تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834593922
ماجراهای عموپورنگ، اکبر عبدی و جناب خان با کلید رئیس جمهور
واضح آرشیو وب فارسی:الف: ماجراهای عموپورنگ، اکبر عبدی و جناب خان با کلید رئیس جمهور
احسان رستگار، 7 شهریور 94
تاریخ انتشار : شنبه ۷ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۳۶
صحنه ی اول:اواخر بهمن ۱۳۹۲، عمو پورنگ کلیدی را روی آنتن زنده ی برنامه اش بالا برد، که منجر شد کرکره ی برنامه اش خیلی محترمانه پایین کشید شود و دیگر برنامه ی زنده ی عمو پورنگ که بیش از یک دهه مهمان خانه های کودکان ایران بود، به صورت زنده روی آنتن نرود. اگرچه در بهار و زمستان ۹۳، داریوش فرضیایی دو بار در دو برنامه ی «خیابان ایران» و «بعضیا»، اظهار داشت که او هیچ وقت سیاسی نبوده و آن کلید صرفا تبیین و توضیح تصویری حدیث معروف امام حسن عسگری (ع) - كه مي فرمايند: "تمام ناپاکی ها و گناهان در خانه ای جمع شده و کلید آن دروغگویی است." - برای بهتر ملکه شدن در ذهن کودکان بوده است. به هر حال به دلیل حساسیت های شدیدی که در آن مقطع روی نماد انتخاباتی آقای حسن روحانی یعنی کلید بود، آن برنامه با مشکلات عدیده ای همراه شد و همان طور که داریوش فرضیایی اعلام کرد، با ادامه ی آن موافقت نشد.صحنه ی دوم:اتفاق مرتبط با کلید دیگر، در نیمه ی خرداد ۹۴ در برنامه ی خندوانه رخ داد. اکبر عبدی به عنوان مهمان ویژه ی خندوانه در برنامه حاضر شد و پس از صحبت ها و بگو بخندهای رایج خندوانه ای، گریزی زد به مباحث سیاسی و اجتماعی و گفت:«دلار هی می ره بالا بره. بنزین می ره بالا بره. مساله ای نیست، جهنم. عیب نداره. لیتری دو هزار تومنم شد بالاخره ما تا این جاشو دادیم از این جا به بعدشم می دیم این پولو. حالا بالاخره آقای روحانی ام دمش گرم کلیدو نشون داده ولی مثکه کلیدو گم کرده الان... قایم کرده...» «مردم جاهای دیگه یه جورایی شبیه سیب زمینی و خیارن والا خیلی براشون فرفی نمی کنه چه اتفاقی توی مملکتشون یا بیرون مملکتشون می افته ولی مال ما دیدین؟ سبزی فروشی می ری، داره بحث می کنه راجع به مثلا حمله ی عربستان به یمن؛ خیلی ام قشنگ استدلال می کنه... ما مردمی هستیم که خیار و سیب زمینی نیستیم. ممکنه با حیا باشیم بریزیم تو خودمون چیزی نگیم، ولی آدمی نیستیم که بهش فکر نکنیم.»همان طور که پیش بینی می شد، این قریب یک دقیقه صحبت اکبر عبدی به سرعت و به طور بسیار گسترده چه در فضای پایگاه های خبری-تحلیلی و چه در قالب شبکه های اجتماعی تلفن همراه، دست به دست شد و اکثر مردم یا آن را دیدند و یا به گوششان رسید که اکبر عبدی در خندوانه به رئیس جمهور و کلید کنایه ای زده است.آن چه پیرو این اتفاق عجیب بود، عکس العمل های سیاسی و حزبی با این اظهار نظر و شوخی لطیف محبوب ترین بازیگر طنز ایران بود؛ در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی، بسیاری با فحش های رکیک و اظهار نظرهای بی رحمانه، اکبر عبدی را به واسطه ی همکاری های سینمایی اش با مسعود ده نمکی، متهم به داشتن سوء نیت و اغراض دلواپسانه کردند؛ انگار نه انگار که همین اکبر عبدی، از سی سال، رده های مختلف سنی از پیر و میان سال گرفته تا جوان و کودکان را خندانده و بدون شک هیچ ایرانی ای حتی ساکنان دوردست ترین مناطق، حافظه ی تصویری شان خالی از یک صحنه ی شیرین از اکبر عبدی نیست. انگار هیچ هنرمند و بازیگری حق یک شوخی ساده یا یک نقد لطیف را ندارد و اگر از گل نازک تر به رئیس جمهور بگوید، شایسته است که کل کارنامه ی هنری و خدمات و طنازی های وی نادیده گرفته شود و با بدترین الفاظ خطاب شود.صحنه ی سوم:با لحاظ کردن دو مورد فوق، تاملی می کنیم به آخرین مورد از این جنس اتفاقات که در هفته ی گذشته (۳۱ مرداد) باز هم در برنامه ی خنداونه رخ داد؛جناب خان که آمده بود برای استقبال از امیرحسین مدرس سنگ تمام بگذارد، از آن فرصت استفاده کرد و جملاتی را گفت که وسیع تر و شدیدتر از شوخی اکبر عبدی بازنشر شد.همان طور که توسط مخاطبین مشاهده شد، ابتدا جناب خان با لحن شیطنت آمیز وشیرین خاصش، از امیرحسین مدرس خواست کرد تا شعری را که در آن کلمه ی کلید وجود داشت و قبلا خوانده بود را بخواند. امیرحسین مدرس هم با حضور ذهن کامل و با ضرباهنگ (ریتم) دقیق، به خوبی آن تصنیف را اجرا کرد و پس از اتمام آن و تشویق حضار، جناب خان گفت:«كاكو با همین کار کلید می تونی رئیس جمهور بشی ها!» و امیرحسین مدرس و رامبد جوان و کل حضار همه اصطلاحا منفجر شدند از قهقهه. این فضا در خانه ها و مخاطبین خندوانه هم کمابیش ایجاد و همین باعث شد که تا همین حدود یک دقیقه از خندوانه، کلیپ داغ هفته ی گذشته شود. نکات جالبی حین دست به دست شدن و بازنشر این ویدئو رخ داد که موضوع را از یک اتفاق ساده یا یک شوخی دم دستی یا یک کنایه ی معمولی خیلی فراتر و مبحث را از زمینه ی طنز خیلی عمیق تر می برد؛ همین اتفاق به ظاهر ساده، پیامدهایی داشت که به دلیل وسعت و تنوع آن پیامدها، می طلبد تا تحلیل و تاملی توسط کارشناسان روان شناسی سیاسی و جامعه شناسی سیاسی نه بر روی صرفا همین شوخی جناب خان با رئیس جمهور، بلکه به بهانه ی این اتفاق و عکس العمل های مردم و اهالی فرهنگ، رسانه و سیاست به آن.در این باب، نکاتی به ذهن نگارنده می رسد که در ذیل می آیند:۱- قطع به یقین فاعل یعنی شوخی کننده با کلید در مورد سوم، با دو مورد قبلی بسیار متفاوت بوده و از این حیث خیلی خاص محسوب می شود. به این ترتیب که محبوبیت جناب خان در این روزها، هم از عمو پورنگ بیشتر است و هم از اکبر عبدی؛ چه از حیث محبوبیت در سنین مختلف و چه در سلایق و نگاه های مختلف. نمی توان منکر شد که تقریبا هیچ کس با هیچ نگاه فرهنگی یا سیاسی نیست که شخصیت جناب خان او را به خنده نینداخته باشد؛ عمو پورنگ در بین کودکان و نوجوانان و والدینشان محبوب است و اکبر عبدی از دهه ی شصت تا هشتاد، جایگاهی خاص در بین شخصیت های محبوب داشت، اما جناب خان شخصیتی است که در امروز متولد شده، در امروز رشد کرده و در امروز گوی سبقت را از همه ی شخصیت ها در عرصه ی سینما و تلویزیون ربوده است. از حیث جامعه شناختی، عنصر تازگی یا اصطلاحا داغ بودن جناب خان و متاخر بودنش، یک مزیت منحصر به فرد محسوب می شود که او را حتی از سلطان طنز ایران یعنی اکبر عبدی هم محبوب تر می کند.وقتی از محبوبیت جناب خان صحبت می شود، یعنی جناب خان محبوبی که حزب اللهی او را دوست دارد، غیر حزب اللهی ها او را دوست دارند، طرفداران حسن روحانی او را دوست دارند، طرفداران دیگر نامزدهای انتخابات ۹۲ او را دوست دارند و خلاصه این شخصیت را همه ی طیف های فرهنگی و سیاسی متنوع و مختلف، دوست دارند. گستردگی دوست داشتن جناب خان، موجب می شود تا وقتی اظهار نظر می کند، اظهار نظرش هم فراجناحی، فراحزبی، فراسیاسی، فرامنفعت طلبانه و فراشخصی تلقی و به عنوان درد دل مردم (فارع از هر نگاه سیاسی یا فرهنگی) در نظر گرفته شود.به تعبیر دقیق تر، گارد مخاطب به دلایل فوق، مقابل جناب خان باز است. وقتی نقدی را مطرح می کند، مخاطب موضع نمی گیرد و انگیزه ای جهت نیت خوانی جناب خان ندارد و دلیلی نمی بیند که با خود بگوید: «این جناب خان چرا این حرفو زد؟ منظورش چی بود؟ کی بهش گفته بیاد به روحانی تیکه بندازه؟ چرا جناب خان دلواپس شده؟ یعنی اینم با روحانی مخالفه؟» و قس علی هذا.۲- خیالی بودن شخصیت جناب خان باعث می شود تا نتوان مبتنی بر سوابقی، به او برچسبی زد؛ مثل اکبر عبدی که برچسب همکاری با ده نمکی روی پیشانی اش خورده و این ممکن است تا حدی موجب کانالیزه شدن طرفداران آن شخص بشود، در مورد جناب خان طبیعتا موضوعیت ندارد. شخصیت پردازی جناب خان هم طوری صورت گرفته که معمولا در نقش درونیات و رذایل و محاسن اخلاقی جامعه، برخی نقاط مثبت و منفی جامعه را مانند یک وجدان بیدار، در رفتارش بروز می دهد؛ مثل برخی از ما گاهی دغل کاری می کند و گاهی هم خیلی مهربان می شود و صاف و ساده، درگیر ازدواج با احلام است و آروزیش وصال به عشقش و گاهی هم درگیر فعالیت های خیالی و خالی بندی هایی از جنس مدیریت باشگاه پاریس سن ژرمن است.جناب خان در منظر جامعه، خوبی ها و بدی های خود ماست؛ پس باز هم طبیعی است که گاردمان در مقابلش باز باشد.۳- آن چه بیشتر باید مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد، فارغ از نقش فاعلیت ماجرا یعنی جناب خان است و بیشتر به خود فعل یعنی انتقاد و شوخی با کلید حسن روحانی که امروز رئیس جمهور کشور است بر می گردد، از دو جهت؛ جهت اول طرفداران حسن روحانی اند که در سال ۹۲ به او رای داده اند و در یک سال اول وقتی کسی با او شوخی می کرد، بسیاری آن را حمل بر کنایه، طعنه، حسادت، دشمنی، تخریب و کارشکنی علیه رئیس جمهور تفسیر می کردند، ولی امروز وقتی جناب خان به امیرحسین مدرس تلویحا می گوید که رئیس جمهور شدن به همین سادگی است و تو هم می توانی با همین تصنیف کلید رئیس جمهور شوی، از فلان سایت هم صدا با طیف حزب پایداری تا بهمان رسانه ی اصلاح طلبان، از اصول گرایان تا اعتدالیون، همه این کلیپ را بازنشر می کنند و پوشش می دهند. انگار به هیچ کس برنخورده؛ همه با دیدنش می خندند و کسی هم فکر و خیالش به این سمت نمی رود که به جناب خان برچسب دلواپسی بزند.نگارنده بر این باور است که اگر همین جناب خان با همین محبوبیت در سال ۹۲ این چنین با نماد انتخاباتی رئیس جمهور شوخی می کرد، قطعا مورد هجوم برخی از اهالی رسانه و فعالان سیاسی هم صدا با دولت قرار می گرفت. حال سوال این جاست که مردم و بسیاری از فعالان طی این دو سال، آیا به دلیل دور شدن از گرماگرم انتخابات و فضای احساس محور مقتضی ایام انتخابات آن گونه رفتار می کنند و امروز این گونه، یا به دلیل مشاهده ی برخی واقعیات و عدم تحقق برخی از شعارهاست که نسبت به انتقاد شنیدن بسیار نرم شده اند؟نکات فوق، کمی فراتر از یک روایت بود و نویسنده سعی داشت تا نکاتی را کمی فراتر از سوال مطرح نماید؛ سوالاتی که اگر نتوان امروز به طور قطعی و صریح به آن ها پاسخ داده شود، ولی حتما نیاز است که در مورد آن سوالات و پاسخ های احتمالی، تامل شود.جناب خان با رئيس جمهور و کلیدش شوخی کرد و گفت و رامبد جوان و امیرحسین مدرس و حضار و همه خندیدیم و گذشت و رفت؛ اما این می تواند یک بهانه باشد تا ما به نسبت دیروز (دو سال پیش) جامعه با رئیس جمهور و امروز جامعه با رئیس جمهور، واقع بینانه، به دور از منویات شخصی و صرفا مبتنی بر مستندات و تاملات مترتب، به بررسی و مداقه بپردازیم و فقط همان قدر که به نظرمان مهم می رسد، به این سوال فکر کنیم که، «چرا امروز این قدر راحت، همه، به برخی جملات و شوخی ها، حتی با شخصی که نیمی از ما به او رای داده ایم، می خندیم و لذت می بریم از شوخی با رئیس جمهور...»خندوانه ما را خنداند و صرفا بهانه بود تا کمی فراتر از خندوانه تعمق کنیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها