واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
شوش، پایتخت 3 هزار ساله ایران شوش از حدود سال 2700 قبل از میلاد پایتخت بوده و این پایتختی تا پایان امپراتوری هخامنشی ادامه مییابد. یعنی این شهر 3000 سال پایتخت بوده است، پس خواهناخواه ارزش این را دارد تا محافظت و کاوش شود.
اطلاعاتی که ما از شاهان ایلام داریم نشان می دهد آنها 2000 سال پادشاهی داشتند و پایتخت آنها شهر شوش بوده است که همین، اهمیت این شهر را به ما نشان می دهد که چقدر مورد توجه بوده و مرکزیت خاصی در ایران داشته که دیگر شهرها ندارند. هیچ شهری در ایران چنین اهمیتی ندارد. واقعا مهم ترین شهر در ایران که این چنین تاریخی درازدامان دارد، شوش است. این شهر تا حمله مغول مرکزیت خود را حفظ کرده و مردمان زیادی در آن زندگی می کردند و شهر بزرگی بوده است. بعد از حمله مغول بود که قابلیت سکونت شوش کمتر می شود و حالت قبلی خود را از دست می دهد. با چنین مقدمه ای ثبت جهانی شهر تاریخی شوش اهمیت بسیاری دارد. اولین اهمیت آن این است حریمی که ثبت شده، سالم می ماند. این را به آن جهت یادآوری می کنم که خیلی وقت ها برخی به زمین های این محوطه بزرگ که نزدیک 400 هکتار است، چشم طمع داشتند. دست کم می توانم از این نظر ابراز خوشحالی کنم که با ثبت شهر تاریخی شوش، این محوطه سالم می ماند و هوس دستبرد به آن دیگر به ذهن کسی خطور نمی کند. دوم این که ثبت جهانی شوش، امکانی فراهم می کند که حفاری های آنجا دوباره شروع شود. ژان پرو باستان شناس بزرگ فرانسوی و آخرین حفار شوش گفته بود کاوش این محوطه 2000 سال کار دارد. پس ثبت جهانی آن می تواند باعث شود حفاری شوش دوباره شروع و بسیاری از ناشناخته های ما از تاریخ ایران و دوران هخامنشی آشکار شود. اهمیت سوم ثبت جهانی شوش در این است که وقتی جایی ثبت جهانی شود، صنعت گردشگری در آنجا رونق خاصی می یابد و این موضوع باعث می شود خود شهر شوش رونق بیشتری بگیرد و با رونق آن، زندگی مردم هم بهبود پیدا کند. اما حالا با ثبت جهانی شوش به نظرم وظیفه ما سنگین تر می شود. به این دلیل که باید در حفظ آن بکوشیم و آن را زنده نگه داریم و به آنجا رونق ببخشیم. مهم ترین نکته این است که بتوانیم شهر تاریخی شوش را حفظ کنیم. برخلاف خیلی از تپه های خوزستان که روزبه روز از بین می روند باید تپه های باستانی شوش را حفظ کنیم. تپه باستانی دهنو (بین شوش و شوشتر) هم به همین صورت اگر ثبت جهانی شود، می توانیم از تخریب آن جلوگیری کنیم. چون دهنو یک تپه باستانی و تاریخی است که احتمالا دومین زیگورات بزرگ ایران و خاورمیانه است. با ثبت جهانی شهر تاریخی شوش و منظر فرهنگی میمند، تعداد آثار ثبت شده ایران به عدد 19 می رسد. عده ای می گویند برای کشوری مثل ایران، این تعداد عدد کمی است اما باید توجه داشت کشورها هر سال پرونده های خود را حاضر و گزارش هایی آماده می کنند که باید مورد تائید کارشناسان یونسکو قرار گیرد بنابراین خواه ناخواه طول می کشد تا اثری ثبت جهانی شود. با این حال من هم موافقم برای کشوری مثل ایران که این همه اثر باستانی و تاریخی دارد، این تعداد ثبت جهانی کم است و همه ما دوست داریم هر چه بیشتر آثارمان به ثبت جهانی برسد تا این بناها سالم تر بمانند. پروفسور عبدالمجید ارفعی - متخصص زبان های باستانی
 
یکشنبه 14 تیر 1394 ساعت 08:26
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]