واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
مجتبی آستانه؛
گدایی برای یک بستنی بیشتر!
در خیابان به کودکانی برخوردم که برای پول بیشتر و دور از چشم والدینشان گدایی میکردند.
رسول اكرم صلى الله عليه و آله : خداوند جوانى كه جوانى اش را در اطاعت از او بگذراند دوست دارد. به گزارش سرویس خانواده جام نیوز، سر ظهر است گرما جان آدم را به لب میرساند؛ کودکی به دکه نان رضوی تکیه داده، ترازویی مقابل خود گذاشته و تکالیف مدرسهاش را مینویسد. دلم به حالش میسوزد، پس چند شیرینی که همراهم داشتم به او میدهم و با ناراحتی دور میشوم. چند روز بعد در یک بعد از ظهر خنک باز هم همان کودک را با ترازویش میبینم که چمباتمه زده کنار دکه. جلوتر میروم؛ با دقت که نگاه میکنم صحنهای باورنکردنی میبینم! کودک با موبایلش مشغول پیامک بازی است. با تعجب میگویم: «تو که موبایل داری! پس چرا گدایی میکنی؟!» به راحتی حاضر نمیشود پاسخ بدهد. بالاخره با اصرار قبول میکند و می گوید: «پدر و مادرم برای اینکه نگرانم نشوند این گوشی را برایم خریدهاند.» باورم نمیشود؛ میگویم زنگ بزن به بابایت تا با او صحبت کنم. یکهو میزند زیر گریه و بیقراری میکند و میگوید: «بابام اگر بفهمه گدایی میکنم من رو میکشه.» تعجبم بیشتر شد از اینکه پس برای چه کسی گدایی میکند و پاسخش این است: «برای خودم...». ساکن محلهای از مناطق متوسط شهر هستند و پدرش کارگر کارخانه است. بعضی روزها به هوای درس خواندن با دوستش از خانه خارج میشود و به این مکان برای گدایی میآید و روزانه تا 20 هزار تومان هم کاسب میشود که معادل پول توجیبی ماهانهای است که پدرش میدهد. با پولش ساندویج، بستنی و تنقلات میخرد و مقداری از آن را هم برای خریدن دوچرخه پس انداز میکند. ترازویش را هم قبل رفتن به خانه به دکه روزنامه فروشی محل گداییاش میسپارد تا خانوادهاش از کار او باخبر نشوند. پدیده کودکان کار که از آن به عنوان (تراژدی شهر) یاد میشود؛ معضلی است که اکثر شهرهای بزرگ با آن رو به رو هستند. تماشای صحنه التماس کودکان برای دریافت کمک دل هر بینندهای را میسوزاند، چون که این کودکان مثل هم سن و سالان خود نمیتوانند تفریح کنند. اما اگر کودکانی که مشکل مالی ندارند گدایی را به عنوان شغل و به دور از چشم خانواده خود برای درآمدزایی خود انتخاب کنند، جامعه با مشکل بزرگی رو به رو خواهد شد. طبق آخرین آماری که مرکز آمار ایران ارائه کرده است، حدود 1 میلیون و 700 هزار کودک به صورت مستقیم در ایران درگیر کار هستند. برخلاف تصورات موجود که کودکان کار را افرادی بی سرپرست، فراری و بیسرپناه میدانند، طبق دادههای به دست ، آمده اکثر قریب به اتفاق کودکان دارای خانواده هستند (در 86.4درصد هم پدر و هم مادر در قید حیات و سالم بودند) که با اطلاع و توصیه آنها و یا به صورت مستقل از خانواده گدایی میکنند. در تحقیقی که بر روی کودکان کار انجام شده بود بیش از 60 درصد پاسخ گویان از کار خود راضی بودند، که 41.8 درصد از آنها دلیل رضایت خود را تنوع و درآمد خوب این کار بیان کردند! من خودم شاهد بودم که اخیرا کودکان برای جلب احساسات بیشتر مردم، در هنگام گدایی مشغول به نوشتن تکالیف مدرسهشان میشوند. جالب اینجاست که مشقهایشان آن قدر زیاد است که حدود 4 ساعت در حال نوشتن تکلیف هستند و حتی شبهای جمعه که فردایش روز تعطیل است مشق می نویسند! در دهه شصت و هفتاد کودکان برای کار، شغلی را انتخاب میکردند که علاوه بر درآمد، هنر و حرفهای را هم یاد بگیرند، مثلا در مکانیکی، تراشکاری و ... کار میکردند، ولی در چند سال اخیر کودکان شغلهای آسان از قبیل پخش تراکت، فروشندگی و... را انتخاب میکنند. گدایی کار آسانی است که با کمی جلب توجه و احساسات، میتواند درآمد خوبی برای فرد داشته باشد، حال اگر کودکان آن را به عنوان شغلی بیدردسر برای خود انتخاب کنند، مطمئنا نمیتوانند در آینده و دوران جوانی به عنوان نیروی کار و مولد به جامعه کمک کنند. نظارت خانوادهها بر روی فرزندانشان برای جلوگیری از این اتفاق بسیار ضروری است ولی متاسفانه با توجه به شاغل بودن پدر و مادر در خیلی خانوادهها، نظارت و توجه بر روی کودکان کاهش یافته است. این موضوع وظیفه من و شما را به عنوان کسانی که از کنار این کودکان رد میشویم و به آنها پول میدهیم و ندانسته به این کار تشویقشان میکنیم بسیار سخت و سنگین میکند. تعامل نیوز/ 2014
۲۱/۰۳/۱۳۹۴ - ۲۳:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 131]