تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804267127
گفتاري از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر
واضح آرشیو وب فارسی:آخرین نیوز: گفتاري از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر
سایت روزنامه خراسان: اين مطلب در نشريه رمز عبور منتشر شده است.
يکي از سوالات اصلي در خصوص دفاع مقدس اين است که بعد از عمليات الي بيت المقدس و فتح خرمشهر و عقب نشيني عراق از عمده مناطق ايران که به تصرف دشمن درآمده بود چرا جنگ ادامه پيدا کرد؟ اين سوال يکي از شبهات اصلي است که بعد از عمليات رمضان توسط گروهک هاي ضدانقلاب از جمله نهضت منحله آزادي مطرح شده و هنوز تکرار مي شود. در پاسخ به اين سوال رساله ها و پايان نامه هاي متعددي نگاشته شده است و سخنراني هاي متعددي در اين زمينه صورت گرفته است. با توجه به اين که بيان اين مطلب و دلايل ورود رزمندگان ايران به خاک عراق و تعقيب متجاوز توسط حضرت آيت الله خامنه اي بياني مستدل، مستحکم و شيواست، لذا با نقل مستقيم آن، به اين شبهه پاسخ مي دهيم. ايشان در خطبه دوم نماز عيد فطر در تاريخ 13/4/1631در آستانه عمليات رمضان چنين مي فرمايند:
«نکته اي که درباره حرکت اخير نيروهاي رزمندگان مان در مرزهاي عراق بايد به اطلاع شما و به اطلاع همه گوش هاي شنوا در سراسر جهان برسانيم، اين است که ما از ورود به خاک عراق به هيچ وجه قصد توسعه اراضي نداريم . ما قصد کشورگشايي نداريم. کشور عراق متعلق به ملت عراق است. خود آن ها بايد آن کشور را اداره کنند. بايد حکومتي و رژيمي برطبق احساسات و عقايد اسلامي خودشان تشکيل بدهند و کشورشان را و خودشان را اداره کنند و ما قصد نداريم کشورگشايي کنيم. اما مساله اين است که امروز ما بعد از گذشت 22 ماه همچنان مورد تعرض و تجاوز قدرت شيطاني حکام بغداد هستيم. اگر ناظران مغرض و يکجانبه نگر جهاني حاضرند حقايق را قلب کنند، آماده اند ادعاهاي پوچ رژيم بغداد را به چشم قبول نگاه کنند ما که دستمان در کار است ما که مردم مان هر روز در شهرهاي گوناگون زير آتش بمباران جنايتکاران مزدوران رژيم بعثي هستند نمي توانيم حقايق را آن چنان که هست نبينيم.هنوز ما و ملت ما مورد تجاوزند ما موظفيم اين تجاوز را برطرف کنيم. آن روزي که هزارها کيلومتر از خاک ما زير پاي غاصب متجاوزان بعثي قرار داشت کسي باور نمي کرد که ما خواهيم توانست متجاوز را بر سر جايش بنشانيم. اما امروز همه باور کردند که ما مي توانيم باز هم رفع تجاوز کنيم لذا دنيا نگران است . خبرگزاري هاي جهاني از قول قدرتمداران جهاني به هاي و هوي برخاسته اند. ما نمي توانيم در حالي که 32-22 ماه زير فشار تجاوز نظامي دشمن بوديم باز هم بنشينيم تا دشمن شهرهاي مرزي ما، آبادان و خرمشهر را به وسيله توپخانه دوربرد خودش هر روز، ساعت بکوبد، زن ها و مردهاي بي گناه را ،بچه هاي کوچک را، افراد مريض را به خاک و خون بکشد. اين يک حرکت غلط نظامي است غير از جنبه هاي سياسي، غير از جنبه هاي انساني. اگر ما لب مرزهاي خودمان، در حالي که هيچ تضميني از سوي دشمن آماده براي جنايتکاري نداريم، بايستيم، همه کساني که در مسايل نظامي عالم خبره هستند ما را تخطئه مي کنند. ما که حاضر نيستيم روي بصره و شهرهاي مسکوني ، توپخانه مان را روشن کنيم. ما که حاضر نيستيم مقابله به مثل کنيم. پس تنها راه چاره اين است که برويم آتش توپخانه دوربرد دشمن را يا خاموش کنيم يا آن را آن قدر عقب بزنيم که روي شهرهاي ما را نپوشاند. اين يک ضرورت است براي جمهوري اسلامي.
