تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833218538
«نیازجامعه»حلقه مفقوده بین دانشگاه‌‌وصنعت/سمنان رکوردار بیکاری
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در گفتگو با مهر مطرح شد:
«نیازجامعه»حلقه مفقوده بین دانشگاه‌‌وصنعت/سمنان رکوردار بیکاری
شناسهٔ خبر: 2868181 - دوشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۱:۵۴
استانها > سمنان
شاهرود- بسیاری براین عقیده هستند که مشکلات پیرامون کارآفرینی، زاده تصمیمات غلط دولتمردان در دهه اخیر است اما برای درک درست از این مقوله باید نحوه برخورد دولت‌ها با این پدیده را مورد بررسی قرار دارد. به گزارش خبرنگار مهر، با آشکار شدن اهمیت کارآفرینی در جامعه و بحران جوانان و فارغ التحصیلان جویای کار پس از روی کار آمدن دولت دهم، مقوله کارآفرینی در کانون توجهات قرار گرفت. برخی بر این عقیده هستند که تصمیمات دولتمردان در قبال این مقوله سبب بحرانی شدن کار آفرینی در کشور شد و برخی دیگر معتقدند هدف گذاری برای آموزش های ایجاد فرصت های شغلی تنها در دولت نهم و دهم مورد توجه قرار گرفته است.این موضوع وقتی اهمیت بیشتری پیدا می کند که به آمار منتشر شده درباره بیکاری از سوی مرکز آمار ایران طی بازه زمانی سه ساله نگاهی بیاندازیم؛ براساس این آمار نرخ بیکاری در استان سمنان طی بهار سالجاری ۱۰.۷ درصد و نرخ مشارکت اقتصادی در همین دوره زمانی۳۹.۷درصد بوده است.این میزان در مدت مشابه زمستان سال ۹۳، اندکی تنزل داشته است به گونه ای که در آن زمان نرخ بیکاری ۱۰.۲ و مشارکت اقتصادی ۴۰.۲ درصد بوده است اما نگاهی به آمار سال مدت مشابه گذشته نشان می دهد، در سالجاری، وضعیت بیکاری مقداری بهبود داشته است به طوری که در بهار ۹۳، نرخ بیکاری۱۷.۴ و نرخ مشارکت اقتصادی ۴۱.۵درصد بوده است این عامل سبب شد تا مرکز آمار ایران استان سمنان را بیکار ترین استان ایران در شش ماهه نخست سال۹۳، اعلام کند.اما استان سمنان در بین این آمار و ارقام کشوری، در چه جایگاهی قرار دارد نگاهی به آمار بیکاری در استان های مجاور طی برهه زمانی بهار۹۴، زمستان ۹۳ و بهار ۹۳، نشان می دهد نرخ بیکاری در استان گلستان به ترتیب ۱۲.۷ درصد، ۱۳درصد و ۱۳.۷درصد بوده است.استان سمنان با ۱۷.۴درصد رکورد دار بیشترین میزان بیکاری در یکسال گذشتهاستان خراسان شمالی ۹.۵درصد، ۱۴.۲درصد و ۱۳درصد بیکاری را در زمان های فوق الذکر تجربه کرده اند، اما شرایط برای استان تهران کمی متفاوت است؛ این استان به ترتیب ۷.۴درصد، ۹درصد و ۷.۲درصد را در نرخ بیکاری تجربه کرده است که می توان نتیجه گرفت پایتخت هرگز نرخ بیکاری بالای ۹درصد را در یکسال اخیر مشاهده نکرده است.همچنین اگر می خواهیم جایگاه استان سمنان در نرخ بیکاری کشوری را مورد بررسی قرار بدهیم می بایست به کمترین و بیشترین آمار بیکاری در یکسال گذشته کشور نیز اشاره کنیم، از این روی در پایین ترین حالت برای نرخ بیکاری استان کرمان با۵.۹درصد و همدان با۶.۷درصد قرار دارند حال آنکه استان های هرمزگان با ۱۵.۶درصد و کهکیلویه و بویر احمد با ۱۶.۱درصد بیشترین نرخ بیکاران را در یکسال اخیر داشته اند هرچند هنوز رکورد بیشترین میزان بیکاری در یکسال گذشته با ۱۷.۴درصد از آن استان سمنان است.برای بررسی این موضوع با محمد مهدی کریمی، مدرس دانشگاه در رشته اشتغال زایی، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهرود و عضو هیئت مدیره شرکت کارفرمایان کارآفرین ایران به گفتگو نشسته ایم.
