واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نابینایان چله نشین -سیدحسین قدسی* نابینایان روستای چهاربرج اسفراین خراسان شمالی که به روستای کوران مشهور است چله نشینی را بر هر چیز دیگر ترجیح داده اند و در کنج خانه به عزلت نشسته اند.
نابینایان مادرزادی که بزرگترین و کوچکترین آن ها به ترتیب 45 سال و چهار سال سن دارند هم اکنون آرزوی داشتن کمی نور و عمل مسوولان به وعده های خود برای خروج از چله نشینی، فعالیت در جامعه و کمک به خانواده دارند.
این آرزو، خواسته بزرگی برای نابینایانی که این معلولیت را محدودیت نمی دانند، نیست.
روستای کوران که در حاشیه مسیر اصلی اسفراین - جاجرم و در کنار مجتمع های عظیم صنعتی فولاد و لوله های بدون درز و دیگر واحدهای صنعتی بزرگ خراسان شمالی واقع شده، اما دریغ از اندک کمک آن ها.
شاید اهالی دو هزار نفری این روستا به 32نابینا و به همین میزان افراد معلول جسمی -حرکتی، ناشنوا و روانی روستا عادت کرده اند و از پیگیری یافتن شغل برای این قشر خسته شده اند.
افراد نابینایی که بجز تشخیص ندادن نور هیچ مشکلی ندارند ولی گوشه گیری و مهم تر از همه ایجاد نگرانی برای والدین معضل اساسی آن ها در روستای کوران است.
والدینی که نظاره گر حرکات و سکنات فرزندان نابینای خود که آن ها هم باید دارای فرزند و نوه باشند، هستند اما چاره ای جز حسرت و آه برای این وضعیت پیش آمده ندارند.
برخی خانواده ها که به امید داشتن فرزند بینا صاحب فرزند نابینا حتی تا عدد سه شده اند در انتظار کمک مسوولان برای اشتغال جگرگوشه های خود هستند تا امید آینده ای روشن را یکبار دیگر در دل والدین و فرزندان نابینای خود زنده کنند.
برخی از آن ها می گویند ما هم دوست داشتیم که فرزند سالم داشته باشیم ولی تقدیر براین قرار گرفت که فرزندانمان نابینا پا به عرصه حیات بگذارند.
تا چند سال گذشته امکانات و تجهیزات آزمایشگاهی پیشرفته نبود تا از زادآوری فرزندان نابینا جلوگیری شود و هم اکنون نیز برای تشخیص نابینا یا بینا بودن نوزاد باید به آزمایشگاه های پیشرفته به مشهد یا تهران مراجعه کنیم که به علت هزینه های بالا احتمال تولد فرزند نابینای دیگر در روستا وجود دارد.
هرچند علت نابینایی در روستای چهاربرج به وسیله پزشکان ایرانی و خارجی کشف شده و در چهار سال گذشته نوزاد نابینایی متولد نشده ولی با افراد نابینای این روستا چه باید کرد.
نابینایانی که استعداد عجیب در حرفه های مختلف کشاورزی، رایانه، نجاری و درودگری دارند ولی به علت عدم توجه و حمایت به عزلت نشینی روی آورده اند.
حرکات دوچرخه سواری علی دلخون نابینای این روستا همه را متعجب ساخته و عکاسان و تصویربرداران زیادی را برای ثبت آن هر از چندگاهی به این روستا می کشاند.
اما، حرکات این دوچرخه سوار نابینای 25ساله برای اهالی این روستا عادی شده و توجهی به آن ندارند زیراکه نابینایان با این نوع حرکات، صاحب حرفه و شغل نخواهند شد.
*دبیر ایرنا در خراسان شمالی
16/04/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 115]