واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
طنز؛ چرا بدموقع مذاکره میکنید؟!
آیدین سیار سریع در روزنامه قانون نوشت:
این استرسی که تیم مذاکره کننده هستهای و در کل مذاکرات هستهای به ما مطبوعاتیها وارد میکند را معلم ریاضی سال پنجم دبستان به ما وارد نمیکرد. مسعود روشن پژوه در کودکی (وقتی هی هولمان میکرد که جواب سوال را زود بدهیم) وارد نمیکرد، یحیی گل محمدی پشت ضربه پنالتی وارد نمیکرد!
واقعا این حجم استرس از تحمل ما خارج است. مخصوصا برای ما طنزنویسها که تا ظهر باید مطلب را تحویل بدهیم و نمیدانیم تا فردا چه اتفاقی میافتد.
عدل وقتی ستون را مینویسیم و میفرستیم عناصر
مردم آزار رسانهای اعلام میکنند که به احتمال زیاد تا شب توافق حاصل میشود! یعنی روزی که همه دارند خوشحالی میکنند و روزنامه خریدهاند که ببینند راجع به توافق چی نوشته شده، ستون ما را میخوانند که در آن هی غر میزنیم که چرا توافق نمیشود.
بعد با این اوضاع گلایه هم میکنیم که مردم چرا روزنامه نمیخرند و مطالعه کم شده. اصلا چاره کار این است که ما خودمان را بزنیم به اون راه و وانمود کنیم مقوله توافق برایمان مهم نیست. اینجور موقعهاست که آقای محسن رضایی به کمک جامعه مطبوعاتی میشتابد و در تلویزیون میگوید: «من قول میدهم اگر آمریکاییها به فکر حمله نظامی باشند ما در هفته اول حداقل هزار آمریکایی را اسیر میگیریم و آن موقع برای آزاد کردن هر یک از آنها باید چند میلیارد دلار بدهند.
آن موقع مشکل اقتصادی ما هم ممکن است حل شود.» کاملا درست است، کاملا موافقم شاید فکر کنید این فرمولی که آقای رضایی تبیین فرمودند فرمول تازه و بدیعی است اما عرض میکنم خیر. قدیمی است. مثلا همین مسئولان کشور بورکینافاسو! این بندگان خدا اینقدر خدوم هستند که مردم را میگیرند دیگر ول نمیکنند. خیلی ممنون و بسه دیگه و دستتو بکش هم کفایت نمیکند حتما باید یک شرکتی دانشگاهی کارخانهای چیزی بدهی بهشان تا دست از محبت کردن بردارند. بورکینافاسوست دیگر ... مردم عجیبی دارد.
لطفا توجه بفرمایید که همین الان خبر رسید که امشب یا فردا (اینی که شما الان میخوانید را من دیروز نوشتم!) توافق حاصل خواهد شد. آقای زیباکلام از اعضای تیم مذاکره کننده در تهران گفتهاند که امشب یا فردا قطعا به نتیجه میرسد. واقعا مسئله ناراحت کنندهای است. من تازه دارم به حرف دلنگرانان میرسم.
توافق شاید در ظاهر به نفع اقتصاد باشد ولی در دراز مدت خوب نیست. اگر توافق بشود دیگر مسئله اسیر گرفتن هم منتفی میشود و ما میلیاردها دلار را از دست خواهیم داد. اتفاقا با این کار اونها میتوانند با فرهنگ ما هم بیشتر آشنا شوند و به این ترتیب بعد از مدتی میبینیم که از غرب رویگردان میشوند.
بهطوری که غرب پول را میفرستد ولی آنها حاضر به برگشتن به غرب نیستند و اینطوری هم ما مشکلات اقتصادیمان حل میشود و هم جمعیتمان افزایش پیدا میکند.
تا کی میخواهیم به نظرات کارشناسان امر بی توجه باشیم؟ من به نظرم تیم مذاکره کننده از این نکته (اسیر گرفتن) غافل شده، اگر متوجه شوند که این گزینه هم موجود است حتما میز مذاکره را ترک خواهند کرد.
تاریخ انتشار: ۲۲ تير ۱۳۹۴ - ۱۵:۵۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]