آن روزي که دشمن هزارها کيلومتر در خاک ما بود، وقتي ما به ميانجي هاي صلح و به ديگران مي گفتيم و اعلام مي کرديم که شرط قبول صلح و آتش بس، خروج بي قيد و شرط دشمن از خاک ماست، اين مطلب را جدي نمي گرفتند. گويا براي آن ها اهميت نداشت که دشمن در هزاران کيلومتر مربع از خاک ما باشد. امروز که دشمن در ناحيه غرب هنوز روي بلندي هاي ما قرار گرفته است و از آن ها خارج نشده، به مجرد اين که ما مقداري در خاک عراق براي عمل به مثل، براي جلوگيري از آتش دشمن براي تاديه خسارت ها و غرامت هاي خودمان پيش رفته ايم، اين ها اعتراض مي کنند. دل هايي که بي رطف نيستند کساني که يکجانبه مسايل را مي بينند، آن هايي که تحت تاثير ابرقدرت ها قرار دارند، به ما اعتراض مي کنند اما اين اعتراض وارد نيست.»
آيت الله خامنه اي در سال 7631 و پس از پايان جنگ نيز به اين موضوع پرداخته و با بيان برخي ملاقات هاي هيات هاي صلح با ايشان، ضمن بيان شرايط ايران براي صلح به تشريح آن مي پردازند. ايشان همچنين در پاسخ به سوالي درباره اين که اگر بعد از عمليات الي بيت المقدس يا والفجر 8 که در موضع قدرت بوديم، اگر صلح مي شد بهتر نبود، به طور مشروح پاسخ مي دهند. اين بيانات در مصاحبه با صداوسيماي ايران بيان شده است.
«اين دشمني که بنايش بر تجاوز است روحش روح قلدرمآبي است اين دشمن با خواهش و تمنا و کار سياسي و شکايت به سازمان ملل و واسطه کردن اين و آن که عقب نمي رود. حداکثر اين است که خيلي خب، فلان مقدار عقب مي روم،فلان امتياز را مي گيرم. خب اين باز همان ادامه همان قلدري است اين همان فتنه است.
در اوايل جنگ اين هيات هاي ميانجي که وارد ايران مي شدند مي دانيد ديگر، در آن اوقات هزاران کيلومتر از خاک ما دست عراقي ها بود و زير پاي سربازان عراقي بود به ما مي گفتند که آتش بس را قبول کنيد و بعد مذاکره کنيد. ما گفتيم: بابا! الان عراق در خاک ماست؛ ما چطور آتش بس را قبول کنيم؟ اقلا بگوييد عقب نشيني، بعد حالا بحث آتش بس را بعدا مي کنيم. اين ها مي گفتند آخر عراق قدرتمند است او الان تو خاک شماست قدرت دست اوست، شما چي مي گوييد؟ يعني آن ها هم اين منطق را از صدام قبول کرده بودند کمتر از يک سال نخير، قدرتمندانه مي گفت که الان آتش بس مي دهيم اينجا مي مانيم، بعد مذاکره مي کنيم که چه جوري خارج خواهيم شد و ما قبول نکرديم.
ليبرال ها از اول نق مي زدند
البته اين را هم بگويم؛ همان وقت عده اي از ليبرال ها و همين افرادي که در طول اين مدت هر گاه يک بار، يک نقي زدند راجع به جنگ و يک توصيه اي راجع به صلح کردند همان وقت به ما توصيه مي کردند که آقا قبول کنيد ،وضع تان بدتر از اين خواهد شد. فکر مي کردند که اگر قبول نکنيم، مي آيد اهواز را مي گيرد، دزفول را مي گيرد و وضع بدتر خواهد شد. حالا هم هميشه مي گويند که هر چه قبول نکنيد، وضع تان بدتر مي شود؛ روزبه روز هم به کوري چشم شان وضع مان بهتر مي شود. آن روز به ما مي گفتند: قبول کنيد. يعني اگر ما قبول کرده بوديم، امروز وضع ما مثل وضع سوريه بود که جولانش دست اسراييل است. مثل اردن بود که نهر اردن و مناطق بزرگي از کشورش دست او است، بيت المقدسش دست اسراييل است. مثل لبنان بود مثل مصر بود مثل جاهاي ديگر بود دلش مي خواست که صدام و رژيم عراق، که ما آتش بس را قبول بکنيم و بعد، يک مذاکره طولاني مفصلي در طول چند سال بکند. 01 کيلومتر عقب بنشيند، يک امتياز از ما بگيرد. خب، يک موجود اين جوري که از وجود او جز شر، جز قلدري، جز زورگويي و جز فتنه نمي زايد، آيا جنگ با او مقدمه يک صلح، يک امنيت، يک آرامش نيست؟ خب، اين است ديگر؛ جنگ مقدمه صلح. بنابراين مي بينيد که خيلي چيز روشن و واضحي است.
سوال اين است که در همان موقع که ما خرمشهر را گرفته بوديم اگر صلح مي شد، آن موقع که؟؟؟؟ نبود. اين البته سوالي است که حالا طرح اين سوال آسان است آن روز نخير، اين جور نبود روزي که ما خرمشهر را گرفته بوديم، آن روز نه امام و نه احدي از مردم فکر نمي کردند که اينجا جايي است که بايد ما توقف کنيم. البته امام در آن روز با ورود در خاک عراق موافق نبودند لکن مي گفتند : لب مرزها بايستيد و بجنگيد که نظامي ها رفتند خدمت امام گفتند: چنين چيزي نمي شود ما اگر بخواهيم لب مرزها بمانيم، تمام نيروي نظامي ما از داخل پوک خواهد شد و فاسد خواهد شد که بعد امام اجازه دادند که در مرزها هم جنگ انجام بگيرد و بعد هم که به اعماق خاک عراق رفتند اجازه گرفتند از امام؛ امام اجازه دادند. آن روز اولا اگر به قول آيه قرآن «ولو کنت اعلم الغيب لاستکثرت من الخير و ما مسني السو» اگر از غيب باخبر بودم، سود فراواني براي خود فراهم مي کردم و هيچ بدي به من نمي رسيد. من فقط بيم دهند و بشارت دهنده ام براي گروهي که ايمان مي آورند. اما تنها اين هم نيست. حقيقتا شايد آن روز، قبول صلح ضررهايي داشت که امروز آن ضررها وجود ندارد. همان طور که من در ضمن صحبت ها هم گفتم يکي از فوايد ادامه جنگ تااين وقت اين بود که عراق به طور قهري و به معناي حقيقي کلمه از شروع اين تجاوز پشيمان شد.يعني فشار و زحمت جنگ را تحمل کرد در حالي که اگر آن روز اين قبول مي شد معلوم نبود چنين احساسي براي عراقي ها به وجود آمده باشد. يک سال و خرده اي جنگيده بودند يک مقداري کشته داده بودند يک مقداري کشته بودند، خب اين انگيزه ممکن بود در آن ها باقي بماند. الان چنين چيزي وجود ندارد.»
علل شروع جنگ ، شرايط ايران براي صلح، هيات هاي مذاکره کننده براي صلح در اوايل جنگ
ارتش يعني عراق، با توجه به آمادگي لازم از يک سو و به هم ريختگي ارتش به واسطه وقوع انقلاب و حوادث پس از آن و در نتيجه عدم آمادگي ايران براي مقابله از سوي ديگر، موفق شد در چند روز اول، در حدود 51هزار کيلومتر مربع از اراضي ايران را تصرف و تا عمق مناطق کشور نفوذ کند. هر چند صدام حسين برنامه تصرف 6 روزه اهداف خود را داشت ولي با مقاومت مردمي در مناطقي از جمله خرمشهر، در رسيدن به اهداف قطعي خود که جدا کردن خوزستان و بخش هاي عمده اي از چند استان ديگر از کشور ايران بود، موفق نشد. از آن جايي که اين حرکت صدام به دستور و هماهنگ با استکبار جهاني-به سر کردگي آمريکا- بود لذا در سطح بين الملل هرگونه پشتيباني از او نيز به طور گسترده صورت مي گرفت. از آن جمله مي توان به صدور نخستين قطعنامه توسط شوراي امنيت سازمان ملل(قطعنامه 974) با فاصله چهار روز پس از شروع جنگ اشاره کرد که اين قطعنامه صرفا منافع ارتش بعثي عراق و صدام حسين را تامين مي کرد. با شکل گيري مقاومت هاي نظامي و مردمي در مقابل هجوم ارتش بعثي و عدم پذيرش قطعنامه 974 توسط ايران، هيات هاي صلح روانه ايران شدند تا شايد بتوانند در عزم حضرت امام خميني(ره) و مسوولان نظام اسلامي خللي ايجاد کرده و آتش بس را در شرايطي که دشمن کيلومترها در داخل خاک ايران بود به اين نظام نوپا تحميل کنند. از طرفي علل شروع جنگ و نيات صدام پليد، هر چند براي مردم ايران روشن است ولي با توجه به دستگاه مخوف رسانه اي صدام و در کنار آن جو خفقان ايجاد شده باعث شده بود مردم عراق و مردم منطقه از حقايق اين حرکت جنايتکارانه صدام مطلع نباشند.
لذا حضرت آيت الله خامنه اي مدت کوتاهي پس از پايان جنگ، در جمع روحانيت استان تهران مورخ 01/9/7631، طي بياناتي به تبيين اين مطالب پرداختند. بيان عين اظهارات از سوي معظم له، بيانگر عزم راسخ مسوولان نظام در مقابله با استکبار و همچنين حمايت از مظلوميت مردم مظلوم عراق است که به شرح زير مي باشد:
«به طور طبيعي اين سوال براي مردم عراق است که اين جنگ چرا شروع شد و فايده هشت سال جنگ چه بود؟ اگر ما از خودمان سوال کنيم اين سوالات را، پاسخش روشن است، مردم ما همه اين پاسخ را مي دادند. پاسخ ما اين است که جنگ را ما شروع نکرديم، بر ما تحميل کردند و اگر دفاع نمي کرديم کيان اسلام و کيان کشور و مرزها و شرف و آبرو و ناموس و همه چيز اين ملت در خطر بود. بايد دفاع مي کرديم و دفاع، طبيعي ترين حقي است که براي هر انساني و هر ملتي خداوند گذاشته و در پاسخ به سوال دوم که چي به دست آورديد؟ پاسخ اين بود که دستاورد ما، بزرگ ترين دستاورد است، براي خاطر اين که آن ها به ما حمله کردند تا انقلاب را از ما بگيرند. ما انقلاب مان را حفظ کرديم. خواستند حاکميت دين را در اين کشور منسوخ کنند ما از اين مانع شديم. خواستند جمهوري اسلامي را از بين ببرند ما آن را نگه داشتيم . خواستند ما را وادار کنند به قبول نفوذ ؟؟؟؟ بلند است که در آغازجنگ ديوار رافت و شان اين ملت روز به روز بلندتر شد و صداي ما در خلا جهاني، خلا استقلال ملي کشورها، هر روز رساتر شد؛ اين جواب ماست. ملت ما به اين جواب مقتنع است. خود ما هم به اين جواب مومنيم. سياسي کاري نمي کنيم، به مصلحت روز حرف نمي زنيم، اين حقيقت ايمان ما و سخن زهرالقلب ماست. «آمن الرسول بما انزل اليه من ربه و المومنون». هم امامن ما هم امت او به اين معنا مومن ومقتنع اند. خب بحثي بشود جواب خواهيم گفت. اگر بپرسند شما مي خواستيد رژيم صدام را ساقط کنيد چه شد؟ پاسخ اين است که مااز آغازي که جنگ بر ما تحميل شد، به اين نيت نبوديم و معني نداشت کسي که جنگ را بر او تحميل مي کنند براي جنگي که خود او شروع نکرده هدفي داشته باشد. وقتي انسان کاري را مي خواهد شروع بکند، براي او علت غائي و هدف فرض مي کند. وقتي ما شروع کننده نيستيم، معني نداشت که ما هدفي را براي جنگ شروع کننده آن نمي بوديم داشته،باشيم. کسي که به او حمله مي کنند هدفش اين است که حمله کننده را پشيمان کند و ما اين کار را کرديم زيرا که پاي دشمن در چاله گير افتاد. ما او را رها نکرديم تا وقتي که صداي استنصار او و نداي مظلوميت نمايانه او دنيا را پر کرد؛ پشيمان کردن دشمن يعني اين. منتها در اثناي جنگ وقتي نگاه کرديم در خود، قدرت و قوت يافتيم، فکر کرديم چطور است که اين مايه شر و فساد را از ميان برداريم. اين هدفي بود که در اثناي جنگ براي ما به وجود آمد؛ منطقي هم بود. تلاش کرديم که اين هدف را تحقق ببخشيم. در پايان بعد از گذشت چند سال ديديم که شرق و غرب و ابرقدرت ها اولا اين که اين دشمن را نگه دارند و ما را از اين پيروزي- که به معناي پيروزي تمام نشدني اسلام در کل جهان بود-مانع بشوند؛يعني مي خواستيم دشمن را برداريم. هدفي بود که در اثناي جنگ به ملاحظه قوت و قدرت براي ما پيش آمد. بعد هم ديديم نمي توانيم آن را رها کرديم.
آن وقتي که من مسووليت رياست جمهوري را پيدا کردم مي آمدند کميته صلح در اينجا حرف مي زدند و رييس جمهوري فقيد گينه و رييس جمهوري قبلي پاکستان و نخست وزير ترکيه و برخي ديگر از کشورها در بار اولي که آمدند با بنده ملاقات کردند من اسمي از سقوط صدام نبردم، همان سه شرطي راکه اول مي گفتيم، آن سه شرط را تکرار کرديم؛ يعني عقب نشيني و خسارت و تعيين متجاوز.اول سه شرط ما اين بود؛ اين کي بود؟ در سال شصت ، يعني بعد از نزديک دو سال از جنگ يا شايد هم بيش از دو سال. بار دومي که سکتوره آمد، وقتي بود که ما خرمشهر را گرفته بوديم و بسيار پيشرفت ها پيدا کرده بوديم و احساس قدرت مي کرديم. سکتوره به من گفت که امروز وضع شمابا گذشته فرق مي کند.شرايط شما امروز شنيدني تر است. دنيا روي شما حساب ديگري امروز باز مي کند. من گفتم که اين موقعيت را ملت ما ارزان به دست نياورد، شهداي زيادي داديم، تلاش زيادي کرديم، رنج يک ملت محصولش اين شده . بله همين جور است که شما مي گوييد. بعد که شرايط ما را براي صلح مي خواست، ما در شرايط مان شرط سوم را عوض کرديم. عقب نشيني که انجام شده بود گفتيم اين شرط که به تحقق پيوست، اداي خسارت و مجازات رژيم عراق . اين بار دومي بود که ما با او صحبت مي کرديم. اينجا مجازات رژيم عراق گفتيم، به جاي تعيين متجاوز براي مجازات که قبلا مي گفتيم، گفتيم اين جاي ترديد نيست که متجاوز کيه. بعضي شان متوجه شدند که حرف را عوض کرديم، بعضي متوجه نشدند . در جلسه گفته شد که شما مثل اين که شروط تان فرق کرده گفتيم: خب وضعيت هم فرق کرده. بعد من اعتراف گرفتم از ضياءالحق،از سکتوره و شايد بعضي ديگر-که الان يادم نيست توي آن جلسه بودند، ازشان اعتراف گرفتم-که متجاوز، عراق است. گفتم شروع کننده جنگ کيه؟ گفتند: عراق است. گفتيم: پس معطل چي هستيد؟ بگوييد اين را؛ که سکتوره با من بحث مي کرد که ما براي قضاوت و محاکمه نيامديم. ما آمديم بلکه بشود اين جنگ را تمام کنيم. من هم تکرار مي کردم به او؛ مي گفتم ماهيت کار شما يک ماهيت قضاوتي است،شما چه بخواهيد چه نخواهيد داريد قضاوت مي کنيد پس قضاوت را به حق کنيد . او هم مسلمان هوشمندي بود، انسان منصفي بود و اگر چه سياسي بود و نمي خواست علنا چيزي بگويد اما در معنا موضع گيري اش تقريبا همان جوري بود که ما مي خواستيم.»
خودشان گفتند که صدام حماقت کرد
حضرت آيت الله خامنه اي در جاي ديگري ،مطالب بسيار مهمي را از اظهارات برخي از روساي جمهوري ساير کشورها بيان نموده اند که براساس آن مشخص مي شود نه تنها صدام با برنامه و طرح قبلي جنگ را شروع کرده بلکه در مقابل با مخالفت ساير کشورها و حتي نصيحت آن ها اعتنايي نکرده و با توجه به سرمستي ناشي از غرور و قدرت طلبي از يک سو و اطمينان به پشتيباني از سوي ابدرقدرت ها از سوي ديگر، خود را پيروز قطعي و نهايي اين مصاف مي دانسته است. ايشان در جمع رزمندگان لشکر 13 عاشورا، در تاريخ 82/5/7631چنين مي فرمايند:
«همه دنيا فهميدند و دانستند که متجاوز، رژيم عفلقي ضدبشر حاکم بر عراق است . کسي نبود که اين را نداند بارها به خود ما گفتند. کميسيون صلح کنفرانس اسلامي يک چند سال قبل آمدند اينجا، متشکل از چند تا رييس جمهور، نخست وزير، وزير خارجه و نمايندگان عالي رتبه کشورها؛ با ما که ملاقات کردند، در ملاقات خصوصي به ما گفتند: ما مي دانيم شروع کننده جنگ کي است. گفتند: ما خبر داريم. تمام ظواهر امر، اين مساله را نشان مي داد و قرائن و مي دانستند. بسياري از روساي کشورها قبل از آني که صدام جنگ را شروع کند او را نصيحت کردند و گفتند: جنگ را شروع نکن، خودشان به ما گفتند. يکي از آن ها حافظ اسد بود، رييس جمهور سوريه؛ گفت: من پيغام دادم، گفتم جنگ را با ايران شروع نکن، به ضرر تو تمام خواهد شد. يکي از آنها يکي از روساي جمهور کشورهاي جنوب آفريقا بود. گفت در يک ديداري در يکي از کشورهاي اروپايي چند روز قببل از شروع جنگ بود. با صدام ملاقات داشتيم، گفت : به همين زودي ها خبر جنگ را خواهيد شنيد-گفت: من نگران شدم- گفتم: با ايران؟ گفت: بله. گفتم مبادا اين کار را بکني. گفت: نه من مجبورم اين کار را بکنم. چاره اي ندارم. اين شخصي که به من مي گفت آن طوري که به ذهنم مياد-البته جزييات مذاکرات يادداشت شده توي يادداشت هاي مذاکرات کشورهاي خارجي هستش دقيقش-آني که الان در ذهنم است، اين است که مي گفت:من بيش از آن چه که به فکر شماها باشم، به فکر او بودم، مي دانستم اين جنگ او را بدبخت خواهد کرد. به او گفتم: مبادا به ايران حمله کني.به يک انقلاب حمله نظامي نمي شود کرد. حمله نظامي به يک انقلاب، خودکشي است. تو زير پاي خودت را داري خالي مي کني. گفت: عقلش نرسيد نفهميد چند نفر از سران کشورها به من اين مطلب را خودشان گفتند، گفتند: ما به صدام گفتيم که اين کار را شروع نکن ،اشتباه است و ضرر خواهي کرد و او نفهميد. خب اين را همه دنيا پس مي دانند که او شروع کننده جنگ است خودش هم انکار نکرده بدبخت خواهد شد، اين حدس درستي بود. حقيقتش هم همين شد. شما نگاه نکنيد که امروز، بعد از هشت سال جنگ او توانسته جان خودش را بردارد، برود آن طرف مرزها. اين در سايه تلاشي بود که تمام دنياي استکبار براي حفظ رژيم صدام انجام دادند. دنياي استکبار هم از صدام خوششان نمي آمد از بس با اسلام دشمن بودند. شماها جرم تان مسلمان بودن است. جرم تان بنده خدا بودن است. همان طور که در قرآن هست «و ما نقموا منهم الا ان يومنوا بالله العزيز الحميد»؛ علت دشمني شان اين بود که به خدا مومن بودند. اينها پشت سر صدام را گرفتند. براي اين که ساقط نشود چون مي دانستند اگر ساقط بشود و جمهوري اسلامي پيروز بشود اين قدرتي که از پيروزي اسلام در اينجا به دست خواهد آمد و به وجود خواهد آمد تهديد بزرگي براي آن ها محسوب مي شود بنابراين صدام در حقيقت شکست خورده است.
یکشنبه, 31 خرداد 1394 ساعت 08:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آخرین نیوز]
[مشاهده در: www.akharinnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها