واضح آرشیو وب فارسی:مهر: بیانیه بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف:
توافق هستهای شکاف عمیق علمی میان ایران و جهان ایجاد خواهد کرد
شناسهٔ خبر: 2886558 - سهشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۴:۴۴
سیاست > احزاب و تشکلها
بسیج دانشجویی دانشگاه شریف تاکید کرد: با پذیرش توافق، ایران پس از ده سال در تولید سانتریفیوژ و گسترش توان غنی سازی با مشکلات بسیار جدی مواجه شده و شکاف بسیار عمیق علمی بین ایران و جهان ایجاد میشود. به گزارش خبرگزاری مهر بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف در بیانیه ای تحلیلی به بررسی ابعاد فنی برنامه جامعه اقدام مشترک (برجام) پرداخت و تاکید کرد: بسیج دانشجویی شریف بهعنوان عضوی از جنبش دانشجویی، احساس وظیفه نموده است تا در شرایطی که اکثریت نخبگان و مسئولان نظام سکوت کرده یا بهجای تحلیل متن برجام صرفاً نظرات شخصی خود را در مورد آن به جامعه ارائه میکنند، بهصورت دقیق و فقط با در نظر گرفتن منافع نظام اسلامی، جنبههای فنی مربوط به برجام را بررسی نماید. در این بیانیهی تحلیلی، صنعت هسته ای ایران در چهار بخش مورد بررسی قرار گرفته و وضعیت هر کدام از این چهار بخش پس از اجرای برجام تشریح شده است. در زیر خلاصه ی هر کدام از این چهار بخش میآید:۱. رآکتور آبسنگین و سایر رآکتورها:- قلب رآکتور تحقیقاتی اراک خارج شده و به گونه ای با بتن پر میشود که دیگر به هیچ وجه قابل استفاده نباشد.-پس از انهدام قلب رآکتور اراک، رآکتور دیگری به جای آن با همکاری کشورهای ۵+۱ طراحی و ساخته میشود که کاملاً متفاوت با رآکتور قبلی بوده و به لحاظ توان حرارتی نیز حداکثر نصف آن رآکتور است.- ساخت رآکتور جدید بسیار طول خواهد کشید. با توجه به این که در سال های پایانی عمر رآکتور تهران قرار داریم، بنا بود رآکتور اراک جایگزین رآکتور تهران شود که در تأمین رادیو داروهای مورد نیاز بیماران دچار مشکل نشویم اما اکنون که باید رآکتور اراک را بازطراحی کنیم، احتمالاً قبل از فرارسیدن زمان بهره برداری از رآکتور اراک، عمر رآکتور تهران پایان خواهد یافت و تا زمان تکمیل رآکتور اراک به مدت چند سال برای تأمین رادیو داروهای مورد نیاز به طور کامل به خارج از کشور وابسته میشویم.- نکته ای که در این جا بسیار حائز اهمیت است این است که مهم ترین مزیت رآکتورهای آب سنگین، عدم نیاز آن ها به اورانیوم غنی شده است. زیرا غنی سازی کاریست هزینه بر. در نتیجه رآکتورهای آب سنگین را میسازند تا بدون نیاز به غنی سازی بتوانند سوخت این رآکتور را تأمین کنند. اما ما در برجام متعهد شده ایم که در رآکتور آب سنگین از سوخت غنی شده استفاده کنیم. چیزی که در جهان معنی نداشته و تا به حال هم صورت نگرفته.- ایران تا ابد هیچ رآکتور (اعم از تحقیقاتی یا قدرت) جدیدی حق ندارد بسازد مگر اینکه از نوع رآکتورهای آب سبک باشد.۲.مجتمع های نطنز، فردو و ذخایر غنی سازی:-حدود ۷۰ درصد سانتریفیوژهای منصوب در نطنز از محل نصب باید جدا شده و انبار شود. به گفته ی متخصصین در هنگام جداسازی سانتریفیوژها و انبار کردن آن ها در حدود ۳۰ الی ۵۰ درصدشان به کلی خراب شده و از کار میفتند.-ایران به مدت ده سال حق ندارد تعداد سانتریفیوژهای خود را در نطنز که تقریباً همگی از نسل اول هستند، بیش تر کند و پس از سال دهم باید تمام سانتریفیوژهای نسل اول را جمع آوری کنیم. یعنی پس از سال دهم تعداد کل سانتریفیوژهای ما کمتر از ۱۰۰۰ خواهد بود.-دو سوم سانتریفیوژهای منصوب در فردو را با تمام زیرساختهایشان جمع آوری کرده و به انبار منتقل میکنیم. با این کار حدود ۱۰۰۰ دستگاه در فردو باقی میماند که حق غنی سازی ندارند. سانتریفیوژ با توجه به حساسیت بالایی که دارد اگر مدتی کار نکند، از کار افتاده و دیگر قابل استفاده نخواهد بود.-ایران پذیرفته بدون محدودیت زمانی فردو را از یک مرکز غنی سازی تبدیل کند به یک مرکز تحقیقات فیزیک هسته ای. این یعنی تا ابد دیگر حق غنی سازی در فردو را نخواهیم داشت.- باید حدود ۹۷۰۰ کیلوگرم از ذخایر اورانیوم غنی شده ی خود را رقیق کرده یا با اورانیوم طبیعی معاوضه کنیم و ذخایر اورانیوم غنی شده مان را کمتر از ۳۰۰ کیلوگرم نگه داریم. با توجه به این محدودیت، عملاً اندک غنی سازی ای هم که انجام میدهیم بیهوده بوده و مجبوریم دوباره مواد غنی شده را رقیق کنیم یا با اورانیوم طبیعی معاوضه کنیم.۳.تحقیق و توسعه:- ایران برای هشت سال حق نخواهد داشت روی نسل های جدیدتری از سانتریفیوژها به صورت عملی تحقیق کند.- سانتریفیوژهایی که تا به حال روی آن ها کار تحقیق و توسعه را شروع کرده بودیم، میتوانستیم تا دو سال دیگر به بهره برداری صنعتی برسانیم. اما طبق برجام تا ۱۵ سال دیگر حق بهره برداری صنعتی از این دستگاه ها را نداریم.- حق تحقیق و توسعه ی روش های دیگر غنی سازی را تا ده سال نخواهیم داشت.۴. بازفرآوری:-ایران تا ابد حق بازفرآوری را به طور کامل از خودش سلب میکند.در این بیانیه پس از تشریح هر کدام از چهار قسمت فوق، برخی از تبعاتی که اجرای این تعهدات به دنبال خواهد داشت بیان شده. به این تبعات نیز در دو بخش پرداخته شده که مختصراً در ذیل خواهد آمد:الف - نیروی انسانی و توسعه ی برنامه هسته ای-با اجرای این تعهدات، به اذعان تمام کارشناسان اقلاً برای ده سال عملاً دیگر چیزی به نام صنعت هسته ای ایران معنی ندارد. چیزی که پس از اجرای این تعهدات با آن مواجهیم یک بازی بی هدف هسته ای است که باید در آن مدام اورانیوم غنی کرده و بعد رقیق کنیم و همین روند را ده سال تکرار کنیم.- محدودیت های جدی در حوزه ی تحقیق و توسعه باعث میشود محققین و پژوهشگران نتوانند برای تحقیق و توسعه کاری کنند در نتیجه دیگر جایی برای کار در صنعت هسته ای نخواهند داشت.- پذیرش پروتکل الحاقی و بازرسی های غیر متعارف آژانس باعث شده که متخصصین و دانشمندان این صنعت دیگر امنیت کافی را برای کار در این حوزه نداشته باشند.- با توجه به موارد بالا، به این نتیجه میرسیم که در یک دورهی ده الی پانزده ساله، بهتدریج صنعت هستهای با بحران نیروی انسانی مواجه میشود؛ زیرا بسیاری از دانشآموختگان دانشگاهها دلیلی نمیبینند تا در حوزهای ورود کنند که ازلحاظ صنعتی هدفی ندارد، ازلحاظ تحقیقاتی با محدودیتهای جدی مواجه است و از لحاظ امنیتی برای متخصصین بسیار خطرناک است. این بحران باعث جلوگیری از انتقال دانش به نسلهای بعدی میشود. میتوان گفت که بحران نیروی انسانی چیزی است که باعث اضمحلال کامل این فناوری در کشور میشود.ب - سانتریفیوژها و توان غنیسازی-با پذیرش این تعهدات پس از ده سال ایران در تولید سانتریفیوژ و گسترش توان غنی سازی خود با مشکلات بسیار جدی مواجه خواهد بود و عملاً شکاف بسیار عمیق علمی بین ایران و جهان ایجاد خواهد شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]