واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۳ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۲:۳۵
معاون فنی اداره کل منابعطبیعی و آبخیزداری بهرهبرداری از محصولات فرعی مراتع باریجه در استان مرکزی آغاز شد. مهندس حمیدرضا مرادی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه مرکزی- با بیان اینکه براساس سیاست سازمان و قوانین مربوطه، اداره کل منابعطبیعی و آبخیزداری استان مرکزی از سال 1372تاکنون 37 طرح بهرهبرداری کتیرا و باریجه در سطح 103 هزار و 946 هکتار را آغاز کرده است، گفت: از مجموع طرح های یاد شده 21 طرح در سطح 55 هزار و 19 هکتار مربوط به باریجه و 16 طرح در سطح 48 هزار و 927 هکتار مربوط به کتیرا بوده است. وی گفت: با توجه به شرایط آب و هوایی و رویشی این گیاهان با متقاضیان جهت بهرهبرداری قرارداد منعقد میشود و این اقدام باعث ایجاد اشتغال در سالهای بهرهبرداری شده است. مرادی اظهار کرد: در همین راستا در سال جاری بهره برداری از یک طرح باریجه موجب اشتغال حدود 800 نفر روز شده است. علاوه بر این دستاورد استان مرکزی ظرفیت کشت دیم گیاهان دارویی و صنعتی در اراضی دیمزارهای تخریب شده را نیز دارد. وی افزود: واگذاری بهرهبرداری از گیاهان دارویی و صنعتی بر اساس تبصره 7 ذیل ماده سوم قانون حفاظت و بهرهبرداری از جنگلها و مراتع کشور، باید در قالب طرح مصوب بهرهبرداری صورت گیرد و متقاضیان بومی در این راستا در اولویت هستند. وی در خصوص گیاه باریجه با بیان اینکه این گیاه Ferula gummosa یا بالنبو از خانواده چتریان است، گفت: این گیاه در اصطلاح، گیاهی مونوکارپیک است یعنی تنها یک بار گل میدهد و در چند سال اول رویش، برگهایی طوقهای تولید میکند و در سال آخر رویش به ساقه میرود و گل و میوه میدهد. مرادی افزود: گلهای آن زرد رنگ و به صورت چتر مرکب است. از تمام اندامهای گیاه بوی تند و مخصوصی به مشام میرسد. ریشه آن در زمین مانند چغندر قند و به رنگ قهوهای مایل به سیاه است. وی با بیان اینکه با بریدن لایهای نازک از این ریشه، مایعی صمغ مانند به رنگ شیر بیرون میزند که در اثر گذشت زمان که در اصطلاح «مدار» خوانده میشود به زرد و سپس قرمز تغییر رنگ میدهد، اظهار کرد: ابزاری که برای بهرهبرداری از این گیاه استفاده میشود عبارتست از تیشه برای کندن پای آن که در اصطلاح به این عمل «پاورداری» گفته میشود و تیغی دستهدار و به شکل داس با دستهای چوبی و بلند به اندازه ۴۰ سانتیمتر برای بریدن لایهای نازک از روی ریشه که در اصطلاح اهل فن بِبُرّی خوانده میشود. معاون فنی اداره کل منابعطبیعی و آبخیزداری اضافه کرد: با ایجاد شکاف بر روی ساقه گیاه مادهای به خارج ترشح میشود و پس از چند روز شیره حاصل در مجاورت هوا سفت شده و از گیاه جدا میشود. این شیره دارای بوی قوی، معطر و نافذ و طعم گس و تلخ است که به دو شکل سخت و نرم عرضه میشود. وی باریجه سخت را دارای دو نوع باریجه اشکی و تودهای دانست که با توجه به اینکه این گیاه مونوکارپ است، باریجه اشکی در سال آخر رویش که ساقه ایجاد میشود، بدست میآید. مرادی تصریح کرد: امروزه باریجه بیشتر بعنوان طعمدهنده در محصولات غذایی مانند نوشابههای غیرالکلی و فرآوردههای گوشتی و یا معطرکننده مصرف دارد. بنابر اعتقاد دامداران مصرف بوته باریجه بوسیله حیوانات اهلی در تولید شیر آنها مؤثر است، لذا جهت افزایش شیر دام نیز میتواند مورد استفاده قرار گیرد. وی با بیان اینکه بر اساس نظر طب ایرانی باریجه دارای طبع خیلی گرم و خشک است و اثر ملین، گرمکننده و محلل گاز و نفخ برای آن ذکر شده و برای تنگی نفس و سرفه کهنه و نرم کردن سینه مفید است، افزود: باریجه در طب سنتی ایران به صورت خوراکی به عنوان مقوی معده، ضد نزله و ضد تشنج معرفی شده است. در طب گذشته سایر ملل باریجه در درمان تنگی نفس و رفع سرفۀ مزمن مصرف میشده است. همچنین بر اساس دانش گذشتگان باریجه اثر نیروبخش، ضد نزله و ضد تشنج دارد و همراه با آنغوزه به عنوان درمان اختلال عصبی مصرف دارد. معاون فنی منابع طبیعی استان به کاربرد بهداشتی و آرایشی باریجه در تهیه عطر و ادوکلن اشاره کرد و گفت: باریجه یک ماده مهم در تثبیت عطرهاست و در فرآوردههای آرایشی و بهداشتی نیز مورد مصرف قرار میگیرد. مصارف صنعتی باریجه در تهیه نوعی چسب مخصوص (چسب الماس) است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 97]