واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
طنز؛ بوروکراسی دلواپسی
آیدین سیار سریع ئر روزنامه قانون نوشت:
سالهاست در کشور با پدیده دلنگران خیابانی روبه رو هستیم. دلواپس خیابانی کسی است که برای اعتراض به وضع موجود به خیابان میآید و حالتی مثل حالت نوه عمویادگار دارد. یعنی پشتش رادیاتور نصب است. این رادیاتور هم آنقدر داغ است که کسی دست بزند به قطع و یقین جیز شده و خواهد سوخت، برای همین کسی به آنها دست نمیزند. ولی خب قضیه برای ما معمولیها متفاوت است. ما چون همه میدانند که عناصر خشونت طلبی هستیم و معمولا بعد از ظهرها که از روزنامه بیرون میآییم برای تمدد اعصاب سه چهار نفر را ترور میکنیم و مکانهای عمومی را به رگبار میبندیم زیاد به ما اعتماد نمیکنند. حق هم دارند واقعا.
مثلا اگر ما (عناصر خشونت طلب) تجمع چهار نفرهای روبهروی دفتر مدیرمسئول برگزار کنیم و بگوییم آقاجان حقوق تیرماه ما را پرداخت کن (البته برای مثال عرض میکنم وگرنه ما با تیر مشکلی نداریم، خرداد پرداخت نشده) چند هلی کوپتر و نفربر زره پوش از 6 جهت محاصرهمان میکنند و کماندوهایی با انعطاف بدنی زیاد از بالای ساختمان روی سرمان فرود میآیند و ما هم تسلیم قانون (مدیرمسئولش) میشویم و بعد از مدتی هم اظهار ندامت میکنیم که واقعا این چرک کف دست چه اهمیتی داشت که ما به خاطرش چهار نفری امنیت کشور را به خطر انداختیم و وقت این همه انسان شریف را هم گرفتیم.
در همین راستا داریوش مهرجویی، کارگردان مطرح کشور در گفتوگویی با ایلنا با اعتراض به عدم دفاع وزارت ارشاد از مجوزهایی که برای فیلمهای سینمایی صادر میکند گفته: فیلمسازان به جای ارشاد مجوزشان را از کف خیابان بگیرند.
واقعا حرف درست را آقای مهرجویی زد. به نظرم خود ارشاد هم الان در رودربایستی مانده و مطمئنا خودش هم حال و حوصله صدور مجوز و دردسرهای بعدش را ندارد. حتما خود آقای وزیر هم موافقت میکند. چند تا میز در خیابان میگذاریم و یکسری دلنگران هم مینشانیم پشت این میزها که مجوزها را صادر کنند. (دلنگرانها دیگر حقوق کمش را ببخشند. کار فرهنگی است دیگر!) اتمام حجت هم میکنیم که فردا دوباره برای مجوزهایی که خودشان صادر کردهاند راهپیمایی اعتراضی نکنند، چون به هرحال عادت کردهاند و بعضی کارها دست خودشان نیست.
شما به عنوان هنرمند به روزی فکر کن که دیگر بعد از گرفتن مجوز نگران عواقبش نیستی. یک کتابی داری و میخواهی مجوز بگیری. میروی پیش دلواپس و اگر قبل از این به ارشاد میگفتی «کجاهاشو حذف کنم؟» الان به دلواپس میگی «کجاهاشو چاپ کنم؟» اگر هم فیلمی چیزی داشته باشی میگویی کجاهاشو پخش کنم؟! اهالی موسیقی هم بهتر است نیایند بگویند کجاهاشو بخونم؟ خجالت بکشند. دلواپس قبول زحمت کرده، از کار و زندگی زده، وسط خیابان میز گذاشته و بروکراسی ایجاد کرده که خواننده و مطرب بیاید مجوز بگیرد؟ خب اگر قرار بود مجوز بگیرد که همان ارشاد بود و مجوزش را میداد. چه نیازی به دلواپس بود؟ برو خجالت بکش. انگشت میزنی به دکمه و تار و با دهن فلوت میزنی که چی بشه؟ مشکلات مملکت حل میشه؟ گرونی مهار میشه؟ خجالت بکشید. اینقدر دلواپسان را اذیت نکنید. فردا سکته میکنند ما باید هزینهاش را بدهیم.
تاریخ انتشار: ۳۰ تير ۱۳۹۴ - ۱۰:۴۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 96]