واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۴ - ۰۲:۲۱
سرطان داشت و باید برای مدت نامعلومی شیمی درمانی میشد اما مثل اغلب بیماران سرطانی ناامید نشد و امیدش را از دست نداد، او میخواست سالهای سال عمر کند و از زنده بودن لذت ببرد، تنها یک جمله را همیشه با خودش تکرار میکرد اگر یک نفر از سرطان زنده بماند و آن را شکست دهد، من هستم. حالا چند سالی است که با غلبه بر سرطان مانند سایر افراد سالم، زندگی میکند، چون سرطان برای او پایان راه نبود. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی کویر، با افزایش یافتن آمار مربوط به مبتلایان به بیماری سرطان میتوان گفت از هر خانواده و فامیل حداقل یک نفر درگیر آن است و مقابلهی صحیح با مشکلات روحی و روانی ناشی از این بیماری در خانوادهها نقش بسزایی در بهبودی این بیماری دارد . یک روانشناس در اینباره به ایسنا میگوید: در شرایطی که زندگی روی دیگری از خود را نشان میدهد و یکی از اعضای خانواده دچار بیماری همچون سرطان میشود از دست ندادن امید و داشتن دیدی مثبت، موثرترین راه درمان سرطان است . «زهره کیانی» با بیان اینکه تقویت روحیهی مثبت، امید و اعتماد بهنفس در مبتلایان به سرطان به اندازهی دارو درمانی، مهم و حیاتی است، ادامه میدهد: ما در خصوص بسیاری از بیماریها همچون سرطان نه تنها نیاز به درمانهای جسمی و فیزیکی داریم بلکه به شدت نیازمند درمانها و مراقبتهای روحی و روانی هستیم و بیماران حتماً باید زیر نظر روانشناس، مشاور و یا روانپزشک به مداوای بیماری خود بپردازند تا در طول این بیماری دچار آسیب کمتری شود . وی میگوید: کسانی که خود را با سرطان وفق میدهند و خوب به زندگی نگاه میکنند، درمان موفقتری دارند و طول عمرشان زیاد است اما بیمارانی که خود را جدا از جامعه میپندارند دوباره تومورهای سرطانیشان عود میکند. کیانی میافزاید: داشتن روحیهی افسرده و ناامیدی بشدت در عدم بهبود بیماری مؤثر است، چون روحیهبخشی باعث ایجاد تغییرات ژنتیکی و آزاد شدن هورمونهای شادی در مغز میشود و در صورت افسرده بودن با تغییر ساختار ژنتیکی حتی فرد به امراض جسمی دیگری نیز دچارمیشود. این روانشناس میگوید: برای یک زندگی موفق و با آرامش باید واقعبین بود، امید یکی از معجزات بشری است که خداوند در دل و درون هر انسانی جا داده است پس باید امیدوارانه تلاش کرد، قوی بود و مبارزه کرد . کیانی با اشاره به نقش مهم خانوادهها در دادن امید به بیماران میگوید: افراد سرطانی با اطلاع از بیماری که دارند امید به زندگی و بهبودشان را از دست میدهند آنان از لحاظ روحی آسیبپذیرترین افراد هستند و باید به امیدوارکردن و تقویت روحیهی آنان کمک کرد. وی با بیان اینکه امیدواری باعث ارتقای سلامت معنوی و روان بیماران مبتلا به سرطان میشود، ادامه میدهد: چگونگی نگرش به سرطان است که این بیماری را به سمت بهبودی یا بهبودی نیافتن میبرد و بر اساس تحقیقات انجام شده بیمارانی که روشهای برخورد با سرطان را میآموزند با مسائل و مشکلات زندگی بهنحو مؤثری برخورد میکنند و کاهش استرس نقش اثرگذاری در بهبود سرطان آنها دارد . این روانشناس میگوید: ترسیم یک آینده روشن برای بیمار مهمترین کار اعضای خانواده است، هر روز و هر روز برایش از آینده صحبت کنید، چون او احتیاج دارد روزی هزار بار امیدوار شود. وی با بیان اینکه خانواده در ایجاد تصویر آینده روشن در بیماران نقش مهمی ایفا میکند، میافزاید: حمایت عاطفی اطرافیان بیمار یک اصل اساسی در بهبود درمان است، این بیماران روحیهی بسیار پرفراز و نشیبی دارند، لحظهای شادند و لحظهای غمگین، ساعتی امیدوارند و ساعتی ناامید، پس بگذارید هر روز از احساساتش برایتان بگوید. اگر متوجه شوند حوصلهتان را سر میبرند مطمئن باشید دیگر با شما درددل نخواهد کرد. سنگ صبورشان باشید. او بهترین روزهای عمرش را دارد در دنیایی از درد میگذراند پس حق با اوست، او را باور کنید و با امید او را به زندگی دوباره بازگردانید . به گفتهی این روانشناس، سرعت بهبودی در افراد امیدوار بسیار بیشتر از افراد ناامید است، او میگوید: تا روزی که انسان زنده است باید برای زندگی تلاش و مبارزه کند، از اینرو اشخاص امیدوار در مقابله با بیماری همیشه یک قدم جلوتر از افراد ناامیدند . باید این را بپذیریم که سرطان نه تنها پایان راه زندگی نیست بلکه مبارزهای است که شما باید بکوشید تا دوباره به مسیر زندگی بازگردید و این بهراحتی به دست نمیآید مگر با داشتن امید و روحیهای قوی . انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]