واضح آرشیو وب فارسی:فارس: اندیشکده رند:
پکن تبعات ضعف در عرصه جهانی را میداند/آمریکا باید با قدرت نوظهور چین کنار بیاید
چشم انداز بلندمدت برای همکاری دوجانبه میان ایالات متحده و چین چندان ساده نیست چرا که واشنگتن باید بتواند در کنار قدرتی نوظهور، منافع خود را محقق نماید.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری فارس، اندیشکده آمریکایی رند در گزارشی به قلم «تیموثی ری هث» تحلیلگر ارشد تحقیقات دفاعی با اشاره به تاریخ جنگ جهانی اول و درخواست کمک متفقین از چین نوشت: «تاریخ چین به مردم این کشور آموخته که مواجهه با مسائل بین المللی از موضع ضعف چه بیهودگی حقارت باری را بدنبال خواهد داشت. هم اکنون چین با ایفای نقش میانجی در مناقشات بین المللی نشان میدهد که خواستار صلح و برقراری ثبات بین المللی از موضع قدرت است.» در ادامه این گزارش که نسخه اصلی آن در نشریه «نشنال اینترست» منتشر شده، آمده است: «چین که سالها تحت اشغال خارجی قرار داشت از این فرصت برای رهاسازی شبه جزیره شاندونگ از استعمار آلمان استفاده نمود. در 1917چین با اعلام جنگ علیه آلمان، سرمایه انسانی و نیروی توانمند کاری خود را برای خدمت به اهداف متنفقین بکار گرفت. بیش از 175 هزار کارگر چینی وارد بازار کار در کشورهای مختلف بخصوص کشورهای غربی شده و در مشاغلی نظیر بارگذاری کشتیها، تعمیر پلها و تولید مهمات مشغول بکار شدند. 10 هزار تن از این کارگران حین خدمت از بین رفتند و در نهایت نیز تمامی آنها بدون تشریفات به کشورشان بازگردانده شدند. پکن این امیدواری را داشت که بدلیل همکاریهایش مورد تقدیر قرار گیرد در عوض متفقین نقش و حضور ژاپن به عنوان هم پیمان ابرقدرت آن زمان، بریتانیای کبیر را ستودند. در سال 1919 چین درگیر اختلافات و آشوبهای داخلی شد و پس از چندین دهه جنگ داخلی، حزب کومونیست جمهوری خلق چین را تاسیس نمود.» نویسنده همچنین تاکید کرد: «در سالهای بعد رهبران چینی با بزرگداشت روز چهارم مه، آن را نقطه عطفی در آزادی فکری کشور و ورود به جهان مدرن نامیدند. دبیر کل حزب کمونیست همه ساله در این روز به ایراد سخنرانی عمومی میپردازد و مردم کشور در حالی که در عصر مدرنیته زندگی میکنند اما درس عمیق و تاریخی خود یعنی "حقارت و بیهودگی حضور و عمل در عرصههای جهانی از موضع ضعف" را برای خود یادآوری میکنند. کمک چین به بریتانیای کبیر و هم پیمانان آن تنها در راستای تحقق نظمی بینالمللی توسط قدرتهای مرکزی بود که در نهایت نیز منجر به بهرهبرداری از ضعف پکن توسط همین متفقین پس از پایان جنگ شد.
هم اکنون و نزدیک به یک قرن بعد، ایالات متحده بعنوان ابرقدرت جهان و هم پیمانانش در حالی که سردرگمیها و معضلات سیاسی و اقتصادی فراوانی را به دوش دارند بار دیگر از چینیها درخواست کمک کردهاند. رهبران آمریکایی حداقل از سال 2005 مکررا از پکن میخواهند که سهمی منصفانه در برقراری نظم بین المللی ایفا نماید. رهبران غربی به درستی دریافتهاند که عملکردشان تا چه حد موجب بهرهمندی چین شده است.» اندیشکده رند در ادامه با اشاره به رشد سریع چین در اقتصاد و سیاست جهانی خاطرنشان کرد: «به نظر میرسد چین به عنوان دومین اقتصاد برتر دنیا در موقعیت بهتری برای مواجهه با مشکلات گسترده بینالمللی قرار دارد. به علاوه اینکه، بنا بر گفته تحلیلگران غربی مشارکت دوجانبه چین و آمریکا در مورد تهدیدات مشترک میتواند زمینه را برای افزایش اعتماد و ایجاد روابط پایدار میان دو کشور فراهم نماید. اساس چنین تحلیلی تبدیل شدن پکن به یک "ذینفع مسئول" است که در صورت مشارکت در تهدیدات مشترک با واشنگتن مانند توسعه فناوری تسلیحات هستهای، اقدامات تحریک آمیز کره شمالی، تروریسم در خاورمیانه و تغییرات آب و هوایی میتواند جهان را از حضور و همکاری خود بهرهمند نماید.حتی در زمانی که بیشترین نجواها درباره سوء استفاده چین از سیستم اقتصادی و ثبات بینالمللی برقرار شده توسط واشنگتن مطرح میشد، پکن کمترین علاقهای به حضور یا مشارکت در جنگهای آمریکا نشان نداد.»
در انتهای این گزارش تحلیلی آمده است: «تفسیر چین از مسئولیت جهانی با تعریف ایالات متحده تفاوت دارد. حمایت از صلح با ارائه پیشنهاداتی که اساس آن توقف مداخلات نظامی قدرتهای غربی و دفاع از حقوق کشورهای در حال پیشرفت ازجمله مفاد تفسیری پکن برای مشارکت در امور جهان است. اعزام 700 سرباز به سودان برای حمایت از عملیات صلح سازمان ملل و همچنین ایفای نقش میانجی در مناقشات بین المللی _مانند جنگ در افغانستان_ از جمله اقدامات چین در همین راستا میباشد. چشم انداز بلندمدت برای همکاری دوجانبه میان ایالات متحده و چین چندان ساده نیست چرا که واشنگتن باید بتواند در کنار قدرتی نوظهور، منافع خود را محقق نماید. دستیابی به امتیاز همکاری با چین احتمالا تهدیدی برای منافع آمریکا و هم پیمانانش خواهد داشت؛ در غیر این صورت باید غرب در برابر خواستههای پکن مقاومت کرده و هزینه کلی تحقق اهداف را به خود پکن واگذار کند. این انتخاب مستلزم اتحادی قوی میان ایالات متحده و هم پیمانانش است که دستیابی به آن ساده نیست.» انتهای پیام/ق
94/03/09 - 00:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]