واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: خنداندن به هر قیمت كار فرهنگی نیستخنداندن به هر قیمت را كار غیر فرهنگی دانست و گفت: آثاری كه مولفه های قومیت، لهجه و شغل را دستمایه قرار می دهند؛ باید حرمت ها را رعایت كنند.
سیدرضا صائمی ، درمورد انتقاداتی كه از سوی تعدادی از افراد حقیقی و حقوقی به برخی از آثار سینمایی و تلویزیونی می شود، اظهارداشت: استفاده از لهجه ها و قومیت ها در آثار كمدی به معنی دست انداختن و تمسخر آن قومیت نیست چون اگر این گونه باشد، هیچ فیلمسازی نمی تواند به سراغ یك لهجه، قومیت ویا شغل خاصی برود.وی افزود: فیلم ها و سریال هایی همچون شوكران علیرضا افخمی، سایه تنهایی بیژن شكرریز و پایتخت ساخته سیروس مقدم، یكسری انتقادهایی را به دنبال داشتند كه این یك بحث فراسینمایی است و به مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه برمی گردد.وی در ادامه اظهار داشت: در یك دوره تاریخی، قومیت ها دستمایه تمسخر و بهانه ای برای لطیفه سازی و خنداندن دیگران قرار گرفتند و متاسفانه این ذهنیت از قبل در مورد یكسری از اقوام وجود دارد.این روزنامه نگار و منتقد یادآور شد: از طرفی فرآیند تاریخی مدرنیته در ایران به گونه ای بود كه مدرن بودن به پایتخت نشین بودن و شهرنشینی تبدیل و در نهایت به وارونه شدن یكسری مفاهیم ارزشی در حوزه اجتماعی منجر شد.صائمی با بیان اینكه كمدی در جامعه نباید لودگی و مسخره بازی تعریف شود، خاطر نشان كرد: درواقع كمدی ساختار ادبی و هنری بسیار قدرتمندی است كه جدی ترین حرف ها را به زبان طنز بیان می كند.عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران تصریح كرد كه باید ذهنیت عامه مردم در مورد این مساله اصلاح فرهنگی شود و اگر این اتفاق بیافتد، هر نوع شوخی به معنی تمسخر تعبیر نمی شود.باید نوع ترسیم قصه و شخصیت ها با استفاده از مولفه های قومیت، لهجه و شغل به گونه ای باشد كه تصویر سیاهی از آن قوم، لهجه و شغل نشان ندهد، ضمن اینكه مخاطبان هم باید ذهنیت شان را نسبت به خرده فرهنگ ها اصلاح كنند و نگاه بدبینانه ای نداشته باشند.صائمی با بیان اینكه استفاده از یك لهجه تا حدی می تواند شیرین باشد و این شیرین بودن به معنی تمسخر و استفاده برای خنداندن مخاطب نیست، افزود: این آثار باید حرمت قومیت ها را رعایت كرده و امتیازات و نقاط مثبت آنها را نیز مطرح كند كه این موجب افزایش اعتبار آن قومیت می شود.وی افزود: باید نوع ترسیم قصه و شخصیت ها با استفاده از مولفه های قومیت، لهجه و شغل به گونه ای باشد كه تصویر سیاهی از آن قوم، لهجه و شغل نشان ندهد، ضمن اینكه مخاطبان هم باید ذهنیت شان را نسبت به خرده فرهنگ ها اصلاح كنند و نگاه بدبینانه ای نداشته باشند.این منتقد سینما و تلویزیون ساخت این گونه آثار را در افزایش آستانه تحمل مخاطب موثر عنوان كرد و یادآور شد: این مساله كه استفاده از یك قومیت، لهجه یا شغل در یك فیلم سینمایی یا سریال تلویزیون به معنی دست انداختن آنها نیست، باید در جامعه نهادینه شود.صائمی با بیان اینكه یك فیلمساز باید از یكسری واقعیت های بیرونی بهره ببرد، خاطر نشان كرد: اگر پزشكی را در یك سریال می بینیم كه رفتار منفی دارد نباید آن را به جامعه پزشكان تعمیم داد، در غیراینصورت فیلمساز نمی تواند برای شخصیت های اثر خود به سراغ هیچ نوع شغلی رود و در نهایت وجوه واقع گرایی داستان مخدوش شده و به یك اثر تخیلی تبدیل می شود كه با واقعیت های اجتماعی انطباق ندارد. سینما و تلویزیون تبیان ایرنا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 385]