محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827510663
کسانی که می‌گویند رابطه با آمریکا مشکلات اقتصادی را حل می‌کند، عاقبت مصر را ببینند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
کسانی که می‌گویند رابطه با آمریکا مشکلات اقتصادی را حل می‌کند، عاقبت مصر را ببینند
معتقدم نباید حتی با لغو تحریم‌های خارجی دست از اقتصاد مقاومتی برداشت، این یک اشتباه بزرگ است. عده‌ای اشتباه فکر می‌کنند و فکر می‌کنند با لغو تحریم‌ها تمام چالش‌های اقتصادی کشور حل می‌شود.
حجت‌الاسلام دکتر غلامرضا مصباحی مقدم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در گفت‌وگوی تفصیلی با برهان معتقد است: حتی ایتالیا که یکی از کشورهای صنعتی پیشرفته بود امروز در شرایط اقتصاد ریاضتی به سر می‌برد و بدهی‌های سنگینی دارد. آمریکا و اروپا نیز از هیچ کمکی به ایتالیا مضایقه نکردند اما می‌بینید که اقتصاد ملی ایتالیا در خطر ورشکستگی است پس ما باید به مدیریت درست نیروی انسانی و رفع موانع و مشکلات فعالیت‌های اقتصادی در کشور اتکا کنیم. مصر هم وضعش بهتر از ایتالیا نیست .... ماحصل گفت‌وگوی برهان با دکتر مصباحی مقدم را بخوانید آقای دکتر، به نظر می‌رسد با آزادی اموال بلوکه‌شده بانک مرکزی در خارج از کشور وافزایش صادرات نفت خام، درآمدهای ارزی کشور در آینده افزایش یابد. به نظرتان طریقه استفاده از این منابع باید چگونه باشد؟ در ابتدا توجه داشته باشید این حرف برای امروز و فردا نیست. بلکه باید صبر کنیم تا در 4 تا 6 ماه آینده چنین اتفاقی بیفتد. لذا معتقدم تا آن زمان ما شاهد برطرف شدن تحریم‌ها و آزاد شدن اموال بلوکه‌شده نخواهیم بود. نکته بعدی این است که درآمدهای بلوکه‌شده چند نوع است. یک نوع از این درآمدها، ذخایر خارجی بانک مرکزی است که در حساب‌های خارجی بانک مرکزی است که در شرایط تحریمی، بلوکه شده‌اند. این ذخایر قبلاً در اقتصاد کشور مورد استفاده قرار گرفته و هزینه شده‌اند. یعنی دلارهایش در آن حساب‌ها و ریالش در اقتصاد ایران تزریق شده و تورم حاصل از این پول‌ها در اقتصاد ما اثر خود را گذاشته است. پس هیچ‌کس نمی‌تواند انتظار داشته باشد تا دلارهای بانک مرکزی برگردد و از این طریق بتواند به اقتصاد کشور کمکی کند. البته این ارزها در اختیار بانک مرکزی است و با آزاد شدن این ارزها، بانک مرکزی می‌تواند با استفاده از این دلارها تقاضای ارز در جامعه را مدیریت کند و عملی شدن مسئله تک‌نرخی ارز با استفاده از این ذخایر به‌خوبی ممکن است. ضمن اینکه این اموال رقم درشتی هستند چون طی سال‌ها انباشته شده‌اند. در طی سال‌های قبل از تحریم این ذخایر به دلیل اینکه قیمت ارز شکسته می‌شد به بازار عرضه نمی‌شدند لذا به بانک مرکزی رفته و جزء ذخایر بانک مرکزی قرار گرفت. بخشی از این ارزها، ارزهای صندوق توسعه ملی است که بلوکه بوده است و حالا بناست آزاد شود. در مورد نحوه مصرف این ارزها، قانون برنامه پنجم و سیاست‌های ابلاغی برنامه ششم آن را تعیین کرده است. امکان برداشت از منابع صندوق توسعه ملی وجود دارد؟ از منابع این صندوق می‌توان در جهت استفاده بخش‌های غیردولتی برداشت کرد اما این منابع نباید در بودجه استفاده شوند. البته همان‌طور که اطلاع دارید حدود 10 میلیارد دلار از ذخایر صندوق توسعه ملی با کسب مجوز از مقام معظم رهبری برای مهار آب‌های مرزی و در جهت عمران عمومی زیرساخت‌های سه استان برداشت شد. اما بقیه منابع این صندوق در اختیار هیئت امناء صندوق توسعه ملی است که از طریق بانک‌های عامل به فعالان بنگاه‌های اقتصادی داخلی جهت سرمایه‌گذاری‌های مولد تعلق گیرد. این مبلغ نیز رقم درشتی است اما بخش سوم، منابع ارزی است که متعلق به دولت جمهوری اسلامی است که بلوکه شده بود، اما حالا برخی از این اموال طبق گزارش رئیس‌کل بانک مرکزی آزاد خواهد شد. وقتی این منابع آزاد شوند دولت می‌تواند هر استفاده‌ای از این منابع بکند، اما قانون بودجه سال 94 برای این استفاده سقف تعیین کرده است. من نگران این هستم که دولت محترم خدای‌ناکرده چشمش به این ارزها افتاده و مانند دولت احمدی‌نژاد لایحه به مجلس بیاورد و بخواهد از این پول‌ها را در بودجه عمومی دولت استفاده کند. حال آنکه این مسئله به معنای اتکای بیشتر دولت به درآمد نفت خواهد بود. باید بنای دولت محترم بر این باشد که این ارزها را سرمایه‌گذاری کرده و از طریق سرمایه‌گذاری به سرمایه ملی تبدیل کند. اگر این اتفاق بیفتد قابل قبول است و مشکلی وجود ندارد. ضمن اینکه ما نباید با باز شدن باب تجارت با کشورهای اروپایی و.... شتاب‌زده عمل کنیم. بلکه با یک تصمیم عقلایی ملی، بنا را بر این بگذاریم که نقاط آسیب‌پذیر ما ترمیم شود. مثلاً در بعضی فناوری‌ها ما دچار ضعف هستیم لذا باید با شرکت‌هایی جهت واردات فناوری وارد مذاکره شویم و کمبود فناوری خودمان را در این دوره جبران کنیم و اگر کسانی خواستند برای سرمایه‌گذاری به ایران بیایند شرط بگذاریم که سرمایه‌گذاری آن‌ها در ایران مشروط به انتقال فناوری باشد. اگر چنین اتفاقی بیفتد دقیقاً در راستای اقتصاد مقاومتی عمل کرده‌ایم. باید کاری کنیم که در سرمایه‌گذاری‌های شرکت‌های خارجی در کشورمان، به‌صورت «هاب منطقه» عمل کنیم. مثلاً برای شرکت‌های خودروسازی که برای سرمایه‌گذاری در ایران اعلام آمادگی می‌کنند شرط 50 درصد صادرات و انتقال تکنولوژی طی پنج سال را قرا دهیم. تا دیگر ماجرای پژو تکرار نشود؟ بله؛ اگر قراردادهای ما این‌گونه باشد بهترین حالت است ولی اگر خدای‌ناکرده این منابع به واردات کالاهای مصرفی تبدیل شود این به زیان چرخه تولید ملی ما بوده و به تولیدکنندگان داخلی ما صدمه خواهد زد و همین شرایط نیم‌بندی را که اکنون داریم از دست خواهیم داد و تولید ملی ما به‌کلی نابود خواهد شد. اگر این منابع به سمت واردات کالاهای مصرفی برود واکنش مجلس چه خواهد بود؟ دولت در صورت این کار حتماً با مخالفت شدید مجلس روبه‌رو خواهد شد. یکی از مباحثی که در چند روز اخیر مطرح بود صحبت‌های آقای نوبخت مبنی بر نگارش برنامه ششم بر اساس شرایط پساتحریم است. یعنی شرایط توافق بر بودجه تأثیر بگذارد. به نظرتان این نگاه که بودجه و برنامه‌های کشور را به شرایط بیرونی مربوط بدانیم درست است؟ ببینید آنچه در برنامه می‌آید به‌طور عمده اعداد و ارقام بودجه‌ای نیستند بلکه بیشتر هدف‌گذاری‌ها مطرح است. اتفاقاً وقتی مقام معظم رهبری میانگین رشد 5 ساله ششم را هشت درصد اعلام کردند ناظر به شرایط پساتحریم نبودند. فرض ایشان ادامه وضعیت موجود و تأکید بر اقتصاد مقاومتی است. چرا باید تصور کنیم برای دست یافتن به رشد هشت‌درصدی نیازمند پشت سر گذاشتن تحریم‌ها هستیم. واقعیت این است که اقتصاد داخلی ما این ظرفیت را دارد که بدون لغو تحریم‌ها به رشد هشت‌درصدی برسد. اگر مسئله رفع تحریم‌ها مدنظر باشد چرا رشد هشت‌درصدی؟ مگر اقتصاد چین برای دست یافتن به جایگاه اول اقتصادی جهان روی 10 تا 15 درصد رشد سالیانه تکیه نکرد. امروز به جایگاهی رسیده است که رسیدن به هدف برایش خیلی نزدیک است. اقتصاد ایران از نظر ظرفیت‌های خالی، ظرفیت خیلی بزرگی دارد. نیروی انسانی نخبه، ظرفیت منابع طبیعی و ظرفیت مالی و ارزی موجود کشور ظرفیت‌های بزرگی هستند. ما در سال گذشته نزدیک به 50 میلیارد دلار صادرات داشتیم. حال آنکه در 20 سال از 30 سال گذشته صادرات ما حدود 4 میلیارد دلار بوده است که این رقم‌ها بعدها به 6 میلیارد دلار رسید و در سال گذشته با رشد پتروشیمی‌ها و میعانات گازی و... به حدود 50 میلیارد دلار رسیده است. اگر ما با وجود تحریم‌ها می‌توانیم 50 میلیارد دلار صادرات سالیانه داشته باشیم اگر این تحریم‌ها لغو شود باید با سرعت بیشتر، به صادرات بیشتری بیندیشیم. من معتقدم: اگر سیاست‌های اقتصاد مقاومتی را در برنامه ششم مدنظر قرار داده و دنبال کنیم می‌توانیم به‌خوبی رشدهای بالاتری را هم تحقق ببخشیم. البته برنامه نه باید خیلی خوش‌بینانه و نه خیلی بدبینانه باشد بلکه معتقدم برنامه را باید واقع‌بینانه بست. وقتی سیاست‌های اقتصاد مقاومتی ابلاغ شد مقام معظم رهبری هوشمندانه فرمودند: این سیاست نه برای شرایط تحریم بلکه برای همیشه است. حالا فرض می‌کنیم تحریم‌ها تا شش ماه دیگر برطرف شود. آیا ما باید از اقتصاد مقاومتی دست برداریم. معتقدم نه. با نگارش برنامه ششم بر اساس شرایط کشور و به‌صورت سناریویی موافق هستید؟ در حال حاضر نمی‌توانم نظر قطعی بدهم. اجازه بدهید دولت محترم برنامه پیشنهادی خود را به ما بدهد قطعاً مجلس نیز در زمانی که خواهد داشت بررسی کرده و تصمیمات لازم را خواهد گرفت. یکی از انتقاداتی که منتقدین سیاست‌های اقتصادی دولت یازدهم دارند این است که دولت یازدهم قبل از روی کار آمدن، 80 درصد مشکلات اقتصادی کشور را به سوءمدیریت‌ها و حدود 20 درصد مشکلات را به تحریم‌ها مرتبط می‌دانست ولی امروز همه‌چیز به مذاکرات و اجرای توافق گره خورده است مثلاً اصلاح ساختار مالیاتی، نظامات اداری، بهره‌وری و... رها شده و فقط اجرای توافق و موضوعاتی از این جنس پررنگ شده است. حتی الآن که مذاکرات پایان یافته است همان‌طور که در اظهارات دولت هم شاهد هستیم دولتی‌ها یک مقداری با احتیاط بیشتری اظهارنظر می‌کنند. واقع‌بینانه این بود که