محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853169794
جفایی که بر مرحوم حسین پناهی رفت
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: به بهانه سالروز درگذشت هنرمند کهگیلویه و بویراحمدی؛ جفایی که بر مرحوم حسین پناهی رفت خبرگزاری پانا: چرا از به اصطلاح اشعاری که فرهنگ و بزرگی را نه از قلم و هنر، بلکه از تفنگ و چماق و سبیل های تا بناگوش در رفته و ... می دانند، استقبال می نماییم، و اما از اشعار زیبای حسین پناهی که قلم و هنر را به تحسین واداشته، رویگردان و بی اعتناییم!؟
۱۳۹۴ چهارشنبه ۱۴ مرداد ساعت 21:22
خبرگزاری پانا، بهزاد همتی : حسین پناهی در ایام زندگانی خود، آن زمان که همواره خدمات بی شماری به عرصه فرهنگ و هنر نموده،و نیز خالق آثار متعدد و هنرهای دلنشین و عامه پسند بوده،در کلام و در اشعار آتشین و عمیق خود،بارها از بی مهری و بی اعتنایی ها نالید و اکنون که این دنیای نامراد را ترک نموده، نیز با فراموشی و بی اعتنایی،همچنان زخم های عمیق و ترمیم نیافتنی بر نام و نشانش زده ایم. شاید چنین جفا و برخوردهای تلخ با هنرمندان، در هیچ جایی از این مرزوبوم مثل استان ما نباشد،و این عدم شناخت و باور ما از بزرگان هنر استان،حقیقت تلخی است که ما آن را به وضوح دیده و آشکارا پذیرفته ایم. حال جای سؤال دارد که، فروشنده کتاب که نام و آثار مرحوم پناهی را رونق بخش زندگی خود می داند،و جوان و جوانان خریدار نیز در خلوت خود،با اشعار حسین پناهی انس می یابند،حال این هنرمند فقید و فرهیخته، در استان و در میان مردم عامی و تحصیلکردگان و هنرمندان ما،در چه جایگاهی قرار دارد؟ چرا هیچگونه اشاره ای به آثار هنری و نقش آفرینی های مرحوم پناهی در صداوسیما و سایر رسانه های استان دیده نمی شود؟چرا در مجالس گرامیداشت و جشنواره های بی شمار استان،که بعضأ یادبود و آثار هنرمندان و بزرگان خارج از استان را نیز شامل شده است،چرا سهمی هرچند ناچیز،به این هنرمند بزرگ هم استانی اختصاص نیافته است؟ مگر نه این است که حسین پناهی،جزئی از تاریخ فرهنگ و هنر این استان،و به واسطه نقش آفرینی های نامحدود خود در تلویزیون و سینمای ایران، و نیز خلق اشعار زیبا و غنی، از نوابغ و از بزرگترین شاعران و هنرمندان استان ما بوده است؟چرا گذر زمان و جفاهای نامحدود ما، بر آثار و بر اشعار زیبا و سرشار از صداقت و یکرنگی و بر نام و یاد مرحوم پناهی، گرد فراموشی و غربت انباشته است؟ چرا شاعران شوریده دل و هنرمندان همواره مدعی ما، که ادعای نبوغ و احساسات هنری را با خود یدک می کشند،نتوانسته اند از هنرور هم کیش و نامی خود دفاع نموده و آنگونه که شایسته است، یادش را زنده نگه دارند؟ ما که در خندیدن به لطیفه و جوک های لری با دیگر هموطنان همراه و همنوا، و بعضأ با خنده های عمیق و قهقهه، از آنان گوی سبقت را ربوده ایم،چرا در احترام و قدرشناسی از هنرمندان هم استانی،با آنها همراه نبوده،و از آنان عقب مانده ایم؟ چرا از به اصطلاح اشعاری که فرهنگ و بزرگی را نه از قلم و هنر، بلکه از تفنگ و چماق و سبیل های تا بناگوش در رفته و ... می دانند، استقبال می نماییم، و اما از اشعار زیبای حسین پناهی که قلم و هنر را به تحسین واداشته، رویگردان و بی اعتناییم!؟ چگونه است که هنرنمایی های مضحک و وقیحانه شخصی با نام مستعار گرگعلی که فرهنگ و هویت و گویش خود را فدای خنده های محدود و اما تمسخر آمیز دیگران ساخته است،به خانه های ما راه یافته،و اما اشعار و نقش آفرینی های حسین پناهی و دیگر شاعران و هنرمندان استان، راهی به خانه هایمان نیافته اند؟ آیا این بی اعتنایی های نامحدود، ستیز و جفای بر فرهنگ و هنر نیست؟ مگر نه این است که چهره های بزرگی همچون حسین پناهی هرگز تکرار نخواهند شد، و با از دست دادن آنان،متحمل ضایعه ای جبران ناپذیر خواهیم شد؟ چرا هرجا که جوانی صادق و همرنگ مردم، با قلم خود،روزنه و فرصتی برای ظهور و اشاعه هنر و هر آنچه زیبایی و رهایی از کاستی ها را به ارمغان می آورد،می یابد،خود با زخم زبان و تحقیر و تمسخر و محدودیت و به انزوا راندن سر جایش می نشانیمش؟ آیا روزی فراخواهد رسید که ما هنر را، فقط و فقط برای خود هنر پاس بداریم، و اینچنین آن را منشأ اعتلأ و بالندگی و نشاط جامعه کوچکمان سازیم؟ بهرحال،حقیقت روشن این است که چه بخواهیم و چه نخواهیم،نام و یاد حسین پناهی در میان همه هنرمندان ایران زمین خواهد درخشید،چرا که آنچه به او اعتبار بخشیده،قلم و اندیشه و هنر والای اوست، و آنچه به هنر و قلمش اعتبار و عزت بخشیده، اراده و نبوغ و سادگی و صفای درونی وی بوده است. در پایان چه تلخ می گوید که: من روز را دوست می دارم، اما از روزگارم می ترسم... روحش شاد و یادش گرامی باد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[مشاهده در: www.pana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها