محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840540178
تکنو فوبیا دیگه چیه؟
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
تکنو فوبیا دیگه چیه؟
تکنوفوبیا به طور ساده و در معنی لغوی یعنی ترس و هراس و نوعی نفرت از فناوری های جدید. البته سابقه آن در کشور و ملت ما زیاد است و اگر با این واژه آشنا نباشیم اکثر ما در عصر فناوری آن را با گوشت و پوست خود لمس کرده ایم.
هفته نامه بهار سلامت - امیر همتی زاده: تکنوفوبیا به طور ساده و در معنی لغوی یعنی ترس و هراس و نوعی نفرت از فناوری های جدید. البته سابقه آن در کشور و ملت ما زیاد است و اگر با این واژه آشنا نباشیم اکثر ما در عصر فناوری آن را با گوشت و پوست خود لمس کرده ایم؛ موضوع مقاومت و ترس مردم در برابر واکسن زدن و در دوره امیرکبیر را به خاطر بیاوریم و برای اینکه راه دور نرویم بسیاری از ما دهه شصتی ها تلاش زیادی کردیم به خانواده بفهمانیم آتاری و پلی استیشن و امثال آن تلویزیون را خراب نمی کند!
در زمان کودکی پدر و مادرهای دهه شصت این وسیله بازی وجود نداشت و بسیاری از آنان کوچک ترین آشنایی با آن نداشتند. اینکه چرا هر چیز و هر فناوری فقط به صرف اینکه پدیده ای جدید است باید مورد بدبینی واقع شود، در نوع خود سوالی جالب است. البته این موضوع مختص خانواده ها نبوده و نیست و در آن زمان برنامه ریزان جامعه که باید برخوردی علمی و نگاهی جامعه داشته باشند نیز رویکردی مشابه اتخاذ کردند و به این موضوع اهمیت کافی نمی دادند.
تنها مواردی که نگارنده به خاطر دارد اخباری جسته و گریخته از نتایج تحقیقاتی بود که ثابت می کرد بازی های رایانه ای عامل تنبلی چشم، عامل خشونت در کودکان، عامل تهاجم فرهنگی و غیره معرفی می شد. این موضوع درد بزرگی بود در سینه ما که چرا برنامه ریزان و صاحب نظران در حوزه تربیت کودک به جای نگاه منفی و بدبینانه راه اعتدال را نمی پیمایند و سعی در شناخت اساسی و غیرمغرضانه ندارند و به دنبال راه حل های به دور از افراط و تفریط نیستند؟
فناوری دیگری که کم و بیش به شکل مشابه در دوران ما ظهور کرده و به اوج خود رسیده است، ظهور شبکه های اجتماعی است. این پدیده ابتدا در سالیان دور به وسیله نرم افزارهایی همچون یاهو مسنجر در کشور ما حضور پیدا کرد و چند سال بعد با رشد چشم گیر و هم زمان اینترنت بی سیم و پیشرفت موبایل، به شبکه هایی چون وایبر، واتس اپ و تلگرام رسید. این شبکه ها صرف نظر از تفاوت های ماهیتی، تجربه ای متفاوت از ارتباط جمعی را برای نسل جدید به ارمغان آوردند؛ تجربه ای که در آن بدون کنترل شدن و بدون امر و نهی کردن از سوی مسئولان و از سوی هنجارهای حاکم برهم کنش اجتماعی صورت می پذیرفت.
این امکان وجود داشت که بدون دیده شدن با هر فردی، اعم از خارجی، جنس مخالف و غیره صحبت کرد یا اینکه درباره هر مسئله اجتماعی بی پرده سخن گفت؛ بنابراین با وجود اینکه از نظر پدر و مادرها و مسئولان یک تفریح ناسالم و عامل درس نخواندن و عامل فساد و امثال آن در حال چنگ و دندان نشان دادن بود، اما نسل جدید چیز دیگری می دید؛ هر روز بیش از پیش به این شبکه ها وابسته می شد و آنها در نهایت امروزه به جزئی جدایی ناپذیر از زندگی افراد تبدیل شده اند و بسیاری از افراد نسل گذشته و نیز مسئولان از آنها به بهترین نحو استفاده می کنند.
بدون نظارت، بدون حضور نگاه مسئولان و بی خیال از امر و نهی خانواده ها، نسل ما خود آداب و رفتار مناسب حضور در محیط های اجتماعی را با تجارب خود کشف کرد و به وجود آورد. نحوه درست حضور در فیس بوک و توییتر را در کتاب های درسی یاد ندادند. اینکه چه سنی مناسب اولین تجربه وایبر و واتس اپ است و اینکه دسترسی کودکان تا چه حد باید باشد، این ها در برنامه های تلویزیونی نشان داده نشدند. معلم پرورشی کمتر درباره فرهنگ درست استفاده از موبایل توضیح نمی داد،
در صورتی که این موارد می توانست اتفاق بیفتد. همواره تلاش بر این بوده که به این پدیده ها منفی نگاه شود یا نادیده گرفته شوند.
بر عهده نسل جوان است که درباره اخلاقیات و آداب مناسب حضور در شبکه اجتماعی تفکر و تعمق کند. ساعات زیادی از وقت هم وطنان جوان در این محیط مجازی صرف می شود و حجم اطلاعات زیادی به وسیله آن جا به جا می شود. پدیده بسیار خجسته ای که در شبکه های امروزی وجود دارد، گروه است که می توان در آن قواعد و مقرراتی وضع کرد و از حضار درخواست کرد که آنها را رعایت کنند.
رعایت این مقررات از سوی حضار آن هم بدون اجبار می تواند تمرین و مقدمه ای برای رعایت قانون در محیط واقعی باشد. با این گروه های مجازی می تواند تعداد بیشتری از افراد جامعه را به بحث ها و گفت و گو در زمینه های متفاوت کشاند و تمام این افراد نیاز و لزوم وجود قانون در بحث، تحمل نظرات مخالف و غیره را حس خواند کرد؛ بنابراین بهتر و مناسب تر این است که در برابر پدیده شبکه های اجتماعی کمتر جبهه گیری شود و در عوض شاهد تلاش برای اصلاح امور میان کاربران این شبکه ها و آموزش آداب درست این شبکه ها باشیم. چند مورد از آدابی که مد نظر نگارنده اند به شرح زیر هستند؛ گرچه بدیهی است که شبکه های اجتماعی گوناگون با هم متفاوت هستند و می توانند الگوهای رفتاری متفاوتی را طلب کنند.
1- در شبکه های مجازی پیام های متعددی بازنشر پیدا می کنند که گاهی برخی از آنها صحت ندارند یا حاوی عکس هایی تدوین شده هستند. بهتر است به هنگام بازنشر آنها تا جای ممکن از درستی شان اطمینان به عمل آوریم و منبع آنها را بررسی کنیم.
2- بهتر است در طول روز تعداد ساعاتی مشخص و محدود کاربر این شبکه ها باشیم و از اعتیاد به آنها بپرهیزیم. شبکه ها برای زندگی بهتر هستند نه زندگی برای شبکه های شلوغ تر.
3- شبکه ها عمدتا از امنیت نسبی برخوردار هستند اما به این معنی نیست که همه چیز آنها تحت کنترل باشد. فناوری به وسیله انسان تنظیم شده و می تواند به وسیله او مورد استفاده ید قرار بگیرد. بهتر است در قراردادن اطلاعات خصوصی و محرمانه و خانوادگی خود روی این شبکه ها احتیاط کنیم.
4- محتوای بسیاری از پیام ها و مطالب منتشر شده در شبکه ها مناسب سن کودکان نیست و توجه آنها را به مسائلی که مناسب سن آنان نیست جلب خواهدکرد. بهتر است دسترسی آنان به شبکه ها کنترل شده باشد.
5- با وجود برچسب ها (استیکر) و امکان استفاده از آنها در بسیاری از موارد، جمله مطرح شده لحن گوینده را نمی رساند و تا جای ممکن باید از پیام های دیگران برداشت بد نکنیم؛ به عنوان مثال گوینده را عصبانی فرض نکنیم.
6- بهتر است عکس شخصی دیگران را ولو اینکه در شبکه ها وجود دارد، ذخیره نکنیم.
7- بهتر است از نام اصلی یا عکس خود در پروفایل استفاده کنیم. افراد حق دارند بدانند با چه فردی در حال صحبت کردن هستند و حضور با هویت خویش، نوعی ادب و احترام به دیگران است.
8- در گروه ها سعی کنیم برای گروه قانون و هدف مشخص کرده و به آن پایبند باشیم.
9- بدون اجازه شخص، او را به گروهی اضافه نکنیم. بهتر است از ابتدا نظر مساعد او را جلب کنیم.
تاریخ انتشار: ۰۳ شهريور ۱۳۹۴ - ۱۳:۳۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها