تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 12 آذر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):من پيامبر نشده ام كه لعن و نفرين كنم، بلكه مبعوث شده ام تا مايه رحمت باشم.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

ساختمان پزشکان

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

رفع تاری و تشخیص پلاک

پرگابالین

دوره آموزش باریستا

مهاجرت به آلمان

بهترین قالیشویی تهران

بورس کارتریج پرینتر در تهران

تشریفات روناک

نوار اخطار زرد رنگ

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1836913819




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

ضـرورت فراموش‌ شده گردشگری ایران + عکس


واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:

مهم‌ترین مشکلات سرویس‌های بهداشتی بین راهی در کشور ضـرورت فراموش‌ شده گردشگری ایران + عکس «بسیاری از ایرانیان در خانه توالت شرقی دارند، ولی اکثریت هتل‌های خوب هر دو توالت فرنگی و شرقی را در اتاق‌های خود تعبیه کرده‌اند. با این حال تقریبا تمام توالت‌های عمومی شرقی است و برخی از آنها معمولا تمیز ولی بسیاری از آنها کثیف است. همچنین می‌توانید دستمال کاغذی را از فروشگاه‌ها تهیه کنید».
 

این خلاصه چیزی است که در مورد توالت های ایران در سایت «لونلی پلانت» (Lonely Planet) نوشته شده است. سایتی که معتبرترین پایگاه فضای مجازی در زمینه گردشگری است و کتاب های منتشر شده آن برای معرفی کشورها و از جمله ایران، در دست اکثر توریست هایی که این روزها در کشورمان پرسه می زنند دیده می شود. این البته نه فقط حرف سایت لونلی پلانت که گفته مسئولان کشورمان هم هست. اول شهریور بود که سعید شیرکوند، معاون سرمایه گذاری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، سرویس بهداشتی را بزرگ ترین و مهم ترین مشکل گردشگری ایران دانست و گفت: «اگر ده سال دیگر مشکل سرویس بهداشتی این مملکت حل شود، کلاهم را صد متر بالاتر می اندازم». شیرکوند که در یک نشست خبری سخن می گفت دل پری از این ماجرا داشت و در ادامه گفت: «خنده دار است که تمام آدم ها ضرورت این موضوع را حس می کنند، اما اقدامی برای آن انجام نمی دهند.» این اولین بار هم نبود که مسئولان دولتی به فکر سرویس بهداشتی افتاده اند. چهار سال پیش شهرداری قزوین به فکر افتاد و نخستین همایش ملی سرویس های بهداشتی را برگزار کرد و یک سال بعد از آن هم شهرداری تهران نشستی تخصصی برای این مساله گذاشت و حتی از نایب رئیس مجلس برای سخنرانی در آن دعوت کرد. این در حالی است که مساله توالت در جهان هم دارای اهمیت است، به طوری که سازمانی جهانی برای آن تشکیل شده و همه ساله، 19 نوامبر (28 آبان) به عنوان روز جهانی توالت گرامی داشته می شود.

مشکل اول: نبود برنامه ریزی سوال اساسی اینجاست که چرا بشر باید با محل رفع یکی از اصلی ترین نیازهای خود مساله داشته باشد. ماجرا در چند حوزه مختلف نهفته است: موضوع نخست که به نظر اصلی ترین مشکلات است، ساده انگاری در مورد این مشکل بخصوص از سوی مسئولان است. در هند که یکی از وخیم ترین وضعیت های سرویس بهداشتی در سراسر جهان را دارد، گزارش مجله اکونومیست حاکی از آن است که رهبران این کشور تاکنون تمایلی برای مقابله با این بحران نداشتند. این در حالی است که 150 سال پیش، مهاتما گاندی، رهبر مبارزه با استعمار انگلستان در این کشور گفته بود: «دستشویی خوب مهم تر از استقلال کشور است.» البته اخیرا رویکردها در این کشور نسبت به این مساله عوض شده و نخست وزیر هند سال گذشته در یک تابوشکنی گفت که در بودجه این کشور، اولویت سرویس بهداشتی بیش از معابد خواهد بود. (اکونومیست، 19 جولای 2014) در کشور ما هم رویکردها نسبت به این مساله تاکنون درست نبوده به طوری که شهردار قزوین، برگزارکننده همایش اولین در این زمینه از برخورد طنزآمیز رسانه ها گله کرده بود و شهرداری تهران که نشست دوم را برگزار کرد از مخالفت بسیار با برگزاری آن گفت. معاون سازمان هم معتقد است :«برنامه ریزی ها در این حوزه تاکنون غیرکارشناسی و اضطراری بوده است.» مشکل دوم: اقتصاد مساله بعدی در زمینه توالت، اقتصاد آن است. گفته شده یکی از دلایل عدم ساخت سرویس بهداشتی در هندوستان هزینه بالای این کار است. سازمان ملل متحد در گزارشی که پنج سال پیش منتشر کرده بود گفت هزینه لازم برای ساخت یک دستشویی در جهان به طور متوسط 300 دلار است. این رقم برای مردم غالبا فقیر در هند رقم گزافی است. در ایران اما رقم ها بسیار بیشتر از این حرف هاست. شهرداری تهران سال 91 اعلام کرد برای ساخت 3000 چشمه دستشویی، 50 میلیارد تومان پول کنار گذاشته؛ یعنی هر چشمه دستشویی 17 میلیون تومان! با این حال مساله اصلی نه این سرمایه گذاری که بازگشت سرمایه است. با وجود این که سازمان ملل گفته به ازای هر دلاری که خرج توالت شود بین 3 تا 34 دلار از محل کاهش فقر و همچنین کاستن از هزینه های بهداشت عمومی به کشور کمک خواهد شد، اما ظاهرا این حرف ها به گوش سرمایه گذاران نمی رود. باز هم بشنوید از سعید شیرکوند که در همان نشست خبری گفته: «به یکی از مجموعه های شیک بین راهی پیشنهاد دادم با ساخت سرویس بهداشتی اقدام ماندگار انجام دهد و در مقابل خدماتی که می دهد، هزینه بگیرد، اما این موضوع برای آن سرمایه گذار توجیه نداشت».

دلیل این توجیه نداشتن هم باز از زبان شیرکوند این است که «نمی دانم چه وقت و کجا در مغز ما فرو کرده اند که برای استفاده از مواد غذایی مثلا 50 هزار تومان بدهیم، اما هزار تومان برای حل این مساله ضروری (سرویس بهداشتی) هزینه نکنیم. این فرهنگ غلط است، اما هیچ کس هم سراغ آن نمی رود. تا وقتی مردم بر سر پرداخت 200 تومان به خدمات دهندگان سرویس بهداشتی می جنگند، این مشکل هیچ وقت حل نخواهد شد.» مشکل سوم: مساله فرهنگی البته نباید از فرهنگ هم بسادگی عبور کرد. در گزارش اکونومیست که در مورد سرویس بهداشتی های هند نوشته شده؛ آمده یکی از مشکلات اصلی در هند مشکل فرهنگی است، چراکه به عنوان مثال در کتاب «منوسمرتی» که یکی از کتب دینی هندوئیسم است به تخلی در فضای باز توصیه شده و دلیل آن اجتناب از تشریفات زاید عنوان شده است. با این حال در کشور ما این مساله قدری عجیب است، چراکه دین ما دینی است که نظافت را جزئی از ایمان می داند و آداب مفصلی در مورد امر تخلی در کتاب های دینی چون رساله های احکام عملی مراجع و حتی کتبی عرفانی مثل اسرار نماز اثر میرزا جواد آقای ملکی تبریزی آمده است. با این حال ظاهرا فرهنگ عمومی در زمینه نظافت به اندازه متون دینی و اخلاقی و حتی عرفی رشد پیدا نکرده ضمن این که مشکلات دیگری نظیر وندالیسم یا تخریب اشیا و اماکن عمومی (مثل نوشتن روی در دستشویی ها) هم در این حوزه وجود دارد. سه مشکلی هم که گردشگران در زمینه سرویس بهداشتی در ایران دارند، به نوعی مشکل فرهنگی است. مشکل نخست کثیف بودن توالت است که هم در بعد اقتصادی و هم در بعد فرهنگی به آن پرداخته شد. مشکل دوم نبود توالت به شکل فرنگی و ساخت اکثر توالت ها به شیوه شرقی است که البته اگرچه طبیعی است، ولی شایسته یک کشور گردشگرپذیر نیست و مشکل سوم نبود دستمال کاغذی به عنوان ابزاری اصلی برای نظافت گردشگران غیرایرانی. این در حالی است که فرهنگ نظافت در ایران، بیش از هر چیز متکی بر آب است. در این زمینه مشکلات جزئی تری هم دیده می شود. مثلا یک گردشگر در سایت «ویرچوال توریست» (Virtualtourist) از دستشویی هایی در ایران یاد کرده که از بیرون هم قفل می شود. این دستشویی ها که معمولا در آلومینیومی دارد به خاطر استفاده به عنوان در انباری دسته قفلی از بیرون هم دارد و وقتی این گردشگر به دستشویی رفته به دلیل نامشخصی باعث شده که دستشویی از بیرون هم قفل شود. یا مثلا در سایت لونلی پلانت آمده که در ایران به دلیل ساختار خاص لوله و چاه فاضلاب نباید دستمال کاغذی را در چاه توالت انداخت. این در حالی است که بسیاری از توالت های عمومی در داخل اتاقک خود، سطل زباله هم ندارند. مشکل چهارم: تعداد دستشویی ها اما یک مشکل دیگر هم در زمینه توالت وجود دارد و آن کمبود آن است. سالنامه آماری سال 1390 مرکز آمار ایران می گوید 132 هزار واحد مسکونی در سراسر کشور حداقل توالت را هم ندارد. (یعنی با فرض 4 نفر در هر منزل مسکونی، حدودا 500 هزار نفر. در جهان 2.5 میلیارد نفر این امکان را ندارند) این در حالی است که در این طرح، توالت بهداشتی به معنای «توالتی که دارای چاه فاضلاب، در، نور کافی، پنجره، توری برای پنجره، سنگ مستراح سالم و قابل شست وشو، کف و دیوارهای داخلی قابل شست وشو، وجود آب برای شست وشو، اتاقک تمیز، سیفون (آفتابه یا ظرفی برای تخلیه آب در توالت بعد از اجابت مزاج)، دستشویی جهت شستن دست ها در مجاورت توالت، صابون یا مواد شوینده در دستشویی و شیب کف توالت به سمت سنگ مستراح باشد»؛ مد نظر قرار نگرفته است.

البته وضع در محیط های عمومی بدتر از این حرف هاست. در تهران ظاهرا تا نیمه سال 91 حدود 2500 سرویس بهداشتی موجود بوده که البته آمار چشمه های فعال آن در دست نیست. قرار بوده این رقم تا پایان آن سال به 5000 چشمه برسد. از آن سو سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای در گزارش آماری خود تا پایان سال 90 گفته در کشورمان حدود 80 هزار کیلومتر راه وجود دارد، ولی در مقابل، تا پایان سال 93، فقط 543 مجتمع اقامتی ـ رفاهی در راه ها تاسیس شده است؛ یعنی تقریبا به ازای هر 150 کیلومتر یک مجتمع. این در حالی است که همین مجتمع های اقامتی هم به درستی توزیع نشده و بیشتر تمایل به مرکز دارد. مثلا استان قم دارای 18 مجتمع است و استان یزد که استان گردشگرپذیری هم هست فقط 3 مجتمع دارد. (تعداد دستشویی های بین راهی به مجتمع ها محدود نیست، ولی دسترسی به آمار سایر دستشویی ها ممکن نبود) همه اینها را کنار این بگذارید که گفته شده از هزار سرویس بهداشتی ساخته شده در دولت قبل هم 145 سرویس بهداشتی یعنی بیش از 10 درصد دارای مشکل زیرساخت، جانمایی و نگهداری بودند. ضرورت فراموش شده یک نظریه زبان شناسی می گوید میزان کلمات ساخته شده برای یک شیء می تواند نشانی از اهمیت آن شیء در آن فرهنگ داشته باشد. در ایران وجود حدود 20 کلمه مستراح، آسایشگاه، بیت الخلا، آبخانه، کنیف، دهار، جای لازم، کنار آب، حَش، میضاء، مبال، جائی، حاجتگاه، مبرز، متوضاء، خلأ، ادبخانه، آبشتنگاه، طهارتخانه، خلاخانه، آبریز (سایت پارس ویکی به نقل از لغت نامه دهخدا) و نیز دستشویی، سرویس بهداشتی و توالت برای این مکان هم می تواند نشان از آن باشد که چقدر برای مردم، چنین جایی اهمیت داشته است تا جایی که حتی آن را ساخته و وقف می کردند. اما ظاهرا در سال های اخیر، «حیا»ی نابجایی در گفتار و رفتار ما باعث شده که با وجود کارهایی چون طرح توالت های عمومی پروژه عمران شهری وزارت کشور در سال 61 و تدوین استاندارد این مکان به شماره 3365 در سازمان استاندارد، این نیاز اساسی به بوته فراموشی سپرده شود تا جایی که به گفته رئیس اداره بهداشت مواد غذایی و بهسازی اماکن عمومی وزارت بهداشت، عمده ترین مشکلات مدارس هم در سرویس های بهداشتی باشد. حیایی که خود ما را در حضر و هم سفرهای درون و برون شهری اذیت می کند و البته باعث می شود گردشگران خارجی از این موضوع ساده، به عنوان یک مشکل اساسی در سفر به ایران یاد کنند. براستی پرداختن به این موضوع زشت تر است یا این که گفته شود به ایران نروید، چون توالت های خوبی ندارد؟ جواب این سوال را باید از مردم و مسئولان پرسید مخصوصا مسئولان وزارت راه که در فرصت های سرمایه گذاری بخش خصوصی که در سایت این وزارت آمده هیچ اشاره ای به مجتمع های بین راهی یا احداث سرویس های بهداشتی ندارند. مصطفی مسجدی آرانی- چمدان


 


شنبه 14 شهریور 1394 ساعت 18:00





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


اجتماع و خانواده

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن