واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: علیمحمد قاسمی: از روی شکمسیری فیلم نمیسازم خبرگزاری پانا: فیلم «یادداشت بر زمین» در خانه هنرمندان ایران به روی پرده رفت.
۱۳۹۴ سه شنبه ۱۰ شهريور ساعت 11:58
به گزارش سرویس فرهنگی پانا، در یکصد و نوزدهمین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران که دوشنبه 9 شهریور در تالار استاد ناصری خانه هنرمندان ایران برگزار شد فیلم «یادداشت بر زمین» ساخته علیمحمد قاسمی به نمایش در آمد و در ادامه نشست نقد و بررسی فیلم با حضور کارگردان فیلم و کیوان کثیریان برگزار شد.
در ابتدای این نشست قاسمی در پاسخ به سوال کثیریان در خصوص دشواریهای چنین شکلی از فیلمسازی گفت: تلاش میکنم در کارهایی که به خودم تعلق دارد اکیپی را گردهم آورم که از پروسه تولید فیلم لذت ببریم. این فیلم در شرایط دشواری ساخته شد ولی ما همچون یک خانواده در کنار هم بودیم و سختیها را به جان خریدیم. پس از فیلمبرداری هم برای اینکه صدای فیلم دالبی باشد صداگذاری را در پاریس انجام دادیم. از این فیلم انتظار فروش بالا نداشتیم چون یک فیلم تجاری نبود ولی نمایش فیلم میتوانست خستگی را از تن ما به در کند که اجازه اکران به ما داده نشد. به هر حال تلاشی که صرف کار کردیم حس خوبی به من داد چون شهوت فیلمسازی برای هر کس و هر چیزی ندارم. در آن زمان مدیرانی بر سر کار بودند که نه من علاقهای به دیدارشان داشتم و نه آنها. تاثیر مدیران سینمایی در ساختار سینمای ایران بسیار زیاد است و اکنون و با تغییراتی که اتفاق افتاده است امیدواریم بتوانیم فیلم را در گروه هنر و تجربه به نمایش بگذاریم.
کثیریان در ادامه از زیباشناسی فیلم و اولویت فضاسازی نسبت به قصه پرسید و قاسمی جواب داد: فیلمسازی من متاثر از سینمای امیر نادری و بهخصوص فیلم «دونده» است. امیدوارم اگر توانسته باشم فیلمساز شوم، یکی از 5 فیلمسازی باشم که نادری معتقد است «دونده» آنها را فیلمساز کرده است. بیان سینمایی برای من ارجحیت دارد و تمرکزی روی قصه فیلم ندارم. در این فیلم هم میخواستم تجربه کنم چطور میشود یک نیمچه قصه را به زبان سینما بیان کرد و در عینحال اثر به تصورات ذهنیام نزدیک باشد. البته الان در فیلمبرداریام تغییراتی اتفاق افتاده است؛ اگرچه نوع دکوپاژ «یادداشت بر زمین» را برای آن ضروری میدانم، اما در حال حاضر به سمت پلانهای طولانیتر و کاتهای هرچه کمتر حرکت میکنم. چون معتقدم کات کردن و دکوپاژ پینگپنگی باعث قطع ارتباط حسی بیننده با فضای فیلم میشود. ضمن اینکه در حال حاضر و با امکانات تکنولوژیک بیشتری که وجود دارد، کارگردان راحتتر میتواند فکر خود را در فیلم پیاده کند.
وی ادامه داد: اگرچه در صورت تسلط بر تاریخ سینما میتوان فهمید که فیلم از کجاها تاثیر پذیرفته، اما به شخصه دنبال رسیدن به نگاه و زبان سینمایی خاص خود بودهام. فیلم ساختن به شکل رایج و با نگاه دیگران را قبول ندارم و چگونگی بیانی را جستجو میکنم که به خودم تعلق داشته باشد. تلاش میکنم فیلمهایم را شخصا فیلمبرداری کنم و کارگردانی از نگاه دوربین اتفاق بیفتد و این کار بخشی از وجودم شده است. حسنهای این کار نسبت به معایبش بیشتر است؛ در صورتی که میخواستم منتظر پول بمانم، هیچوقت نمیتوانستم فیلم بسازم. در صورت استخدام فیلمبردار هم ناچار بودم برای کاهش هزینهها، زمان فیلمبرداری را کاهش دهم و این امر باعث میشد نتوانم کار را مطابق میلم بسازم. در سینمای خاص، یافتن فیلمبرداری که حرف کارگردان را کاملا متوجه شود و ایده او را بهدرستی در قاب بیاورد دشوار است. در حالیکه در سینمای تجاری شما در واقع نیاز به یک تکنیسین دارید که نور و سایر ابتدائیات را متوجه شود. اما در این جنس از سینما که کارگردان دغدغههای خاص خود را دارد و بهدنبال خواستههای ذهنیاش است، ترجیح میدهم خودم کار فیلمبرداری را انجام دهم.
قاسمی در ادامه باز هم به دشواریهای ساخت فیلم اشاره کرد و گفت: چهار سال از زندگی خود از سال 80 تا 84 را صرف ساخت این فیلم کردم. از سر شکمسیری دنبال فیلم ساختن نرفتهام و بنابراین برایم مهم است آنچه در ذهن دارم در کار دیده شود. در سینما به تلاشهایی که در اوج جوانی انجام میشود و کسانی که از جانشان مایه میگذارند، بیش از هر چیز دیگری نیاز داریم. در شرایطی که عدهای در این سینما به زندگیشان سر و سامان دادند، ترجیح من به زندگی کولیوار بوده است. با ریسک مطلق سراغ ساختن این فیلم رفتم و الان هم با وجود عدم بازگشت مالی، از انجام اینکار خوشحالم. در فیلم دومم که در حال نهایی شدن است، باز هم به دنبال پیاده کردن ایدههای شخصیام بودهام و چون دستم در جیب خودم است و از کسی پول نمیگیرم، راحتتر این کار را انجام میدهم.
کارگردان «یادداشت بر زمین» در پایان سخنانش گفت: مهمترین اصل در سینما این است که بهدنبال تکرار سینمای دیگران نرویم. اگر به دنبال پول هستیم، راههای بیشتر و بهتری برای پولدار شدن وجود دارد. خلق دنیایی متفاوت با منطق خاص خودش، شرایط دیگری را میطلبد. از 15 سالگی درگیر کار سینما بودهام و هیچ زمانی فکر و دغدغهای جز سینما نداشتهام. در این فیلم حتی یک پلان را پیدا نمیکنید که ساده از کنار آن گذشته باشیم و تمام لحظات فیلم در هوشیاری و انرژی کامل ساخته شده است. دوست داشتم روتوش نهایی فیلم را بیضایی انجام بدهد و این موضوع میتوانست برای فیلم خیلی مفید باشد، اما متاسفانه او در آن زمان درگیر کارهایش در حوزه تئاتر بود و فرصت انجام چنین کاری را نداشت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]