تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835371868
حسودی به خانواده رابینسون
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۶ تیر ۱۳۹۴ - ۱۱:۴۹
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز رضا ساکی صابری امروز همه‌اش خبرهای دلهره‌آور می‌خواند و به قول قاسمی سیاه‌نمایی می‌کرد. می‌گفت: پیاز و سیب‌زمینی و گوجه و کاهو سمی هستند و نباید بخورید. می‌گفت در سایت‌ها نوشته‌اند که سم مصرفی این محصولات در کشور خیلی بالاست. تیموری گفت: نمی‌شود که. مثل این است که بگویی نان نخورید. پیاز و گوجه و سیب‌زمینی که در هر غذایی هست. صابری گفت: وظیفه من اطلاع‌رسانی است. خودتان می‌دانید. مرادی که عائله‌مند‌ترین ماست امروز دائم نیازمندی می‌خواند. دنبال خانه است برای اجاره. اول صبح داشت 90 متری قیمت می‌کرد. کمی که گذشت رفت سراغ 70 متری و حالا دارد دنبال 50 متری می‌گردد. عاقبت هم گوشی را کوبید و رو به صابری گفت: من سقف ندارم بالای سرم، تو می‌گویی گوجه نخور؟ بعد عقب رفت و پاهایش را گذاشت روی میز و همین طور که داشت به سقف نگاه می‌کرد گفت: حسرت زندگی خانواده رابینسون را می‌خورم. گفتم: خانواده رابینسون؟ گفت: همان سریال قدیمی که کشتی یک خانواده در ساحل یک جزیزه بی‌نام‌نشان غرق می‌شود. گفتم: مگر دوباره دارد پخش می‌شود؟ تیموری گفت: بله. مرادی گفت: یعنی خوش به حال‌شان. نه دغدغه مسکن دارند نه گوجه و سیب‌زمینی. محمدی گفت: آنجا را که خودشان گندم می‌کارند خیلی دوست دارم. و آنجا که از نارگیل کاسه درست می‌کنند. مرادی گفت: کاش یک جزیره پیدا می‌کردم بچه‌ها را می‌بردم آنجا. قاسمی گفت: آدم‌خوارها و دزدان دریایی را چه می‌کنی؟ مرادی گفت: خانواده رابینسون چه کردند؟ ما هم همان کار را می‌کنیم. به نظرم جنگیدن با قبیله آدم‌خوارها راحت‌تر از پیدا کردن خانه است. بالاخره یا پیروز می‌شوی یا خورده می‌شوی. در برزخ نمی‌مانی. صابری گفت: البته خانواده رابینسون شانس دارند در این سریال. کشتی ما در ساحل آن جزیره غرق بشود فقط می‌شود فیلم 100 ثانیه‌ای از آن ساخت. آدم‌خوارها می‌آیند و تمام. اما در این سریال من نمی‌دانم تخم گوجه و گندم و آن همه وسایل را از کجا می‌آورند؟ ظهر بود. ظهر روزی گرم و کشدار. از تمام اداره حتی صدای بال مگس به گوش نمی‌رسید. هر چه بود سکوت بود و بی‌کاری. مرادی خودش را روی صندلی جابه‌جا کرد و خوابید. ما هم همه به خواب ظهر اداره رفتیم. در خواب همه در جزیره خودمان بودیم، با خانه خوب و باغچه گوجه‌فرنگی سالم. باقی بقای‌تان انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 330]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها