تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816611811
رکن چهارم دموکراسی؛ در دست تعمیر!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۸:۴۵
خبرگزاری دانشجویان ایران - طنز روز فرزین پورمحبی آدم نمی‌فهمد این فرنگی‌ها چرا برعکس ظاهرشان اصلا دل و دماغ تنوع‌طلبی یا به‌روز شدن را ندارند. مثلا؛ تا بوده، اسم نشریاتشان یک مشت اسم تکراری و حال به‌هم زن بوده! مثل: تایمز، واشنگتن پست، نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال، اکونومیست، فایننشیال تایمز، گاردین، ایندیپندت، دیلی تلگراف، آبزرور، لوموند، فیگارو، هرالد تریبیون و... دریغ از یک بند انگشت خلاقیت و نوآوری در استفاده از نام‌های جدید! حالا به اسامی رکن‌های چهارم دموکراسی خودمان نگاهی بیندازید: توس، جامعه، نشاط، عصر آزادگان، سلام، خرداد، زن، نوروز، آینده نو، اعتماد ملی، یاس نو، جمهوریت، هم‌میهن، مشارکت، گردون، 9 دی ... که البته بنا به فراخور شرایط روز جامعه، نام آنها به شکل مبتکرانه‌ای به نام‌هایی که هم اکنون روی کیوسک‌های مطبوعاتی مشاهده می‌کنید «آپ تو دیت» شده‌اند! ایرانی یعنی نبوغ! در عین حال، بعضی‌ها معتقدند؛ این جریان به مد روز بودن ربطی ندارد، بلکه بیشتر به این دلیل است که روزنامه‌های خارجکی برعکس روزنامه‌های وطنی ککی به تنبانشان برای نشر اکاذیب نیست تا به توقیف شدن و ایضا، تغییر نام‌هایشان، نیاز باشد! یعنی مثل بچه‌ی آدم سرشان را می‌اندازند پایین و به کار و بارشان (بیشتر کارشان) می‌رسند! بعضی دیگر هم اعتقاد دارند اشکال از روزنامه‌ها نیست، بلکه ایراد از مسئولان فرهنگی فرنگی‌هاست که اصولا سرشان نمی‌شود، نشر اکاذیب دقیقا چه جور جانوری است تا با آن به شکل پیشگیرانه‌ای مقابله کنند! (توضیح: همین است که می‌گویند: هر کاری شعور خودش را می‌خواهد!) عده‌ای هم که نخواستند نام‌شان فاش شود، معتقدند - زبان‌مان لال - شاید شعور مسئولان آنها به اندازه شعور مسئولان ما باشد (گفتم که: زبان‌مان لال) اما فرقش این است که مسئولان آنها به اصطلاح خودشان آستانه‌ی تحمل دارند و احساس نمی‌کنند با آزادی بیان و قلم و دفتر (بویژه دفتر احزاب، به‌عنوان رکن سوم دموکراسی) ممکن است کرمی ریخته شود! مودبانه اش این می‌شود که با این جور آزادی‌ها، نه اذهان عمومی مشوش می‌شود و نه چهره‌شان خدشه‌دار؛ بلکه بالعکس، «تضارب آراء» پویایی و اصلاح ساختار درونی و جلوگیری از فساد را سبب می‌شود تا براندازی .... و یک‌سری چیزهای دیگر از همین دست! اگر نظر مرا می‌خواهید: همه‌ی ارکان دموکراسی اصولا به تعمیرات کلی نیاز دارند! خلاصه این‌که طبق معمول در این قسمت نتیجه می‌گیریم: ایرانی بهترین است و بهتر از همه‌ی دنیا می‌داند چه چیزی به صلاحش هست و چه چیزهایی مد روز! به‌طور کلی، چیزهایی می‌داند که در حالت عادی کمتر کسی می‌داند! جل الخالق! انتهای پیام :
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها