واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
آن روی سکه افزایش قیمتها نگاهی به تصمیمات زنجیرهای دولت درباره گرانی اقلام اساسی مورد نیاز مردم از قبیل نان، سوخت و اخیرا لبنیات، نشان میدهد دولت در تصمیمگیری درباره رشد قیمت این اقلام، روی دیگر سکه، یعنی نقش خودش در این افزایش قیمتها را یا درنظر نمیگیرد یا اعلام نکرده و مسکوت میگذارد.
به عبارت بهتر، آنچه درباره اثر و علل گرانی ها در ادبیات رسمی دولت مطرح می شود، صرفا تکیه بر این نکته است که هزینه های تولید برای تولیدکنندگان افزایش یافته و دولت به خاطر آسیب ندیدن تولید و جبران این هزینه ها، اقدام به صدور مجوز گران شدن قیمت فروش محصولات مختلف کرده و می کند. بدیهی است حمایت از تولید و تولیدکنندگان وظیفه دولت است و دولت نباید در قیمت گذاری، دستوری و به گونه ای عمل کند که تولیدکننده ضرر ببیند. به عنوان مثال در هیچ کجای دنیا و علم اقتصاد، پذیرفته نیست که تولیدکننده رشد هزینه های تولید را در جیبش بپردازد و ضرر بدهد تا قیمت نهایی فروش یک کالا ارزان تمام شود. چراکه در کوتاه مدت بسیاری از تولیدکنندگان ورشکسته شده و از گردونه فعالیت خارج می شوند لذا استدلال دولت در گران کردن محصولات برای حمایت از تولید درست به نظر می رسد. اما نکته اینجاست که این همه ماجرا نیست و سکه گرانی ها روی دیگری هم دارد و آن این است که نقش دولت در گران شدن هزینه تولید چیست. در تحلیل این موضوع باید رشد هزینه های تولید را به دو بخش تقسیم کرد. بخش اول، رشد طبیعی هزینه های تولید به سبب تورم، دستمزد و غیره است. اما بخش دوم که منظور نظر ماست، آن دسته هزینه هایی است که دولت به دلیل درآمدزایی خود به تولید تحمیل کرده است. مثلا دولت باید پاسخ دهد آیا نهاده های دامی که شرکت های دولتی وارد می کنند با چه مقدار سود و با چه اضافه قیمتی به دامدار فروخته می شود یا اگر بخش خصوصی اقدام به این واردات می کند، دولت چه مقدار عوارض گمرکی و سود بازرگانی از آن دریافت می کند. روشن است دولت به دلیل افزایش درآمدهای گمرکی یا دیگر درآمدهایش، باعث می شود نهاده های دامی به طور مستقیم یا غیرمستقیم گران به دست دامدار برسد و آن گاه این گران سازی دولت در ادبیات رسمی اعلام نشده و فقط می گویند هزینه دامداران بالا رفته است. حال آن که دریافتی های دولت از دامدار، بخش بزرگی از رشد هزینه ها را تشکیل می دهد، نمونه دیگر به افزایش قیمت انرژی توسط دولت و نپرداختن سهم و یارانه تولید از محل درآمد این افزایش است. چرا دولت بسرعت یارانه پردرآمدها را حذف نمی کند تا منابع لازم برای پرداخت یارانه تولید به دست آید؟ آیا تعلل در این کار، نقش دولت در رشد هزینه های تولید به شمار نمی آید؟ آیا وقتی سقف مالیات ها یا مالیات بر ارزش افزوده افزایش می یابد، دولت مقصر نیست؟ آیا نباید به دولت گفت به جای رشد نرخ های مالیاتی، جلوی فرار مالیاتی را بگیر یا در هزینه های جاری ات صرفه جویی کن؟... متاسفانه دولت به این پرسش ها پاسخ نمی دهد و از کنار آن می گذرد و در نتیجه دولتی که وظیفه اش خدمت به مردم است، نقش خود در رشد هزینه تولید را مخفی می کند و تامین هزینه هایش را به تولیدکننده و درنهایت به مردم منتقل می کند. تا جایی که اکنون اختلاف طبقاتی خود را در سبد غذایی مردم نیز نشان داده و بسیاری اقشار توان خرید اصلی ترین اقلام را نیز ندارند. نادر قاضی پور - عضو کمیسیون ویژه تولید ملی
 
دوشنبه 8 تیر 1394 ساعت 07:22
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]