه» بنا شد موج- امروز چهارشنبه ۲۵ ذي القعده روز دحوالارض مصادف با بناي کعبه معظمه؛ ولادت حضرت ابراهيم و عيسي بن مريم و همچنين حرکت پيامبر (ص) از مدينه براي حجه الوداع است.
به گزارش خبرگزاري موج، روز دحوالارض، مصادف با بناي کعبه معظمه در روايات اسلامي جايگاه بسيار ويژه اي دارد تا آن جا که حضرت امير(ع) از آن به عنوان نخستين جايگاه نيايش انسان ياد کرده اند.
در اين گزارش به برخي از روايات ائمه( ع) در اين خصوص پرداخته مي شود.
بناي کعبه معظمه توسط حضرت آدم (ع)
بنا به فرموده خداوند متعال در قرآن کريم، نخستين خانهاي که در روي زمين براي عبادت پروردگار منان بنا گرديد، کعبه معظمه بود. [اِنَّ اَوَّلَ بَيتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذي بِبَکهَ مُبارَکاً وَ هُدًي لِلْعالَمينَ. (آل عمران / آيه ۹۶) نخستين خانهاي که براي مردم (و نيايش خداوند) قرار داده شد، همان است که در سرزمين مکه است، که پربرکت و مايه هدايت جهانيان است.]
اميرمومنان علي بن أبي طالب (ع) فرمود: أنّ أوّل شيئ نزل من السّماءِ إلي الأرض لهو البيت الذي بِمکه، انزله الله ياقوت حمرا …
يعني: نخستين چيزي که از آسمان به زمين فرود آمد، همان خانه [مقدسي] است که در مکه است. خداوند سبحان، آن را به صورت ياقوت سرخ نازل فرمود…
همچنين آن حضرت در نهج البلاغه، در اين باره فرمود: الا ترون ان الله سبحانه، اختبر الاولين من لدن آدم صلوات الله عليه الي الآخرين من هذا العالم باحجار لا تضر و لا تنفع، و لا تبصر و لا تسمع، فجعلها بيته الحرام الذي جعله الله للناس قياما…
يعني: آيا نميبينيد که خداوند سبحان، پيشينيان را از زمان حضرت آدم (ع) تا آخرين نفر از اين جهان، آزمايش نموده است به سنگهايي [که کعبه معظمه از آن بنا شده است و] نه زيان دارد و نه سود ميبخشد و نه ميبيند و نه ميشنود، پس آن سنگها را بيت الحرام خود قرار داد و آن را خانهاي براي [عبادت و پرستش] بندگان بر پا داشت.
به هر روي، اين خانه مقدس و مبارک، از زمان حضرت آدم (ع) تاکنون محل عبادت موحدان و تقوا پيشگان بوده است و توسط حضرت آدم (ع) و با دستياري جبرئيل (ع) بنا شد. بنا به نقل شيخ عباس قمي (ره)، تاريخ بناي کعبه معظمه از سوي حضرت آدم (ع) مصادف با ۲۵ ذي قعده بوده است.
ولادت حضرت ابراهيم (ع) و حضرت عيسي بن مريم (ع)
بنا به روايتي از امام علي بن موسي الرضا (ع)، در شب بيست و پنجم ذي قعده، دو پيامبر بزرگ الهي، يعني حضرت ابراهيم خليل الرحمن (ع) و حضرت عيسي بن مريم (ع) ديده به جهان گشودند.
البته درباره تولد حضرت ابراهيم (ع) روايت ديگري نيز نقل شد.
شايان ذکر است که حضرت ابراهيم (ع) در عصر ديکتاتوري نمرود بن کنعان، در سرزمين «بابِل» متولد گرديد و با اين حاکم ستمگر و بت پرستي مردم نادان، به مبارزه همه جانبه برخاست و صدها سال بعد، در سرزمين فلسطين، حضرت عيسي (ع) از مادري باکره و شوهر نديده، بنام حضرت مريم بنت عمران (س)، پا به عرصه گيتي نهاد و به اصلاح و ارشاد يهوديان گمراه و ستمگر شام و فلسطين پرداخت.
حرکت پيامبر (ص) از مدينه براي حجه الوداع-سال دهم هجري قمري
پيامبر اکرم (ص) از آغاز ذي قعده سال دهم قمري به تمام مناطق مسلمان نشين و طوايف و قبائل مسلمان عربستان خبر داد که وي در اين ماه به مکه معظمه خواهد رفت و مراسم عمره و حج را به جاي خواهد آورد و هر کسي مايل است، وي را همراهي کند، زاد و توشه خويش برگيرد و به سوي مکه معظمه حرکت نمايد.
امام علي بن ابي طالب (ع) که در اين ايام، از سوي پيامبر اکرم (ص) در سرزمين «يمن» به سر ميبرد و علاوه بر دعوت و تبليغ اسلامي، با دشمنان اسلام در آن ديار مبارزه ميکرد، پيکي به وي از سوي پيامبر (ص) رسيد، که او نيز به سوي مکه معظمه حرکت نمايد.
امام علي بن ابي طالب (ع) به محض دريافت نامه پيامبر (ص) به همراه ياران خويش عازم مکه شد.
پيامبر خدا (ص) پس از فراهم آوري تدارکات سفر و امکانات لازم، به همراه دختر گرامياش حضرت فاطمه زهرا (س) و تمامي همسران خود، در ۲۵ ذي قعده و به قولي در ۲۶ اين ماه، از مدينه خارج شد. در اين سفر روحاني و به ياد ماندني، در حدود يکصد و چهار هزار و يا يکصد و بيست و چهار هزار نفر از مسلمانان شرکت نمودند.
حضرت علي (ع) نيز که به همراه ياران خويش به سوي مکه عازم شده بود، يکي از يارانش را جانشين خويش در سپاه تحت فرمانش گذاشت و زودتر از آنان، به سوي مکه حرکت کرد. بدين جهت، چند روز زودتر از يارانش به پيامبر (ص) ملحق شد.
حضرت علي (ع) در نزديکيهاي شهر مکه معظمه، به پيامبر (ص) و ساير مسلمانان رسيد و پيامبر (ص) با ديدن وي بسيار خرسند و خوشحال شد.
اين سفر، چون آخرين سفر رسول خدا (ص) به مکه معظمه، جهت انجام مراسم حج بود، به «حجه الوداع» شهرت يافت.
گفتني است، که پيامبر اکرم (ص) در بازگشت از همين سفر زيارتي، در مکاني به نام «غدير» حضرت علي (ع) را به عنوان جانشين خويش معرفي کرد.
برخي منابع:
1- قرآن کريم
2-نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴ (خطبه قاصعه)، فراز ۲۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]