تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819229858
از توهم تا واقعیت رمالی
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۳:۱۲
رمالی و دعانویسی پدیده‌ای است که در جامعه به صورت زیرپوستی و یا آشکار دیده می‌شود که گاه باعث سرخوشی کوتاه‌مدت و گاه سبب‌ساز مشکلات بزرگی برای افراد شده است. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه خراسان، این پدیده در بین اقشار مختلف جامعه از طبقه تهی‌دست تا مرفه و کم‌سواد تا تحصیل‌کرده بروز پیدا می‌کند. هدف من از تهیه این گزارش، این نیست که در تحلیل آن نتیجه بگیرم که همه این حرف‌ها دروغ و خرافات است با برعکس؛ در واقع هدف از تهیه این گزارش، ارائه عقاید و نظرات مختلف افراد جامعه و نشان دادن دیدگاه‌های متفاوت به این پدیده است و نهایتاً قضاوت اصلی را به عهده خواننده می‌گذاریم. برای اینکه بتوانم گزارش کاملی داشته باشم، باید به افراد مختلف جامعه مراجعه می‌کردم. با خانمی 35 ساله در این باره صحبت می‌کنم. او از دعانویسی می‌گوید که خیلی وقت‌ها برای مشکلاتش به‌صورت مرتب به او مراجعه می‌کند و اگر آشنایانش تقاضای دعا و... داشته باشند آنها را پیش این دعانویس می‌برد و اصطلاحاً می‌گوید "دستش سبک است و دعاهایی که می‌نویسد، گره از مشکلات می‌گشاید" از او خواستم مرا پیش او ببرد و او نیز قبول کرد و قرارمان فردای آن روز شد. وقتی چند کوچه را گذراندیم به یک خانه رسیدیم که درش باز بود. از در حیاط که وارد شدم، دو یاکریم پریدند که صدایشان سکوت حیاط کوچک را به هم می‌ریزد. با درهای باز دو اتاق محقر مواجه شدم؛ کل ساختمان خانه، دو اتاق داشت که تمام اسباب و وسیله‌های داخل دیده می‌شد. مرد دعانویس در حیاط بین دو درِ اتاق نشسته بود و از روی یک کتاب بزرگِ ورق‌ورق شده، چیزهایی روی کاغذ می‌نوشت. در همین بین که منتظر بودیم من با یکی از مراجعان صحبت کردم و پرسیدم که آیا تا حالا نتیجه هم دیده است. زن میانسال که از پیدا کردن هم‌صحبت خوشحال شده بود، گفت: من خیلی معتقد هستم و هربار که آمده‌ام بلافاصله نتیجه هم دیده‌ام. بعد هم از تجربه‌ها و اتفاقاتی که افتاده برایم تعریف کرد. نوبت ما که شد، مرد دعانویس از من پرسید: "دعای چه می‌خواهی؟ مریض داری؟ دعوا و درگیری داری یا پولی گم شده؟" و بعد هم شروع کرد به شمردن یکسری اعداد و از روی کتاب چیزهایی نوشت و گفت که آنها را در آب بگذارم و یا زیر بالشت! البته در این فاصله چانه‌هایی که مراجعه‌کنندگان برای پرداختن وجه کمتر می‌زدند، نیز جالب توجه بود. از خانه آن دعانویس که بیرون آمدم و تصمیم گرفتم با افراد مختلف در این رابطه گزارش میدانی داشته باشم؛ خانمی بود که از یک بیماری رنج می‌برد، درباره دعانویسی گفت: از کودکی با این بیماری دست‌و‌پنجه نرم می‌کردم، آن دوران دسترسی خوبی به متخصصان نبود و پدر و مادرم برای بهبود من تلاش زیادی کردند ولی نتیجه‌ای حاصل نمی‌شد. محمدی افزود: مرا نزد دعانویسان زیادی بردند اما هیچ‌گاه نتیجه‌ای نگرفتم. هنوز از دوران نوجوانی کارهای عجیب و غریب دعانویس‌ها در ذهنم مانده؛ یکی با چاقو به سرم زد و یکی دیگر با چاقو به شکم من. لباس و روسری‌ام پاره شد و وقتی به مادرم گفتم که لباسم پاره شده، مادرم گفت ارزش دارد دخترم! وی ادامه داد: حتی من به یاد دارم که با پدر و مادرم از نیشابور برای گرفتن دعا از دعانویسانی که در شهرهای کاشمر و سبزوار بودند و شهرتشان به شهر ما رسیده بود، رفتیم. محمدی گفت: من عقیده‌ای به دعانویسان ندارم. قبلاً داشتم ولی حالا نه. چون هیچ اتفاقی نیفتاد و من فکر می‌کنم تا وقتی خدا هست، دعانویس چه‌کاره است؟ یکی دیگر از خانم‌ها به نام اصغری در این رابطه عنوان کرد: من به دعا اعتقاد دارم و راستش خودم برای خودم می‌نویسم، دلم را آرام می‌کند و احساس خوبی دارم؛ همین هم برای من کافیست. با خانمی برخورد کردم که در ابتدا جواب واضحی به سوالم که "آیا به دعانویسی و این پدیده معتقد است یا خیر؟" نمی داد. واعظ زاده گفت: فکر می‌کنم بستگی دارد که چه کسی این دعا را بنویسد ولی خود من تا حالا نتیجه مستقیم نگرفتم و فکر می‌کنم در واقع نیروهایی است که خود انسان به خودش وارد می‌کند و یکسری تلقین است که آدم را به خواسته‌اش نزدیک می‌کند. البته در این بین افرادی هم بودند که از تجربیات موفق خود صحبت می‌کردند و معتقد بودند دعای دعانویس‌ها باعث شده که اختلاف آنها با همسرشان حل و یا گمشده‌شان پیدا شود و... . مثلاً خانم محمودی از خاطره سال‌ها پیش صحبت می‌کرد که به طالع‌بینی مراجعه کرده و به او گفته که از همسرت جدا می‌شوی و سال‌ها بعد این اتفاق افتاده است. چیز دیگری که در این گزارش میدانی جلب نظر می‌کرد، برخورد من با افرادی بود که مثلاً فال قهوه می‌گرفتند؛ در واقع یک پیشگویی و طالع‌بینی مدرن که البته پولش هم مدرن‌تر بود و در مقایسه با دعانویس‌ها به قولی با کلاس‌تر بودند و نیازمند وقت قبلی. یکی می‌گفت باید 3 نفر بشوید و من بیایم به منزلتان، یکی برای خودش کارت ویزیت چاپ کرده بود و ... . بعد از مصاحبه با افراد مختلف تصمیم گرفتم با جامعه‌شناسی، درباره این پدیده صحبت کنم. عبدالرضا قندهاری در گفت‌وگو با ایسنا، منطقه خراسان اظهار کرد: خرافه‌گرایی وقتی گسترش پیدا می‌کند که افراد توانایی برآورده کردن نیازهای اقتصادی، فکری و اجتماعی مختلف خود را ندارند که البته این خرافه‌گرایی خاص قشر یا طبقه خاصی نیست و همان‌طور که تهی‌دستان ممکن است در جستجوی نیازهای اولیه خود رو به فالگیری بیاورند، طبقه مرفه هم ممکن است در جستجوی خوشی‌های ارضا نشده خود سراغ فال و فالگیری بروند. این کارشناس جامعه‌شناسی عنوان کرد: این پدیده در بی‌سوادان و تحصیلکردگان و مرفهین و تهی‌دستان وجود دارد؛ گرچه فراوانی آن بیشتر مربوط به قشر کم‌سواد و تهی‌دست است. قندهاری تصریح کرد: گاهی که نیازهای شهروندان برآورده نشود، ممکن است خرافات اشاعه پیدا کند؛ خرافه‌گرایی باعث بازماندن جامعه از تلاش و کوشش و تقدیرگرایی بیشتر می‌شود و این امر انفعال را به جامعه تزریق می‌کند. وی خرافه‌گرایی را مولود تقدیرگرایی و همچنین تولیدکننده آن دانست و بیان کرد: هنگامی که فرد به این باور برسد که سرنوشتش از دست خود او خارج است و نیروهایی خارج از توان او در تعیین سرنوشتش نقش دارند، تلاش و کوششی نخواهد کرد و برآیند و خروجی آن حاکم شدن انفعال در جامعه و دست روی دست گذاشتن و منتظر سرنوشت ماندن است. قندهاری افزود: شاید بتوان کارکرد مثبتی برای آن متصور شد و آن هم امید و سرخوشی در کوتاه‌مدت است اما تأثیر بلندمدت آن به مراتب مخرب‌تر است. وی ادامه داد: ریشه‌کنی فقر باعث کاهش خرافه‌گرایی می‌شود ولی این مسأله یک شعار آرمانی است اما می‌توان به ارتقاء سواد و افزایش سطح آگاهی برای کاهش گرایش به خرافه امیدوار بود. در نهایت، نظرات مختلف و نظر این جامعه‌شناس بد نیست در پایان نظر خود را به عنوان کسی که با افراد موافق و مخالف بسیاری صحبت کرده بیان کنم. اگر برخی به مسائلی از این دست باور دارند و معتقد هستند این گروه از اسراری با خبرند و پیشگویی می‌کنند و توان تغییر تقدیر را دارند، به این مهم نیز باید توجه داشته باشند که بازار و دکان‌های زیادی در رابطه با این پدیده باز شده و به عناوین مختلف سوء استفاده‌هایی گاه اتفاق می‌افتد که برخی از آنها شاید جبران‌پذیر نباشند. مخلص کلام این که "هر که را اسرار حق آموختند/ مهر کردند و دهانش دوختند" حال آنکه شما در مواجهه با این پدیده می‌بینید آقا و یا خانمی که از این راه درآمد کسب می‌کند چگونه از شیوه‌های مختلف دست به تبلیغ و اخذ مبالغی گاه هنگفت از مراجعان خود دارد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها