واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
بازی تاج و تعارف ایرانی ها!
روزنامه لس آنجلس تایمز در مورد یکی از مهم ترین رسوم ایرانی ها نوشته و آن را به جنگ در سریال «بازی تاج و تخت» تشبیه کرده است: تعارف کردن.
روزنامه هفت صبح: روزنامه لس آنجلس تایمز در مورد یکی از مهم ترین رسوم ایرانی ها نوشته و آن را به جنگ در سریال «بازی تاج و تخت» تشبیه کرده است: تعارف کردن.
جنگ بر سر پرداخت پول یکی بستنی که 18 دلار شده است می تواند جنگی در حد جنگ سریال «بازی تاج و تخت» به راه بیندازد! دو طرف این جنگ، دو مرد میانسال ایرانی هستند که بعد از خوردن بستنی زعفرانی دست هایشان را روی کیف هایشان گذاشته اند و به سمت صندوق پرداخت پیش می روند. یکی از آنها به سرعت کارت اعتباری خود را بیرون می آورد و به سمت مالک فروشگاه می گیرد.
مرد دوم اما بیکار نمی ماند. بلافاصله دست دوستش را کنار می زند، او را به گوشه ای می راند و کارت بانکی خود را بیرون می کشد. آرنجش را روی قفسه سینه دوستش می گذارد و کارت خود را به مدیر فروشگاه می دهد: «این را بگیر!» اما مرد اول قصد ندارد به این سادگی ها میدان را خالی کند و مبارزه را به رقیبش واگذار کند. کشاکش دو مرد رو به روی صندوق و جایی که قیمت ها نصب شده است آنقدر ادامه دارد تا بالاخره یکی از میدان به در شود. این فقط یک روز دیگر از تعارف در «وستروس» وست وود است. «فربد پاپن» مدیر این بستنی فروشی با خنده می گوید: «هر شنبه این اتفاق رخ می دهد. قسم می خورم که گاهی خیلی سخت با هم به جدال می پردازند. این نبردی سخت در وست وود است.»
در دنیای تعارف، که هنری ایرانی در رعایت اصول اخلاقی است، آدم ها با هم می جنگند تا بفهمند چه کسی قرار است صورتحساب را پرداخت کند. در این جنگ هرکسی می کوشد که خودش مبلغ را بپردازد نه دوست یا همراهش. در فرهنگی که تاکید زیادی روی احترام به دیگران دارد، تعارف نوعی رقص کلامی است که حول محور همین احترام شکل گرفته است. در بسیاری از موارد، تعارف تنها نمونه ای اغراق آمیز از احترام به وجود انسانی است. یک زن ایرانی- آمریکایی که وبلاگی دارد و در آن در مورد فرهنگ فارسی می نویسد، می گوید: «تعارف مثل میهمان نوازی افراطی جنوبی هاست.
اگر در تگزاس زندگی کنید، رفتارهای زیادی خواهید دید که شباهت بسیاری به تعارف دارد. مردم آن را نوعی ریاکاری می دانند اما تعارف مسئله ای دلپذیر و ظریف است.» البته این مسئله را نیز باید درنظر گرفت که تعارف اغلب معادلی در غرب ندارد. اغلب غربی ها نمی توانند جواهرفروشی ای را پیدا کنند که وقتی مثلا قیمت یک گردنبند الماس را می پرسند، فروشنده جمله ای همچون «قابل شما را ندارد» به کار ببرد اما چنین مسئله ای برای ایرانی ها بسیار مرسوم است.
آنها می دانند تنها کاری که باید انجام دهند این است که یک بار دیگر قیمت را سوال کنند. یا حتی وقتی کسی می خواهد هندوانه هم بخرد دوباره با چنین چیزی رو به رو خواهدشد. این حرکت در فرهنگ آمریکایی که اغلب مدعی است در پی صداقت و درست است شاید ریاکارانه و خسته کننده جلوه کند اما برای ایرانی ها جلوه ای روزمره از ادب است و ترویج برابری در سلسله مراتب مختلف.
«ویلیام بی من» نویسنده کتاب «زبان، حکومت و قدرت در ایران» می گوید: «آمریکایی ها وقتی میهمان های ایرانی دارند با مشکلاتی رو به رو هستند چرا که آن پیشنهاد می کنند برای میهمان شان چای بریزند و او می گوید نه. میزبان آمریکایی نیز پاسخ می دهد بسیار خوب و دیگر در پی ریختن چای برای میهمانش نیست. این در حالی است که میهمان ایرانی واقعا پاسخش منفی نبوده است.»
برآورد می شود که 215 هزار ایرانی در کالیفرنیا و بسیاری از آن ها در «تهرانجلس» زندگی می کنند. با این حال گفته می شود که تعداد ایرانی ها بسیار بیش از این مقدار بوده و حدود 500 هزار نفر تنها در کالیفرنیای جنوبی زندگی می کنند و این بدین معناست که ایرانی ها تعارف کردن را به آمریکا نیز برده اند. مهم نیست که آنها هشت ساله هستند یا 80 ساله. اهمیتی ندارد که مسلمان هستند، یا یهودی و مسیحی و یا زرتشتی: اگر آنها ایرانی هستند پس احتمالا از نوعی تعارف استفاده می کنند. به همین دلیل است که صاحب بستنی فروشی از دست و پنجه نرم کردن برای پرداخت پول یک بستنی ساده جلوی پیشخوانش متعجب نمی شود.
این رسم معمول ایرانی در میدان وست وود است که پرشده از ماشین های گران قیمت مرسدس بنز، ب ام و و لکسوس و روی ویترین مغازه هایش کلمات فارسی و انگلیسی به چشم می خورد. «همه هم مثل ایرانی ها نیستند. من مشتری هایی دارم که پول را به طرفم پرتاب می کنند. این به آن در!»
تاریخ انتشار: ۰۹ مرداد ۱۳۹۴ - ۰۷:۴۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]