* تلاش دولت‌های اخیر در رابطه با حل معضل بیکاری را چگونه ارزیابی می کنید؟با وجود انتقادهایی که پیرامون عملکرد دولت گذشته بیان می شود دولت نهم و دهم نسبت به کارآفرینی اهتمام بیشتری از دولت تدبیر و امید داشت فقط رئیس دولت قبل در این راه هدف گذاری مناسبی را در پیش نگرفت.در کشور بیش از ۲۹۰ آموزشگاه کارآفرینی دارای مجوز و عضو انجمن کارفرمایان کارآفرینی کشور وجود دارد لیکن در دولت پیشین و بین سال های ۸۹ تا سال ۹۱ همه آموزش ها در سه سطح دانشجویی، صنعت و کارآفرینی سازمانی توسط این موسسات اجرا و مورد تایید وزارت کار و امور اجتماعی نیز قرار می گرفت.اما باید توجه داشت نکته اصلی در اینجاست که از این آموزش ها بازخوردی مناسب دریافت نمی شد و گرنه همه آموزش ها خوب انجام می شد این مهم در دولت جدید به چشم نمی خورد.* نخستین گام برای اشتغال زایی چیست؟کارآفرینی در دولت پیشین هدف گذاری شده بود اما به سوی هدف حرکت نمی کرد یا به بیان دیگر این مقوله هدفدار بود اما اثر بخشی نداشت؛ برای مثال موسسه ای که بنده در آن فعالیت می کنم، بیش از ۳۰هزار ساعت آموزش در شهرستان ها داشت پس با این حال می توان گفت اگر روند گذشته با هدفمندی بیشتری برقرار می شد می توانست اثرگذاری بیشتری داشته باشد.کارآفرینی در دولت پیشین هدف گذاری شده بود اما به سوی هدف حرکت نمی کرد یا به بیان دیگر این مقوله هدفدار بود اما اثر بخشی نداشتاما در این بین موانعی برای عدم پاسخ دهی طرح های آموزشی اشتغال زایی وجود دارد، مشکل اصلی در اینجا بود که ما به دنبال آدم هایی می گشتیم که بیایند و آموزش ببینند که این درست نیست. در دولت قبل نیاز سنجی نشده بود و تنها ساعت سنجی صورت پذیرفته بود. ما اگر این آموزش ها را از لحاظ کیفی رشد می دادیم و به جای اینکه به افراد بسیاری به صورت محدود آموزش دهیم، با افراد محدودی با ساعات آموزش فراروان کار می کردیم بهتر نتیجه می گرفتیم.در حقیقت می توان گفت اگر نوع نگاه ما از حالت سوق دادن صرف افراد به بازار هدف، به سمت آموزش برای ظرفیت های خالی و نیازهای جامعه یا به عبارت دیگر کارآفرینی سازمانی پیش می رفت نتیجه بهتری می گرفتیم.*انتظارات از دولت تدبیر و امید در رابطه با کارآفرینی چیست؟سه دسته کارآفرینی در کشور ما وجود دارد نوع نخست کارآفرینی است که کار برای دیگران را در بر می گیرد یا به عبارتی در داشتن زندگی شغلی مانند کارمندان دولت و ... معنی می شود، در وهله بعد برای خود کار کردن مانند کسبه و مغازه دارها قرار دارد و در نهایت کارآفرینی است که در آن دیگران برای شما کار می کنند که باید در جامعه ما اشاعه پیدا کند.در توضیح بیشتر رسالت های اقتصادی دولت در بخش اشتغال زایی باید گفت که، متاسفانه هنوز ما نتوانسته ایم گزینه سوم را در کشور عملیاتی کنیم و از دولت تدبیر و امید انتظار داریم توجه به گزینه سوم را در دستور کار قرار دهد، از سوی دیگر دولت نباید صرفا آموزش کار آفرینی را به صورت آموزش به کارآفرینان خلاصه کند.دولت نخست باید مرحله تئوریک، آموزش فرایند تولید، آموزش فرآیند توزیع و در نهایت مرحله آموزش فرایند بازار و مصرف را مورد عنایت و توجه ویژه ای قرار دهد به عبارت دیگر یعنی کسی که می خواهد کارآفرینی را بیاموزد باید در فرایند عملی کار جای بگیرد در این صورت می توان موفق شد.* چرا به آموزش به عنوان یکی از اساسی ترین بخش های اشتغال زایی تاکید ویژه می شود؟به اعتقاد بنده و بسیاری از کارشناسان، حلقه آخر از زنجیره چهار عضوی فوق الذکر که همانا آموزش در مرحله توزیع و بازار است، باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد، کار آفرینی در کشور ما تاکنون تنها در توزیع خلاصه می شده است اما در اصل باید بازار باشد اما متاسفانه تاکنون به سمت شناسایی نیازها حرکت نکرده و تنها به سوی شناسایی مواد خام اولیه بوده ایم اما دلیل تاکید ما بر روی بازار به این خاطر است که عمدتا و در اغلب شهرها گذرهای قدیمی بازار ماندگارند و افرادی که جدید پای به عرصه رقابت می گذارند بعضا ناکام می مانند چرا که کسبه جوان تر و جدیدالورود نیاز بازار را تشخیص نداده اند.در این خصوص تلاش های فراوانی نیز انجام شده است برای مثال، بنده و همکارانمان در موسسات اشتغال زایی شاهد بوده ایم که چندی پیش در کشور از طریق انجمن آموزش های کارفرمایی کشور همایشی برگزارشد که در آن معاون وزیر کار و رئیس موسسه کار کشور در پاسخ به این سوال که هدف دولت در باب کارآفرینی چیست؟ اعلام کرد که ما این شرکت ها را ایجاد کرده ایم و شما به حیات آنها تداوم ببخشید که باید گفت این نگاه، نگاه مثبتی از سوی یک معاون وزیر نیست.بدون ظرفیت های تولید، آموزش و فرایند سازی جدید موسسات کارآفرینی ناقص متولد شده اند که این نشان از نبود برنامه ای مدون در این رابطه داردلیکن پاسخ ما به مسئولان در این باره این بود که بدون ظرفیت های تولید، آموزش و فرایند سازی جدید موسسات کارآفرینی ناقص متولد شده اند که این نشان از نبود برنامه ای مدون در این رابطه دارد.تلویزیون در بحث آموزش های کارآفرینی یا به صورت میتینگ های مجازی و ... به ما پیشنهاد شده است اما تا الان هم در حوزه سرمایه گذاری و هم در حوزه آموزش های پشتیبان سرمایه گذاری باید و شاید هدف گذاری نشده است و اگر هم این مهم صورت پذیرفته، نمودی به همراه نداشته است در نهایت امیدواریم این توجه در کشور و در دولت تدبیر و امید دکتر روحانی تقویت شود.
* شرایط ایده آل و مطلوب برای کارآفرینی از دید شما چیست؟فکر می کنم که اگر قرار است دولت جدید بخواهد بحث کارآفرینی را شروع کند در حوزه تئوریک باید زنجیره تامین را به جای آموزش های صرف کارآفرینی آموزش بدهد. زنجیره تامین به زبان ساده چهار دسته فعال در حوزه کارآفرینی را شامل می شود که ایده پرداز، طراح، ایجاد کننده و پیگیر به ترتیب اجزای آن هستند.عده ای تنها ایده پرداز هستند و لزوما نمی توانند طراح خوبی هم باشند پس باید مکان هایی برای طرح ایده در کشور و توسط دولت ایجاد شوددر کارآفرینی و در زنجیره تامین، عده ای تنها ایده پرداز هستند و لزوما نمی توانند طراح خوبی هم باشند پس باید مکان هایی برای طرح ایده در کشور و توسط دولت ایجاد شود. متاسفانه جامعه امروز انتظار دارد شخص ایده پرداز تا انتهای خط تولید نیز برود اما لزوما این گونه نیست و نمی توان انتظار داشت شخص ایده پرداز، فروشنده خوبی نیز باشد.همچنین ایده پرداز فقط باید در بطن جامعه ایده تولید کند و این ایده های تولیدی را به کسانی که طراحان خوبی هستند و طرح های اقتصادی را به خوبی مهیا می کنند، ارائه دهند. در مرحله بعد این طراحان هستند که از روی ایده مناسب طرحی نو ارائه می دهند و آن را به سطح سوم یعنی مجریان ارائه می دهند به عبارت دیگر، دسته بعد، ایجاد کنندگان خوب هستند اما بازهم باید گفت که لزوما ایجاد گنندگان خوب ادامه دهندگان خوبی نیستند.زنجیره تامین اگر تا انتها اجرا شود، قطعا می توان پاسخگوی مشکلات باشد، در نهایت و پایان زنجیره نیز باید عده ای باشند که صبر و تحمل بیشتری برای پیگیری دارند تا بتوانند در انتهای این زنجیره تامین قرار بگیرند و چرخه را با ارائه به بازار و پیگیری کامل کنند؛ در نهایت این چهار دسته فوق، همان زنجیره تامین می شوند که در آن مواد اولیه، ایده پردازان و ما بقی در این چرخه، خط تولید به شمار می آیند و در نهایت بازار قرار دارد که فرایند تولید گروه های قبلی را عرضه می کنند این مهم باید توسط دولت اشاعه پیدا کند.*ما ایرانیان ایده پردازان خوبی هستیم پس چرا نمی توانیم در این راه به موفقیت دست پیدا کنیم؟درست است، ایده پرداز ها عمدتا طرح های خوبی را ارائه می دهند اما امروز در جامعه کنونی متاسفانه بنده برای خود تولید می کنم و دوستان ما برای خودشان و در نهایت نیز از یکدیگر اطلاعی نداریم این آسیب پذیری کارآفرینی از حوزه واگرایی افرادی است که در حوزه کارآفرینی فعالیت دارند.بعد از این سال ها متوجه شده ام که جامعه حلقه مفقوده بین دانشگاه و صنعت است؛ دانشجو از دانشگاه که بیاید در بهترین حالت می تواند وارد صنعت بشود اما از جامعه خبر ندارد و نیازمندی های جامعه را نمی شناسد نکته بعد در عدم موفقیت ما این است که از رابطه بین کارآفرینی، دانشگاه، صنعت و جامعه قافل هستیم. چند سالی است که در دانشگاه های ما درس کارآفرینی قرار دارد اما متاسفانه این درس در واقع جدی گرفته نمی شود در صورتی که همه ۱۳۲ واحد درسی دانشگاهی بدون این درس فایده ای ندارند چون از آن جمله تعالیمی است که دانشجو را به صورت عملیاتی با بازار کار آشنا می کند.اما نکته اصلی در اینجاست که بنده تقریبا ۱۵سال درس کارآفرینی را در دانشگاه، تدریس می کنم و هم اکنون احساس می کنم که تدریس بیهوده است چراکه تا کنون معتقد بودیم باید زنجیره بین دانشگاه و صنعت برقرار باشد بعد از این سال ها متوجه شده ام که جامعه حلقه مفقوده بین دانشگاه و صنعت است؛ دانشجو از دانشگاه که بیاید در بهترین حالت می تواند وارد صنعت بشود اما از جامعه خبر ندارد و نیازمندی های جامعه را نمی شناسد لیکن باید از روز نخست دانشجو را با نیازهای جامعه آشنا کرد.*می توانید اضلاع مثلث اشتغال را ترسیم کنید؟از لحاظ تئوریک، دانشگاه می تواند به دانشجو آموزش بدهد، از لحاظ فن، صنعت و از لحاظ جامعه رفتار یا بازار هدف می تواند به دانشجو آموخته شود. این اضلاع مثلث، علاوه بر چهار طبقه موجود زنجیره تامین به نظر من یکی از کارهایی است که می تواند درمان بحث کارآفرینی در کشور باشد.ما نیازهای خودمان را نیز نمی دانیم این امر سبب می شود تا بازار هدف ماتوسط بازاریابان خارجی شناسایی شود؛ بنابر این باید به سمت شناسایی نیازمندی ها از انتهای زنجیره تامین برویموقتی جامعه شناخته نشود چگونه می توانیم تولید کنیم؟ امروزه بازار یاب های خارجی مانند چینی ها برای ما تشخیص می دهند که چه چیزهایی را نیاز داریم نیازهایی که توسط دانشگاه های خودمان شناسایی نشده اند.ما نیازهای خودمان را نیز نمی دانیم این امر سبب می شود تا بازار هدف ما توسط بازاریابان خارجی شناسایی شود لیکن باید به سمت شناسایی نیازمندی ها از انتهای زنجیره تامین برویم. اغلب منابع اولیه اعم از شیمیایی، معدنی، طبیعی و ... در ایران وجود دارد اما تا کنون کدام فارغ التحصیل رشته مدیریت کارآفرینی وارد جامعه هدف این منابع شده است؟ باید از خود پرسید که در سال مدیریت جهادی چه کرده ایم.*جایگاه بنگاه های کارآفرینی و نقش آنها در این معادله کجاست؟ابتدا باید به تعریف بنگاه کارآفرینی توجه کرد به عبارت ساده، بنگاه به جایی گفته می شود که در آنجا افراد ایده ها را طرح کنند و آنها را در غالب پکیج اجرایی تبدیل کنند و در نهایت این پکیج ایده پردازانه را بفروشند. یا اصطلاحا خودشان وارد گود تولید و چرخه اقتصادی لزوما نشوند. این بنگاه ها می توانند سالانه ۱۰ تا طرح در غالب بسته ارائه کند که متاسفانه در کشور ما این مقوله دیده نمی شود.بنگاه های کارآفرینی باید مرکز ایده پردازی و ایده فروشی باشد مثلا خشکسالی کارآفرینی افرادی را که در حوزه خشسکالی دارند را بگیرند تبدیل به یک طرح کنند و بسته را به دولت دانشگاه و اجرایی بفروشند این بنگاه کارآفرینی است لیکن با این تعریف بنگاه جایی است که از آن انتفاع گرفته می شود ما امروزه به مقوله ای نیازمندیم که نام آن را می توان بورس ایده گذاشت.دولت باید مکانی را تهیه کند که در آن ایده پردازان کارآفرین، ایده های خود را ارائه دهند و مجریان این ایده ها را مورد استفاده قرار دهند؛ دولت باید چنین اقدامی را در دستور کار قرار دهد لیکن دولت باید مکانی را تهیه کند که در آن ایده پردازان کارآفرین، ایده های خود را ارائه دهند و مجریان این ایده ها را مورد استفاده قرار دهند؛ دولت باید چنین اقدامی را در دستور کار قرار دهد چراکه امروز در کشورما ثبت ایده ها فرآیند ثبت بروکراسی پیچیده دارند همانطور که بسیاری از پارک های علم و فناوری نیز در اکثر نقاط کشور، در ثبت ایده ها مشکل دارند.امروزه باید اندیشید که پارک های علم و فناوری ما چند موضوع خوب صادر کرده اند که به درد مردم بخورد؟ امروزه گیاهان دارویی فضاهای ایده پردازی بسیاری دارد، کشاورزی، آب، بسته بدی، فضای نان و ... بسیار جای کاردارد.برای مثال چقدر می توان در غنی سازی نان ایده پردازی کرد یا در بحث آب بسیاری می توان کار کرد متاسفانه کارآفرین اگر تنها در صنعت باشد به موفقیت دست نمی یابد چراکه امروز امروز همه چیز صنعت است و دیگر مقصود از صنعت تنها تولید چند قطعه نیست؛ امروز گردشگری نیز صنعت است و به صورت کلی هرچیز که بشود از آن انتفاع گرفت و قابیلت ثبت داشته باشد صنعت است.*در نهایت راهکار برای درمان معضل کمبود کار در کشور چیست؟به صورت ساده باید گفت رعایت زنجیره تامین و مثلث دانشگاه، جامعه و صنعت اما در پایان امیدواریم به کسانی که ایده پردازی می کنند نگویند متوهم چراکه این افراد عمدتا زندگی متفاوتی دارند زندگی متفاوت افراد موسوم به خلاق ها باعث می شود کاری را به انتها نرسانند لیکن آنها روح واگرایی دارند و کسی دیگر باید ایده آنها را به طرح تبدیل کنند.بازهم باید تاکید کرد امید است در دولت تدبیر و امید علاوه بر اجرایی شدن زنجیره تامین از انتها به ابتدا، مثلث دانشگاه، جامعه و صنعت نیز جدی گرفته شود؛ مقوله مهمی که تاکنون فقدان آن در دولت احساس می شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها