محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827550532
آیا تصویب توافقنامه وین لازم و قانونی است؟!
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
بررسی حقوقی تصویب توافق هسته ای؛
آیا تصویب توافقنامه وین لازم و قانونی است؟! فارغ از اینکه متن برجام از طریق حکم حکومتی، شورای عالی امنیت ملی و یا مجلس شورای اسلامی به تصویب برسد باید گفت فضای سیاسی این روزها به گونه ای رقم خورده است که می توان ادعا کرد تصویب متن توافقنامه امری اجتناب ناپذیر تلقی می شود.
گروه سیاسی فرهنگ نیوز- میلاد قطبی: بعد از 23 ماه مذاکره ی تیم هسته ای جمهوری اسلامی ایران و گروه 1+5، سرانجام توافقنامه مورد نظر جمع بندی و مفاد آن اعلام شد لکن تصویب نهایی آن به گذراندن مراحل قانونی منوط شده است. قبل از اینکه به تحلیل مراحل قانونی تصویب متن برجام در نظام حقوقی ایران بپردازیم ابتدا اشاره ای به اصل تصویب یا عدم تصویب توافقنامه خواهیم کرد.فارغ از اینکه متن برجام از طریق حکم حکومتی، شورای عالی امنیت ملی و یا مجلس شورای اسلامی به تصویب برسد باید گفت فضای سیاسی این روزها به گونه ای رقم خورده است که می توان ادعا کرد تصویب متن توافقنامه امری اجتناب ناپذیر تلقی می شود. اینکه دوره ای طولانی قریب به دو سال، مذاکرات به طول انجامید و انرژی قابل توجه ای از مجموع نظام و خصوصا دولت و همچنین مردم گرفت؛ چه اینکه مذاکرات راجع به موضوع هسته ای در دولت های قبل نیز جریان داشته و رویارویی با موضوع مذاکرات، مدت طولانی را به خود اختصاص داده است، تکیه دولت وقت بر فشار تحریم های هسته ای و گره زدن حل بسیاری از مسائل کشور از طریق مذاکره و رفع تحریم های ظالمانه، فضای عمومی جامعه ی ایران مبنی بر لزوم انجام مذاکرات و به نتیجه رساندن آن، فشار عده ای برای القای مخالفت رهبری با حصول نتیجه ی مد نظر دولت در مذاکرات هسته ای، اعلام پیروزی در مذاکرات از طرف دولت و ایجاد رضایت و خوشحالی در میان جامعه و مهمتر از همه بار سیاسی منفی عدم تصویب توافقنامه در ایران، خصوصا در این نقطه از مذاکرات که به مراحل پایانی خود رسیده است همه از دلایلی هستند که به استناد آنها می توان توافقنامه را تصویب شده دانست. البته این موضوع عینا برای آمریکا نیز مطرح است چرا که عدم تصویب برجام در کنگره آمریکا به معنای برهم زدن مذاکرات از سوی آنها تلقی شده و برای ایالات متحده نیز تبعات منفی زیادی خواهد داشت.اذعان به این نکته نیز لازم است که توافق حاصل شده در واقع نهایت تلاش هر دو طرف مذاکرات برای به کرسی نشاندن نظرات خود بوده است و اینکه انتظار داشته باشیم مثلا مجلس شورای اسلامی و یا کنگره آمریکا متن برجام را ویرایش کند و چیزی به مفاد آن اضافه یا کم کند نیز امری بعید و منجر به بر هم زدن توافق خواهد شد؛ به عنوان مثال اگر قرار بود ایران مصاحبه با دانشمندان هسته ای خود را بپذیرد در جریان مذاکرات، این خواسته ی اضافه و اشتباه را پذیرفته بود بنابراین هم اکنون هم با نظر کنگره آمریکا رویای آنها محقق نشده و ایران چنین موضوعی را نخواهد پذیرفت و نتیجه چنین کاری تنها برهم زدن مذاکرات خواهد بود.بنابراین اگر قرار باشد متن کنونی برجام توسط دولت های طرف مذاکره پذیرفته نشود، زمان آن قبل از این بوده و هم اکنون به لحاظ سیاسی امری بعید است. در این میان اگر مفاد برجام، قبل از اعلام عمومی آن، توسط مراجع تصویب کننده داخلی در دولتهای طرف مذاکره به تایید ضمنی نرسیده و یا اطلاعات غلط به آنها ارائه شده باشد باید گفت تیم های مذاکره کننده ، مراجع قانونی را نادیده گرفته اند که فرض میکنیم این مسئله محقق نشده باشد، در این صورت دلیلی برای مخالفت مراجع قانونی برای تصویب برجام وجود ندارد مگر اینکه فروض اخیر محقق شده و آنها به درستی در جریان مذاکرات قرار نگرفته باشند. البته باید گفت مطابق با فرمایشات مقام معظم رهبری حفظه الله منافع ملی و خطوط قرمز نظام در راس مسائل قرار دارند و نهایتا اگر به منافع ملی خدشه وارد شود هرگونه توافق منتفی و به تصویب نهایی نخواهد رسید.راجع به مرجع قانونی تصویب توافقنامه چند حالت قابل تصور است؛ اول اینکه شورای عالی امنیت ملی مطابق با اصل 176 قانون اساسی، متن برجام را تصویب کند که البته این روند به رهبری ختم می شود چرا که تایید مصوبات شورای عالی امنیت ملی توسط رهبری، الزامی است. ضمن اینکه رهبری می تواند جدا از مجرای شورای عالی امنیت ملی با توجه به اختیارات قانونی خود برجام را تایید کند لکن رهبری تا کنون در مسائل مشابه اعمال این شیوه قانونی را مدنظر نداشته است. نکته ای ضروری که در اینجا باید یادآوری کرد اینکه شورای عالی امنیت ملی نمی تواند اختیارات قانونی مجلس شورای اسلامی را محدود کند و چنین اختیاری برای این شورا وجود ندارد.با این مقدمه حالت دیگری که می توان برای تصویب توافقنامه وین بیان کرد؛ این است که مجلس شورای اسلامی مطابق با اصول 77 و 125 قانون اساسی وظیفه دارد توافقنامه ی مذکور را به تصویب رسانده و برای تایید نهایی به شورای نگهبان ارائه کند. در رابطه با این فرض، ذکر چند مسئله ضروری است؛ بنا بر مفاد اصول 77 و 125 قانون اساسی و همچنین تفاسیر رسمی شورای نگهبان از اصول مذکور باید گفت هر قراردادی با هر عنوانی اعم از موافقت نامه، مقاوله نامه و غیره که بین دولت جمهوری اسلامی ایران و یک دولت دیگر منعقد شود و برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد تعهد نماید (نظریه تفسیری شورای نگهبان شماره به ۹۹۹۳ مورخ ۸/۹/۱۳۶۲) باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.با تطبیق محتوای موافقتنامه وین با دو شرط مذکور چنین استنباط می شود که مجلس در این زمینه تکلیف دارد و دولت باید موافقت نامه را طی یک لایحه برای تصویب به مجلس تقدیم کند. اما ممکن است سوالی پیش آید مبنی بر اینکه چرا توافق نامه ژنو به تصویب مجلس نرسید؛ در پاسخ باید گفت موافقت نامه ژنو نیز به عقیده بسیاری از حقوقدانان و همچنین برخی نمایندگان مجلس می بایست به تصویب مجلس می رسید لکن برخی دیگر نیز بر این عقیده بودند که تعهدات توافق نامه ژنو به صورت داوطلبانه بوده و اساسا یک قرارداد سیاسی و مقدماتی محسوب می شده است و به همین دلیل آنرا نیازمند تصویب مجلس ندانستند که همین نظر نیز عملی شد. لازم به ذکر است این توجیه در مورد موافقتنامه وین پذیرفته نیست. متن برجام به صورت کاملا رسمی و آمرانه و نه در حد یک توافق سیاسی داوطلبانه، تعهدات فراوانی را بر عهده جمهوری اسلامی ایران گذاشته است و باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد. همچنین تصویب برجام در مجلس شواری اسلامی نافی مسئولیت احتمالی شورای عالی امنیت ملی در زمینه تایید برجام نیست لکن اینکه وظیفه مجلس با فشارها و توجیهات سیاسی نادیده گرفته شود فتح بابی برای نقض اصول قانون اساسی به عنوان عالی ترین سند حقوقی هر نظامی خواهد بود.
کلید واژه ها توافقنامه وین توافق هسته ای تصویب توافق مجلس مذاکرات هسته ای
94/5/4 - 09:58 - 2015-7-26 09:58:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
سیاسی
پربازدیدترینها