واضح آرشیو وب فارسی:الف: کار فرهنگی هم صدا با عدالت طلبی
بخش تعاملی الف - *سعید ابراهیمی
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۵۲
امروزه کار فرهنگی اگرچه در صدر فعالیت گروههای مذهبی و متدین قرار دارد ولی حقیقتی که چندان از دید مردم دور نمی ماند بی اثر بودن اکثر فعالیتهای فرهنگی است.البته این نکته نیز باید بیان شود که حجم کارهای فرهنگی نیز نسبت به نیازهای جامعه بسیار اندک است.ولی آنچه که بیشتر باید مد نظر قرار بگیرد کیفیت و محتوای کارهای فرهنگی است.ما به کرّات کار فرهنگی با حجم وسیع و بار مالی بسیار سنگین را نظاره گر بوده ایم که حداکثر اثرگذاری آن فقط محدود به همان جلسه بوده است.علت عدم موفقیت و عدم تاثیر گذاری اکثر برنامه های فرهنگی در کم بودم حجم برنامه ها یا تکثر فعالیتهای نیست علی رغم اینکه کمیت نیز یک مؤلفه ی مهم است ولی جای خالی در اکثر کارهای فرهنگی در کیفیت خصوصا محتوا است.برنامه های کلیشه ای و تکراری که در اکثر اوقات هم هدفی جز بیلان کاری یک ارگان و یا غایتی جز گرفتن چند عکس و ارسال یک گزارش به رده ی بالایی ندارند هرگز نمیتوانند کمکی به معضلات فرهنگی یک شهر داشته باشند.کار فرهنگی یعنی کار انبیاء، یعنی اصلاح جامعه ، یعنی مانع گمراهی شدن و زمینه ی هدایت را فراهم کردن، و قرآن ، در آشکارترین و رساترین بیان هدف انبیاء را چیزی جز هدایت مردم در جهت برقراری قسط و عدالت نمیداند « لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط؛ ما پیامبران خویش را با دلایل روشن فرستادیم و با آنها کتاب و معیار فرود آوردیم تا مردم عدل و قسط را به پا دارند...» (حدید- ۲۵) در واقع پاشنه ی آشیل و شاه بیت کارهای فرهنگی حرکت در جهت برقراری عدالت و قسط در جامعه است.متولیان فرهنگی و دغدغه مندان فرهنگی جامعه باید مستحضر باشند قدم گذاشتن در راه هدایت جامعه دقیقا پا جای پای انبیاء گذاشتن است.درواقع اگر کسی در جامعه علم کار فرهنگی بلند بکند چاره ای جز الگوگیری از انبیاء ندارد.انبیای الهی ترسیم کننده و ارائه دهنده ی چهارچوبهای یک کار فرهنگی هستند.بزرگترین مشکل در طول کارهای فرهنگی عدم فهم و عدم شناختن اهداف است.وقتی کسی که مدعی دغدغه مندی فرهنگی است و تمام توان خود را محدود در برنامه هایی چون حجاب و ماهواره و روابط دختر و پسر کرده و از نخ تسبیح کارفرهنگی که همانا صحبت از عدالت است غافل مانده باشد، نتیجه ی سایر کارهای فرهنگی اش هم قطعا آب در هاون کوبیدن خواهد بود.باید صریح گفت و تیرها را به خال سیاه نزدیک کرد، باید پرده را کنار زد و آشکارا و با صدایی بلند فریاد بزنیم که انجام کار فرهنگی اگر با عدالت خواهی هم صدا نباشد ، اگر نسبت به ظلم ها و بی عدالتی های اطرافش بی تفاوت باشد ، اگر نسبت به حیف و میل بیت المال سکوت کند و اگر در مقابل تبعیضات و سوء استفاده های خواص جامعه هیچ اعتراضی نکند، چنین کار فرهنگی چیزی جز خاک بازی بچه گانه نخواهد بود.کارفرهنگی باید بر مدار عدالت طلبی و ظلم ستیزی باشد. اگر بی حجاب بد است، که بد است، اگر ابتذال بد است، که بد است، ولی مهم ترین عامل همه ی کمبود ها و همه ی نقایص اخلاقی و روانی چیزی جز بی عدالتی نیست.امنیت رکن رکین اصلاح یک جامعه است و پس از امنیت باید دومین رکن جامعه ی اسلامی که همانا عدالت است را باید به اجرا در آورد.کار فرهنگی یعنی ترویج و تبلیغ روحیه ی ظلم ستیزی و اشاعه ی عدالت طلبی است. جامعه ای که در عملکردهای ماهانه، گزارش برگزاری چندین مراسم و برنامه ی فرهنگی ارائه میشود ولی در هیچ یک از آنها حرفی و اقدامی برای برقراری عدالت صورت نمیپذیرد در واقع چیزی جز آب سرد بر جنازه ای بی جان نخواهد بود. کار فرهنگی یعنی نشان دادن اینکه جامعه زنده است و کمترین علامت حیات یک انسان واکنش به تغییرات محیطی است.وقتی در اداره ی و یا در جمعی به وضوح حق یک انسان ضایع میشود، وقتی در جامعه ای که اقلیتی منافع خود را از جیب اکثریت میربایند و دغدغه مندان فرهنگی آن جامعه به جای واکنش به این بی عدالتی ها و آگاهی بخشی و بصیرت افزایی قشر عوام جامعه به دنبال پرکردن کلاس ها و آلبوم عکس فعالیت های خود هستند حاصلی جز وضعیت کنونی جامعه نخواهد داشت.*طلبه ی حوزه علمیه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]