ما انتظارات مردم را بیهوده بالا نبریم اگر بنا را بر این گذاشته‌ایم و واقعیت نیز همین است که حدود 70 الی 80 درصد مشکلات اقتصادی ما ریشه در داخل و نه در تحریم‌ها دارد. اگر این را قبول کنیم که آنچه در اثر تحریم‌ها اتفاق افتاد باعث افزایش 20 تا 30 درصدی هزینه مبادلات ما شد و حالا با لغو تحریم‌ها این افزایش هزینه مبادلات از بین می‌رود. من معتقدم: انتظارات مردم را نباید بالا برد و از رفع تحریم‌ها نباید در باغ سبز و سرخ نشان داد. نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که غیر از ما کشورهای دیگری بودند که مناسبات خیلی بهتری با آمریکا و اروپا داشتند آیا آن‌ها توانستند بدون اینکه به تحرک جدی داخلی کشورشان بپردازند. مشکلات اقتصادی‌شان را حل کنند. مصر رابطه تنگاتنگی با آمریکا داشته است، اما 90 میلیون جمعیت این کشور در فقر به سر می‌برند. واقعاً کسانی که معتقدند رابطه با غرب تمام مشکلات اقتصادی کشور را می‌تواند حل کند عاقبت کشور مصر را ببیند. غیر از ما کشورهای دیگری بودند که مناسبات خیلی بهتری با آمریکا و اروپا داشتند آیا آن‌ها توانستند بدون اینکه به تحرک جدی داخلی کشورشان بپردازند. مشکلات اقتصادی‌شان را حل کنند. مصر رابطه تنگاتنگی با آمریکا داشته است، اما 90 میلیون جمعیت این کشور در فقر به سر می‌برند. واقعاً کسانی که معتقدند رابطه با غرب تمام مشکلات اقتصادی کشور را می‌تواند حل کند عاقبت کشور مصر را ببیند. حتی ایتالیا که یکی از کشورهای صنعتی پیشرفته بود امروز در شرایط اقتصاد ریاضتی به سر می‌برد و بدهی‌های سنگینی دارد. آمریکا و اروپا نیز از هیچ کمکی به ایتالیا مضایقه نکردند اما می‌بینید که اقتصاد ملی ایتالیا در خطر ورشکستگی است پس ما باید به مدیریت درست نیروی انسانی و رفع موانع و مشکلات فعالیت‌های اقتصادی در کشور اتکا کنیم. ضمن اینکه امروز ما ظرفیت بالایی در اثر ارتباط با منطقه داریم. کشورهای منطقه به‌شدت نیازمند تولیدات ما هستند. آن‌ها به گاز، برق، فرآورده‌های نفتی و... ما نیاز دارند. اگر بتوانیم یکی از محورهای اقتصاد مقاومتی که صرفه‌جویی ملی است در انرژی به کار بگیریم چقدر می‌توانیم صادرات گازوئیل، بنزین و.. به کشورهای منطقه داشته باشیم. من زمانی به آقای مهندس نعمت زاده گفتم برای اصلاح موتور در خودروها به چقدر سرمایه‌گذاری نیاز است. من آن زمان به‌عنوان رئیس کمیسیون تلفیق بودجه به ایشان گفتم: آمادگی داریم با کمک همکارانم این منبع مالی را به شما بدهیم تا شما موتور خودروها را اصلاح کنید تا مقدار مصرف به نصف کاهش یابد. مگر دنیا این کار را نکرده و تجربه جهانی در این موضوع وجود ندارد.؟ اگر این کار صورت بگیرد مصرف روزانه 70 میلیون لیتر بنزین به حدود 35 میلیون لیتر بنزین کاهش می‌یابد و می‌توانیم مازاد این بنزین را صادر کنیم. اگر همین کار نسبت به ماشین‌های سنگین انجام دهیم روزانه 90 میلیون لیتر مصرف گازوئیل داریم که البته بخشی از این مصرف در کشاورزی و بخش دیگری در حمل‌ونقل است با انجام اصلاح در موتورها، آن بخشی که مربوط به حمل‌ونقل است به‌سرعت مصرفش کاهش پیدا خواهد کرد. الآن ناوگان حمل‌ونقل زمینی ترکیه بسیار گسترده‌تر اما ارزان‌تر از کشور ماست. خب چرا ما نباید ناوگانمان را نوسازی کنیم و ناوگانی را به کار بگیریم که مقدار مصرف گازوئیلش کاهش پیدا کرده و نتیجتاً کارآمدتر عمل کند و ما بتوانیم گازوئیل مازاد را صادر کنیم. اگر این اتفاق بیفتد به صلاح اقتصاد ملی ماست و موجب می‌شود که هزینه‌های تمام‌شده حمل‌ونقل کاهش پیدا کند. اگر چنین کارهایی که در اقتصاد ملی ما نقش کلیدی دارند انجام دهیم در آن صورت بدون اینکه نیازی به چشم دوختن به سرمایه‌گذاری‌های خارجی داشته باشیم یک جهش قابل توجه خواهیم داشت. به‌عنوان سؤال آخر به نظرتان روش تبیین و پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی با لغو تحریم‌ها تغییری می‌کند؟ وقتی سیاست‌های اقتصاد مقاومتی ابلاغ شد مقام معظم رهبری هوشمندانه فرمودند: این سیاست نه برای شرایط تحریم بلکه برای همیشه است. حالا فرض می‌کنیم تحریم‌ها تا شش ماه دیگر برطرف شود. آیا ما باید از اقتصاد مقاومتی دست برداریم. معتقدم: نه؛ اقتصاد مقاومتی به این معناست که ما در اقتصاد روشی را دنبال کنیم که اقتصاد ما از ناحیه خارج ضربه ناپذیر شود و ضربه ناپذیری در صورتی تحقق پیدا می‌کند که ما از همه امکانات ملت مثل منابع مالی، نیروی انسانی و... استفاده کرده و کارآفرینی را مبنا قرار دهیم اگر این اتفاق رخ دهد قطعاً نسل جوان ما نباید منتظر باشد که به او شغلی دهند بلکه این نسل جوان تحصیل‌کرده به میدان آمده و کار ایجاد می‌کند و دست جوانان مشابه خودش را هم می‌گیرد و برایشان شغل تعریف می‌کند عامل دوم همکاری کردن مردم در هر زمینه است شما هر روستا را در نظر بگیرید بالاخره هر روستا تولیداتی دارد اگر در این تولید مشارکتی و جمعی عمل شود با کاهش هزینه‌ها همین روستا می‌تواند محصولات خودش را تبدیل به فرآورده کرده و از روستا صادر کنند. اگر زمینه وجود داشته باشد علاوه بر کشاورزی می‌تواند دامداری کند و در مرحله بعد دامداری صنعتی ایجاد کند یا اگر از روش آبیاری قطره‌ای استفاده کنند می‌توانند استفاده بهینه از آب را به وجود بیاورد و زمین‌های بیشتری را زیر کشت ببرند. در صنعت، معدن، ساختمان، خدمات و... نیز همین‌طور است. اگر مجموعه ظرفیت‌هایی که در داخل کشور داریم به‌صورت جدی به کار بگیریم در این صورت مسلماً جهشی در شرایط تحریم یا عدم تحریم خواهیم داشت. من معتقدم باید اقتصادی بسازیم که اگر دوباره عزمی جدی از ناحیه استکبار جهانی برای ضربه زدن اقتصادی به ایران باشد ببینند که دستشان خالی است.متأسفانه در این دوره دستشان هم از ناحیه نفت وهم از ناحیه ارز پر بود. مثلاً مناسبات تجاری ایران با کشورهای طرف قراردادش می‌تواند با پول دوجانبه صورت بگیرد. اگر این اتفاق بیفتد ما نیازمند به ارزهای بین‌المللی نخواهیم بود و ضرورتی ندارد که فدرال رزرو یا بانک مرکزی اروپا ما را کنترل کنند. منبع: برهان انتهای متن/
94/05/31 - 00:25
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها